เวสเพรีน่า

ลำดับตอนที่ #6 : แบบทดสอบ

   

    " ไปกันเถอะครับท่าทางจะเรียกทดสอบแล้วละครับ" จากเป็นใครได้ [ลาสนะเอง]
 เวสกับลาสเดินไปที่หอประชุมบันเทียร่า ซึ่งมีผู้คนมากมาย ที่พร้อมจะทดสอบแล้วก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมา
ผู้หญิงคนที่ผมทองขอเน้นว่าผมทองมากแล้วผมแซมด้วยสีม่วง ม้วนผม และใช้
ปิ่นปักผมรูปกระโหลกเธอมองไปที่มีนักเรียนทั้งหลายมาหยุดอยู่ที่เวสแล้วก็มองออกไปข้างๆเธอนั้น
มีชายชราคนหนึ่งสงสัยจะเป็นอาจารย์ใหญ่ของโรงเรียนนี้ละมั้ง อาจารย์ใหญ่คนนี้ผมแดง แซม กับผมสีดำ ทักเปีย
ที่หนวดสีแดงของเขาด้วย

 " ยินดีต้อนรับนักเรียน สู่บันเทียร่าขอเรานะท่านผู้ที่ต้องการจะเข้าโรงเรียนของเราเชิญมาทางนี้
"อาจารย์สาวที่รู้ที่หลังว่าเป็นรองอาจารย์ใหญ่พูดขึ้น
"ไปกันเถอะครับ" ลาสพูดกับลากเวสตาม
   อาจารย์สาวพาพวกนักเรียนเดินมาที่ทะเลสาบแห่งหนึ่งและหยุดเดินตรงหน้าทะเลสาบ
 "นี้คือทะเลสาบบาเทียเป็นที่ๆจะทดสอบพวกเธอ ทุกๆคน ในนั่นจะมีพวกพี่คอยดูและความปลอดภัยอยู่ 10 คน 
การทดสอบของเราก็คือให้ไปเอากางเขนสีขาว สัญลักษณ์ของโรงเรียนบันเทียร่าที่ซ่อนอยู่ในใต้น้ำขึ้นมาให้ได้ก่อนเวลา 4 ทุ่มตรงนะจ๊ะ ฉัน ซาดาน่า รูพวง รองอาจารย์ใหญ่ ของบันเทียร่าไม่ยินดีที่ได้รู้จักพวกเธอ"
"นายว่ามันไม่ง่ายไปหน่อยว่าไหมลาส"
"มันง่ายก็จริงนะครับ"
"แล้วจะดำลงไปยังไงละทะเลสาบถ้าทางจะลึกนะ"
" ใช่เวทลมสร้างฟองอากาศรอบตัวเราสิครับ แบบนี้ "ว่าแล้วลาสก็ ดินเข้าไปที่ทะเลสาบ น้ำในทะเลสาบแยกออกจากกัน ไม่สามารถถูกตัวลาสได้

 " เออ ทำยังไงหรือสอนให้หน่อยได้ไหม
 " หา....ทำไม่เป็นจริงๆหรือ" ลาสถาม
" อืม เพราะข้าอ่านแต่เวทธรรมดากับเวทวารีมาน"
"ก็ได้เดี๋ยวผมสอนให้ไม่ยากหรอก" ลาสตอบ
" ตั้งสมาธิและพูโว่ เพสเซอร์ วิน "
" อืม " เวสลองทำตามลาสบอก ทันทีที่พูดมนต์บทนนั่นจบอากาศรอบตัวของเวส ดันทุกสิ่งที่อยู่รอบนอกของตัวเวสออกไปจนหมด
เวสลองเดินไปในน้ำ น้ำแยกตัวออกจากบริเวณที่เวสอยู่ น้ำ ไม่สามารถถูกตัวเวสแม้แต่นิดเดียว
 " นั่นไงครับ ทำได้แล้ว" ลาสพูด
" อืม..รีบไปกันเถอะ"
* เพสเซอร์ วิน= Pressure wind = แรงดันลม


