คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : อย่างงี้.....ต้องลุย
ตอน อย่างงี้ต้องลุย
อะไร นะ เจ้าจงฮุนไม่มาเหรอแล้วใครจะพูดที่ประชุมหล่ะ วอนบินขมวดคิ้วถามจองชิน
จองชินซึ่งเป็นเพื่อนที่เป็นทั้งรองประธานนักเรียนแถมยังพ่วงด้วยตำแหน่งรองประธานชมรมดนตรีของมหาวิทยาลัยอันยองแห่งนี้
เป็นชายหนุ่มที่มีใบหน้าสวยแต่จัดไปทางเฉี่ยวมีดวงตารีเรียวเล็กหางชี้ขึ้นแสดงถึงความเจ้าเล่ห์และเจ้าเสน่ห์ในตัวเอง
มีนิสัยชอบยิ้มที่มุมพวกดูยียวน
จองชินยิ้มขึ้น
วอนบินขมวดคิ้วเป็นปมลึกข้างแสดงสีหน้าหงุดหงิดมากขึ้นเมื่อคำถามไม่ได้คำตอบแถมยังพ่วงด้วยรอยยิ้มที่สุดแสนจะกวนมาด้วย
เฮ้ย ชั้นถามนายอยู่นะจะยิ้มหาอะไรวะ...ใกล้บ้าแล้วแระ....ไอ้ย้งก็ไม่อยู่ใครจะคุมชมรมดนตรี....และนี่พวกนายเตรียมงานไปถึงไหนอย่างให้รู้ว่าชุ่ย...เป็นเรื่อง วอนบินเริ่มส่งเสียงโวยวาย
เออน่าทุกอย่างเตรียมพร้อม...ขาดก็แค่คนที่จะออกไปพูดแทนจองฮุน.....ถ้านายเรื่องมากนักนายก็ออกไปพูดเองดีกว่าใคร ๆ เค้าก็รู้จักนายดีอยู่แล้วนี่ จองชินพูดปัด
เอ้...ทำไมต้องเป็นชั้น....เนี่ยชั้น...ก็ยุ่งอยู่นะโว้ย วอนบินแย้งเสียงแข็ง
แล้วไง...ก็ที่นี่...อันยองไม่ใช่เหรอนายอยากให้งานร่มก็เรื่องของนาย จองชินตั้งใจกวนใส่วอนบิน
วอนบินจ้องหน้าแทบจะกินเลือดกินเนื้อจองชินจนกรรมการคนอื่นทนไม่ไหวเพราะกลัววอนบินจะเอาเรื่องจองซินเข้าให้....
ใคร ๆ ในมหาลัยแห่งนี้ต่าง ก็รู้ดีว่าวอนบินนั้นเจ้าอารมณ์...โมโหร้ายใคร ๆ ก็หยุดไม่ได้นอกจากเพื่อนเค้าอีกสองคนซึ่งทั้งสองคนกลับไม่มา
คนหนึ่งอยู่โรงพยาบาล อีกคนติดงานถ่ายแบบ
อย่างที่รู้จงฮุนนั้นเป็นนายแบบชื่อดังแห่งเอเชียมีรูปลักษณ์ที่โดดเด่นมักจะเดินทางออกไปทำงานที่ต่างประเทศบ่อย ๆ แต่ถึงอย่างงั้นตอนนี้ภายในท้องคณะกรรมการนักเรียนตอนนี้ทุกคนต้องเรียกร้องหาจงฮุนเพราะอยากจะให้มาสยบคุณชายอารมณ์ร้ายโอวอนบิน
ปัง...วอนบินถีบโต๊ะอี้ที่จองชินนั่งอยู่จนหงายดีว่าเจ้าตัวเตรียมพร้อมอยู่แล้วชิงคว้าจับตัวเพื่อนที่นั่งข้างยึดเกาะไว้ได้ทัน
เฮ้ยชั้นก็แค่แหย่เล่นแค่เนี้ยอะไร...แค่เนี้ยนายต้องหาเรื่องด้วย จองซินชักยัวะ
ก็แล้วไง...มีปัญหาเหรอวะ...วอนบินเดินตรงรี่เข้าใส่
ไม่เอาน่าพี่ตอนนี้เรายุ่งมากพออยู่แล้ว......อย่ามีเรื่องกันเลย โยซอบร้องเสียงหลง
ช่างเหอะ...เอาซิต้องพูดอะไรมั่งวะเนี่ยเดี๋ยวชั้นออกไปพูดเองก็ได้ วอนบินพยายามสงบใจลง หยิบกระดาษปึกหนึ่งที่กองตรงหน้า
