คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
“โอ้ย!! ปู่นี่มันอะไรไรเนี่ย?? จะให้ผมไปเป็นครูเนี่ยนะ!! คิดได้ไงฮะปู่!!”
เสียงโวยวายจากชั้นสองของคฤหาสน์หลังใหญ่ ผู้ที่มีเจ้าของเป็นถึงผู้อำนวยการโรงเรียนดนตรีที่มีชื่อเสียงเป็นอันดับหนึ่งของประเทศไทย เรียกเสียงหัวเราะจากบรรดาแม่บ้านที่กำลังปัดกวาดเช็ดถูบริเวณต่างๆของบ้าน คุณชายน้อยท่าทางจะเริ่มออกฤทธิ์ซะแล้วล่ะ!
“นี่!! ก็ดูแกทำตัวสิ..วันๆเอาแต่ผลาญสมบัติของฉัน เอาเงินฉันไปซื้อรถยนต์ขยะพวกนั้นมากี่คันแล้วฮะ?? ”
ชายสูงอายุท่าทางภูมิฐานอายุราวๆ 60 ปี เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ ที่เห็นว่าไอ้หลานชายตัวดีไม่ยอมทำตามใจของเขา อีกทั้งยังดูมีท่าทางไม่พอใจด้วย บ๊ะ!ไอ้นี่ มันน่า ถอนเงินจากธนาคารออกให้หมดมั้ยเนี่ย??
“โห่...ปู่!! รถพวกนั้นน่ะ เหลนปู่เลยนะ!! คันละเป็นล้านๆนะปู่ ไม่ใช่ขยะสักหน่อย!!! ผมรักเป็นลูกเป็นหลาน..”
ณัฐ หลุ่มหล่อ ปู่รวย ผู้คลั่งไคล้ในรถยนต์ซะยิ่งกว่าอะไรในโลก จะว่าไป..ก็รองจากกีต้าร์น่ะนะ! เถียงกลับคอแทบแตก เมื่อเหล่าลูกรักทั้งหลายถูกกล่าวพาดพิง!! มีอย่างที่ไหน อยู่ๆดีจะมาบังคับให้ไปเป็นครูสอนดนตรี ถึงจะชอบเล่นกีต้าร์แต่ไม่ได้หมายความว่าจะอยากสอนนะครับ ขอเอาเวลาไปสนุกก่อนไม่ได้ไง??
“ฉันขี้เกียจจะคุยกับแกแล้ว...เอาเป็นว่าวันจันทร์หน้า แกจะต้องออกไปโรงเรียนพร้อมกับฉัน...ถ้าไม่ไป เงินทั้งหมดในบัญชีแกจะหายไปทันที!! รวมถึงไอ้รถขยะหน้าบ้านพวกนั้นด้วย!!!”
“เฮ้ย!! ปู่ได้ไงอ่ะ...อย่าเพิ่งไปดิ...ปู่!! มาบอกฟังกันก่อนดิ!! ”
หาได้เป็นผลไม่..ประมุขใหญ่ของบ้านลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานเดินออกไปจากห้อง โดยไม่สนใจเลยว่าไอ้หลายชายของบ้าน มีอาการหัวฟัดหัวเหวี่ยงขนาดไหน...ไม่นะ...ปู่คิดว่าจะเอาชนะได้หรอ?? ยังไงก็ไม่ไปหรอก หึ!
-Sin Part-
วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ที่ผมรอคอยมานานมาก...วันที่จะได้หยุดอยู่บ้านสบายๆ ไม่ต้องทำงานอะไร ได้นอนเล่นสบายๆอย่างนี้ ถ้าไม่ติดที่ว่า..วันนี้ผมจะต้องไปพบกับผอ.ที่โรงเรียนเนี่ยสิ!! วันหยุดแท้ๆ ยังจะโดนเรียกอีก เฮ้อ...แต่ก็นะ ถ้าไม่ด่วนจริงๆ ผอ.คงจะไม่เรียกพบด่วนหรอก
#ก็อกๆๆ#
“ขออนุญาตครับ..”
“เชิญ…!”
ผมเปิดประตูห้องผอ.เข้าไปด้วยความเกร็ง ให้ตายเถอะ! มาห้องนี้กี่รอบก็ยังไม่หายเกร็งสักที เข้ามาสอนที่นี่จะสองปีแล้ว ก็ยังเกร็งเหมือนเดิม นิ่ง..นิ่งไว้ซิน นิ่งไว้
“นั่งก่อนสิ!”
“ขอบคุณครับ”
ผอ.เอ่ยปากอนุญาตให้นั่งลงด้วยท่าทางใจเย็น ทำให้ผมผ่อนความเกร็งลงนิดนึง ก่อนจะรีบเอ่ยปากขอบคุณและนั่งลงตรงเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับโต๊ะผอ. สบตากับผอ.หนุ่มใหญ่ที่ดูน่าเกรงขาม แต่พอได้รู้จักก็จะรู้ว่าท่าเป็นคนที่เหตุผลมาก และใจดีกว่าที่ผมเคยคิดไว้ด้วย ถึงอย่างนั้น..ผมก็ยังคงเกร็งอยู่ดีแหละน่า
“ก่อนอื่นฉันก็ต้องขอโทษที่ต้องให้มาพบในวันหยุดอย่างนี้นะ นึกว่านายจะไม่มาซะแล้ว คือฉันมีเรื่องที่อยากจะรบกวนนายหน่อย..”
