คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เจอ!!
เจอ!!
15.30 น.
-ห้าง SN –
ชายหนุ่มร่างบางก้าวลงมาจากรถยนต์คันโปรดที่จอดอยู่บริเวณหลังห้างซึ่งไม่มีผู้คนมากนัก ดวงตาคู่สวยภายใต้แว่นกันแดดสีชา หันมองไปยังทางเข้าห้างที่ตอนนี้ มีการ์ดบางส่วนมารอต้อนรับศิลปินที่จะมาร่วมในงานเปิดห้างนี้
“เชิญทางนี้ครับคุณซิน” เสียงของการ์ดคนหนึ่งที่เดินเข้ามาพาเขาเข้าไปในห้าง เพื่อไปเตรียมตัวก่อนที่งานจะเริ่มในอีกครึ่งชั่วโมงข้างหน้า ชายหนุ่มหันไปมองตามเสียงเรียกพร้อมกับที่กำลังจะก้าวตามการ์ดไป แต่ในขณะที่กำลังจะก้าวไปนั้น สายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นใครบางคน
‘นั่นมัน..นัทไม่ใช่หรอ??’
“คุณซินครับ!!” เสียงเรียกทำให้เขาหันมามองที่การ์ดเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับไปมองที่เดิมอีกครั้ง แต่คนที่เขามองเห็นก็ไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้ว
‘สงสัยตาฝาดแฮะ นัทจะมาทำอะไรตรงนั้น ต้องเป็นเพราะฝันแน่ๆเลยที่ทำให้เราตาฝาด เฮ้ออ’
“ครับๆ” ซินเลิกสนใจบริเวณนั้นและเอ่ยปากตอบการ์ดพร้อมกับเดินไปตามทางที่การ์ดนำไป
-ห้องเตรียมตัว-
“ซิน!! ทางนี้…ทางนี้ ทางนี้โว้ยย” แกงส้มผู้จัดการหนุ่มสุดหล่อของเขาส่งเสียงเรียกทันทีที่เขาก้าวเข้ามาในห้อง
“รู้น่า แหม่..เรียกซะอย่างกับห่างกันสัก10 กิโลงั้นแหละ” ชายหนุ่มแซวผู้จัดการอย่างสนิทสนม ก่อนจะเอ่ยปากถามถึงเด็กๆที่เขาจะต้องร่วมแสดงด้วย เพราะ ในห้องที่เขาอยู่ตอนนี้ตั้งแต่เข้ามาก็ไม่เห็นมีเด็กๆสักคน มีแต่ทีมงานที่คอย วิ่งวุ่นตกลงคิวกับศิลปิน “แล้วเด็กๆ ที่จะแสดงร่วมกับเราละ?”
“เด็ก? อ๋อ...พวกเด็กๆที่จะแสดงร่วมกับนายน่ะ เขาอยู่อีกห้องนึง ข้างๆนี่แหละ จะไปหามั้ยล่ะ? ชั้นก็ยังไม่ได้เจอเหมือนกันเนี่ย??”
“ก็ดีนะ เราก็อยากเจอเหมือนกัน จะได้ซักซ้อมกันก่อนเนาะ ดีป่ะ?”
“ก็ต้องดีซิวะ ถามมาได้”
“5555 เออเนาะ ไปๆเราขึ้นโชว์ 4โมง45 ใช่ป่ะ?”
“เออออ เหลืออีกตั้งเกือบชั่วโมง ไม่รู้พี่เขตจะรีบไปโทรตามนายมาทำไม ชั้นนี่อดไปกินข้าวกับน้องกิ๊ฟเลยนะเนี่ย ไม่รู้ตกลงใครเป็นผู้จัดการกันแน่ บงการกันเหลือเกิน..ฮึ่ยย”
ชายหนุ่มมองหน้าผู้จัดการของเขาตอนที่กำลังหัวเสีย ก่อนจะหลุดหัวเราะเบาๆ แกงส้มทำให้เขานึกถึงใครบางคน ที่เคยหัวเสียเพราะเรื่องแบบนี้เหมือนกัน...
‘ถ้าเรายังทำงานกับหมอนั่น หมอนั่นก็คงจะหัวเสียอย่างนี้แหละมั้ง’
“เอาน่า..พี่เขตคงอยากให้มาซ้อมกับเด็กๆก่อนน่ะแหละ ถึงขนาดลงทุนโทรมาหาเราเองเลยนะ นายก็อย่าหัวเสียเลยน่า นายอาจจะได้เจอสาวๆสวยๆในงานก็ได้นะ ใครจะไปรู้” เขาบอกผู้จัดการหนุ่มอย่างรู้นิสัยของนายนี่ดี
“เออจริงว่ะ..ไปเร็ว เผื่อห้องนู้นจะมีทีมงานน่ารักๆ ให้ชั้นบริหารเสน่ห์ซะหน่อย ห้องนี้นี่มีแต่กระเทยถึกๆ มองมาอยู่นั่นแหละ บรื๋ออออ น่ากลัวว่ะ”
แกงส้มพูดพร้อมกับทำท่าทางขนหัวลุกก่อนจะรีบออกไป ซึ่งทำให้เขาต้องลองหันไปมองพี่ๆทีมงาน ก็จริงนะ พี่ลอร่ากระเทยไทยยังคอยส่งสายตาวิงค์ๆมาให้แกงส้มอยู่เป็นพักๆ ไม่สิ ทุกครั้งที่แกงส้มหันไปมองเลยต่างหาก
“5555รอด้วยๆ เด็กๆรอแย่ละ”
-ห้องเตรียมตัวของเด็กๆ-
ก็อกๆๆ
“ขออณุญาติเข้าไปได้มั้ยครับ??” เสียงหวานดังลอยเข้ามาในห้อง ทำให้ร่างสูงที่กำลังนั่งเกากีตาร์ร่วมกับเด็กๆ ต้องชะงักลงและลุกขึ้นไปเปิดประตู
“ครับ...รอสักครู่นะครับ”
แอดดดดดดดดด
“เชิญครั......ซิน!!!!!”
