ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    SINUT: Until we meet again (ซินนัท singular)

    ลำดับตอนที่ #12 : แกล้งหรอ??

    • อัปเดตล่าสุด 23 ต.ค. 56


    แกล้งหรอ??

    -1สัปดาห์ต่อมา-

    #Nut Talk#

              ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์แล้วนะครับ ที่ผมกับซิน...เราเป็นแฟนกันมา อ้าก...เขิน >/////< หลังจากวันนั้นที่ผมกับซินตกลงเป็นแฟนกัน ซินก็ดูเขินๆในสองสามวันแรก ต่อมาก็ดูปกติไม่มีอะไร คนที่ดูจะดี๊ด๊าจนผมแปลกใจนี่ก็คือ น้องสมายครับ!! น้องบอกว่าดีใจที่สุดที่รู้เรื่องของผมกับซิน ส่วนแกงส้มก็รับได้นะครับเรื่องของเรา มันบอกว่าซินจะเป็นยังไงก็ได้แต่ห้ามให้นักข่าวรู้เรื่องของเราเด็ดขาด!!!! ผมกับซินก็เลยคบกันออกสื่อไม่ค่อยได้ต้องหลบๆนิดๆ แต่ก็ยังได้อยู่ด้วยกันนะครับ ผมก็พาซินไปนู่นไปนี่เวลาที่ผมว่าง ซึ่งผมก็ทำตัวว่างแทบจะตลอดเวลา  บางครั้งซินก็จะไปที่บ้านอุ่นรักกับผม ซินบอกว่าอยู่ที่นั่น เขารู้สึกสบายใจแล้วก็ดูท่าทางคนสวยของผมจะติดใจน้องสมายเอามากๆเลยแหละครับ จนผมเนี่ยเริ่มจะไม่แน่ใจแล้วว่าซินคิดอะไรกับน้องสมายรึเปล่า?? เพราะเวลามีน้องสมายทีไร ซินก็ดูแข็งแรงแบบสามารถปกป้องใครก็ได้ขึ้นมาซะงั้น..แหม...ถึงจะเป็นน้องสมายผมก็หึงนะครับ!!

                ตอนนี้ผมกำลังจะไปรับซินครับ วันนี้ซินจะเข้าไปทำเพลงที่บริษัท นั่นก็แสดงว่า..วันนี้ซินจะได้เจอกับไอ้บาสครับ หึ...สัปดาห์ที่ผ่านมา ซินบอกผมว่าได้ลองโทรคุยกับบาสเรื่องแนวเพลงมาบ้างแล้ว แต่วันนี้จะเข้าไปคุยอีกทีว่าจะทำเป็นแนวไหนกันแน่  มีครั้งนึงครับ....ไอ้บาสมันโทรหาซินตอนซินอยู่กับผมด้วย ผมได้ยินซินคุยกับมันนะ หึงขึ้นหน้าเลยครับ แต่ก็เก็บอาการเต็มที่ ท่องตลอดว่ามันเป็นงาน!!!!

                เมื่อผมเลี้ยวรถเข้าไปในบริเวณคอนโดของซิน ก็พบกับร่างบางที่ลงมายืนอยู่หน้าคอนโด วันนี้ซินมัดผมครับ ไม่ได้เห็นมานานละนะเนี่ย...

                “ซิน! ขอโทษที่ให้รอนะ” ผมพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กต้องลงมารอ

                “ไม่เป็นไรหรอก เราเพิ่งลงมา :D” คนสวยตอบพร้อมส่งรอยยิ้มที่หวานหยดย้อยมาให้ผม ก่อนที่จะเดินมาขึ้นรถ และเข้ามานั่งอยู่ข้างๆ แหม่..ผมมีความสุขจังเลยครับ ที่มีซินอยู่ข้างๆแบบนี้ อยากมีกันอย่างนี้ไปนานๆจัง^^

                “นัท..”

                “หืม?” อยู่ดีๆ ร่างบางก็เอ่ยเสียงเรียกชื่อผมนิ่งๆ ทำให้ผมต้องตอบรับไปด้วยความแปลก ทำไมเสียงนิ่งงั้นวะ????

                “วันนี้..เข้าบริษัทใช่มั้ย??” เสียงหวานที่เอ่ยยังคงความนิ่งไว้ไม่เปลี่ยน

                “ก็ใช่...” อะ..อะ..อารมณ์ไหนครับเนี่ย?? เมื่อกี้ยังยิ้มๆอยู่เลย ผมแอบกลัวนะครับเนี่ย!!

                “นัท..”

                “...” จะพูดอะไรครับ..อ้ากก ลุ้น สติไม่อยู่ที่ถนนแล้วเนี่ย

    “ห้าม..”

    “...”  ห้ามอะไรๆๆๆๆๆ

    “คุยกับน้องดาต้าเด็ดขาด! เข้าใจมั้ย??? ”

    “...” อะไรนะครับ!

