ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : และแล้วเราก็รู้จักกัน
“พี่ขอโทษนะ”
“อืมๆ”
“เฮ้ย ไอ้ขาวใครวะ รู้จักหรอ” เสียงเพื่อนเค้า มาแต่ไกลเชียว
“ป่าวๆ กูชนน้องเค้าล้มน่ะ”
“เออ มรึงไปได้แล้ว รีบขึ้นห้อง” พูดเสร็จเพื่อนเค้าก็ลากมือพี่ขาวไปเลย
“ไม่สนใจกูเลย ไปเมย์ขึ้นห้องเรา”
“กานต์ มรึงจะทำไรกู”  มันพูดแล้วมันยังทำท่าถอยห่างด้วย
“ไอ้เวรเอ๋ย ฉันจะไปทำไรแกวะ”
“5555 เพื่อไว้ๆ 55555”  ดูมันพูด
“ไอ้เมย์เลิกขำเหอะป่ะเร็ว” พูดเสร็จฉันก็เดินขึ้นห้องเรียนกันไป
  และแล้วเราก็เดินขึ้นห้องเรียนกัน วันนี้เป็นวันแรกที่เปิดเทอม จึงยังไม่ค่อยมีเพื่อนสักเท่าไหร่
ไอ้พวกเพื่อนเก่าน่ะเหรอ มันดันไปอยู่สาย วิทย์-คณิต หมดอ่าดิ กานต์กะเมย์เป็นคนที่เกลียด วิทย์กับ คณิตมากเลย
จึงไม่มีทางที่ที่พวกมันจะเห็นฉันกะเมย์หรอก แต่ว่า เราก็ดันมาอยู่สาย ศิลป์-คำนวณจนได้ (- - \")
เมย์น่ะมันสบายๆอยู่ แล้ว แต่ฉันซิ เลขก็ไม่ได้เรื่อง เซ็งชมัดเลย (- - \")  แต่ฉันก็ไม่ได้อะไรมากหรอก
แค่เวลามีการบ้านก็  “เมย์จ๋า ลอกหน่อยซิ”  (Akira  :  ไม่ดีค่ะ อย่าทำน้าเด็กๆ) 
เวลามันช่างผ่านไปรวดเร็วจังเลย เนี่ยใกล้เลิกเรียนแหละ ฉันจะกลับบ้านดีมั้ยนะ
อ๋อ ลืมบอกไป วันนี้เป็นวันแรกเค้าเรียนกันครึ่งวันค่ะ แค่รู้ห้องเท่านั้นแหละ 
“เมย์ ไปไหนกันดีวะ” ฉันถามมันตอนที่อยู่ในห้องเรียน
“ไปร้องคาราโอเกะมะ” มันเสนอความคิดมา
“เออ ก็ดี เมย์ไม่ชวนพวกไอ้หนึ่งเหรอ”
“งั้นไป มันอยู่ไหนเนี่ย”
  ว่าแล้วเรา 2 คนก็เดินไปที่ห้อง 323 มันคือห้องวิทย์ค่ะ
“เมย์”
“หยัง”
“แก  ฉันหล่ะเบื่อพวกเด็กวิทย์จริงเล
โครมมมมมมม ..มมมมมมมม
“ใครอีกวะ ไอ้เวรเอ๋ย มันมีตามั้ยเนี่ย  วันนี้มันเป็นไรวะเนี่ย  ไมมีแต่คนชนกรูจังวะ” ปากก็ด่าไป
พร้อมกับยืนขึ้น โดยมีเมย์ยืนอยุ่ข้างๆ ทำหน้าอย่างเนี้ยะ  O_o
“เรา/นาย”  ไม่ต้องบอกก็คงรู้นะ ว่าคำไหนของใคร (Akira  : แล้วถ้าเค้าไม่รู้หล่ะ)
คำแรกของรุ่นพี่ คำสองของฉันเองแหละ ^_^
“เจอกันอีกแล้วน้า ^_^”  ดูมันทัก
“เออ โชคร้ายจริงเลย”  ฉันก็ทักได้แสบจริงๆ
