ไอ้หนุ่มหน้าขาวกะสาวสุดซ่าส์

ลำดับตอนที่ #3 : ทำไงดีวะ

ขอโทษน้าค่ะ ที่มาอัพช้าไปหน่อยนึง พอดีเมื่อคืนไม่ค่อยว่างน่ะค่ะ วันนี้เลยอัพ 2 เลย ^_^

อ่านแล้วช่วยเม้นให้ด้วยน้า จะได้ปรับปรุงค่ะ ขอบคุณค่ะ (ล่วงหน้าเลย)

_______________________________________________________________________



เมื่อเจอพวกไอ้หนึ่งเราก็ไปร้องคาราโอเกะกัน ก็มี ฉัน เมย์ หนึ่ง ปัท ผึ้ง  

เราทั้ง5เป็นเพื่อนกัน เรียนม.ต้นมาด้วยกัน อยู่ห้องเดียวกัน แต่ตอน ม.ปลายนี่ซิ

พวกมันดันย้ายไปอยุ่ ห้อง1กัน (วิทย์-คณิต) ทิ้งฉันกับเมย์ไว้ ฉันหล่ะเศร้า แต่ไม่เป็นไรๆ

ฉันคิดว่า ยังไงเราก็ยังเหมือนเดิม (Akira : ยังไง) ก็ยังคุย ยังเล่น ยังไปไหนมาไหนด้วยกันได้

นั่นหล่ะเพื่อนฉัน เมื่อไปถึงตู้คาราโอเกะที่เซ็นทรัล ปรากฏว่า มีห้องเหลืออยู่ห้องเดียวอ่า

หวุดหวิดอีกแล้วเรา แล้วเราก็ร้องกันไป เต้นกันไป แต่แล้วปัท กับ ผึ้งมันก็หันไปเห็นตู้ข้างๆ

มันหันหน้ามามองที่ตู้เราหลายครั้งแหละ มันเลยเรียกฉันให้หันไปดู



“กานต์ แกหันไปดูดิ น่ารักมั้ย” ผึ้งพูดพร้อมกับจับหน้าฉันหันไป มันกลัวว่าฉันจะไม่หันไปดูไงวะ

“โอ๊ย เบาๆ เจ็บ ไหนวะ ถ้าไม่หล่อ มรึงตายแน่”  ฉันก็ด่าซะ

“เออ กานต์เชื่อกรู หล่อมาก” ปัทช่วยเสริม

“ไหนๆ” พอหันไป ฉันก็ต้องตะลึง O_o โฮ้ มันหล่อจริงๆค่ะ น่ารักมาก ขาวด้วย อยู่โรงเรียนมีชื่อด้วยเหมือนกัน

แล้วที่สำคัญเค้ามองหน้าฉันตลอดเลย ( Akira :คิดไปเองเปล่า) ไม่ๆ เพื่อนฉันก็บอกเหมือนกัน ฮิฮิ

ก็เราออกจะน่ารักขนาดนี้ ( Akira : - - \") จริงๆ เค้ามองหน้าฉันด้วย แล้วฉันจะทำไงดีวะเนี่ย

“เฮ้ย กานต์ มรึงขอเบอร์เลยดิ” ผึ้งพูดพร้อมกับส่งสายตาอ้อนวอน

“เออ ขอเลยๆ”  เอาอีกคนแล้ว ปัทเอ๋ย  แกอยากได้เอง ไมไม่ขอเองวะ ฉันก็ได้แต่คิดในใจแหละ

“ไม่เอา เค้าชอบกูซะที่ไหนหล่ะ”  ฉันก็ไม่อยากขอนิ เพื่อนๆมันก็ยุจังเลย



  เค้าคนนั้นก็มองหน้า แล้วก็ยิ้มๆให้ ส่วนฉันก็อายซิ ก็เค้าคนนั้นออกจะน่ารักขนาดนี้

ทำฉันหวั่นไหว เลยแหละ  แล้วฉันจะทำไงดีวะเนี่ย  ฝ่ายหนึ่งเพื่อนก็ยุให้ขอเบอร์เค้า

อีกฝ่ายก็ผู้ชายน่ารักมากเลย เอาใจฉันไปเลย (Akira : อีกแล้วเหรอ) เอาน่าๆ ฉันเลยไม่รู้จะทำไงดี

แต่แล้วอยู่ๆ เค้าก็เดินเข้ามาในห้องที่เรากำลังร้องเพลงอยู่



“ขอโทษนะครับ”  เค้าพูดพร้อมทั้งเอามือมาจับไหล่ฉัน ฉันก็หันไปพูดกับเค้าว่า

“ค่ะ ว่าไงค่ะ ^_^”  ยิ้มสุดชีวิต และคิดว่าน่ารักที่สุด (Akira : - - \" หลงตัวเองซะไม่มี)

เดี๊ยะๆ คนเขียนตาย (Akira : - - \")

“คือ เธอชื่อไรเหรอ” เค้าพูดแล้วก็ทำหน้าอายๆเล็กน้อย น่ารักมากเลย

“กานต์ เธอหล่ะ” ฉันก็มองหน้าเค้า มองใกล้ๆเค้าน่ารักมากเลย ^_^

“บอย ครับ คือว่า ขอเบอร์กานต์ได้มั้ย” พูดไปก็ก้มหน้าไป หน้าแดงมากเลยด้วย

“เอาไปทำไม อย่าเล  ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบ ปัทกับผึ้ง ก็เอาเบอร์ฉันให้ไปแล้ว

“04-123-xxxx ค่ะ” ปัทบอกไปแล้ว หมดมาดนางเอกเลยฉัน จะรักษาฟอร์มซะหน่อย  T-T

“เอาเบอร์เรามั้ยเดี๋ยวให้” ผึ้งพร้อมกับเตรียมจะหยิบมือถือตัวเอง

“ไม่เป็นไรครับ กานต์เอามือถือกานต์มาซิ เดี๋ยวผมเอาเบอร์ผมให้”  ฉันกะจะบอกว่า

ไม่เป็นไรเดี๋ยวโทรมาค่อย mem ก็ได้ แต่เพื่อนๆมันมองมาเหมือนจะบอกว่า แกหยิบให้เค้าไปเลย

ไม่งั้นแกตาย ส่งสายตาอาฆาตมา ซะงั้น ฉันเลยจำใจหยิบให้  

“อืม เอาไปซิ” ฉันพูดพร้อมทั้งส่งมือถือให้



เค้าก็จัดการ mem แล้วก็ส่งคืนฉัน ฉันก็รับไว้



“ผมไปก่อนนะครับกานต์ เดี๋ยวผมโทรหา” บอยพูด พร้อมกับส่งสายตาซึ้งๆมาหาฉัน ฉันหล่ะอายเลย

“ค่ะ”  ฉันรับคำ



  พอเค้าเดินออกไปจากห้องของเรา รู้มั้ยค่ะ อะไรเกิดขึ้น  ปัทกับผึ้งแย่งมือถือจากฉัน

แล้วก็ทำการ mem เบอร์บอยลงเครื่องตัวเองซะ ทุกคนคงสงสัยใช่มั้ยค่ะ ว่าทำไมหนึ่งกับเมย์ถึงไม่ร่วมด้วย

ก็หนึ่งมันเป็นผู้ชาย เมย์ก็มีคนรักอยู่แล้ว แต่อยู่คนละโรงเรียน และพอเราร้องเพลงกันจนสะใจแล้ว เราก็กลับบ้านกัน