คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บ้านอุ่นรัก
บ้านอุ่นรัก
รถยนต์คันที่คุ้นตาของเด็กๆในบ้านอุ่นรักแล่นเข้ามาจอดในโรงรถตรงที่ประจำ เมื่อเด็กๆเห็นรถที่คุ้นเคยก็รีบพากันวิ่งออกมาหน้าบ้านทันที ร่างบางที่นั่งอยู่ในรถเมื่อเห็นอาการของเด็กๆก็อดที่ยิ้มออกมาไม่ได้ ท่าทางจะดีใจมากเลยนะนั่น..เด็กนี่ก็ดีเนอะ ไม่มีอะไรต้องคิดมาก
“เด็กๆ ดูท่าทางดีใจมากเลยนะที่นัทมาอ่ะ” ร่างบางพูดขึ้นโดยที่ตายังมองอยู่นอกรถกวาดตามองไปรอบๆบ้านก่อนจะสะดุดตาเข้ากับรถคันหนึ่ง เอ๊ะ..นั่นมันรถของ...
“เข้าไปข้างในกันเถอะ!” เสียงเรียกจากคนข้างตัวทำให้ร่างบางหันกลับมาสนใจเขาอีกครั้ง โดยที่เก็บความสงสัยไว้ในใจ หมอนั่นมาทำอะไรที่นี่นะ??
ร่างบางก้าวลงมาจากรถก่อนเดินไปเปิดประตูหลังพร้อมกับร่างสูงเพื่อเอาอาหารและขนมที่แวะซื้อลงไปด้วย เด็กๆเมื่อเห็นว่ามีแขกมาด้วยอีกคนหนึ่งก็ต่างพากันแปลกใจ ยกเว้นแต่กลุ่มของพวกเด็กๆที่ได้ไปร่วมแสดงในงานเมื่อคืนที่พากันดีใจมากขึ้นเมื่อเห็นว่ามีศิลปินหน้าสวยมาด้วย
“พี่ซิน^^ มาหาตัวเล็กแล้ว คิดถึงพี่ซินจังเลยค่ะ” เด็กหญิงตัวเล็กวิ่งลงมาหาศิลปินคนสวยและพุ่งเข้ากอดทันที การกระทำอย่างนั้นเรียกเสียงหัวเราะจากเจ้าของใบหน้าสวยได้ทันที
“55555 อะไรกันคะ เพิ่งจะรู้จักแล้วก็เจอกันเมื่อคืน คิดถึงกันแล้วหรอคะ???” เสียงใสพูดขึ้นอย่างเอ็นดู
“ก็ตัวเล็กคิดถึงนี่คะ พี่ซินต้องรักษาสัญญานะคะ เรื่องที่จะเล่าให้ตัวเล็กฟัง พี่ซินไม่ได้ลืมใช่มั้ยคะ????” เด็กน้อยเอ่ยพร้อยเงยหน้ามองใบหน้าใสด้วยสายตาแบบเด็กๆที่กลัวจะถูกลืมสัญญา
“แหม...ไม่ลืมหรอกค่ะ นี่วันนี้พี่ซื้อของมาเลี้ยงน้องๆทุกคนตามที่สัญญาแล้วน้า พิเศษสำหรับตัวเล็ก พี่ซินเตรียมเรื่องมาเพียบเลยล่ะ” ซินเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้ม น่ารักจริงๆเลยน้า เด็กคนนี้เนี่ย ;D
ระหว่างที่ทุกคนกำลังพูดคุยกันอยู่หน้าบ้าน เสียงเอะอะโวยวายก็ดังขึ้นมาจากในบ้านดังมาเรื่อยๆจนมาถึงหน้าประตูบ้าน..
“เอ๊ะ..นี่พี่จะตามหนูไปถึงไหนกันเนี่ย ไม่มีอะไรทำรึไงคะ???” เสียงหวานใสที่ดังขึ้นด้วยความหงุดหงิดรำคาญเต็มที่ เรียกความสนใจจากซิน นัท รวมถึงเด็กๆให้หันมามองตามเสียงที่ดังขึ้น ก่อนที่เสียงกวนๆอีกเสียงหนึ่งจะดังตามมา
“ก็พี่ว่างไงถึงมาตามหนูอยู่อย่างนี้ รู้รึเปล่าว่าพี่น่ะ คิวทองนะครับไม่ใช่จะมาถูกตัวเจอตัวกันได้ง่ายๆนะครับขอบอก..”
