คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 (100%)
ตอนที่ 2
“ฉัน!!!!!!!! ไม่!!!!!!!! ไป!!!!!!!!!”
เสียงโหวกเหวกโวยวายดังมาจากห้องนอนของณัฐ แทบไม่ต้องสงสัยเลยว่าเพราะอะไร..ก็วันนี้มันวันจันทร์ไงล่ะ! ชายหนุ่มใช้มือทั้งสองข้างเกาะเสาเตียงในขณะที่ขาทั้งสองข้างถูกดึงโดยบรรดาคนขับรถในบ้านที่ได้รับคำบัญชาจากท่านปู่ของณัฐให้มาลากตัวไอ้คุณชายไปโรงเรียนให้ได้!!
“เฮ้ย! นี่ถ้าพวกแกยังไม่เลิกดึงฉันนะ ฉันจะบอกปู่ให้ไล่พวกแกออก!!”
“ขอโทษนะครับคุณชาย แต่ถ้าผมไม่ทำพวกผมก็โดนไล่ออกครับ สงสารพวกผมเถอะ!!”
เหล่าคนขับรถต่างทำหน้าที่ของตนเต็มทีแต่ใบหน้านี่ลำบากใจสุดๆ ไอ้คุณชายก็ไม่ยอมให้ความร่วมมือใดๆทั้งสิ้น ขัดขวางลูกเดียว!! ขอร้องก็แล้ว รุนแรงก็แล้ว ไอ้คุณชายก็เล่นจะไล่ออกอย่างเดียว นี่ถ้าทำไม่ได้คุณท่านก็ต้องไล่ออกอีก!! โอ้ย! จะทางไหนก็มีแต่โดนไล่ออกน้อ!!!
“ไอ้ณัฐ!!”
เสียงที่ดังขึ้นสามารถหยุดการกระทำทุกอย่างลงได้ทันที ร่างของหนุ่มวัยดึกที่มีความน่าเกรงขามมาก เดินจากประตูห้องมาที่ข้างเตียง ก้มลงมองหลานชายตัวแสบที่กำลังนั่งหมดสภาพกับบรรดาคนขับรถที่อยู่ในสภาพไม่ต่างกัน
“พวกแกมานี่!! แล้วเดินไปเปิดม่านซะ!! ” ท่านปู่ของณัฐส่งเสียงเรียกให้คนขับรถลุกขึ้นมาจากพื้นก่อนจะออกคำสั่ง
“ปู่...พวกมันมาลากผมลงจากเตียงอ่ะ มันทำร้ายร่างกายผมนะปู่!!” ในขณะเดียวกันไอ้หลานชายตัวดีก็สะบัดขาให้หลุดจากมือปลาหมึกของคนขับรถและเดินเข้ามาประจบท่านปู่ของตนทันที
“เออ...ฉันเป็นคนสั่งให้มันมาลากแกไปโรงเรียนเองล่ะ แต่พอคิดๆดูแล้วแกน่าจะไม่ยอมง่ายๆ...”
“ใช่แล้วปู่! ยังไงผมก็ไม่ยอมหรอก งั้นอย่างนี้ผมก็ไม่ต้องไปแล้วใช่ป่ะ!! ขอบคุณคร้าบปู่!”
