บทเพลงพระราชนิพนธ์รัชกาลที่ 9

ลำดับตอนที่ #2 : อาทิตย์อับแสง(Blue Day)

อาทิตย์อับแสง
ทำนอง: พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ภูมิพลอดุลยเดช
คำร้อง: พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าจักรพันธ์เพ็ญศิริ


เคยชม
ร่วมภิรมย์ใจ
ด้วยความรักจริงยิ่งใหญ่
ผูกพันหัวใจเรามั่น
รักเอย
เคยอยู่เคียงกัน
ร่มเย็นมิเว้นวายวัน
ด้วยความสัมพันธ์ยืนยง
ทิวางาม
ยามอยู่เคียงคง
สุริยาแสงส่ง
ปวงชีวิตในโลกดำรงเริงใจ
ร้างกัน
วันห่างไปไกล
มืดมนหมองมัวปานใด
เยือกเย็นเข็ญใจรัญจวน
ไกลกัน
พาพรั่นใจครวญ
ร่างกายทรุดโทรมทุกส่วน
จิตใจร้อนรวนแรงอ่อน
รักเอย
เลยกลับอาวรณ์
ค่ำคืนฝืนใจไปนอน
ยิ่งดูเหมือนฟอนไฟลน
ทิวาทราม
ยามห่างดวงกมล
สุริยาหมองหม่น
ปวงชีวิตในโลกอับจนเสื่อมทราม
หวังคอย
คอยเฝ้าโมงยาม
จวบจนทิวาเรืองงาม
สบความรักยามคืนคง

BLUE DAY

Music: H.M.K. Bhumibol Adulyadej
Lyric: H.H. Prince Chakrabandh Pensiri

Blue Day
There 's no sunshine.
Why must you go away,
Leaving me here alone?
My own.
How I miss you
With loving heart so true!
That's why I feel so blue.
Dear one,
What's the good of
Days without the sun,
Or peaceful nights
Without the moon?
But soon
No more blue day.
Whenever I meet you
Then all my dreams come true.
Blue day
Gloomy blue day,
When you are far away,
Why must we be apart?
Sweetheart,
Dear, I love you
With all my heart, I do
That's why I feel so blue.
My love,
Skies are so grey,
Cloudy up above,
Dear won't you please
Come back to me?
There'll be
No more blueday.
Again the sun will shine.
That day I'll make you mine.