“เอิ่ม -,,-” หน้าใสหงิกงอเล็กน้อยด้วยเซ็งในความหลงตัวเองของผู้ชายตรงหน้า
“ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะจ๊ะ หนูยิ้มของพี่..เฮ้ย!! ซิน มาได้ไงเนี่ย???”ร่างสูงเจ้าของใบหน้ากวนอารมณ์เอ่ยขึ้น ก่อนจะตกใจสุดขีด เมื่อหันไปเจอกับใบหน้าสวยของอีกคนหนึ่งที่กำลังมองมาทางเขาอย่างงุนงงแต่ก็ยังไม่วายมีรอยยิ้มที่เหมือนรู้ทันทุกอย่างส่งมาคู่กันด้วย
“เราสิ..ที่ต้องถามนายว่ามาได้ยังไง??? ไม่ไปแอ่วสาวละหรอ??” เสียงใสเอ่ยถามขึ้นเพื่อคลายความสงสัยและแซวผู้จัดการหนุ่มสุดหล่ออย่างรู้ทันไปพร้อมกันด้วย
“ชั้นจะมาทำอะไรก็เรื่องของชั้นน่า...ไม่เห็นจะเกี่ยวกับนายเลยนี่”ร่างสูงตอบอย่างขัดใจที่ถูกรู้ทัน
“แล้วไปกวนอะไรน้องเค้าเนี่ย..เอ่อ.น้องครับ.น้อง” ร่างบางหันไปมองยังคนร่างเล็กและก็พบว่าตอนนี้เธอกำลังยืนจ้องเขาตาโตเป็นไข่ห่าน เขาต้องเรียกเธออยู่หลายทีกว่าที่สติเธอจะกลับมา ก่อนที่เธอจะเอ่ยขึ้นมาว่า...
“อ้ากกกกกกก พี่ซิน...พี่ซินตัวจริงใช่มั้ยคะ?? นี่หนูไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย?? พี่ซินๆๆๆๆๆๆ พะ..พะ..พี่ดูดีมากเลยค่ะ มากกว่าที่หนูเห็นในรูปอีก หนูชอบพี่ซินมากเลยนะคะ โอ๊ย...นี่หนูไม่ได้ฝันไปจริงๆใช่มั้ยเนี่ย?? หนูติดตามพี่มานานมากเลยนะคะ หนูมีซีดีเพลงของพี่ด้วย เดี๋ยวหนูไปเอามาก่อนนะคะ รอแปปนึงนะคะ อย่าเพิ่งไปไหนนะคะ”
ร่างเล็กเอ่ยขึ้นรวดเร็วจนร่างบางไม่ได้เอ่ยอะไรกลับไปเลย ก่อนที่สาวน้อยจะวิ่งหายเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้เขายังคงยืนงงอยู่ตรงนั้นแบบมึนๆ ร่างสูงที่ยืนมองเหตุการณ์มาสักพักคลี่ยิ้มออกบางๆ และค่อยๆยิ้มมากขึ้น ก่อยจะหัวเราะออกมาในที่สุด
“555555555..ตกใจล่ะสินะซิน 5555555 ”
“หัวเราะอะไรฮะ?? -_-++” ร่างบางหันไปมองร่างสูงด้วยสายตาพิฆาต
“ก็..555..นัทนึกถึงตัวเองตอนที่มาที่นี่ครั้งแรกน่ะสิ สมายก็มีอาการแบบนี้เลยแหละ แล้วก็วิ่งเข้าไปในบ้านแบบเมื่อกี้ด้วย 555555 มันเหมือนเห็นภาพตัวเองอ่ะ เพราะนัทก็ยืนนิ่งแบบซินเหมือนกัน แต่นัทเหนือกว่าซินนะ เพราะสมายชมนัทมากกว่าที่ชมซิน โฮะๆๆ”
“แหวะ หลงตัวเอง เรารู้สึกได้ว่าน้องสมายชอบเรามากกว่านัทนะ ไม่เชื่อคอยดูสิ!” ร่างบางเอ่ยขึ้นอย่างมั่นใจพร้อมเผยรอยยิ้มกว้างออกมา อะไรก็ไม่รู้ที่ทำให้เขามั่นใจได้มากขนาดนี้ แต่เขารู้สึกว่าน้องสมายชอบเขามากๆ และเขาเองก็รู้สึกถูกชะตากับน้องคนนี้มากๆเหมือนกัน เขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเป็นอย่างนั้น...
