คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : สัมภาษณ์!!
สัมภาษณ์
-ห้องเตรียมตัว-
“ทำได้ดีมากค่ะ ตัวเล็ก ^^ ”
“ใช่เลย ทำได้ดีมาก พี่นัทปรบมือให้”
ซินเอ่ยชมตัวเล็กหลังจากลงจากเวที ซึ่งก็ทำให้เด็กหญิงยิ้มแป้น ยิ่งเมื่อนัทกล่าวเสริม ตัวเล็กก็ยิ่งยิ้มเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิม
“ทำได้ดีมากทุกคนเลยนะ พี่ขอบอกว่า เก่งมากๆเลย” ซินไม่ลืมที่จะกล่าวชมเด็กคนอื่นๆด้วย
“ขอบคุณค่ะ/ครับ”
“พี่ซินคะ...”
“คะ?”
“พี่ซินอย่าลืมสัญญาที่จะเล่าเรื่องแบบเมื้อกี้ให้ฟังอีกนะคะ”
เสียงทวงสัญญาของเด็กหญิงที่เอ่ยขึ้น ทำให้นัทหันมาสนใจทันที ซินเองก็รีบที่จะหันไปมองนัทก่อนเผยรอยยิ้มกรุ่มกริ่มที่ดูเจ้าเล่ห์นิดๆออกมา
“ไม่ลืมหรอกค่ะ พี่มีเรื่องอีกเยอะแยะเลยนะ แต่เรื่องที่พี่เล่าไปตอนแรกน่ะ ห้ามบอกพี่นัทนะคะ สัญญาได้รึเปล่าเอ่ย???”
“สัญญาค่ะ :D”
“คุยเรื่องอะไรกับพี่ซินครับ..ตัวเล็ก บอกพี่นัทบ้างสิ นะครับ”
นัทที่ยืนฟังทนสงสัยไม่ไหวจนถึงกับเดินเข้ามาหา พร้อมกับถามตัวเล็กด้วยท่าทางเบิกบานสดใส ซินที่ยืนมองก็ไม่ได้ว่าอะไรนอกจากแอบหัวเราะเบาๆ
“ไม่ได้หรอกค่ะ ตัวเล็กสัญญากับพี่ซินแล้วว่าจะไม่บอกพี่นัท ตัวเล็กต้องรักษาสัญญาค่ะ”
คำตอบของตัวเล็กที่ตอบออกมาอย่างไร้เดียงสา ทำให้นัทที่เบิกบานเต็มที่เมื่อกี้ หน้าหุบลงทันที ซินจึงแกล้งแซวก่อนจะยิ้มเต็มที่อย่างพอใจ
“ดีมากค่ะตัวเล็ก นัทนี่เก่งจังเลยเนาะ สอนให้ตัวเล็กเป็นเด็กดีรู้จักรักษาสัญญา”
“จำไว้เลยนะครับตัวเล็ก พี่นัทงอนน” นัทพูดพร้อมกับสะบัดหน้างอนๆ
“ไม่เป็นไรนะคะ ตัวเล็กยังไงตัวเล็กก็ยังมีซินเนาะ” ซินพูดขึ้น หลังจากที่มองนัททำท่าทางอย่างนั้น
‘เหอะ!! ตุ๊ดชะมัดเลย ไม่เคยจะเปลี่ยนอ่ะ’
“แต่พี่นัทจะ ไม่คุยกับตัวเล็กแล้วนะ ก็ตัวเล็กอ่ะ ไม่ยอมบอกพี่นัทว่าคุยไรกับพี่ซิน พี่นัทจะโกรธละนะครับ”
“ปล่อยพี่นัทไปเถอะเนาะ เอางี้ดีกว่า ในเมื่อวันนี้ทุกคนทำได้ดีมากกกก พี่ซินก็จะ...”
“ก็จะ?..ก็จะอะไรคะ??”
“จะ...จะพาทุกคนไปเลี้ยงดีกว่า ดีมั้ยครับ???”
“เย้!!!! ดีค่ะ/ครับ”
“เดี๋ยวก่อนครับเด็กๆทั้งหลาย กระผมนายแกงส้ม ต้องขอขัดจังหวะสักเล็กน้อยนะครับ”
เสียงของแกงส้มแทรกขึ้นมาหลังจากที่เด็กๆตอบรับ เรียกความสนใจจากทั้งเด็กๆและซิน รวมทั้งนัทที่เลิกทำท่าทางงุงิ แล้วหันมาสนใจ
“จะขัดไรอะ??”