    “เข้าใจมั้ย??” เสียงนิ่งถามย้ำอีกแล้วครับ เสียงไม่พอ หน้านี่ยังนิ่งด้วยนะครับ

                “5555555555555” พรืดเลยครับ..ขำแตก 5555555 ลุ้นตั้งนานนึกว่าจะพูดอะไร ที่แท้ก็.... 55555

                “มีอะไรน่าขำฮะ??” โห..ตอนนี้คนตัวเล็กตีหน้าบึ้งใส่ผมใหญ่เลยครับ 5555 น่ารักซะไม่มีอ่ะ

                “โอ๋ๆ อย่าหน้าบึ้งซิจ๊ะ ที่รัก :D ” ผมแกล้งแซวคนสวยไปทันที แต่ดูท่าทางจะแกล้งไม่ขึ้นครับ ไม่เล่นด้วยเลย ทำอยู่หน้าเดียว

                “ใครที่รักคุณครับ เพื่อนเล่นหรอ??” อ้าว..เอาแล้วครับ ซินห่างเหิน

                “ซิน..งอนหรอ..งั้นเอาเป็นว่านัทจะพยายามไม่คุยกับน้องดาต้าละกันนะครับ โอเคมั้ย??” ผมรีบตอบเอาใจคนสวยทันที...จะหายงอนมั้ยครับเนี่ย

                “พยายามหรอ หึ ถ้าลำบากก็ไม่ต้องก็ได้นะ!!” อ้าว...เป็นงี้ไป ผมแค่พูดว่าพยายามเองนะครับ ก็จริงนี่หน่า ผมจะไม่คุยเลยได้ไง..

                “มันไม่ใช่อย่างนั้นนะซิน...งั้น..สัญญาว่าจะคุยกับดาต้าเมื่อจำเป็นเท่านั้น นัทก็ไม่ได้อยากคุยกับน้องเค้าเท่าไหร่หรอกซิน แต่จะไม่คุยเลยก็คงจะไม่ได้ เข้าใจนัทนะ..ซิน คนเราเจอกันไม่ทักกันเลยมันไม่ได้นะ นัทไม่ได้ฝืนใจรับปากซินนะ”

    ผมเริ่มที่จะเอาเหตุผลเข้ามาคุย ผมว่าตอนนี้หน้าตาของผมคงเข้าโหมดจริงจังไปเรียบร้อยแล้วหล่ะครับ ถ้าคนสวยไม่ฟังเหตุผลของผมล่ะครับ แล้วถ้าเจอน้องดาต้าเขาทักทายผม ผมก็ต้องตอบกลับตามปกติ ถ้าซินเห็นแล้วโกรธล่ะ ผมจะทำยังไง! ผมไม่อยากมีปัญหากับซินนะ ตอนนี้ถึงตาผมมองถนนแต่ก็เหลือบมามองคนข้างๆเป็นพักๆ ตอนนี้หน้าคนตัวเล็กบ่งบอกว่างงครับ ก่อนจะส่งยิ้มมาให้ผม แล้วพูดขึ้นว่า

                “เฮ้ย..นัท จริงจังอะไรขนาดนั้น เราแกล้งเล่นเองนะ คิดมากไปได้! :D

                “วะ..วะ..ว่าไงนะ?แกล้งเล่นหรอ?” อะไรครับเนี่ย?? ผมงง!! ซินล้อเล่นหรอเนี่ย โอ้ย!!! หัวใจจะวาย

                “ก็เราเห็นนัทชอบหงุดหงิดอ่ะ เวลาเราคุยกับบาส เราก็เลยอยากลองแกล้งหงุดหงิดบ้าง อยากดูว่านัทจะเป็นยังไง” โห..อยากลองดูว่าผมจะเป็นยังไงตอนซินหงุดหงิด  คิดได้ไงเนี่ยซิน มันน่ามั้ยล่ะน่ะ!!

                “โอ้ย..นัทเครียดนะเนี่ย! ตกใจหมด ก็ว่าอยู่ทำไมซินดูแปลกๆ”

                “55555555 จริงๆมันก็น่าขำนะ เราหงุดหงิดแต่นัทกลับเป็นคนที่เครียดซะงั้นอ่ะ คิดมากจริงๆนะนายน่ะ!!” ยังจะมาขำอีก นี่ติดว่าผมขับรถอยู่นะครับ ไม่อย่างนั้นนะ คนสวยที่นั่งหัวเราะเสียงใสอยู่ข้างผมเนี่ย!...ไม่รอดแน่ๆ

                “นี่ถ้านัทไม่ได้ขับรถอยู่นะ ซินโดนแน่!!

                “โดนอะไรหรอ?? นัทจะทำอะไรเรา..หืม??” แน่ะ..ยังจะมากวนอีกนะ เดี๋ยวๆ...ตอนเย็นไม่รอดแน่ซิน!!!!!