“นัท!!!!!”
ทั้งคู่ต่างตกตะลึงที่ต้องเจอกันโดยไม่ได้ตั้งใจ ซินเบิกตากว้างที่เห็นว่าคนที่มาเปิดประตูคือนัท และนัทเองก็ตกใจเช่นกันที่เห็นว่าคนที่มาเคาะประตูคือซิน สองคนต่างทำอะไรไม่ถูกอยู่สักพักจนแกงส้มที่งุนงงตั้งแต่แรกต้องเอ่ยปากขึ้น
“ขอโทษนะครับ..จะยืนจ้องหน้ากันตรงประตูอีกนานป่ะครับ ผมจะได้เข้าห้องมั้ยเนี่ย???”
“เอ่อ..ขอโทษครับๆ เชิญเข้ามาก่อนครับ” นัทที่ตั้งสติได้ก่อน รีบเชิญให้ทั้งคู่เข้ามาในห้อง
“เอ่อ..หวัดดีนัท เป็นไง สบายดีนะ??” ซินกล่าวทักทายนัท หลังจากที่นั่งลงในห้อง
“ก็สบายดีนะ ซินละ งานเป็นยังไงบ้าง?” นัทตอบรับและถามกลับไปบ้าง
“อืม..ก็ดี เรายังสนุกที่ได้ทำงานตรงนี้น่ะนะ” เสียงหวานตอบอย่างไม่ได้คิดอะไร แต่คนที่ฟังกลับรู้สึกกระตุกๆในใจเล็กๆ
‘ซินสนุกมากเลยนะ ที่ได้ทำงานตรงนี้ ความฝันของซินเลยแหละ’
‘นัทท เพลงนี้เป็นไงบ้างเพราะป่ะ ซินแต่งจากความสุขที่ได้จากแฟนคลับของพวกเราเลยนะ’
“เอ่อ..คุณนัท!...คุณนัทครับ!”
“ฮะ??..ว่าไงนะครับ??”
“ผมถามว่า..คุณน่ะ ใช่คนที่เคยทำงานกับซินใช่ป่ะครับ?? ตอนที่ซินยังเป็น Singular อ่ะ ใช่ป่ะครับ?”
“อ้อ..ครับใช่ครับ ผมเอง เอ่อ...แล้วซินไปไหนแล้วอ่ะครับ?”
“นั่นไงครับ ไปนั่งคุยกับเด็กๆอยู่ตรงนั้นไง ซินก็บอกคุณอยู่นะ แต่เหมือนคุณจะไม่ได้ฟัง”
“อ้อครับๆ สงสัยผมไม่ได้ฟัง” นัทตอบรับแกงส้มแบบไม่ใส่ใจอะไรมากนัก เพราะตอนนี้สายตาของเขาจับอยู่ที่ร่างบางที่อยู่ท่ามกลางเด็กๆ รอยยิ้มที่งดงาม ผมยาวสวยนั้นไม่ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ มันก็ยังติดตาของเขาอยู่ตลอด ใบหน้าขาวสว่าง หวานยิ่งกว่าผู้หญิงนั้นราวกับว่าพระเจ้าไม่ได้สร้างจุดบกพร่องใดๆให้กับใบหน้านั้นเลย ทุกๆสิ่งที่เป็นซินมันทำให้เขารู้สึกแปลกๆในใจทุกครั้ง แต่เขาก็ไม่เคยรู้ว่าความรู้สึกนี้คืออะไร?? แต่สำหรับวันนี้...วันที่เขาได้มาเจอกับซินในวันนี้เขายอมรับเลยว่ามันทำให้รู้สึกดี....ดีใจมากจริงๆ
..........................................................................................................................................................................
สวัสดีค่ะนักอ่านทุกคน :D ขอบคุณเม้นท์แรกมากๆน้า ปลื้มมากกกก
ยังไงก็ลงตอนที่หนึ่งแล้ว เป็นไงบ้างน้า?? สนุกรึเปล่าพยายามสุดๆเลยนะเนี่ย
อ่านแล้วก็เม้นท์บ้างน้า อยากได้กำลังใจ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ :D
จะพยายามอัพบ่อยๆนะคะ ฝากติดตามด้วยคร้า
ความคิดเห็น