ไอ้หนุ่มหน้าขาวกะสาวสุดซ่าส์

ลำดับตอนที่ #7 : ขัดจังหวะ

อัพอีกๆ เด๋วจะหาว่ามะขยันอัพ อัพน้อย เลย2เลยหล่ะกัน

______________________________________________________________________________

“ไอ้เวรเอ๋ย” ฉันสบถเล็กๆ

“เอาน่าๆ เมย์ ผู้ชายมันก็งี้แหละ”  ฉันพูดปลอบใจเพื่อน

“ผู้ชายมันเป็นไงเหรอครับ น้องกานต์” ไอ้เสียงนี้มันคุ้นๆนะ ฉันเลยหันไปหาต้นเสียง

“อ้าว นาย” ฉันพูดพร้อมทำหน้า เซ็งๆ ใส่

“พี่ไม่ได้ชื่อ นายซะหน่อย พี่ชื่อ ดล ตั้งหาก ^_^” ยังมียิ้มอีก

“เออ รุ้แล้วน่า”  ฉันสบถเล็กๆ

“กานต์ยังไม่ตอบพี่เลยนะว่า ผู้ชายมันเป็นไงหรอ” ทำหน้าสงสัยอีก

“ก็เป็นประเภทที่ รักใครรักไม่จริง พอมีใครมาทำดีด้วยหน่อยก็ไปหาคนนั้นทั้งๆที่

มีแฟนหรือคนรักอยู่แล้ว”

“ไม่ มันก็ไม่ทุกคนนิกานต์” แล้วมองฉัน เหมือนจะค้นหาความจิงไงก็ไม่รู้

“แล้วไงหล่ะ” ฉันพูดเบาไปมั้ย  (Akira : - - \" )

“พอเหอะ กานต์ อย่าไปเถียงกับพี่เค้าเลย” เมย์ก็พูดขึ้นมา จากที่ไม่มีบทมานาน

“อืมๆ” ฉันรับคำ

“แล้วไมกานต์กับเมย์ ถึงโดดเรียนหล่ะ” พี่ดลถามด้วยความสงสัย

“เรื่องของฉัน” ฉันตอบเองแหละ พอฉันหันไปมองหน้า เมย์มันก็พยักหน้า

“แล้วคุณน่ะ มานั่งทำไมแถวนี้” คราวนี้ฉันถามมั่ง

“เรื่องของพี่” พี่ดลตอบ

“พี่ดลจ๋า ^_^ อยากตายแบบไหนดีจ๊ะ ^_^”  ฉันพูดเสียงหวาน แต่ทว่าแววตาอาฆาตซะไม่มี

“- - \" พี่ล้อเล่น อย่างอนน้า”  พี่ดลง้อค่ะง้อ

“แล้วมาทำไร ถ้าตอบแบบเมื่อกี้อีก ได้ตายแน่” ฉันก็ยังไม่เลิกทำตาอาฆาตใส่

“ก็ว่าจะมาล้างหน้าล้างตาน่ะ ง่วงนอนมากเลย แต่มาเห็น 2 คนนี้พอดี เลยคิดว่า

นั่งเป็นเพื่อนดีกว่า”  พี่ดลตอบมา

“อ๋อหรอ ไม่ต้องหรอก” ฉันบอกพี่เค้า

“ไมอ่า” ทำเสียงอ้อนๆด้วย

“รำคาญ” ฉันตอบไป เค้าจะว่าฉันมั้ยเนี่ย

“OoO  อ้าว  แต่พี่ไม่รำคาญนิ” ดูมันพูด

“เออ เอาเข้าไป ฉันจะ     ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบ ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา

“นี่ พวกเธอน่ะ โดดเรียนเหรออยู่ห้องไหนเนี่ย ใครที่ปรึกษา  นี่ จะไปไหนน่ะ”



  ไม่ต้องรอให้เค้าพูดจบหรอกค่ะ  ฉันก็จับมือเมย์วิ่งมาแล้ว วิ่งไปไหนเหรอ ก็ห้องน้ำน่ะซิ

หญิงด้วย เอ๊ะ ทำไมข้างหน้าเมย์ก็จับมืออยู่นิ แล้วข้างหลัง ฉันจับมือใครหล่ะ  - - \"  

หวังว่าคงไม่ใช่…พอถึงที่หมายแล้ว ฉันก็หันไปดู  - - \"  เอาแล้วไง ฉันจับมือไอ้พี่ดลจริงๆด้วย  เวรแล้วฉัน!!!



“ว๊าย” ฉันร้องออกมาเสียงดังเลย

“อุ๊บ” ยายเมย์เอามือมาปิดปากฉัน

“กานต์แกอยากให้อาจารย์ได้ยินไงวะ” เมย์พูดขึ้น พร้อมทั้งปล่อยมือออกจากปากฉันด้วย

“ก็กรูตกใจนิหว่า ก็นึกว่าจับมือแกนี่ ไหงเป็นอีตานี่ก็ไม่รู้ ซวยจริงๆเลย” ฉันพูดพร้อม

ทั้งทำท่าทำทางขยะแขยงด้วย

“อะไรวะ เราออกจะหล่อขนาดนี้” พี่ดลพูด

“แหวะะะะะะ” ฉันกับเมย์แหวะพร้อมกันเลย



แล้วเรา 3 คนก็มองหน้ากัน แล้วก็หัวเราะกัน



กริ๊งงงงง………ง……..ง.ง.ง….ง (ออดหมดคาบเรียน)



“ไปกันเหอะ” พี่ดลเสนอความคิด

“อืม ก็ดี” ฉันเห็นด้วย

“อืม” เมย์ รับคำสั้น

“เอาน่าๆ แกอย่าคิดมากเลย เดี๋ยววันนี้ฉันเคลียร์กับมันเอง” ฉันพูดพร้อมกับแตะไหล่เพื่อนรัก

“อย่าเลย กานต์ ให้มันจบๆไปเหอะ”  เมย์บอกห้าม

“แต่ว่า…..”

“อย่าเลย จบๆไปเหอะ” ฉันยังพูดไม่ทันจะจบเลย เมย์มันก็พูดแทรกขึ้นมา

“เออ เอาวะ จบก็จบ” ฉันพูดออกไปอย่างนั้น แต่ฉันไม่ยอมจบง่ายๆหรอก