โห....อะไรวะเนี่ย....ยาวเป็นหางว่าว....ใครจะไปจำได้....พลางลอบคิดไอ้ฮุนมันก็เก่งเหมือนกันนี่หว่าเห็นทำหน้าบื้อ ๆอย่างงั้นมันฉลาดกว่าเราอีกเหอะ
เอาหล่ะครับทุกคนน้องเพื่อนนักศึกษาใหม่ทุกคน....ผมโอ วอนบิน ประธานฝ่ายการกีฬาของม.อันยองแห่งนี้...ก็จะขอกล่าวเพียงสั้นว่า พวกเราคงรู้แล้วนะว่ามหาลัยอันยองของเรานี้มีชื่อเสียงในด้านกีฬาและดนตรี
เออจะพูดมันก็พูดได้ดีนี่...แต่ไอ้บ้านี่มันจะบ้าเลือดไปถึงไหน...โน้ตทที่จดให้พูดมันก็ไม่พูดมันพูดบ้าอะไรของมันนะ จองซินเริ้มแย้ง
นั่นซิจะไปไหวไม่เนี่ย โยซอบอดหวั่นใจไม่ได้
ฉะนั้นผมอยากจะบอกให้ทุกคนที่อยู่ที่นีเลยว่าพวกเราต้องแสดงศักยภาพให้มหาลัยฮันยางได้เห็นว่าพวกเราเจ๋งแค่ไหน
จากนี้ไปหวังพวกเราทุกคน...ผมหวังว่าทุกคนจะตั้งใจในด้านการกีฬาและดนตรีเพื่อลบคำสบประมาท วอนบินพูดพร้อมทั้งยกมือขึ้นชูกำปั้น
อะไรอ่ะ....เค้าพูดเรื่องอะไรเนี่ยนี่พี่เค้าพูดเรื่องลงทะเบียนของนักศึกษาใหม่จริงเรอะ คีย์พูดบ่น
และผมอยากให้รู้ว่า...ผมโอวอนบิน...ขอประกาศเป็นศัตรูกันกับมหาลัยฮันยางอย่างเป็นทางการเรากลุ่มแก็งค์เดอะคิงส์ไม่เอามันไว้แน่พวกไอ้ Chocoball วอนบินพูดด้วยเสียงหนักแน่น
พี่วอนบินเค้าพูดอะไร อะเนี่ย...สงสัยจะโกธรมากเรื่องพี่ยงฮวาอ่ะ มินฮวานพูดพลางจ้องเข้าไปที่กลางเวทีตาไม่กระพริบ
อะไรอ่ะ....นายรู้จักรุ่นพี่คนนั้นด้วยเหรอ....ซึงฮยอนอดถามไม่ได้
รู้จักเด้...รู้จักกันมาหลายปีแล้วพี่วอนบินกับพี่ยงฮวาเป็นเพื่อนสนิทกันกับพี่จงฮุนตั้งแต่เล็ก ๆ ....แต่ตอนนี้พี่ยงฮวาไม่อยู่เห็นว่าอยู่ที่โรงพยาบาล มินฮวานตอบแต่ตายังไม่ละจากเวที
เฮ้ยอะไรจ้องเอาจ้องเอาก็แค่เพื่อนพี่....อะไรวะ...เห็นแล้วมันหงุดหงิดจริง...พับผ่าดิ..ไม่สงไม่สนแล้วเว้ย...ไอ้เด็กบ้านี่.. ...ซึงอยอนขมวดคิ้วอย่างอารมณ์เสียพลางเบือนหน้าหนีไปอีกทางหนึ่ง
พี่วอนบินนี่เท่ห์ดีเน๊าะ....นายว่ามั้ยผิวสีน้ำผึ้ง สูงก็สูง...ชั้นว่าเค้าดูดีกว่านายแบบหลายคนในสังกัดอีกอะนายว่ามะ มินฮวานหันหน้าไปหาซึงฮยอนเพื่อถาม
อะไรวะ...ทำไมต้องเมินเราด้วยอะ...มินฮวานครุ่นคิด
สีน้ำผึ้งอะไรวะ...นั่นมันดำชัด ๆ ซึงฮยอนแขวะ
อะไรของนายเนี่ย...ชั้นพูดแค่เนี้ยทำไมต้องมาอามรณ์เสียกันด้วยอ่ะ....สงสัยเราต้องเปลี่ยนหัวข้อซะแล้ว มินฮวานแกล้งสะกิดซึงฮยอนพลางส่งยิ้มหวานให้
เออใช่....เดี๋ยวประชุมเสร็จพวกเราไปสมัครเข้าชมรมดนตรีกันนะ มินฮวานจ้องซึงฮยอนซึ่งตอนนี้ดูอามรณ์จะนิ่งขึ้น
ก็ได้...นายจะเข้าชมรมดนตรีแน่เหรอ...ทำไมไม่เข้าชมรมเดียวกับเจ้านั่นละ....พูดพร้อมกับชี้ไปที่วอนบินที่อยู่กลางเวที
