ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เปิดเท๊อม...เปิดเทอม...
สวัดดีค่ะทุกคน ชื่ออากิระค่ะ ไม่รู้น้าว่าจะถูกใจมั้ย อ่านแล้วเม้นให้ด้วยน้าค่ะ ขอบคุณค่ะ
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
กานต์ คือชื่อของฉัน ฉันเป็นคนที่น่ารักแต่ไม่ถึงกับสวยมาก แต่ก็ถือว่าดูดีน่ารักเลยแหละ ^_^
ว่าฉันคิดถึง และยังคิดถึง
ในคืนที่ฝนโปรยเราอยู่ด้วยกันตรงนี้
ฉันเหงาเธอรู้ไหม ฉันหนาวจนแทบขาดใจ
ไม่มีอ้อมกอดจากเธอที่รู้ใจ
รอคอยเธอกลับมาหา
เฝ้ารอจนฝนซา สุดท้ายก็ว่างเปล่า
(ฤดูที่ฉันเหงา : Flure)
เสียงโทรศัพท์ฉันเองแหละ ฮิอิ เพราะน้า ได้ยินดังนั้น ฉันก็รับโทรศัพท์ขึ้นมา กดรับ
“ฮาาาา โหลลลลล ใครว้าาาา”
“นี่แก แกจะไปมะ โรงเรียนน่ะ” ปลายสายพูดตำหนินิดๆ
“เออ เมย์หรอว้า”
“เออเด่ะ แกรีบๆมาเลยฉันรอแกที่ป้ายรถเมล์นะ มาเร็วนะ”
“เออ”
ได้ยินดังนั้นฉันก็…หลับต่อซิ ง่วงจะตาย เมื่อคืนเล่นเอ็มกว่าจะเลิกตั้งเที่ยงคืนแน่ะ เรื่องไรหล่ะจะตื่นวะ
“กานต์ ๆ ตื่นซิลูก”
“แปบน้าแม่น้า”
“สายแล้ว ตื่นเร็ว”
“แปบนึง”
“ไอ้กานต์ มรึงจะตื่นไม่ตื่น ห๊ะ”
“จ้าๆ ตื่นแล้วๆ” เป็นใคร ใครก็ตื่นจริงมั้ยคะ หรือคุณจะนอนให้แม่คุณเอาอีโต้มาหาหล่ะ
เมื่ออาบน้ำเสร็จ ฉันก็รีบแต่งตัวไปโรงเรียนทันที ลืมบอกไป วันนี้เป็นวันแรกที่ฉันขึ้น ม.ปลายค่ะ ^_^ และรีบออกไปหาเมย์ทันที เมื่อไปถึง มันเจอหน้าฉัน มันก็หันหน้าและก็พูดว่า
“ไมมรึงไม่มาซะพรุ่งนี้เลยวะ”
“เออ กรูก็คิดเหมือนกัน”
“งั้นกลับไปเลย ไป๊”
“ O_o o_O” นี่คือ หน้าฉัน
“เมย์จ๋า กานต์ขอโทษน้า นะนะ อย่างอนน้า”
“….” ไม่มีเสียงตอบรับจากคนที่ท่านเรียก
“อย่างอนเลยน้านะขอโทษๆ จะไม่มาสายอีกแล้ว”
“เออๆ”
“ให้มันได้อย่างนี้ซิ เพื่อนฉัน”