“ว่าแต่เราน่ะชื่อไร”  ละลาบละล้วงจริงๆ
“กานต์  เอาห้องด้วยมั้ย”  พูดพร้อมทำท่าประชด
“ก็ดี” ดูเหมือนเค้าจะไม่รู้แฮะ ว่าเราประชดมัน
“4/2 แล้วนายน่ะ ใคร”  เราก็ละลาบละล้วงเหมือนกันนะเนี่ย
“พี่ชื่อ ดล อยู่ 6/5”  เค้าพูดพร้อมกับมองมาแล้วยิ้มน้อยๆ
“อ๋อหรอ ไม่ได้ชื่อขาวไง”  ดูซิ ยังทำประชดอีก หมดมาดนางเอกมั้ยเนี่ยฉัน
“นั่นมันฉายาพี่น่ะ” ยังมายิ้มอีก
“อ๋อหรอ หลีกไปได้แล้ว ฉันรีบ”  พูดเสร็จพร้อมเดินชนเค้าออกไป
“จ๊ะ น้องกานต์ ^_^”
“เดี๊ยะๆ แม่กระโดดเตะคอหักเลย” ฉันหันไปด่าเค้าคนนั้น
“ฮิฮิ”
“ขำหาไรวะ”
“กานต์ แกไปเหอะนะ อย่าไปว่าเค้าเลย เดี๋ยวห้องเต็มอดร้องนะ”  เมย์มาห้ามศึกไว้ ไม่งั้นได้เห็นมวยแน่
“อืมๆ ฝากไว้ก่อนเหอะแก ไอ้พี่ดล”  ฉันด่าเค้าพร้อมชี้หน้าด้วย
“จ้ารีบมาเอาคืนนะจ๊ะ ^_^”  ดูมันดิ
  ดูมันๆ มียิ้มหวานมาอีก ฉันจะใจละลายมั้ยเนี่ย แต่ไม่เป็นไรๆ ฉันยังมีสุดที่รักฉันอยู่ที่ข้างบ้านนิ 
แต่ตอนนี้อย่าคิดไรมากเลย เอาเป็นว่า หาพวกไอ้หนึ่ง และก็ ไปร้องคาราโอเกะ ดีกว่า ฮิฮิ  ^_^
“อืมๆ”
“เฮ้ย ไอ้ขาวใครวะ รู้จักหรอ” เสียงเพื่อนเค้า มาแต่ไกลเชียว
“ป่าวๆ กูชนน้องเค้าล้มน่ะ”
“เออ มรึงไปได้แล้ว รีบขึ้นห้อง” พูดเสร็จเพื่อนเค้าก็ลากมือพี่ขาวไปเลย
“ไม่สนใจกูเลย ไปเมย์ขึ้นห้องเรา”
“กานต์ มรึงจะทำไรกู”  มันพูดแล้วมันยังทำท่าถอยห่างด้วย
“ไอ้เวรเอ๋ย ฉันจะไปทำไรแกวะ”
“5555 เพื่อไว้ๆ 55555”  ดูมันพูด
“ไอ้เมย์เลิกขำเหอะป่ะเร็ว” พูดเสร็จฉันก็เดินขึ้นห้องเรียนกันไป
  และแล้วเราก็เดินขึ้นห้องเรียนกัน วันนี้เป็นวันแรกที่เปิดเทอม จึงยังไม่ค่อยมีเพื่อนสักเท่าไหร่
ไอ้พวกเพื่อนเก่าน่ะเหรอ มันดันไปอยู่สาย วิทย์-คณิต หมดอ่าดิ กานต์กะเมย์เป็นคนที่เกลียด วิทย์กับ คณิตมากเลย
จึงไม่มีทางที่ที่พวกมันจะเห็นฉันกะเมย์หรอก แต่ว่า เราก็ดันมาอยู่สาย ศิลป์-คำนวณจนได้ (- - \")
เมย์น่ะมันสบายๆอยู่ แล้ว แต่ฉันซิ เลขก็ไม่ได้เรื่อง เซ็งชมัดเลย (- - \")  แต่ฉันก็ไม่ได้อะไรมากหรอก
แค่เวลามีการบ้านก็  “เมย์จ๋า ลอกหน่อยซิ”  (Akira  :  ไม่ดีค่ะ อย่าทำน้าเด็กๆ) 