หนอยหมอ...มันเป็นเอามากไปรึเปล่าเนี่ย....ไปอิจฉาอะไรเค้าวะ มินฮวานอดคิดไม่ได้ขมวดคิ้วเรียวสวยเข้าหากันจนเป็นปม
ทำไมชั้นต้องเข้าชมรมกีฬาด้วยเล่า....ชั้นตั้งจะเปลี่ยนจากละครมาเป็นนักดนตรีแล้วไง...อย่างที่ชั้นเคยบอก...ชั้นชอบดนตรีมากว่าพี่ฮุนก็บอกว่าชั้นเล่นกลองเก่งใช้ได้นายจำไม่ได้รึไง
ก็ใครมันจะไปรู้ล่ะ....อารมณ์มันเปลี่ยนกันได้นี่ ซึงฮยอนยังอดแขวะคนตัวเล็กตรงหน้าไม่ได้
ทำไมเราต้องอารมณ์เสียขนาดนี้ด้วยนะ...แล้วนี่เราเป็นบ้าอะไร....ต้องไปเข้าชมรมดนตรีตามไอ้บื้อนี่ด้วย...ซึงอยอนชักไม่เข้าใจในตัวเองซะแล้ว
มินโฮนายไปเอามันลงมาซิ...ให้มันไปพูดเป็นการเป็นงานไม่ใช่ไปปลุกม็อบบ้าอะไร จองซินเริ่มเซ็งกับพฤติกรรมของลูกชายผอ. เสียแล้ว
โห....พี่วอนบิน....นี่นา...เท่ห์เป็นบ้าเลย...คนอะไรเนี่ย แจจินคิดในใจอดยิ้มปลื้มไม่ได้
แจจินในวันนี้มาในมาดใหม่....ผมหน้าม้าสั้นเต่อเป็นทรงกระลาครอบใส่แว่นหนาทึบ...ไม่เหลือเค้าโครงเดิมของคนเมื่อวานที่ดูเป็นแนวไฮโซอย่างที่วอนบินได้เจอเมื่อวาน
ลูกพี่น้อย....ผมว่าจะทักตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว....ว่าเกิดอะไรขึ้นกับลูกพี่...ดงเฮอดประชดไม่ได้
ชั้นว่าลูกพี่น้อยประชดลูกพี่ฮงกิแน่เลยที่ไม่ยอมมาด้วยกัน...แต่ก็ไม่ต้องถึงขนาดนี้นี่นา...ดูซิเปลี่ยนจากเซเลปไปเป็นเด็กเอ๋อเลยอ่ะ ดงเฮ คังอินหัวเราะเสียง
ชั้นว่าลูกพี่ประชดชีวิตมากกว่า....ลูกพี่น้อยมีอะไรก็บอกพวกเราได้...ถึงลูพี่ฮงกิจะไม่ค่อยสนใจในลูกพี่น้อยเท่าไหร่...แต่ผมว่ายังไงลูกพี่ฮงก็รักลูกพี่น้อยมากนะ...ดงเฮยิ้มยียวนใส่แจจิน
พวกแกหยุดปากมาก...ซะทีเถอะ ชั้นก็แค่อยากจะปรับเปลี่ยนลุคดูบ้าง....เดี๋ยวคราวหน้าชั้นจะหาแว่นให้พี่ฮงกิใส่ดูบ้าง
เราต้องประกาศสงครามกับฮันยอง....ใช่ไหม...ใช่ วอนบินพูดเสียงดังลั่นเหมือนอยู่กลางคอนเสริต์
ล้ม ฮันยอง...ล้ม Chocoball ใช่มั้ย
ใช่ แจจินเผลอชูมือขึ้นสองมือ
เฮ้ยเราอินกับการตะโกนของพี่วอนบินมากเกินไปหน่อย
ขณะที่เอามือลง พลันได้ยินเสียง
นั่นต้องให้ได้อย่างงั้น....นี่ครับนี่นักเรียนตัวอย่างมหาลัยเราให้ความสำคัญกับเพื่อนพ้องด้วยนะครับเราต้องสามัคคี....เหมือนเช่นน้องคนนั้นที่ชูมือเมื่อกี้นี้เป็นตัวอย่างที่ดีเลยครับ....ช่วยรบกวนออกมาข้างหน้าหน่อยได้มั้ย
บ้ากันไปใหญ่แล้ว...ชักทนไม่ไหวแล้วนี่หมอนั่นเป็นบ้าอะไร จองชินถามมินโฮพลางพยายามจะเดินตรงไปที่เวที มินโฮรีบคว้าแขนจองซินไว้ทันที...
