คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : นอยด์..
นอยด์
-หน้าคอนโด-
“ซิน..ซินๆ ตื่นได้แล้วถึงแล้ว”
เสียงนุ่มทุ้ม เรียกซินเบาๆ เพื่อปลุกคนตัวเล็กที่นอนหลับไปตั้งแต่ไฟแดงแรก
“งืมๆ..”
ร่างบางตอบรับเล็กๆ แต่ก็ไม่ได้ลุกขึ้นมา แถมยังพลิกตัวเอาหัวซุกเข็มขัดนอนต่อเฉย
‘นั่น ถนัดรึไงน่ะ ยังจะนอนต่ออีก ไม่เปลี่ยนเลยจริงๆน้า’
“ซิน!! ตื่นเร็ว ไฟไหม้ๆๆ” เสียงทุ้มปลุกอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่เรียกเบาๆ แล้วยังแกล้งบอก ไฟไหม้อีก เพื่อให้ร่างบางตกใจเล่นๆ
“ฮะ???..หืม?..ไฟไหม้ไรหรอ??” เอ่อ..แต่ดูท่าจะไม่ได้ผลแฮะ ลุกขึ้นมางงๆมองมาตาใสๆ แล้วยังจะมาถามว่าไฟไหม้ไรหรออีก นัท เฟล คร้าบบบ เฟล แกล้งซินไม่ได้อีกแล้วคร้าบบบ
“เอ่อ....เปล่าหรอกๆ ขึ้นห้องเถอะ ดึกแล้ว” ร่างหนาเปลี่ยนเรื่อง ลบความเฟลของตัวเอง
“อ้อ โอเคๆ...แต่เอ๊ะ! เดี๋ยวนะ...” ร่างบางกำลังที่จะเดินเข้าไปในคอนโด หันมาถามนัทเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ “...เรากินข้าวยังอ่ะ??”
“ยัง...จะกินได้ไงล่ะ ก็หลับซะตั้งแต่ไฟแดงแรกซะขนาดนั้น เลยไม่ได้แวะไหนเลย”
“นัทก็ปลุกเราซิ เราหิวเลย เห็นมั้ย??” เสียงใสตัดพ้อมาอย่างเอาแต่ใจ
“เอาน่า ยังไงก็ขึ้นไปกินบนห้องก็ได้นี่หน่า เราซิต้องบ่น กว่าจะกลับถึงบ้าน ไส้ขาดกันพอดี” ร่างหนาบ่นบ้าง ก็จริงนี่หน่าเขาก็หิวเหมือนกัน ไม่ใช่ตัวเองหิวคนเดียวซะเมื่อไหร่
“เออจริงด้วย...งั้นขึ้นไปกินอะไรก่อนมั้ย??? เดี๋ยวเราทำให้กิน” ร่างบางเอ่ยชวน เมื่อเห็นร่างหนาท่าทางอารมณ์เสีย
‘โมโหหิวสิไม่ว่า..เหอะ’
“ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวเรากลับไปกินมาม่าที่บ้านก็ได้ เกรงใจซินน่ะนะ” เล่นตัวสักหน่อยละกัน ต้องทำเป็นเกรงใจบ้างไรบ้าง นิดนึง
“เอาน่า ยังไงเราก็ต้องทำอยู่แล้ว ทำเผื่อนัทด้วยจะเป็นไรไป เร็วๆขึ้นมาก่อน มา” ร่างบางมองอย่างรู้ทัน ก่อนจะเอ่ยเร่ง
“เอางั้นก็ได้นะ ขอบใจมากนะซิน ” ร่างหนาตกปากรับคำก่อนที่จะรีบเดินตามซินไป
-ห้อง 806-
ร่างสูงสองร่างยืนอยู่หน้าห้อง ร่างบางกำลังควานหาคีย์การ์ด ในขณะที่ร่างหนามองไปรอบๆอย่างสนใจ นี่เขาไม่ได้มาบนนี้นานเหมือนกันนะเนี่ย มันดูไม่คุ้นเลย อะไรๆก็เปลี่ยนไปเยอะ...อะไรเค้าไม่ได้มาแค่เกือบๆปีเองนะ ทำไมมันแปลกไปเยอะจัง
“ซิน...บนนี้เปลี่ยยนไปเยอะเนาะ เราไม่ได้มานานเลย แปลกตาดี”
“อื้อ..ก็เปลี่ยนมาได้สักพักแล้วแหละ เกือบครึ่งปีละมั้ง แต่เราว่าแบบเก่าสวยกว่านะ ดูเก๋ดี อันนี้ก็ดูดีไปอีกแบบแหละ”
ร่างสูงตอบ เขาว่าที่คอนโดจัดการทาสีใหม่ ตกแต่งใหม่ มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรหรอก เพียงแต่ว่า เขาไม่ค่อยชอบการเปลี่ยนแปลงสักเท่าไหร่ อีกอย่างแบบเดิมของคอนโดก็ดีอยู่แล้ว มันดูเก๋มีสไตล์ดี แต่ก็นั้นแหละ เขาจะไปห้ามอะไรได้ ไม่ใช่คอนโดของเขาคนเดียวซะเมื่อไร
“อ้ออ เราว่าก็ว่างั้นแหละ”
“อืม..เข้ามาก่อนมา รอที่โซฟานะ เดี๋ยวเราเอาของไปเก็บแล้วจะไปทำอะไรให้กิน”
ซินเอ่ยขึ้นหลังจากเข้ามาในห้องแล้ว ส่วนนัทก็มองดูรอบๆอย่างสนใจ ในนี้ก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเท่าไหร่เลยนะ
“โอเคๆ แต่เดี๋ยวเราขอเดินดูห้องได้ป่าวอ่า??”