-ภายในบ้าน-
หลังจากที่สมายเดินเข้ามาในบ้านไม่นาน พวกเด็กๆและนัทก็บอกให้ซินก็เดินตามเข้ามาโดยมีคุณแกงส้มผู้จัดการสุดหล่อเดินตามเข้ามาด้วย และเขาก็ได้พบกับป้าอุ่นรัก ที่เป็นคนคอยดูแลเด็กๆทุกคน โดยจะมีป้าอุ่นใจและคุณน้ารักคอยช่วยดูแลด้วย เด็กๆที่นี่มีอยู่ประมาณ 20 กว่าคน แต่ละคนก็มาจากต่างที่กันไป มีทั้งที่อยู่มาตั้งแต่เด็กๆหรือเพิ่งจะกำพร้าตอนที่โตมาแล้ว เด็กทุกคนที่นี่ดูมีความสุขดีมาก ร่าเริงแจ่มใสกันทุกคน ดูแล้วไม่เหมือนกับเด็กกำพร้าสักเท่าไหร่เลย
“พี่ซินคะ!! พี่ซินนนนนนนน หนูมาแล้วค่ะ พี่ซินยังไม่กลับใช่มั้ยค้า??? ” เสียงใสดังลงมาจากชั้นสองของบ้านตั้งแต่ยังไม่ปรากฎตัว ทำให้เขาอดอมยิ้มขึ้นมาเล็กๆไม่ได้ ยังไม่ทันลงมาถึงเลย เสียงนำมาก่อนซะละ เด็กน้อยจริงๆเลยน้า
“สมาย...ใครบอกให้ส่งเสียงลงมาอย่างนั้นละลูก มันไม่ดีนะจำที่แม่สอนไม่ได้หรือไงลูก??” ป้าอุ่นเอ่ยสั่งสอนกลับไปทันที และเมื่อเห็นว่าสมายลงมาพร้อมกับของมากมายในมือก็เอ่ยขึ้นมาอีก “แล้วนี่ ขนอะไรลงมาเยอะแยะเล่าลูก เดี่ยวก็ตกบันไดลงมา ขาแข้งหักหมด มันบังตาจนจะมองไม่เห็นทางอยู่แล้วนะลูก!!”
“ขอโทษค่ะแม่อุ่น...แต่...สมายขอแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะคะ” สาวน้อยเอ่ยขึ้นก่อนจะหันไปยิ้มแป้นให้กับป้าอุ่นและหันกลับมามองที่เขา และส่งรอยยิ้มมาอีกหนึ่งรอบพร้อมกับยื่นของในมือที่เต็มไปด้วยอัลบั้มของเขาและนัททั้งหมด รวมถึงโปสเตอร์ต่างๆอีกสี่ห้าแผ่น แต่ที่ทำให้เขาแปลกใจก็คือเสื้อกันหนาวไหมพรม 1 ตัว และผ้าพันคออีก 2 ผืน ที่ถูกยื่นมาด้วยน่ะสิ
“เซ็นให้หนูหน่อยนะคะ...ส่วนเสื้อกับผ้าพันคอ หนูให้ค่ะ :D ” เสียงใสเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มที่สดใส ทำให้ร่างบางยื่นมือออกไปรับของมาและส่งรอยยิ้มตอบกลับไปให้
“ขอบคุณมากนะครับ น้องสมาย :D ” ซินวางแผ่นซีดีและโปสเตอร์ลงบนโต๊ะก่อนจะหยิบปากกาที่ถูกยื่นมาให้จากสาวน้อยยิ้มสวยเซ็นลงไป ของทุกอย่างมีลายเซ็นของนัทเซ็นไว้ก่อนแล้ว ในระหว่างที่เขากำลังจะเซ็นโปสเตอร์ ก็ได้ยินเสียงงอแงจากบุรุษสองท่าน นั่นก็คือ..
“ทำไมๆๆ...ทำไมสมายทำกับพี่งี้อ่ะ ตอนพี่มาไม่เห็นได้เสื้อได้ผ้าพันคออะไรแบบซินเลยอ่ะ..”
“เฮ้ย....นี่ยัยยิ้ม ทีไอ้ซินนี่กรี๊ดเลยนะ พอเป็นชั้นนี่รำคาญหรอ????”