เห็นเค้าว่าเมื่อวานนี้พี่ยงฮวาเกิดเรื่องเพราะไอ้น้องเล็กแก็งค์ Chocoball อะไรนั่นหล่ะครับพี่วอนบินกำลังอารมณ์เสียอย่าดีกว่าครับปล่อยเค้าเถอะเดี๋ยวเป็นเรื่องเปล่า ๆ
แล้วจะให้มันทำบ้างอะไรอย่างงี้เหรอ....นี่มหาลัยชื่อดังนะแล้วชั้นก็เป็นรองปรธานมหาลัยที่รับผิดชอบด้วย จองชินโวย
ครับแต่พี่วอนบินเป็นลูกชายคนเดียวของเจ้าของมหาลัยนี้นะครับผมว่าอย่าเสี่ยงดีกว่า มินโฮขัดขึ้น
อะเรียกเรา....ทำไงดีอะ...ซวยแล้วตูไม่น่ายกมือขึ้นเลย แจจินเริ่มหน้าเสีย
พลางคิดในใจไอ้แก็งค์ Chocoball นั่นมันแก็งค์ที่พี่ฮงกิกับพี่กึนซอกอยู่นี่หว่า....ซวยแล้วไงถ้าพี่วอนบินรู้เข้ามาพี่เรานี่มันตัวหลักของแก็งค์นั่นเราตายแน่....สงสัยโดนเยียบแบนคามหาลัยแน่
วอนบินเพ่งมองเห็นเป็นแจจิน...ก็แปลกใจ
ไอ้เด็กหน้าหวานขี้อายเมื่อวานเนี่ยนะ...ไหงวันนี้มันเปลี่ยนไปมาก...อ่ะ...ตัดผมทรงอะไรวะ....มันได้ปรึกษาใครบ้างรึเปล่าเนี่ย...แล้ว
...ไหงวันนี้มันใจนักสู้จังวะ...
เอ่อใช่ เป็นเรา......แน่เหรอที่ชูมือขึ้นน่ะ วอนบินถาม
เอ่อครับ...ใช่ครับ ผมเอง แจจินตอบเสียงใส
ให้มันได้อย่างงี้เลย...โอเค พูดตามพี่นะน้องนะ...โค่นล้มฮันยาง...โค่นล้ม Chocoball วอนบินพูดพร้อมชูมือขวาแจจินขึ้น
ซวยแน่ดีนะที่พี่ฮงกิไม่อยู่ไม่งั้นตายลูกเดียว....แจจินอดแขยงไม่ได้พอคิดถึงพี่ชายหน้าหวานถ้ามาอยู่ที่นี่ไอ้ที่จะสงบสุขทำตัวเรียบร้อยอย่างที่สัญญากับพ่อเห็นจะยากซะแล้ว
พี่วอนบินจับมือเราแน่นเลย....ตื่นเต้นเป็นบ้าทำไงดี
เอ้าพูดตามที่พี่สั่งซิ เอ้าเริ่ม พร้อมกับยกมือแจจินขึ้นอีกครั้ง
โค่นล้ม ฮันยาง สู้ สู้ตาย แจจินตะโกนเสียงอ่อย
เฮ้ยให้มันหนักแน่นหน่อย...อีกครั้ง ดัง ๆ ด้วย วอนบินกำชับ
โค่นล้มฮันยาง โค่นล้ม Chocoball สู้ตาย แจจินยิ่งพูดยิ่งหน้าเสีย
ให้มันได้อย่างงี้เด้ ใช่ได้เห็นมั้ยครับเห็นหน้าหวาน ๆ อย่างงี้ยังใจสู้ขนาดนี้เลย...นี่แหละครับนักศึกษาของมหาลัยอันยองเราต้องได้อย่างนี้ หนักแน่นสู้มั้ย
สู้ สู้ เสียงตะโกนดังกึกก้อง
มันต้องให้....ได้อย่างงี้....เอาหละครับ วอนบินยิ้มหวานโปรยเสน่ห์จนตาหยี
ล้ม ฮันยอง...ล้ม Chocoball พวกเรา สู้ สู้...
ต่อไปถ้าใครมีเรื่องกับพวกนี้ให้มาบอกผม...ผมพร้อมลุยเต็มที่...อย่าให้พวกมันได้ใจ....สู้ สู้ พวกเราสามัคคี เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันถ้าใครเข้ามาอยู่ที่อันยองนี่ผมก็ถือว่าทุกคนได้ร่วมอุดมการณ์เดียวกัน......