“ไม่เป็นไรครับผอ. ผมยินดี มีเรื่องอะไรผมเต็มใจช่วยอยู่แล้วครับ” แหม่...ถึงจะไม่ยินดีแต่โดนเรียกมาพบตัวต่อตัวอย่างนี้ ใครจะกล้า...
“ขอบใจมาก เอาล่ะ เข้าเรื่องเลยนะ.. คือวันจันทร์หน้าหรืออีกหนึ่งอาทิตย์เนี่ย เจ้าณัฐหลานชายของฉันจะเข้ามาสอนที่นี่ ”
“หลานชายผอ.?” เอ๊ะ...ได้ยินพี่ๆเขาเคยคุยกันถึงนะ ว่าหล่อแต่ร้ายไม่เบาเลยล่ะ
“ใช่..หลานชายฉันเอง ฉันจะให้เข้ามาเป็นผู้ช่วยนาย ให้นายช่วยเทรนการสอนให้มันหน่อย มันเล่นกีต้าร์ได้ดีเลยนะเจ้านี่น่ะ ถึงกิตติมาศักดิ์มันไม่ค่อยดีก็เถอะนะ 5555 ” ผอ.เอ่ยถึงหลานชายยิ้มๆ ก่อนจะหัวเราะออกมา คงจะเห็นหน้าตาของผมน่ะสิว่ามันมึนขนาดไหน
“แหะๆๆ...คือผมไม่ถนัดเล่นดนตรีน่ะครับ” แหม่ ผมครูสอนร้องนะครับ เปียโนเนี่ยแค่พอเล่นได้ ไว้ใช้ประกอบการสอน ส่วนอย่างอื่นก็..ง่อย!! ยิ่งกีต้าร์นี่ไม่ต้องพูดถึงเลย แล้วจะไปสอนได้ไงเล่า!!
“เอามันมาเป็นตัวช่วยน่า อย่าคิดมาก เปียโนมันก็ไม่เลวเลยนะ เก่งใช้ได้ ตัวมันน่ะมีความสามารถ แต่กลับไม่ยอมใช้ วันๆเอาแต่สนใจรถยนต์ งานการไม่ทำ ผลาญสมบัติฉันจนจะหมดแล้วเนี่ย ฉันเลยจะหางานให้มันทำ ด้วยการเป็นครูสอนดนตรีเนี่ยแหละ!!!”
“....” จะพูดไรดีล่ะเนี่ย ผอ.เล่นพูดถึงหลานชายซะดีเลย เอาจนผมอยากจะสอนเลย...ให้ตายสิ! ปั้นหน้าเริ่มไม่ถูกแล้วครับ!
“เอาเป็นว่าฉันขอร้องนะ ช่วยสอนมันทีเถอะ นายจะใช้วิธีไหนก็ได้ ฉันอนุญาตหมด ขนาดเด็กเฮ้วๆ นายยังจัดการได้มาแล้วเลย ฝึกครูคนนึงให้ฉันจะไม่ได้เลยหรอ???”
“เอ่อ..ได้สิครับ..ผมไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ^_^; ” เอาวะ..ผอ.เรียกพบเองขนาดนี้ ถ้าปฏิเสธแล้วโดนเด้งออกไม่รู้ตัวก็ซวยอ่ะดิ แม้ผอ.จะไม่เป็นคนอย่างนั้นก็เถอะ แต่กันไว้ก็ดีกว่าแก้ใช่มั้ยล่ะ??
“ขอบใจนายมากนะ ฝากนายด้วยล่ะ ฉันหมดธุระแล้ว นายก็กลับได้เลยละกัน! ^O^ ” กลับได้เลย พระเจ้า มาโรงเรียนไม่ถึงชั่วโมง ก็กลับบ้านละ เออ...ดีจริงๆเลย ก็ดีละ..จะได้กลับไปนอน จากที่ผอ.บอกเนี่ย ดูเหมือนเวลาแห่งความสงบของฉัน คงจะเหลืออีกแค่อาทิตย์เดียวเล้วแหละ เฮ้อ....
“ไม่เป็นไรครับ ผมยินดี ลาเลยแล้วกันนะครับ สวัสดีครับ ”
...............................................................................................................
สวัสดีค่ะ นักอ่านทุกคน ^O^
นี่ก็เปิดเรื่องใหม่เพราะเกิดแรงบันดาลใจอยากแต่งแนวนี้ดูบ้าง
ติดตามกัน อ่านกัน หน่อยนะคะ <3
อยากให้ช่วยคอมเม้นกันหน่อยนะคะ ^^ มันจะได้มีกำลังใจ
เจอกันตอนหน้านะคะ
ความคิดเห็น