เราก็ยืนรอรถกันเพื่อที่จะไปโรงเรียนกัน เมื่อมาถึง ปรากฏว่า มาทันค่ะ แต่เฉียดฉิวมากเลย เรา 2 คนเลยต้องวิ่งกันไปเพื่อไปเข้าแถวกลางสนามค่ะ ระหว่างที่กำลังเข้าแถวและฟังอาจาร์ยบ่นอยู่นั้น ฉันก็เหลือบไปเจอรุ่นพี่ ม.6 คนหนึ่ง O_o น่ารักมากเลย เค้าเป็นคนที่ขาว สูง น่ารักมากเลย เอาใจฉันไปเต็มๆเลย และฉันกำลังมองพี่คนนั้นอยู่ เหมือนเค้าจะรู้ตัว ก็ดันหันมาเห็นฉันพอดี ฉันก็… หันกลับดิ ใครจะให้เค้ามองหน้าแล้วถามว่า “มองหาไรน้อง” หล่ะ แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไร ก็ฉันมีคนที่ฉันรักเค้าอยู่นิ ฮิฮิ เขิลลลลลลล ^_^ เมื่อเลิกแถว ฉันก็จูงมือเมย์ขึ้นห้องเรียนไป
“ไป เมย์ขึ้นห้องเรียน”
“อืม”
แล้วเรา2คนก็เดินขึ้นห้องเรียนกันไป ฉันกับเมย์เป็นเพื่อนกันมานานแล้ว ตั้งแต่ม.1 ตอนนี้ม.4แล้ว รักกันมากเลย ^_^ รู้ไส้รู้พุงกันหมดเลย ฮิฮิ ระหว่างที่กำลังเดินๆอยู่นั้นก็
โครมมมมมม….มมมมมมมม
“ใครวะ เดินดูทางมั่งเด่ะ เจ็บนะโว๊ย ขอโทษน่ะเป็นมั้ยวะ” ฉันด่ายาวเลย
“เอ่อ คือ”
“คือบ้า คือบอไรหล่ะ เจ็บนะเว๊ย ชนคนแล้วขอโทษเป็นมั้ย” ฉันก็ลุกขึ้นปัดกระโปรง โดยมีเมย์ช่วยปัดอยุ่ข้างๆ และฉันก็มองหน้า ไอ้คนชนนั่น อ๊ะ O_o นั่นมันพี่คนที่ฉันมองหน้าเมื่อตอนเข้าแถวนิ
“น้องครับ พี่ขอโทษครับ เจ็บมั้ย”
“เจ็บดิ ลองโดนชนแล้วลงไปนอนกับพื้นมั่งเด่ะวะ”
“(- - \")” หน้าเค้าแหละ
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
กานต์ คือชื่อของฉัน ฉันเป็นคนที่น่ารักแต่ไม่ถึงกับสวยมาก แต่ก็ถือว่าดูดีน่ารักเลยแหละ ^_^
ว่าฉันคิดถึง และยังคิดถึง
ในคืนที่ฝนโปรยเราอยู่ด้วยกันตรงนี้
ฉันเหงาเธอรู้ไหม ฉันหนาวจนแทบขาดใจ
ไม่มีอ้อมกอดจากเธอที่รู้ใจ
รอคอยเธอกลับมาหา
เฝ้ารอจนฝนซา สุดท้ายก็ว่างเปล่า
(ฤดูที่ฉันเหงา : Flure)
เสียงโทรศัพท์ฉันเองแหละ ฮิอิ เพราะน้า ได้ยินดังนั้น ฉันก็รับโทรศัพท์ขึ้นมา กดรับ
“ฮาาาา โหลลลลล ใครว้าาาา”
“นี่แก แกจะไปมะ โรงเรียนน่ะ” ปลายสายพูดตำหนินิดๆ
“เออ เมย์หรอว้า”
“เออเด่ะ แกรีบๆมาเลยฉันรอแกที่ป้ายรถเมล์นะ มาเร็วนะ”
“เออ”
ได้ยินดังนั้นฉันก็…หลับต่อซิ ง่วงจะตาย เมื่อคืนเล่นเอ็มกว่าจะเลิกตั้งเที่ยงคืนแน่ะ เรื่องไรหล่ะจะตื่นวะ
“กานต์ ๆ ตื่นซิลูก”
“แปบน้าแม่น้า”
“สายแล้ว ตื่นเร็ว”
“แปบนึง”
“ไอ้กานต์ มรึงจะตื่นไม่ตื่น ห๊ะ”