เราต้องกำจัดพวกคนเหล่านั้นให้สิ้นซาก....เมื่อไหร่ที่ผมพร้อมจะเรียกตัวพวกเราที่สมัครใจอีกที....ใครสนใจเป็นหนึ่งในแก็งค์เดอะคิงส์ให้ไปหาผมได้ทุกเมื่อ...อย่าลืม..ผมโอวอนบิน
ให้....ตาย....แล้วถ้าพี่ฮงกิมานี่จะเป็นยังไงนะ....เล่นปลุกระดมให้เกลียดแก็ง Chocoball ซะขนาดนั้นพี่ฮงกิมิแย่...เหมือนเข้ามาในถิ่นศัตรูเลยนะเนี่ย...สงสัยคงต้องปรับลุคพี่จริง ๆ ซะละมั้งคราวเราสองพี่น้องต้องกลายร่างกันเป็นเด็กเรียนหน่อยแล้ว...
สำหรับใครที่มีความสามารถทางด้านดนตรีหรือกีฬานะครับเดินไปสมัครเข้าทางด้านซ้ายได้เลยนะครับ
สำหรับผู้ได้รับเข้าเลือกเป็นนักกีฬาตัวจริงชมรมกีฬาทุ่มไม่อั้นมีแจกตั้งแต่ ไอพอท....โน้ตบุค...ทีวีแอลซีดี...ตั๋วรางวัลห้องสวีทพร้อมพ็อคเก็ตมันนี่ทางโรงแรม เซย์ไฮ กันเลยทีเดียวและสำหรับคนที่สนใจด้านดนตรีก็ไม่ยอมน้อยหน้า แจกคูปองอาหารฟรีสำหรับ 1 ปี มุลค่ากว่า 5000 ไอโฟน....อื่น ๆ อีกเพียบสนใจติดต่อที่ชมรมได้เลยนะครับ
สำหรับคนที่สนใจชมรมอื่นเดินหาเดินดูกันเองนะครับและกรุณาลงชื่อลงทะเทียนให้เส็จภายใน 1 ชั่วดมงด้วยนะครับ
เสียงโห่ร้องดังกะหึ่มแสดงถึงความนิยมในตัวของวอนบินอย่างมาก
แต่ยังไงก็ตาม....... พี่วอนบินเท่ห์ที่สุดเลย....เฉียบขาดไปเลย แจจินอดที่จะตื่นเต้นดีใจไม่ได้ที่ได้เจอวอนบินอีกครั้ง
วอนบินยิ้มกว้างทักทาย
โอ๊ย...ไม่ไหวพอเห็นหน้าพี่คนนี้ที่ไร....หัวใจเราเต้นระส่ำ...แทบระเบิด ทำไงดี แจจินนะแจจินนายต้องเข้มแข็งไว้
เห็นมั้ยเราเจอกันอีกจนได้ไม่อยากจะเชื่อ....วอนบินพูดขึ้น
แล้วนายสนใจแผนกไหน...วอนบินถาม
ผมต้องไปลงชื่อแผนกกีฬาอ่ะครับ แจจินตอบตาใส
นายเล่นกีฬาอะไรหล่ะเนี่ยดูไม่รู้เลย
พี่ครับถ้าได้คัดเลือกเป็นตัวจริงหลายอย่างเนี่ย...จะมีสิทธ์ได้รางวัลซ้อนกันเหรอเปล่าพี่ แจจินถามขึ้น
มั่นใจจังนะตัวแค่เนี้ย นายเล่นกีฬาหลายอย่างเลยเหรอ วอนบินเริ่มสงสัยในตัวคนตัวเล็ก
แจจินเริ่มนึกครึมอยากแกล้งพี่ชายตัวแสบให้ต้องวิ่งรอกลงแข่งหลายอย่างเพราะรู้ว่าฮงกินั้นเกลียดการยอมแพ้ยังไงให้แข่งเป็นต้องแข่งหมด
ดีละคราวนี้พี่ฮงกิจะได้เจอดีบ้าง...สมัครมันหลายชมรมไปเลยพี่ตัวดีมันต่อเจอแบบนี้
ครับ ผมเล่นบาส กรีฑา...ตะกร้อ...เทควันโด....ฟุตบอล ผมลงสมัครหมดเลยได้หรือเปล่าครับ
โห..นายเอาจริงอ่ะ...วอนบินขมวดคิ้วเอียงคอเป็นการถามเพื่อความแน่ใจ
ใช่ครับ...แต่ผมสมัครให้พี่ชาย...ของผมนะครับได้รึเปล่า
เอาซิ...เดี๋ยวชั้นสมัครให้ขอชื่อชั้นเรียนด้วย และก็ อีกสามวันเราจะมีคัดเลือกตัวนักกีฬานะอย่าลืมบอกพี่ชายนายด้วยหล่ะ
ไอ้ครับพี่....เนี่ยกรอกตรงชื่อนี้เลยครับ...ชื่ออี ฮงกิ
โอเคตามนั้นงั้นชั้นไปก่อนนะ....วอนบินขอตัวแยกออกไปหาเพื่อน ๆ ก่อนไปยังโบกมือส่งยิ้มหวานเป็นสระอิให้กับแจจินอีกด้วย
โอ้ย...ไม่ไหวแล้วอีแจจินนายแย่แน่...พี่วอนบินเป็นประธานชมรมกีฬารึว่าเราจะไม่เข้าชมรมดนตรีดีนะ...ไม่ได้ต้องหนักแน่น ดนตรีก็ต้องดนตรีสิยังไงเราหาข้ออ้างมาหาพี่ฮงกิก็ได้นี่นะ
ลูกพี่น้อย...ลูกพี่จะสมัคแผนกอะไรอ่ะ....ดงเฮเอ่ยถามขึ้นหลังจากผลัดหลงจากแจจิน
ก็แน่อยู่แล้วมันต้องชมรมดนตรีนะซิวะ....เนี่ยชั้นกำลังจะมาสมัครให้พี่ฮงกิอยู่เนี่ย
ต้องหลอกให้ไอ้สองตัวนี่สมัครเข้าชมรมเป็นเพื่อนเราจะได้ไม่เหงาขืนบอกว่าพี่ฮงกิสมัครเข้าชมรมกีฬาพ่อได้....เห่ไปสมัครเข้าชมรมกีฬาอีกอ่ะเรื่องอะไร...