“ก็เอาสิ แต่อย่าซนนะ ของเราเสียหายเราโทษนัทแน่”
“คร้าบบ...นี่นัทนะครับ ไม่ใช่ตัวเล็กทำอย่างกับเป็นเด็กไปได้”
“ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแหละ..สมองน่ะ!”
หลังจากที่จิกกัดนัทเล็กๆแล้วร่างบางก็เดินเข้าไปในห้องนอนปล่อยให้นัทเดินดูห้องรอบๆตามลำพัง ชายหนุ่มเดินไปรอบห้องช้าๆ นานแล้วที่เขาไม่ได้มาที่ห้องนี้ ห้องยังคงเหมือนเดิมเกือบทุกอย่าง ของตกแต่งอะไรๆก็ยังเหมือนเดิม แต่สิ่งที่ทำให้เขาสะดุดตาก็คือ รูปของเขาและซิน ทั้งในนาม Singular รูปเดี่ยวเขา รูปเดี่ยวซิน ถูกจัดไว้สวยงามอยู่ในกรอบที่แขวนอยู่ตรงผนังกลางห้อง
‘เมื่อก่อนไม่มีรูปนี้นี่หน่า หรือว่าจะติดไว้หลังจากที่เราหลังจากที่เราแยกกันไปแล้ว’
“นัท...จะกินไรอ่ะ? ” เสียงหวานดังขึ้น ก่อนที่เจ้าของเสียงจะเดินตามเข้ามา
“ซินรูปนี้?...” นัทเอ่ยถามร่างบาง พร้อมกับชี้มือไปที่รูปกรอบใหญ่
“อ๋อ...ก็หลังจากที่เราแยกกันไป แฟนคลับก็เอากรอบรูปนี้มาให้เรา บอกว่าไม่อยากให้พวกเราแยกกัน เราเห็นว่ามันสวยและเหมาะกับห้องดี เลยเอามาแขวนไว้ตรงนี้น่ะ เก็บไว้เป็นความทรงจำ...”