                                 ลาสก้าและเวสเพรีน่าดิ่งลงไปที่ก้นของทะเลสาบบันเทียน้ำสีน้ำเงินสดใสสลับกับแสงจากพระอาทิตย์ที่ส่อง
ลงมาที่ก้นทะเลสาบทำให้เห็นทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ก้นทะเล  สาหร่ายหลากหลายสีสันและปะการังเล็กน้อยใหญ่ขึ้นกันอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยดั่งมีคนมาจัดไว้ เหล่าพวกปลาเล็กปลาน้อยแหวกว่ายเหล่านี้ป็นภาพที่ออกมาจากม่านตาของลาสก้าและเวสเพรีน่าทั้งสิ้น พวกเขามองไปที่สมอของเรือที่อยู่ใต้น้ำพวกเขาเห็นสิ่งที่อยู่ข้างๆสมอเรือนั่นคือ กางเขนสีขาวอันขนาดกลางส่วนอีกอันนั่นพันอยู่กับสาหร่ายสีดำต้นหนึ่ง..............................

                    "อืม อืม อี อา" ลาสก้าเหมือนกพูดอะไรกับแต่อยู่ในน้ำทำให้ไม่สามารถพูดได้
"เวสเพรีน่าไม่เข้าใจที่ลาสก้าพูดแต่พอรู้ความหมายว่า ลาสก้าพูดว่า" มันอยู่ตรงนั้น"

"ช้าแต่มวลแมกไม้ สาหร่ายเอ๋ยจบเติบโตขึ้น โกรว อัพ [ grow up] " เสียงลาสก้าดังกังวาล แม้แต่อยู่ในน้ำ สาหร่ายรอบๆบริเวณที่ลาสก้าและเวสเพรีน่าอยู่เริ่มเติบโต ขึ้นลาสก้าพยายามบังคับสาหร่ายสีดำให้เอากางเขนมาให้แกเขา พอสาหร่ายสีดำเข้ามาใกล้มันก็แผ่หมึกสีดำออกมา
 " แย่แล้วหมึกพิษ ใช้เวทซ้อนก็ไม่ได้ "ลาสก้าคิดในใจ
 " ข้าแต่วารีเอ๋ย จงดันศัตรูให้ดับสูญ เพสเซอร์ วอ [ Pressure water ] "
             คลื่นน้ำขนาดกลางสัดหมึกพิษหายไปจนหมดสิ้น ไม่ใช่ใครเวสนะเองที่เป็นคนร่ายเวทคลื่นน้ำเวทที่เวสร่ายไม่ให้แค่หมึกเพียงอย่างเดียวมันยังสัดสมอเรืจนหักพัง รูปร่างมันคล้ายกับงูยักษ์ทสีดำตัวใหญ่แต่สีหนวด
      "แย่แล้ว บาซิลกาลาส งูน้ำที่ชอบมาจำศีลอยู่ใต้น้ำ" ลาสก้าตะโกนออกมา
     " ต้องรีบจัดการมันก่อนที่มันจะจัดการเรา" ลาสพูด
      " ข้าแต่ดินดาน ดินเอ๋ยจงฝังมันให้ตาย
     ดินมหาศาลถล่มลดทับตัวบาซิลกาลาส
เวสเพรีน่าเห็นว่าปลอดภัยแล้วจึงเข้าไปเอากางเขนที่อยู่ใต้ซากของสมอเรือที่พัก
 ขณะที่เวสเพรีน่ากำลังจะหยิบเอากางเนจากซากสมออยู่ๆก็มีหางสีดำเข้ามารับตัวของเวสเพรีน่า
  " แย่แล้วมันยังไม่ตาย" ลาสก้าอุทานขึ้น
  " ข้าแต่วารี วารีเอ๋ย จงจมศัตรูแห่งข้า บี โดรว [ be browned ]
         เจ้างูบาซิลกาลาสถูกแรงดันน้ำอันมหาศาลดันจนป่นเป็นผงไป
    "เกือบแล้วไหมละ แต่ทำไมเวสดึงใช้เวทรุงแรงได้นะ เป็นคนไม่ธรรมดาจริงๆ" ลาสพึมพำ
   " ไปเร็ว" เวสกวักมือให้ลาสขึ้นจากน้ำ