น้อง ๆที่ต้องการเข้าชมรมกีฬาต่อแถวกันเข้ามาด้านนี้เลยนะครับ คีย์เด็กปีสองกรรมการนักเรียนตะโกนเสียงดัง
ไม่ผ่าน...ไม่ผ่าน จองชินเป็นคนตัดสินใจเลือกผู้สมัครเข้าชมรม
อะไรเนี่ย ใคร ๆ ก็ไม่ผ่าน นายไม่ดูประวัติเลยรึไง....เอาแต่มองหน้าอย่างเดียว มินโฮสุดที่จะทน
ก็มันช่วยไม่ได้นี่ไม่ผ่าน ก็คือไม่ผ่าน ถ้าชั้นไม่ชอบก็คือไม่ผ่านเข้าจ๊าย....จองซินยิ้มยียวน
เนี่ยนายก็รู้ว่ามหาลัยเราต้องการตัวแทนเข้าแข่งขันนี่ถ้ายงอวากับวอนบินรู้เข้าว่านายเลือกตัวแทนจากหน้าตาล่ะก็งานนี้พังแน่ขอบอก มินโฮคร่ำครวญ
แล้วไงถ้านายไม่บอกก็ไม่มีใครรู้นี่
จะบ้าเหรอคนเห็นตั้งเยอะแยะ...เจ้าคีย์กับโยซอบก็เห็น
พี่จองชินเป็นโรคแพ้คนน่ารัก...ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงผู้ชายถ้าน่ารักละก็ให้ผ่านหมดอ่ะ โยซอบแกล้งแซว
แต่เนี่ยปาเข้าไปตั้งเกือบ 60 คนแล้วที่พี่จองชินบอกปัดไปอะไม่ออดิชั่นไม่เช็คประวัติด้วย ไม่แฟร์นะเนี่ย คีย์แย้งแสดงสีหน้าขัดใจ
จองชินจ้องมืองที่เด็กหนุ่มหน้าหวานดวงตากลมโตใสแป๋ว...ยกยิ้มที่มุมปากแบบถูกใจ
แบบนี้ผ่าน....ชื่ออะไรครับน้อง จองชินยิ้มถาม
มินฮยอก ครับ
เล่นตำแหน่งอะไรหล่ะ
กลอง ครับ มินฮยอกยิ้มแก้มใสใบหน้าแดงปลั่งเพราะถูกจองชินจ้องมอง
นายน่ารักนะเนี่ย ...... ผ่าน ชั้นให้ผ่านเจอกันที่ชมรมครับ จองชินพูดจ้องมองมินฮยอกอย่างไม่ละสายตา
อะไรอ่ะพี่จองชินไม่เช็คประวัติหน่อยเหรอ...
ไม่ต้องแค่เซนส์ของชั้นก็พอแล้ว จองชินไม่วายดึงดัน
คนต่อไป....จองชินพูดต่อไม่สนใจเสียงโวยวาย
อ่ะ...เป็น
หันไปสบตา....เป็นมินฮวานกับซึงฮยอน
คนนี้ก็ผ่าน ไ...ม่ต้องสงสัยนะ.... นายก็มาเหรอมินฮวาน จองชินยิ้มทัก
ครับพี่....เนี่ยซึงฮยอนเพื่อนผม มินฮวานส่งยิ้มหวาน ๆ
โอเคไปกรอกประวัติได้เลยพวกนายผ่าน...