หลานชายผู้น่ารักพูดเองเออเองเสร็จสรรพ ก็กระโดดขึ้นเตียง ทำท่าจะนอนต่อทันที คนเป็นปู่ไม่ได้ว่าอะไรเพียงแต่มองด้วยสายตามีเลศนัยและแสยะยิ้มเย็นๆ ก่อนจะเอ่ยปากพูดประโยคที่ทำให้หลานชายต้องฉงนเล็กๆ
“ก็ตามใจแก แต่ถ้าแกไม่ไปแล้วจะเกิดอะไรขึ้นก็ดูที่หน้าต่างนะ ”
“อะไรของปู่เนี่ย!” ณัฐพึมพำเบาเบา แต่ก็ลุกขึ้นมาและเดินไปยังหน้าต่างที่คนขับรถเปิดผ้าม่านไว้รออย่างรู้งาน
ภาพที่เห็นทำให้หัวใจของคุณชายเทวดากระตุกวูบ เหล่าลูกรักของเขาทุกคันถูกนำมาจอดเรียงกันโดยที่แต่ละคันมีคนสวนถือกรรไกรตัดหญ้ายืนอยู่ในท่าทางที่พร้อมจะจรดกรรไกรลงกับตัวรถทันทีที่ได้รับคำสั่ง ไอ้คุณชายถึงกับอึ้งกิมกี่ ใบ้รับประทานไปเลยทันที คนเป็นปู่มองคนเป็นหลานอย่างมั่นใจว่าวิธีนี้ต้องสำเร็จแน่ๆ ซึ่งก็เป็นไปตามคาด ไอ้หลานชายกลืนน้ำลาย เอื๊อก ใหญ่ ก่อนจะหันมาเอ่ยปากเบาเบา
“ปู่...ผมต้องทำอะไรบ้างครับ!”
“ก็ไม่อะไรมาก แค่ตอนนี้แกต้องไปอาบน้ำ และตามฉันลงไปข้างล่าง ฉันให้เวลาแกครึ่งชั่วโมง! แกรู้ใช่มั้ย? ถ้าเกินเวลา มันจะเป็นยังไง!!!!”
“ครับคุณปู่!!!!” ณัฐเอ่ยลอดไรฟันในขนาดที่สายตาเหล่ไปมองลูกๆของเขาอย่างห่วงหาอาลัย ก่อนจะตวัดหางตาไปมองไอ้คนขับรถที่กั้นหัวเราะอยู่ข้างหน้าต่าง และขยับปากว่า ‘เดี๋ยวพวกแกได้ตายแน่! ’
-30 นาทีต่อมา-
ร่างสูงในชุดเสื้อคอปกสีดำและกางเกงยีนส์ขาลีบสีดำเดินลงมาจากชั้นสองด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับ ผมที่ปกติจะต้องเซตให้เข้าทรง แต่วันนี้แค่ล้างหน้าแปรงฟันอาบน้ำก็แทบจะเกินเวลาที่ปู่กำหนดแล้วจะเอาเวลาที่ไหนไปจัดพงจัดผมกันเล่า
“ลงมาแล้วหรอรักษาเวลาดีมาก ไป..ขึ้นรถ…”
คุณปู่เมื่อเห็นณัฐเดินลงมาแล้วก็เอ่ยปากเรียกและเดินนำไปที่รถทันที ณัฐก็ได้แต่ถอนหายใจและเดินตามไปที่รถอย่างเซ็งๆ คนเป็นปู่หันมามองหลานชายด้วยความประหลาดใจที่เห็นว่ามันยอมเดินตามมาโดยไม่พูดอะไรสักคำ แต่สุดท้ายก็หันกลับไปและก้าวขึ้นรถตู้สีดำคันใหญ่ ทำให้ไม่ทันเห็นรอยยิ้มที่คุณหลานแอบเผยออกมาหลังจากที่คุณปู่หันไป
‘ หึ..ปู่คิดว่าคนอย่างไอ้ณัฐมันจะยอมง่าๆยหรอครับ คิดผิดละปู่!! ’
-โรงเรียน-
บรรยากาศในตอนเช้าของโรงเรียนแห่งนี้ก็เหมือนกับโรงเรียนทั่วๆไป มีเด็กบางกลุ่มเล่นกันอยู่ที่สนาม บางกลุ่มก็นั่งปั่นการบ้านเพื่อที่จะให้ทันส่งในตอนเช้า นักเรียนบางคนก็นั่งทานอาหารเช้าซึ่งส่วนมากก็จะเป็นพวกอาหารในร้านค้าของโรงเรียน