“เอ่อ..” สาวหน้ายิ้มสวยหันมามองทั้งสองคนแบบงงงวยในอาการเวิ่นของทั้งคู่
“เอ่อ..คุณทั้งคู่ครับ...ต้องขอโทษจริงๆนะครับ ที่วันนี้...น้องสมายเค้าชอบผมมากกว่าใครน่ะครับ :D เห็นรึยังครับคุณนัท ผมบอกแล้วว่า น้องสมายน่ะ ปลื้มผมมากว่าคุณ ^^ ” ซินเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดัดให้ฟังดูแมนมากขึ้นกว่าเดิม ทำให้ร่างสูงที่งอแงตอนแรกต้องเปลี่ยนมาเป็นกลั้นขำแทน 5555 ซินน้าซิน ดูทำเข้าสิ ทำตัวซะแมน มันไม่ได้เข้ากับหน้าเล้ยยยย หวานซะขนาดนั้น 555555 น่ารักว่ะ!!! เฮ้อ..เห้นซินยิ้มได้อย่างนี้ก็ค่อยโล่งใจหน่อย
“ไอ้คุณซิน พูดอย่างนี้กับชั้นหรอ!!! ชั้นเป็นผู้จัดการนายนะ!!! เธอด้วยนะ น้องยิ้ม ทำไมสนใจไอ้ซินมากว่าพี่ล่ะ???” แกงส้มพูดขึ้นมาด้วยท่าทางขึงขัง แต่ก็หาได้รับความสนใจจากคนสวยทั้งสองไม่
“ครับทราบแล้วครับ คุณผู้จัดการ ^^ ไปน้องสมายเราเอากับข้าวแล้วก็ขนมไปจัดใส่จานดีกว่าเนาะ ไปครับ!! ”
“ไปสิคะ :D ตามมาเลยค่ะ” ร่างเล็กเดินนำร่างบางไปทางห้องครัวพร้อมรอยยิ้ม ที่คนทั้งคู่ส่งให้กันอย่างอบอุ่น เธอรู้สึกคุ้นเคยและสนิทสนมกับศิลปินคนนี้อย่างรวดเร็ว มันเร็วกว่าตอนที่เธอรู้จักกับพี่นัทตอนแรกๆซะอีก เช่นเดียวกับร่างบางเองที่เขาก็รู้สึกสนิทสนมกับสาวน้อยคนนี้เร็วมาก ทั้งๆที่ปกติแล้วเขาเป็นคนที่ค่อนข้างจะเข้าถึงยากซะด้วยสิ แปลกจัง....
ร่างสูงทั้งสองมองตามคนสองคนที่เดินไปด้วยกัน ด้วยอารมณ์ที่แตกต่างกัน นัทมองตามซินด้วยสายตาที่เป็นแสดงถึงความโล่งใจและดีใจที่เห็นร่างบางยิ้มได้ แต่ก็ยังคงมีความแปลกใจเล็กๆที่เห็นซินสนิทสนมกับสมายอย่างรวดเร็ว และก็อดไม่ได้ที่จะแอบรู้สึกแปลกๆในใจด้วย ความรู้สึกมันเหมือนกับตอนที่เห็นซินอยู่กับไอ้บาสเพียงแต่มันไม่ได้ชัดเจนเท่าตอนนั้นแค่นั้นเอง ในขณะที่แกงส้ม มองตามสมายไปด้วยความหงุดหงิด ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนเมินเขาขนาดนี้มาก่อนเลยนะ ยัยเด็กสมายนี่กล้ามากนะ ที่มาเมินเขาน่ะ เด็กน้อย...รู้จักพี่ชายคนนี้น้อยไปนะครับ คนอย่างพี่น่ะ....ตื้อเก่งอย่าบอกใครนะครับ ระวังหัวใจเอาไว้ให้ดีนะ พี่ชายสุดหล่อคนนี้จะเข้าไปอยู่โดยไม่รู้ตัวนะครับผม^^
…………………………………………………………………………………………..
ยู้ฮู!!! กลับมาอัพแล้วน้า ตอนนี้พี่ซินแมนเน้ออออออ
บอกก่อนนะคะว่า ไรท์แอบจิ้นคู่แกงส้มกับสมายมานานแล้วววว
ก็เลยเอามาเป็นคู่รอง ยังไงก็ถ้าใครไม่ชอบก็ขอโทดด้วยจริงๆน้า
ฝากติดตามด้วยจ้า บอกอีกที มาติดตามเค้าที่ Twitter หน่อยน้า
@Aki31041 ไว้มาคุยกัน ขอบคุณทุกคอมเม้นนะคะ ^^
<3 Love You Reader <3
ความคิดเห็น