“ก็ไม่ได้อยากจะขัดหรอกนะ แต่ว่านักข่าวน่ะ รอสัมภาษณ์นาย...แล้วก็นายด้วยนะ มีปัญหาอะไรป่ะ???”
แกงส้มพูดพร้อมกับมองหน้าไปที่ซิน ก่อนที่จะย้ายสายตามองไปที่นัท สิ่งที่แกงส้มพูดไม่ทำให้ซินแปลกใจเท่าไหร่หรอก ก็แหงแหละ...ก็คนที่ประกาศแยกวงไปเป็นครึ่งปีกลับมาร่วมงานกันโดยไม่บอกไม่กล่าวก็ต้องเป็นที่สนใจของพี่ๆนักข่าวอยู่แล้ว แต่ติดตรงที่นัทเนี่ยแหละจะยอมให้สัมภาษณ์รึเปล่า???
“เอ่อ..ผมก็ไม่ใช่อยากที่จะปฎิเสธนะครับ แต่ว่าผมต้องดูแลเด็กๆน่ะครับ ถ้าผมอยู่ให้สัมภาษณ์ก็จะไม่มีใครดูแลเด็กๆ อีกอย่างตอนนี้ก็ดึกแล้วผมว่าเด็กๆควรที่จะกลับไปพักผ่อน ดังนั้นผมว่ามันเป็นเหตุผลที่ผมจะต้องขอปฏิเสธการให้สัมภาษณ์นะครับ” นัทพูดขึ้นด้วยท่าทางจริงจัง
“แต่นักข่าวจะต้องรุมถามซินแน่ๆ ยิ่งถ้านายไม่ไปด้วย ซินจะต้องเจอศึกหนักแน่ๆ แล้วไหนจะเรื่องนั้...”
“แกงส้ม!!!! ที่นัทพูดน่ะมีเหตุผลแล้ว ถ้าเขาไปให้สัมภาษณ์ แล้วใครจะดูแลเด็กๆ ไม่เป็นไรหรอกเราให้สัมภาษณ์คนเดียวได้ ตามนี้ละกันนะ”
เมื่อแกงส้มได้ยินคำตอบของนัท วิญญาณผู้จัดการผู้เป็นห่วงศิลปินก็เข้าสิงทันที จนเกือบที่จะพูดเรื่องบางอย่างออกไป แต่ติดที่ซินพูดขัดขึ้นมาก่อน นัทเองที่รอฟังแกงส้มก็ยังติดใจในเรื่องที่แกงส้มพูดค้างไว้ จนถามออกมา
“เรื่องอะไรหรอครับ?? ”
“ไม่มีอะไรหรอกนัท ซินว่านัทพาเด็กๆกลับได้แล้วแหละ ดึกแล้วเด็กๆจะได้พักผ่อน ”
ซินพูดขึ้นก่อนที่จะหันมาพูดกับเด็กๆ
“น้องๆทุกคนก็กลับกันก่อนเลยนะ ส่วนเรื่องฉลองไว้เดี๋ยวพี่ซินจะแวะไปหาแล้วพาไปฉลองนะ ตกลงมั้ยครับ??”
“ตกลงครับ จริงๆพี่ซินไปเลี้ยงอาหารน้องๆที่บ้านเราก็ได้นะครับ ไม่ต้องไปฉลองก็ได้”
“งั้น เอาอย่างนั้นก็ได้นะ ไว้พี่จะเอาอาหารอร่อยๆไปเลี้ยงที่บ้านละกันนะ ”
“สัญญานะคะพี่ซิน ตัวเล็กจะรอพี่ซินนะคะ”
“ตกลงจ๊ะ อีกไม่นานหรอกนะ ตอนนี้พี่ต้องไปละนะคะ กลับบ้านดีๆนะคะ ขอบคุณทุกคนมากนะครับ ขอบคุณนัทด้วยนะ เราไปละ :D ”
เสี้ยววินาทีที่ซินหันมาสบสายตาของเขา ก่อนจะหันไปอย่างรวดเร็วนั้น เขาสัมผัสเห็นแววตาแห่งความกังวล กังวลในเรื่องอะไรบางอย่าง ที่เขาไม่รู้ ว่ามันคืออะไร แต่ฟังจากการพูดของแกงส้มแล้ว มันต้องไม่ดีแน่ที่จะปล่อยให้ ซินไปให้สัมภาษณ์คนเดียวอย่างนั้น แต่เขาต้องดูแลเด็ก..เขาไปให้สัมภาษณ์ไม่ได้หรอก
“เดี๋ยวซิน...เราไปด้วย”
เสียงเรียกของนัททำให้ซินหยุดก่อนจะหันมามองอย่างงงๆ
“หืม?? นัทจะไปไหนหรอ??”