ร่างบางในชุดเสื้อเชิ้ตแขนยาวบางๆกับกางเกงยีนส์ ที่ดูสบายๆตามสไตล์ของเขา เดินมาจากบริเวณลานจอดรถ เขามองดูบรรยากาศตอนเช้าของโรงเรียน ก่อนจะระบายยิ้มออกมา เขาชอบบรรยากาศแบบนี้จริงๆ เด็กนักเรียนดูมีความสุขกับการที่ได้มาเจอเพื่อนๆ ได้พูดคุยแลกเปลี่ยนเรื่องราวกัน นี่แหละ คือหนึ่งเหตุผลที่เขาอยากจะเป็นคุณครู
{ ...ขอให้คุณครูทศพร มาพบท่านผู้อำนวยการ ที่ห้องผู้อำนวยการด้วยค่ะ... }
ยังไม่ทันที่ร่างบางจะได้เดินไปยังห้องพักครูของตัวเอง ก็มีเสียงประกาศเรียกเขาไปที่ห้องผู้อำนวยการซะก่อน ทำให้ร่างบางชะลอฝีเท้าและทบทวนกับตัวเอง วันนี้..ทำไมผอ.ถึงเรียกเรานะ เอ..วันนี้มีอะไรพิเศษน้า เอ๊ะ! วันนี้วันจันทร์ วันที่....พี่ๆวงนูโวจะมาร้านอาหารใกล้ๆบ้านเรานี่หน่า!! ไม่ใช่ๆละซิน!! เรื่องนั้นมันเกี่ยวกับผอ.ที่ไหนกันเล่า!! ผอ.ๆๆ วันจันทร์ๆ มันต้องมีอะระ....
“เฮ้ย!! วันนี้เป็นวันที่หลานชายผอ.จะเข้ามาสอนวันแรกนี่หน่า!!!!!”
-ห้องผู้อำนวยการ-
ร่างบางแทบจะเหาะจากสนามโรงเรียนมาที่ห้องผู้อำนวยการด้วยความเร็วยิ่งกว่าแสง แต่เมื่อมาถึงร่างบางกลับไม่กล้าที่จะเคาะประตู น่า...ซินเคาะไปเถอะ!! จะได้เจอกับหลานชายท่านแล้วทำความรู้จักไป!! ร่างบางหายใจเข้าหายใจออกอยู่หน้าประตูก่อนจะตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปและเดินเข้าไป แต่จังหวะที่ซินเปิดประตูก็เป็นจังกวะเดียวกับที่ไอ้คุณชายตัวแสบโวยวายพร้อมกับเดินมาพร้อมกับดึงประตูเปิดพอดี
“โอ้ย!! ปู่ผมไม่รอแล้ว นี่มัน 10 นาทีแล้วนะ.....เหวยยย!!!!!!!!”
“ขออณุญาติครับ ท่านผู้อ.......เหยยยยย!!!!!!!!!”
ร่างสองร่างชนกันทันทีทำให้ร่างสูงล้มลงไปก้นกระแทกพื้นห้อง ในขณะที่ร่างบางก็ล้มหงายหลังไปก้นกระแทกพื้นนอกห้องไม่ต่างกัน ร่างสูงตั้งตัวได้ก่อนจึงลุกขึ้นมาพร้อมกับคลำก้นตัวเองป้อยๆ ร่างบางดูจะอึ้งไปเล็กๆ แต่สุดท้ายก็ลุกตามร่างสูงขึ้นมา
เมื่อสองร่างลุกขึ้นมาเผชิญหน้ากันทำให้เห็นใบหน้าของอีกฝ่ายชัดเจนขึ้น ซินขมวดคิ้วเป็นปมดูมึงนงงกับการพบเจอคนตรงหน้า เอ๊ะ..หน้าอย่างนี้นี่มันคุ้นๆนะ เอ...เคยเห็นที่ไหนนะ! เฮ้ย!!! นี่มันไอ้ถั่วงอกเน่านิ!!! ส่วนณัฐก็แลดูฉงนกับใบหน้าเล็กน้อย แต่อาจเป็นเพราะเอกลักษณ์ของคนตรงหน้าที่เด่นไม่เหมือนใคร ผมยาวสลวยและใบหน้าหวานราวกับผู้หญิงนั้น ทำให้เขาจำได้ขึ้นมาทันที!
