คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ทำโทษ!!!
ทำโทษ!!!!
-ห้อง806-
ตอนนี้ผมมาอยู่ที่หน้าห้องซินแล้วแหละครับ ไม่ได้ขึ้นมาเลยตั้งแต่วันนั้น คนสวยกำลังจะเปิดประตูเข้าห้อง ทำให้ผมกระตุกยิ้มที่มุมปากเล็กๆ หึ ได้เวลาลงโทษแล้วสินะ
“เดี่ยวก่อนซิครับ^^”
ผมเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่า พอเดินเข้าห้องมา คนสวยก็จะเดินเข้าไปในห้องนอนทันที ผมว่าเจ้าตัวคงจะรู้ตัวแล้วนะครับ ว่าจะเจออะไร..
“อะ..อะ...ไร?”
“รีบเข้าห้องไปไหน คุยกันก่อนซิครับ^^”
“กะ..ก็จะ..ปะ..ไปเก็บของไง!!” คนสวยหันมาตอบผมเสียงสั่น 5555 กลัวอะไรผมครับเนี่ย หรือว่า ผมจะทำหน้าตาแปลกๆออกไป
“ไหนล่ะ? ของอยู่ตรงนัทไม่ใช่รึไง?” ผมพูดเสียงล้อ ก็จริงนิครับ ของๆซินที่มีอยู่ผมก็เป็นคนถือนะครับ แล้วบอกว่าจะเอาของไปเก็บ แต่ไม่เอาของเข้าไปด้วยเนี่ยนะ
“กะ..ก็...ก็...” 555555 คนสวยติดอ่างครับ 55555 ค้างเลยๆ
“ก็? ก็อะไรครับ หืม?” ผมพูดพร้อมกับก้มหน้าลงไปให้กับคนสวย พร้องเอาจมูกของผมไปถูๆกับจมูกของร่างบาง
“เฮ้ย!! ทะ..ทำอะไรอ่ะ!?! ” ร่างบางตะโกนออกมาด้วยความตกใจ ก่อนผงะถอยหลังไปชนกับประตูทำให้ประตูห้องนอนของซินเปิดออก และเจ้าตัวก็เซถลาล้มลงไปนั่งอยู่กับพื้น “โอ๊ย!!! ”
“555555 ถอยไปทำไมเล่า?? ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ!!! ” ผมพูดพร้อมกับหัวเราะไปด้วย ดูท่าทางซินซิ เหมือนเด็กน้อยเลยอ่ะ ถอยไม่ได้ดูเล้ยย ล้มไม่เป็นท่าเลยน่ะ เมื่อผมกำลังจะเดินเข้าไปช่วยให้ลุกขึ้นคนสวยก็ร้องขึ้นมาอีกทีนึง
“โอ้ยๆๆๆ ปวดหัว!!! เราปวดหัว!!! โอ๊ย!!!”
“เฮ้ยย ซินเป็นอะไรๆ นัทขอโทษๆ ซินๆๆ” ผมรีบเข้าไปหาซินทันที ทรุดตัวลงไปนั่งเอามือจับหน้าของคนตัวเล็กที่ตอนนี้กำลังหลับตา ร้องโวยวาย เอามือจับที่หัวของตนเอง นี่..ซินเป็นอะไร?? ทำไมถึงได้ทำท่าทางดูปวดหัวรุนแรงขนาดนี้ล่ะ ล้มเมื่อกี้หัวก็ไม่ได้กระแทกนิ แล้วซินเป็นอะไร
“โอ้ยๆๆๆ ปวดหัวๆๆๆ”
“ซินๆๆ เป็นอะไร!!” ผมเริ่มควบคุมเสียงของตัวเองไม่ได้ ไม่ใช่แค่เสียงนะครับอารมณ์ผมตอนนี้ก็ควบคุมไม่ได้แล้วเหมือนกัน ซินเป็นอะไรเนี่ยครับ ทำไมถึงได้ปวดหัวขนาดนี้ล่ะ
“โอ้ยๆๆปวดหัว!!!” ซินยังคงส่งเสียงร้องดังอยู่อย่างนั้น มันทำให้ใจผมตอนนี้แกว่งมากๆเลยครับ ซินจะเป็นอะไรมามั้ยครับเนี่ย!!
“ซิน..ใจเย็นนะ เดี๋ยวนัทพาไปหาหมอนะ!!!”