“อย่างนั้นน่ะหรอ...” นัทตอบรับเบาๆเมื่อซินอธิบายจบ
“แล้ว?” ร่างบางถามพร้อมมองนัทตาใส
“แล้ว??” นัทมองกลับด้วยความงุนงง
“ยังจะมางงอีก..จะกินอะไรล่ะฮะ?? แล้วก็บอกว่าหิว พอถามก็มางงอีก จะเอาไงเนี่ย??” เสียงหวานบ่นอย่างน่ารัก
“น่าๆ ใจเย็นๆก่อน กินไรดีน้า??...” ร่างสูงทำท่าทางคิด ในขนาดที่หน้าหวานทำท่าทางหงุดหงิดเต็มที่ “สปาเกตตี้ ใช่! ซิน สปาเกตตี้ อร่อยดี ไม่ได้กินนานละ ซอสมะเขือเทศนะ อยากกิน”
“ดีมากก เพราะเราถนัด 5555 จะไปช่วยเราป่ะ?? แต่ไม่ดีกว่า เดี๋ยวครัวเราพัง เดินดูห้องไปเถอะ” ซินยิ้มเมื่อได้รับคำตอบที่พอใจ เอ่ยจะชวนให้ไปช่วยก่อนจะเปลี่ยนใจเพราะนึกขึ้นได้ว่านัทไม่ถนัดทำ แต่ถนัดกินมากกว่า
“555 ไม่พังหรอกน่า ลองมั้ย?” นัทกวนเล็กๆ พร้อมส่งยิ้มยียวนส่งไปให้
“ไม่เสี่ยงหรอกย่ะ แบร่ :P” ซินแลบลิ้นให้เล็กๆก่อนจะเดินเข้าไปในครัว
ซินเดินแยกออกมาจากกลางห้อง ตรงไปทางส่วนเล็กๆที่ทำเป็นครัว รอยยิ้มบนใบหน้าเมื่อกี้หายไป เหลือแต่เพียงใบหน้านิ่งๆที่กำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง ร่างบางเดินเข้าไปเตรียมของทำอาหาร พร้อมๆกับคิดถึงอดีตเมื่อครึ่งปีก่อน ตอนที่เขาและนัทยังทำงานร่วมกัน จนถึงตอนที่เขาแยกกันไปทำตามความฝัน และสิ่งที่เขาตั้งใจจะมอบให้นัท แต่กลับไม่มีโอกาส ร่างบางจัดของต่างๆอย่างมืออาชีพ ต้มเส้น หั่นมะเขือเทศทำซอส จนกระทั่งจัดจานพร้อมเสิร์ฟ รอยยิ้มถูกนำมาไว้บนใบหน้าอีกครั้ง ก่อนที่จะยกจานสองใบออกไปจากครัว พร้อมกับส่งเสียงเรียกนัท
“นัท...เสร็จแล้วนะ ”
“อื้อหือ!!! หอมอ่ะ น่ากินมากเลยอ่ะซิน วางเลยๆ หิวมากๆแล้ว”
“มาๆ กินกันเล้ยย”
ทั้งคู่นั่งกินสปาเกตตี้ด้วยกันพร้อมคุยถึงความเป็นอยู่ตอนที่แยกกันไป ว่าใครไปทำอะไรมาบ้าง แลกเปลี่ยนชีวิตของกันและกัน หลังจากที่กินกันเสร็จแล้วซินก็ลงไปส่งนัทข้างล่าง เมื่อกลับขึ้นมาบนห้อง ร่างบางก็เดินเข้าไปในห้องกลางทันที...
กรอบรูปถูกนำลงมาจากผนัง สายตาหวานมองดูมันอย่างเศร้าๆ รอยยิ้มบางถูกเผยออกมาอย่างช้าๆ แตกต่าง..แตกต่างจากเดิมแล้วจริงๆ ความสัมพันธ์ของเรามันไม่เหมือนเดิม ทั้งๆที่น่าจะเห็นสิ่งที่อยู่ในภาพแต่กลับมองเหมือนไม่มีอะไร เราจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้วใช่ไหม???
#NUT TALK#
หลังจากที่ผมทานอาหารเสร็จ ซินก็เดินลงมาส่ง หลังจากนั้นผมก็ขึ้นแท็กซี่เพื่อที่จะกลับบ้าน ระหว่างที่ผมนั่งอยู่บนแทกซี่ ก็อดไม่ได้ที่ยิ้ม เพราะอะไรน่ะหรอ?? ผมก็ไม่รู้หรอก ผมแค่รู้สึกว่าครึ่งปีมานี้ ถึงผมอยู่กับเด็กๆแล้วมีความสุขก็จริง แต่..มันก็เหมือนขาดๆอะไรไป พอมาวันนี้ได้มาเจอซินอีกครั้ง ผมก็รู้สึกว่าครึ่งปีที่ผ่านมาถูกเติมเต็มส่วนที่ขาดได้ในเวลาไม่กี่ชั่วโมง นี่แหละมั้งเหตุผลที่ทำให้ผมอดยิ้มไม่ได้ ถ้าได้เจอซินบ่อยๆเหมือนเดิม ก็คงจะดีนะJ
………………………………………………………………………………………………………..
HI!!! กลับมาแล้วนะคะทุกคน อดไม่ได้ที่จะลงจริงๆยังไงก็ฝากติดตามกันด้วยนะคะ :D
ตอนนี้พี่ซินแอบนอยด์เล็กๆ พี่นัทนี่ก็ไม่รู้อะไรบ้างเลยย มีความสุขอยู่คนเดียว
ขอบคุณคอมเม้นท์มาค่ะ ของคุณ loogtarn คอมเม้นท์ทุกตอนเลยย
คนอื่นๆก็ขอบคุณนะคะ <3 คนอ่าน5555555555 เม้นท์กันหน่อยน้า
ความคิดเห็น