“ไปให้สัมภาษณ์ไงล่ะ” นัทตอบอย่างงงๆในตัวเองเหมือนกันที่พูดไปอย่างนั้น
“เฮ้ยย!! ไม่ได้นะ แล้วเด็กๆล่ะใครจะดูแล” ซินรีบปฏิเสธอย่างตกใจทันที
“เดี๋ยวกระผมแกงส้มดูแลให้เองครับ จะส่งให้ถึงเตียงกันทุกคนเลยครับ ไม่ต้องเป็นห่วง”
แกงส้มที่ไม่อยากให้ซินต้องไปให้สัมภาษณ์คนเดียวรีบรับอาสาขึ้นมาทันที ก่อนจะหันไปยิ้มให้นัทอย่างขอบคุณ และรีบตัดบทโดยการชวนเด็กๆไปที่รถทันที เด็กๆก็รีบเดินตามแกงส้มไปเพราะ แกงส้มแอบกระซิบว่า จะพาไปเลี้ยงไอติมก่อนที่จะกลับบ้าน ซินมองอย่างลำบากใจ แต่เพราะมีเสียงทีมงานที่เร่งเร้า ซินจึงตัดสินใจเดินออกไปอย่างจำใจ โดยไม่ลืมที่จะกำชับแกงส้มให้ส่งเด็กๆให้ถึงบ้าน ส่วนนัทก็ตามไปทันที
-หน้าเวที-
ทันทีซินกับนัทเดินออกมาบริเวณหน้าเวที ก็โดนนักข่าวเข้ารุมสัมภาษณ์ทันที
“ขอโทษนะคะ ขอสอบถามหน่อยนะคะ ว่าทำไมวันคุณทั้งคู่ถึงได้มาร่วมงานกันได้คะ??”คำถามแรกถูกยิงขึ้นมาทันที
“ครับ..จริงๆวันนี้ผมได้มีโอกาสพาเด็กๆจากบ้านสงเคราะห์ที่ผมเข้าไปสอนดนตรีมาแสดงเปิดงาน โดยทราบเพียงว่าจะได้ร่วมงานกับศิลปินท่านนึง ผมไม่รู้หรอกครับว่าจริงๆแล้วศิลปินคนนั้นคือซิน”นัทเป็นฝ่ายเริ่มตอบคำถามก่อน
“ส่วนซินก็รู้แค่ว่าจะต้องแสดงร่วมกับเด็กๆ แต่ไม่คิดว่าจะได้มีโอกาสร่วมงานกับนัทอีกน่ะครับ” ซินกล่าวตอบพี่ๆนักข่าว
“แล้วอย่างนี้จะเป็นการส่งสัญญาณว่า Singular จะกลับมารวมตัวกันอีกครั้งรึเปล่าครับ??”
“ก็คงจะยังไม่ใช่เร็วๆนี้นะครับ คงจะให้เวลากับเราทั้งสองคนได้ใช้ชีวิตตามต้องการไปก่อน แล้วจะมีการกลับมารวมตัวกันเมื่อไหร่ ยังไง จะมีการแจ้งให้รู้ทั่วกันแน่นอนครับ”นัทเป็นฝ่ายตอบคำถามนี้
“ขอถามคุณ ซินหน่อยนะคะ เรื่องข่าวที่ว่า ตอนนี้ครอบครัวของคุณซินกำลังเกิดปัญหาโดยมีสาเหตุมาจากที่ว่าคุณซินไม่ยอมสืบทอดธุรกิจจากครอบครัว ทำให้ตอนนี้คุณซินต้องย้ายออกมาอยู่คอนโด ข่าวนี้จริงเท็จแค่ไหนคะ??”
