ไอ้หนุ่มหน้าขาวกะสาวสุดซ่าส์

ลำดับตอนที่ #8 : อย่างนี้ต้องมีเคลียร์ (1)

มาอัพแล้วน้าค่ะ มะยอมเม้นให้เยยอ่ะ เค้าจะงอนแล้ว มะมาอัพดีมะเนี่ย  ฮิฮิ

___________________________________________________________________

  แล้วเราก็ไปกินข้าวกัน ฉันกับเมย์นะ 2คน ไม่มีพี่ดลหรอก



พอเข้าเรียนคาบบ่าย



“นี่  กัลยรัตน์ กับ อรวีณา ออกมาหาอาจารย์หน่อยซิ”

“ค่ะ”  ฉันกับเมย์รับคำพร้อมกัน

“มีไรวะ” ฉันพูดกับเมย์

“นั่นดิ”  เมย์พูดพร้อมยักไหล่



พอไปหาอาจารย์ เค้าก็พูดขึ้นว่า



“นี่ เธอ 2 คน คาบเมื่อกี้ โดดเรียนเหรอ” อาจารย์ถาม  รู้แล้วยังจะถามอีก

“ทำไมเหรอค่ะ”  ฉันถามอาจารย์

“ฉันถามพวกเธอก่อนนะ ตอบมา” อาจารย์คาดคั้น

“ป่าวค่ะ เมย์มันเดินชนเสา หนูเลยพามันไปห้องพยาบาลค่ะ”  ฉันบอก เมย์มันก็ยื่นหน้า

และชี้ หัวให้ดู โนจริงๆเลย

“อืมๆ” อาจารย์ตอบ

“ทำไมเหรอค่ะ อาจารย์” ฉันถาม

“ไม่มีอะไรหรอกน่า ไปเข้าห้องได้แล้ว” อาจารย์ตอบมา พร้อมหลบสายตา

“เหรอค่ะ แน่ใจนะค่ะ” ฉันถามย้ำไปอีก

“…” ไม่ยอมตอบอ่า จริงๆแค่อยากรู้เท่านั้นแหละ ไม่มีอะไรหรอก



พอเข้าห้องมา



“ดูดิ  ไม่เท่าไหร่ก็โดดเรียนซะแล้ว”  เสียงใครสักคนดังขึ้นมา แน่นอนเด็กใหม่

มันไม่รู้พิษสงของฉันหรอก

“เออ นั่นดิ แล้วจะไปรอดมั้ยเนี่ย”  มีเสียงอีกคนสนับสนุน

“เฮ้ยแก อย่าพูดให้มันได้ยินนะ” อันนี้เสียงเพื่อนต่างห้องกัน ตอนม.ต้น รู้ดี

“ทำไมวะ แกกลัวมันเหรอไง” ยังมีเสียงโผ่ลมาอีก

“เอาน่าๆ เอาไว้จะเล่าให้ฟัง”  เสียงหนึ่งพูดขึ้นทำให้พวกมันเงียบไปด้วยความอยากรู้ อยากเห็น



ส่วนฉันก็จะด่ามันอยู่แล้ว แต่เมย์มันดันห้ามเอาไว้ก่อน และยังสายตาอาฆาตมาอีก ประมาณว่า

ถ้าแกไปทำไรเค้า แกตายแน่ ฉันเลยต้องเงียบค่ะ แต่เพื่อนน่ะไม่เท่าไหร่หรอก แต่ไอ้คนที่เอามา

ฟ้องอาจารย์นี่ซิ  มันใครวะ อย่าให้รู้นะ แม่จะเตะให้ลอยเลย  



“ไหน มรึงลองเล่ามาซิ ทำไมถึงกลัวมันขนาดนั้น” พวกกลุ่มเดินน่ะแหละ

“ก็มันน่ะ จะฟังจริงเหรอวะ”

“เออ”  ตอบพร้อมกันเลย ยังทำหน้าอยากรู้อยากเห็นอีก

“ก็ไอ้กานต์น่ะ มันเคยมีเรื่องกะพวกรุ่นพี่กับอาจารย์ด้วยน่ะ”

“OoO จริงอ่ะ”  แน่ะ ไม่เชื่ออีก

“เล่ามาดิ” ใครคนนึงพูด  ส่วนตอนนี้ฉันก็ฟุบกับโต๊ะอยู่ กะลังนอนฟังพวกนั้นนินทาอยู่

“ก็มีเรื่องกะรุ่นพี่ ม.6 เมื่อปีที่แล้ว 2 ครั้ง ข้อหา มองหน้ากวนติง และก็ตบกะรุ่นพี่ ม.5 ข้อหา

ฝ่ายนั้นหาว่ากานต์มันแย่งแฟนเค้า  และก็มีเรื่องกับอาจารย์ 3 ปีเลย ข้อหา ไม่ฟังมันบ้าง

คิดว่ามันผิดบ้าง ด่ามันทั้งๆที่มันไม่ผิดบ้าง”

“โฮ เยอะหว่ะ แล้วไม่โดนไล่ออกเหรอ”

“นั้นดิ กรูก็ว่างั้นอ่ะ”

“แต่พอมันเข้าห้องปกครองทีไร มันไม่เคยโดนไรซักทีเลย”



  และแล้วฉันก็หันหน้าไปมองกลุ่มนั้น  OoO   O_o   o_O  (แต่ละคน)  พอมันหันมาเจอสายตาฉัน

มันก็หลบลูกตาฉันเป็นแถวเลย  ฉันเลยถามไปว่า



“มีไรสงสัยมั้ย หรือว่าอยากเคลียร์ด้วยมั้ย”

“….” ไม่มีเสียงตอบรับ



ฉันชนะ (Akira :ตรงไหนเนี่ย) อ้าว ก็ได้ทำให้พวกมันเงียบๆไปได้แล้ว ไม่ค่อยอยากเปิด

เผยวีรกรรมซักเท่าไหร่เลย แต่มันก็พูดเกินไป  ฉันหันไปหาเมย์ จะถามว่า จะเงียบทำไม อ้าว

มันหลับนิหว่า ฉันคิดไรได้แล้วหล่ะ