“ดะ..ดะ..เดี๋ยว!!” ร่างบางเอามือออกจากหัวมาฉุดผมที่กำลังจะลุกขึ้นเพื่อเปลี่ยนท่าพาซินไปโรงพยาบาล แล้วเลื่อนมือขึ้นมาดึงใบหน้าผมเข้าไปใกล้ๆ ก่อนจะกระทำสิ่งที่ผมไม่คาดคิดว่าซินจะทำ...
“โอ้ยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!”
“5555555555555 ฮาว่ะ 555555555”.
อาจจะงงนะครับว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น!! ไอ้เสียงแหกปากโวยวายเมื่อกี้มันไม่ใช่ของซินหรอกครับ...แต่มันคือของผมเอง หึ..ก็ใครจะไปคิดละครับว่า..ไอ้คนสวยที่ร้องครวญครางปวดหัวตอนแรก จะทำอะไรแผลงๆ ด้วยการ จับใบหน้าของผมเข้าไปแล้วก็ทำการ...กัดจมูกของผมซะเต็มแรง จนผมแหกปากร้อง ทำเสร็จก็ลุกขึ้นไปยืนหัวเราะสะใจเสียงดัง หืม...เมื่อกี้ยังจะเป็นจะตายอยู่เลยนะ!!
“ซิน!!” พอผมลุกขึ้นมาได้ ผมก็ส่งเสียงเข้มพร้อมกับสายตาคาดโทษไปให้ ทำให้ร่างบางหันมายิ้ม ให้ผมล้อๆก่อนจะแลบลิ้นใส่ผม และวิ่งนี้เข้าไปในห้องรับแขก หึ..คิดว่าจะหนีพ้นหรอฮะ คุณซินที่รัก
“อย่าหนีนะ!! ถ้าจับได้โดนหนักแน่!!!”
ผมออกตัววิ่งตามร่างบางไปในห้องรับแขก แล้วก็พบกับร่างบางที่กำลังจะพยายามเข้าไปหลบในห้องครัว แหม...เด็กจังเลยนะซิน หลบในครัวคิดว่าไม่เห็นรึไงน่ะ งั้นก็ได้...จะแกล้งทำเป็นไม่เห็นให้ก็ได้ พอคิดได้อย่างนั้นผมก็เลยแกล้งเดินเข้าไปเฉียดตรงครัวไปมา ให้คนตัวเล็กตกใจเล่นๆ ปากก็ทำเป็นบ่นว่า
“เฮ้ย...หายไปไหนแล้วว่ะ เมื่อกี้ยังเห็นอยู่เลยนี่หน่า!!”
“...”
“ซิน!!! ถ้าไม่ออกมาตอนนี้ ถ้านัทหาเจอเองจะโดนทำโทษเพิ่มเป็นสองเท่านะ”
“....” แน่ะ..ยังเงียบอยู่อีกครับ สงสัยอยากโดนหนักๆนะเนี่ย ได้จัดให้ครับ!
“ให้เวลาสามวินาทีน้า...จะออกมามั้ย???”
“....”
“สาม..” ผมเริ่มนับเลยถอยหลัง เพื่อทำการกดดันคนที่หลบอยู่หลังเคาเตอร์ที่กั้นเป็นครัว
“....”
“สอง.” ผมว่าตอนนี้คงจะเริ่มกระวนกระวายแล้วแหละครับ เพราะ ตอนนี้ผมเดินเข้าไปใกล้กับเคาเตอร์ที่ซินหลบอยู่มากขึ้นเรื่อยๆ จนชิดติดกับเคาเตอร์เลยแหละครับ
“....”
“นะ.หนึ่..”
“โอเค!!! ยอมแล้วๆ” ในที่สุด..คนสวยก็ยอมโผล่ใบหน้าขึ้นจากหลังเคาเตอร์และตะโกนพูดเสียงดัง ทำให้ผมที่รออยู่ก่อนแล้วกระตุกยิ้มขึ้นที่มุมปาก และมองไปที่ซินด้วยสายตาเจ้าเล่ห์...