คำถามที่เขาไม่อยากตอบมากที่สุด ถูกถามขึ้นมาทำให้ร่างบางรู้สึกอึดอัดขึ้นมาทันที เขาไม่รู้ว่าเขาควรจะตอบมันว่ายังไง จะให้ตอบไปตามความจริงก็คงจะไม่ดีต่อครอบครัวเขาแน่ๆ แต่เขาก็ไม่อยากที่จะโกหก ตอนนี้เขาทำได้แค่ยิ้ม ท่าทางผิดปกติของเขาทำให้ร่างหนาที่อยู่ข้างอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือมาบีบมือของเขาเบาๆอย่างให้กำลังใจ ร่างบางหันมามองหน้าอย่างแปลกใจ ก่อนจะเห็นแววตาที่มองมาอย่างเป็นห่วง แกงส้มคิดถูกจริงๆที่ไม่ปล่อยให้เขามาให้สัมภาษณ์คนเดียว ไม่อย่างนั้นเขาก็คงไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงตอนนี้
“คุณซินคะ?? ตอบด้วยนะคะ?” นักข่าวเร่งทันทีเมือซินเงียบไป
“ครับ ตอนนี้ซินพักอยู่ที่คอนโดจริง ครับ แต่สาเหตุก็เพราะ มันสะดวกต่อการทำงานและเดินทางน่ะครับ แต่ถึงอย่างนั้นซินก็กลับที่บ้านบ่อยๆนะครับ คิดถึงพวกท่าน ” สุดท้ายซินก็เลือกที่จะตอบไปแบบนั้น เพราะเห็นว่ามันน่าจะเกิดผลกระทบน้อยที่สุด
“ครับถ้าพี่ๆไม่มีอะไรแล้วพวกผมขอตัวนะครับ ขอบคุณพี่ๆมากนะครับ” นัทรีบพูดก่อนที่นักข่าวจะได้ซักถามอะไรต่อ และพาซินเดินไปทางออกด้านหลังโดยมีทีมงานคอยกันนักข่าวไม่ให้ตามไป
“เป็นไงบ้างซิน?” เมื่อออกจากวงนักข่าวมาได้แล้ว นัทก็ถามซินขึ้นมาด้วยความเป็นห่วง
“ฮะ?? อ้ออ.. เราไม่ได้เป็นอะไรหรอก แล้วนัทกลับยังไงอ่ะ?”
นัทยังคงมองซินด้วยสายตาที่เป็นห่วง แต่เมื่อเห็นว่าร่างบางพยายามเปลี่ยนเรื่องเขาเลยเลือกที่จะไม่เซ้าซี้ ก่อนจะตอบคำถามกลับไป
“ก็แท็กซี่มั้ง พอดีตอนมามีรถตู้มาส่งน่ะ ”
“ไม่ต้องหรอกนัท เดี๋ยวไปกับเราก็ได้ จะได้ไม่เปลืองค่าแท็กซี่ ”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า เรากลับเองได้ดึกแล้วไปพักผ่อนเถอะ”
“นะ!! เราขอร้อง นัทกลับกับเราเถอะ คือว่า...เราขี้เกียจขับรถอ่ะ ”
“ที่แท้ก็ขี้เกียจขับรถ ไปเดี๋ยวชั้นขับให้ก็ได้ รถจอดไหนอ่ะ??”
“อยู่ข้างหลังอ่ะ ไปๆแวะหาไรกินก่อนนะ เราหิว”
“ก็ดี หิวเหมือนกัน ไป!!”
“ไป!!”
...........................................................................................
กลับมาแล้วววว เย้ๆๆๆ มีใครรอเค้าป่าวเนี่ยย??
การบ้านเยอะเนาะใกล้สอบ อ่านหนังสือกันบ้างเน้อออ
แต่..อ่านนิยายเค้าก่อนน้า 55555 คอมเม้นท์หน่อยจิ
ขอบคุณคอมเม้นท์นะจ๊ะ แล้วก็มีแฟนคลับเรื่องนี้ตั้ง 2 คนแน่ะ ฟิน!!
เจอกันเมื่อสอบเสร็จนะคร้า :D ติดตามกันหน่อยเน้ออ
ความคิดเห็น