                “หึ..เดี๋ยวตอนเย็นก็รู้!” ผมตอบเสียงเย็นๆ จนคนสวยถึงกับเงียบไปเลยแหละครับ ไม่นานเราก็มาถึงบริษัท โอ้ย...ทำไมมันเร็วอย่างนี้เนี่ย ผมยังไม่อยากเห็นหน้าไอ้บาสมันเลย ให้ตายสิ!

    -บริษัท-

    ผมเดินขึ้นมาบนตึกพร้อมกับซิน ระหว่างทางที่เดินมาก็เจอกับคนที่เราเพิ่งพูดถึงในรถนั่นแหละครับ เสียงนี่ดังนำมาก่อนอะไร ใดๆทั้งสิ้นครับ เฮ้ออออ

    “พี่นัท!!! บังเอิญจังเลยนะคะเนี่ย เจอกันอีกแล้ววว”

    “เอ่อ..ครับ” ผมตอบไปแบบไม่รู้จะตอบอะไร ก่อนจะหันมามองคนข้างๆที่มองมาทางผมพร้อมกับยิ้มขำๆ อะไรกันครับ...ทำไมไม่หงุดหงิดล่ะ ซินไม่หึงผมเลยหรอ??

    “อ้าว...รุ่นพี่ สวัสดีค่ะ! แหม..เมื่อกี้ไม่รู้ทำไมดาต้ามองไม่เห็นนะคะ แปลกจังเลย!” สาวสวยรุ่นน้องหันไปทักทายซินด้วยน้ำเสียงที่ดูประดิษฐ์เต็มที่ เอ่อ..ไม่เหนื่อยหรอพูดเสียงอย่างนั้นน่ะ

    “สวัสดีครับ:D ” ซินตอบไปด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร พร้อมส่งรอยยิ้มไปให้

    “พี่นัทคะ วันนี้มาทำอะไรคะเนี่ย?? อ๋อ..มาส่งอดีตเพื่อนร่วมงานหรอคะ งั้นก็คงส่งเสร็จแล้วสินะ ไปกับดาต้าต่อมั้ยคะ วันนี้ดาต้าว่าจะไปดูหนังสักหน่อย พี่นัทไปด้วยกันนะคะ..นะค้า” เอ่อ..อยู่ดีๆมาพูดๆๆไม่ให้ผมแทรกสักคำ แล้วก็ทำท่าทางออดอ้อนเต็มที่ซะอย่างนั้น เอ่อ..แล้วทำไมต้องเอามือไปลูบตรงคอขาวอย่างนั้นด้วยล่ะเนี่ย แล้วทำไมผมต้องจ้องที่คอนั่นด้วยล่ะครับเนี่ย โอ้ย..ขาว

    “อ่ะแฮ่ม..พี่ว่าน้องดาต้าคงจะเข้าใจผิดอยู่นะครับ วันนี้นัทมา ทำงานกับพี่นะครับ คงจะไปกับน้องไม่ได้ พี่ขอตัวนะครับ :D นัทจะไปมั้ย ?!? ” ในตอนที่ผมกำลังจ้องเพลินๆอยู่นั้น เสียงของคนที่ยืนข้างๆผมก็ดังขึ้น ทำให้ผมละสายตาจากน้องหันมามองซินแทน เฮ้ย..เมื่อกี้ผมจ้องเพลินไปป่าววะ! น้ำเสียงตอนท้ายประโยคถึงได้เยือกเย้นซะขนาดนั้น

    “ปะ..ปะ..ไปสิไป พี่ขอตัวนะครับ ดาต้า ดูหนังให้สนุกนะครับ:D” โอ้ย..ขะ.ขะ..ขาว เอ้ย...ยังนะไอ้นัท นี่แกยังไม่หยุดมองอีกหรอวะเนี่ย ไอ้หื่น!!!

    “นัท!! ไปสิครับ!!” น้ำเสียงเย็นยะเยือกดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้ผมรีกหันไปมองและเดินตามไปอย่างรวดเร็ว จนไม่ได้สังเกตเห็นสีหน้าของสาวสวย ที่มองตามผมกับซินด้วยความไม่พอใจอย่างแรง

    รุ่นพี่ เดี๋ยวรุ่นพี่จะได้เจอกับชั้นแน่!!’

    .......................................................................................................

    สวัสดีค่ะทุกคน หายไปนานมากก ตอนนี้สั้นหน่อยน้า

    จะเปิดเทอมเลยเคลียร์อะไรๆ สักนิดนึง

    อยากรู้ว่าคนอ่านชื่ออะไรกันบ้างอ่า??

    ตอบหน่อยน้า ขอบคุณคอมเม้นมากจ้า

    เจอกันตอนหน้าน้า^^

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×