“จ้าๆ ตื่นแล้วๆ” เป็นใคร ใครก็ตื่นจริงมั้ยคะ หรือคุณจะนอนให้แม่คุณเอาอีโต้มาหาหล่ะ
เมื่ออาบน้ำเสร็จ ฉันก็รีบแต่งตัวไปโรงเรียนทันที ลืมบอกไป วันนี้เป็นวันแรกที่ฉันขึ้น ม.ปลายค่ะ ^_^ และรีบออกไปหาเมย์ทันที เมื่อไปถึง มันเจอหน้าฉัน มันก็หันหน้าและก็พูดว่า
“ไมมรึงไม่มาซะพรุ่งนี้เลยวะ”
“เออ กรูก็คิดเหมือนกัน”
“งั้นกลับไปเลย ไป๊”
“ O_o o_O” นี่คือ หน้าฉัน
“เมย์จ๋า กานต์ขอโทษน้า นะนะ อย่างอนน้า”
“….” ไม่มีเสียงตอบรับจากคนที่ท่านเรียก
“อย่างอนเลยน้านะขอโทษๆ จะไม่มาสายอีกแล้ว”
“เออๆ”
“ให้มันได้อย่างนี้ซิ เพื่อนฉัน”
เราก็ยืนรอรถกันเพื่อที่จะไปโรงเรียนกัน เมื่อมาถึง ปรากฏว่า มาทันค่ะ แต่เฉียดฉิวมากเลย เรา 2 คนเลยต้องวิ่งกันไปเพื่อไปเข้าแถวกลางสนามค่ะ ระหว่างที่กำลังเข้าแถวและฟังอาจาร์ยบ่นอยู่นั้น ฉันก็เหลือบไปเจอรุ่นพี่ ม.6 คนหนึ่ง O_o น่ารักมากเลย เค้าเป็นคนที่ขาว สูง น่ารักมากเลย เอาใจฉันไปเต็มๆเลย และฉันกำลังมองพี่คนนั้นอยู่ เหมือนเค้าจะรู้ตัว ก็ดันหันมาเห็นฉันพอดี ฉันก็… หันกลับดิ ใครจะให้เค้ามองหน้าแล้วถามว่า “มองหาไรน้อง” หล่ะ แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไร ก็ฉันมีคนที่ฉันรักเค้าอยู่นิ ฮิฮิ เขิลลลลลลล ^_^ เมื่อเลิกแถว ฉันก็จูงมือเมย์ขึ้นห้องเรียนไป
“ไป เมย์ขึ้นห้องเรียน”
“อืม”
แล้วเรา2คนก็เดินขึ้นห้องเรียนกันไป ฉันกับเมย์เป็นเพื่อนกันมานานแล้ว ตั้งแต่ม.1 ตอนนี้ม.4แล้ว รักกันมากเลย ^_^ รู้ไส้รู้พุงกันหมดเลย ฮิฮิ ระหว่างที่กำลังเดินๆอยู่นั้นก็
โครมมมมมม….มมมมมมมม
“ใครวะ เดินดูทางมั่งเด่ะ เจ็บนะโว๊ย ขอโทษน่ะเป็นมั้ยวะ” ฉันด่ายาวเลย
“เอ่อ คือ”
“คือบ้า คือบอไรหล่ะ เจ็บนะเว๊ย ชนคนแล้วขอโทษเป็นมั้ย” ฉันก็ลุกขึ้นปัดกระโปรง โดยมีเมย์ช่วยปัดอยุ่ข้างๆ และฉันก็มองหน้า ไอ้คนชนนั่น อ๊ะ O_o นั่นมันพี่คนที่ฉันมองหน้าเมื่อตอนเข้าแถวนิ
“น้องครับ พี่ขอโทษครับ เจ็บมั้ย”
“เจ็บดิ ลองโดนชนแล้วลงไปนอนกับพื้นมั่งเด่ะวะ”
“(- - \")” หน้าเค้าแหละ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น