เวลามันช่างผ่านไปรวดเร็วจังเลย เนี่ยใกล้เลิกเรียนแหละ ฉันจะกลับบ้านดีมั้ยนะ
อ๋อ ลืมบอกไป วันนี้เป็นวันแรกเค้าเรียนกันครึ่งวันค่ะ แค่รู้ห้องเท่านั้นแหละ 
“เมย์ ไปไหนกันดีวะ” ฉันถามมันตอนที่อยู่ในห้องเรียน
“ไปร้องคาราโอเกะมะ” มันเสนอความคิดมา
“เออ ก็ดี เมย์ไม่ชวนพวกไอ้หนึ่งเหรอ”
“งั้นไป มันอยู่ไหนเนี่ย”
  ว่าแล้วเรา 2 คนก็เดินไปที่ห้อง 323 มันคือห้องวิทย์ค่ะ
“เมย์”
“หยัง”
“แก  ฉันหล่ะเบื่อพวกเด็กวิทย์จริงเล
โครมมมมมมม ..มมมมมมมม
“ใครอีกวะ ไอ้เวรเอ๋ย มันมีตามั้ยเนี่ย  วันนี้มันเป็นไรวะเนี่ย  ไมมีแต่คนชนกรูจังวะ” ปากก็ด่าไป
พร้อมกับยืนขึ้น โดยมีเมย์ยืนอยุ่ข้างๆ ทำหน้าอย่างเนี้ยะ  O_o
“เรา/นาย”  ไม่ต้องบอกก็คงรู้นะ ว่าคำไหนของใคร (Akira  : แล้วถ้าเค้าไม่รู้หล่ะ)
คำแรกของรุ่นพี่ คำสองของฉันเองแหละ ^_^
“เจอกันอีกแล้วน้า ^_^”  ดูมันทัก
“เออ โชคร้ายจริงเลย”  ฉันก็ทักได้แสบจริงๆ
“ว่าแต่เราน่ะชื่อไร”  ละลาบละล้วงจริงๆ
“กานต์  เอาห้องด้วยมั้ย”  พูดพร้อมทำท่าประชด
“ก็ดี” ดูเหมือนเค้าจะไม่รู้แฮะ ว่าเราประชดมัน
“4/2 แล้วนายน่ะ ใคร”  เราก็ละลาบละล้วงเหมือนกันนะเนี่ย
“พี่ชื่อ ดล อยู่ 6/5”  เค้าพูดพร้อมกับมองมาแล้วยิ้มน้อยๆ
“อ๋อหรอ ไม่ได้ชื่อขาวไง”  ดูซิ ยังทำประชดอีก หมดมาดนางเอกมั้ยเนี่ยฉัน
“นั่นมันฉายาพี่น่ะ” ยังมายิ้มอีก
“อ๋อหรอ หลีกไปได้แล้ว ฉันรีบ”  พูดเสร็จพร้อมเดินชนเค้าออกไป
“จ๊ะ น้องกานต์ ^_^”
“เดี๊ยะๆ แม่กระโดดเตะคอหักเลย” ฉันหันไปด่าเค้าคนนั้น
“ฮิฮิ”
“ขำหาไรวะ”
“กานต์ แกไปเหอะนะ อย่าไปว่าเค้าเลย เดี๋ยวห้องเต็มอดร้องนะ”  เมย์มาห้ามศึกไว้ ไม่งั้นได้เห็นมวยแน่
“อืมๆ ฝากไว้ก่อนเหอะแก ไอ้พี่ดล”  ฉันด่าเค้าพร้อมชี้หน้าด้วย
“จ้ารีบมาเอาคืนนะจ๊ะ ^_^”  ดูมันดิ
  ดูมันๆ มียิ้มหวานมาอีก ฉันจะใจละลายมั้ยเนี่ย แต่ไม่เป็นไรๆ ฉันยังมีสุดที่รักฉันอยู่ที่ข้างบ้านนิ 
แต่ตอนนี้อย่าคิดไรมากเลย เอาเป็นว่า หาพวกไอ้หนึ่ง และก็ ไปร้องคาราโอเกะ ดีกว่า ฮิฮิ  ^_^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น