“อ้าว...หลบอยู่ตรงนี้หรอเนี่ย!! ไม่รู้เลยนะเนี่ย!! ”
“หรอ...อย่ามา เรารู้ว่านัทรู้ว่าเราอยู่ตรงนี้น่า..ชิ...ไปกินข้าวกับดีกว่าเนอะ” คนสวยพูดขึ้นมาอย่างขัดใจ ก่อนที่จะสบสายตาของผมและจิ๊ปากเบาๆ ก่อนจะพยายามเปลี่ยนเรื่อง
“ไม่ต้องเลยนะจ๊ะ..ที่รัก!”
“อะไร..ไม่ต้องอะไร เราหิวข้าวแล้วจะไปหาอะไรเข้าปาก เข้าใจมั้ย!!” ร่างบางพูดขึ้นอย่างแสร้งหงุดหงิด หึ อย่าคิดว่าดูไม่ออกนะ
“หาอะไรเข้าปากหรอ..ได้! เดี๋ยวนัทจัดให้นะครับ :D”
“จะทะ..”
ยังไม่ทันที่คนสวยจะได้พูดประโยคที่ต้องการเอ่ยจบ ริมฝีปากบางของซินก็ถูกครอบครองจากผมเรียบร้อยแล้วแหละครับ ผมเม้มริมฝีปากของคนสวยเบาๆ และเอื้อมมือเข้าไปกดหน้าให้เข้ามาใกล้กับผมมากขึ้น ลิ้นของผมเริ่มที่จะสอดเข้าไปในโพรงปากของซิน ค่อยๆมอบความหวานและพยายามส่งผ่านความรู้สึกที่ผมมีไปพร้อมๆกันด้วย ร่างบางที่มีท่าทีขัดขืนในตอนแรก ตอนนี้กับเริ่มที่จะตอบสนองกลับมาบ้างแล้ว ลิ้นของร่างบางเริ่มที่จะหยอกล้อกับลิ้นของผมที่บุกรุกเข้าไปหา อืม...ดีครับ มือเล็กเลื่อนขึ้นมา ลูบบริเวณใบหูของผมเล่นเบาๆ ซึ่งมันก็ทำให้ผมเคลิ้มมากไปกว่าเดิม ผมดูดรัดตักตวงความหวานจากปากของร่างบางจนพอใจก่อนที่จูบเน้นๆที่ริมฝีปากบางอีกที และค่อยๆถอนริมฝีปากออกมา โดยทิ้งท้ายด้วยการใช้ลิ้นเลียรอบริมฝีปากของร่างบางอีกครั้งก่อนที่จะถอยใบหน้าห่างออกมา ความจริงยังไม่อยากจะหยุดหรอกครับ แต่ไอ้เคาเตอร์ที่ขวางอยู่ระหว่างผมกับซินนี่สิที่ทำให้มันไม่ราบรื่น
“เป็นไงครับ..มีอะไรเข้าปากแล้ว หายหิวขึ้นรึยัง???” ผมถามขึ้นพร้อมกับยกมือขึ้นมาลูบที่ริมฝีปากของตัวเอง
“ไอ้บ้า..ทำอะไรก็ไปไม่รู้ >//////<” ตอนนี้หน้าของซินแดงมากเลยแหละครับ น่ารักมากก โอ้ย..ทำไมผมรู้สึกว่าแค่เมื่อกี้มันไม่พอละครับเนี่ย!! พยามยามที่จะเอาสายตาออกจากใบหน้าสวยนั่นและพยายามที่จะไม่มองปากบางที่ตอนนี้แดงขึ้นเพราะรสจูบของผมเมื่อกี้ แต่แล้วในที่สุด..ผมก็ห้ามไม่อยู่ครับ เดินเข้าไปข้างในเคาเตอร์เพื่อหาซินและเอ่ยขึ้น
“เมื่อกี้ทำโทษเรื่องเมื่อเช้า...แต่ช่วยไม่ได้นะ ซินก่อเรื่องเพิ่ม..เพราะฉะนั้น การทำโทษก็ต้องเพิ่มเป็นสองรอบเหมือนนะครับ :D”
“จะทำอะไรอีกอ่ะ..อุ๊บ!!! XXX”
..........................................................................................................................................................
สวัสดีจ้า กลับมาแล้ว แบบว่าไรท์เปิดเทอมแล้วอ่ะ
เลยไม่ได้ลงเลย และอาจจะลงอาทิตย์ละครั้ง สองครั้งนะคะ
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์มากๆเลยนะคะ ^^
รักทุกคนเลย เจอกันตอนหน้าน้า <3
ความคิดเห็น