ครับ ขอบคุณครับ...มินฮวานยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
จองชินพลางคิดนี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นน้องของเจ้าชายจงฮุนผู้เย็นชาละก็ต้องขอจีบซะหน่อยแล้วเฮ้อ...เสียดายจังทำไมโลกมันแคบจังนะ
คนต่อมาเลยครับ
อะไรเนี่ยไอ้หมอนั่นไม่ต้องทำอะไรเลยเหรอก็ให้ผ่าน...ไม่แฟร์เลย แจจินแย้ง
ถ้าไม่พอใจก็ไปสมัครเข้าชมรมอื่นเด้วะ จองชินแขวะ พลางหันหน้ามาสบตาแจจินที่จ้องขมึงอยู่
โอ๊ะ นายผ่านนะ...ไปกรอกใบสมัครได้เลยน้องชื่ออะไรหล่ะครับ
อีแจจิน แจจินตอบกลับเสียงเรียบ
แจจินมองด้วยสีหน้างุนงง
เอายังไงของไอ้บ้าเนี่ย ตากลมโตใบหน้าเรียวเล็กได้รูปสวยหวานอย่าบอกใครผิวสีน้ำผึ้ง ริมฝีปากบางเฉียบ...หมอนี่เด็ดไปเลย...ทำเป็นเล่นแผนกเราได้คนน่ารักมาอยู่ด้วยตั้ง 3 แนะโชคดีจัง
อะไม่ได้...นะ...ไม่ได้...นายทำอย่างงี้คนส่วนใหญ่จะไม่ยอมรับเอานะ..พอทีใครก็ได้เอาเจ้าจองชินไปเก็บที่..มินโฮค่อนขอดจองชินที่สร้างความวุ่นวายให้ชมรม
จองชินค้อนประหลับประเหลือกก่อนไปยังแอบกำชับกับมินโฮไม่ได้ว่าต้องให้แจจินผ่าน
มินโฮมองตาขวางอย่างไม่พอ
ก็มันเป็นซะอย่างงี้ไงล่ะแข่งทุกปีถึงแพ้ทุกที มินโฮชักหงุดหงิด
น้องครับ ถ้ายังไงช่วยบอกชื่อความสามารถและตำแหน่งที่สนใจด้วยครับ.....มีประสบการณ์กับวงดนตรีรึเปล่า...ถ้ามีก็จะดีมากเลย มินโฮส่งยิ้มให้แจจิน
เอ่อ ครับ ผม เคยตั้งวงกับเพื่อนมาก่อนตอนสมัยมัธยมนะครับแล้วก็เล่นตามไลฟ์บ้างครับ...ผมเป็นมือเบสประจำวง............ชื่อแจจินอยู่ ปี่ 2 คณะนิเทศ ครับ
เดี๋ยวนะ....นายอยู่ปี 2 ทำไมเพิ่งมาสมัคร...นีเราเปิดรับลงทะเบียนสำหรับเด็กที่เข้าเรียนใหม่นะ คีย์พูดเสริมส่งสายตาไม่เป็นมิตรให้กับแจจิน
ทำไมนายพูดกับน้องอย่างนั้นเล่า...ยังไงพวกเราก็ต้องการคนเข้าร่วมแข่งกับฮันยางนะจะปีอะไรก็ได้ โยซอบแอบบกระซิบข้างหูคีย์
ไม่รู้ชั้นไม่ค่อยถูกชะตาเจ้าหมอนี่
ทำไมเค้าดูดีกว่านายเหรอไง โยซอบแกล้งส่งสายตาค้อนเพื่อนรัก
ขอโทษที....คนที่จะดูดีกว่าชั้นเห็นจะไม่มี.....อย่าพูดบ้า ๆ คีย์แย้งสวนทันควัน
ทำไมนายไม่ห่วงเหรอกว่าจะมีใครมาแย่งประธานคนโปรดของนายน่ะ ....อ๋อ...ที่นายไม่ห่วงเพราะที่สำคัญหมอนั่นก็ไม่ได้มานี่เห็นว่าไปโดนคนของแก็งค์ Chocoball อัดซะอ่วม....ซะสงสัยหน้าจะเละเลยวะ...คงดูไม่ได้อ่ะ ฮ่าสะใจ
หุบปากนะคีย์ถึงจะเป็นเพื่อนกันก็ตามแต่ถามมาพูดจาถึงประธานที่เคารพเห็นที่คนน่ารักอย่างชั้นคงจะยอมไม่ได้ โยซอบเสียงขุ่น
โอ๊ะ โอ๋ โทษที...ที่เหยียบหางแรงไปหน่อย คีย์หัวเราะชอบใจที่ได้หยอกเพื่อน
มากไปแล้วนะไอ้หัวหลิ่มนี่.... อย่างนี้ต้องสั่งสอน โยซอบแอบหยิกเข้าที่ต้นแขนจนคีย์ร้องเสียงหลง
อะไรตรงนั้นน่ะเล่นอะไรกัน มินโฮตาขวาง
ถ้ายังไงน้องช่วยเล่นเบสให้ดูหน่อยได้มั้ย...ใครก็ได้ไปเอาเบสของจองชินมาให้ยืมหน่อย มินโฮตะโกนบอกเด็กปีสองคนหนึ่ง.