“ไอ้ถั่วงอกเน่า!!!!!” ร่างบางเอ่ยปากพร้อมกับชี้ไปยังคนตรงหน้าอย่างลืมตัว
“ฮะ?..ถั่วงอกเน่า? อะไรของคุณครับเนี่ย?? รู้จักกันหรอคร้าบ!!” ร่างสูงตีหน้ามึนใส่คนสวยตรงหน้า ทั้งๆที่จำได้ดีว่าทำอะไรไว้กับคนคนนี้
“นี่นายลืมหรอฮะ! ก็นายแย่งจี้ไปจากผมอ่ะ” ร่างบางตอบกลับพร้อมมองหน้าด้วยสายตาอาฆาต
แต่ไม่ทันที่ร่างสูงจะได้ตอบอะไรกลับไป ท่านผู้อำนวยก็เดินมาห้ามศึกซะก่อน ร่างบางที่เพิ่งนึกได้ว่าจุดประสงค์หลักของการมาห้องผู้อำนวยการคืออะไร ก็ทำหน้าจ๋อยสนิท เมื่อรู้ตัวว่าเผลอโวยวายต่อหน้าท่านไปแล้ว ร่างสูงเมื่อเห็นดังนั้นก็ยิ่งได้ใจ ส่งรอยยิ้มกวนบาทาที่สุดในห้าโลกไปกวนคนสวยอีก
“มา...เข้ามาข้างในก่อนสิ! แกด้วยไม่ต้องไปไหนเลยมานี่!!!”
ผอ.ผายมือเชิญให้ซินเข้าไปนั่งที่เก้าอี้ ก่อนจะมาดึงหูไอ้หลานชายตัวดีให้ไปนั่งที่เก้าอี้ด้านข้างซิน และตัวผู้อำนวยการก็เดินกลับไปนั่งที่บัลลังก์เหมือนเดิม สองคนที่นั่งอยู่ข้างกันจึงหันมามองหน้ากันอย่างไม่ถูกชะตา ท่านผู้อำนวยมองสองคนก่อนจะขมวดคิ้วสงสัย แต่ไม่ติดใจอะไรแล้วพูดต่อ
“คุณทศพร นี่เจ้าณัฐหลานชายผมที่จะเข้ามาเป็นครูสอนดนตรีที่จะให้ครูช่วยสอนงาน”
“อ่อออออ..ฮะ????? คนนี้น่ะหรอครับหลานชาย ผอ.”
ร่างบางหันขวับมามองคนข้างตัวอย่างไม่อยากจะเชื่อ อีกคนก็ใช่ว่าจะไม่ตกใจ แต่พอเห็นอีกฝ่ายทำหน้าตกใจกว่าก็เปลี่ยนเป็นส่งสายตากวนๆไปให้แทน ซึ่งก็ทำให้ร่างบางแยกเขี้ยวใส่และสะบัดหน้าหนีไปทันที
“คนนี้น่ะหรอปู่...อืม..ก็ดูเข้าท่าดีนะ” ชายหนุ่มหันไปมองทางร่างบางอีกครั้งและสแยะยิ้มเย็นๆให้ “จะเรื่มฝึกสอนตอนนี้เลยมั้ยละครับ??”
ตายๆๆๆ ตายแน่แน่ๆงานไอ้ซินเอ้ย!!!!!!!!!!!!!!!
ความคิดเห็น