ครับได้ ครับ...แจจินชักใจ....เสียพลาง.คิดในใจ
อะไรว่ะที่กับตูนี่เรื่องมากจริง ๆหรือพวกมันจะร่วมหัวกันแกล้งเพราะเห็นเราแย้งที่ให้ไอ้พวกสองคนก่อนเข้าชมรมง่ายเพราะเห็นว่าพวกมันคนหนึ่งก็เป็นดาราอีกคนเห็นว่าเป็นนายแบบอะไรเนี่ย.....ซวยเลยตูไม่น่าปากพร่อยเลย...เซ็งแล้วแบบนี้ไอ้สองตัวนั่นมันจะเข้าได้เหรอว่ะ....ก็เคี่ยวซะขนาดเนี้ยแจจินอดเป็นห่วงลูกน้องคนสนิทไม่ได้
ลูกพี่น้อยแล้วอย่างงี้....พี่จะลงชื่อให้ลูกพี่ฮงกิได้ยังไงอ่ะ...ดงเฮถามอย่างอดสงสัยไม่ได้
ไม่ต้องห่วงไปหรอก....ยังไงถ้าลูกพี่น้อยข้าไปได้ล่ะก็...
ต้องเสนอชื่อลูกพี่ฮงเข้าไปได้แน่เพราะยังไงลูกพี่ก็ร้องเพลงเก่งจะตายใครได้ฟังเป็นหลงปลื้มหมดแหละ........แต่ผมว่าลูกพี่ฮงกิเห็นจะสนใจด้านกีฬามากกว่านะลูกพี่น้อย คังอินถามอย่างใสซื่อ
เออน่า....นายเชื่อชั้นซิ....ชั้นเป็นน้องนะนายจะมารู้ดีกว่าชั้นได้ไง แจจินชักไม่สบอารมณ์
เจ้าคังอินเห็นทุกทีออกจะบื้อไหงวันนี้ถามซะเยอะแยะเลยวะเนี่ยชักจะหงุดหงิดแล้วนะ...
.เฮ้อไปเอาเบสถึงไหนกันวะแจจินแอบค้อนมินโฮ
เชิญเลยครับน้องแสดงให้พวกพี่ดูหน่อย มินโฮส่งกีตาร์ตัวโปรดของจองชินให้
แจจินหยิบเบสแล้วเริ่มบรรเลงกรีดนิ้วที่กีตาร์เบสส่งเสียงแหลม
ทุ้มกระหึ่มลั่นไปทั่วท่วงท่าทีของแจจินนั้นดูมีเสน่ห์..
.แจจินใช้ความสามารถขั้นสุดไล่จากคอร์ดสูงไปต่ำสุดไล่เรียงสลับสูงต่ำสลับกันไป
นิ้วมือขยับพรมอย่างกับมีเวทมนตร์เฉกเช่นกับมือโปรเลยทีเดียว...
.ไม่เหลือคราบของเด็กเรียน....แม้ว่าตอนนี้แจจินจะตัดผมทรงกระลาครอบดูเหมือนเด็กแก่เรียนมากก็ตามทีแต่เมื่อเล่นกีตาร์แล้วกับดูห้าวหาญให้ความรู้สึกแบบแบดบอยขึ้นมาได้อย่างประหลาด
แจจินดีดกีตาร์อย่างเมามันเสียจนลืมตัวไปเลยที่เดียวว่ากำลังแสดงเพียงเพื่อขอเข้าชมรมดนตรี
ท่ามกลางกลุ่มเด็กชมรมดนตรีต่างพากันทึ่งตื่นตะลึงในความสามารถของแจจินกันถ้วนหน้า
โหไอ้หมอนี่เห็นหน้าตาดูเด็ก ๆ ใส ๆ ที่ไหนได้มันเก่งฉิบ โยซอบกระซิบข้างหูคีย์
เออชั้นก็ไม่ได้หูหนวกซะหน่อย....ก็รู้หรอกน่าว่ามันใช้ได้ พอใจไม่โยซอบ คีย์เมินหนีหน้าสายตาเพื่อนที่กำลังเยาะเย้ย
มินโฮตบมือให้อย่างลืมตัว....
หมอนี่ใช้ได้เลยเฮอะ.....ก็ไหนว่าเล่นเป็นงานอดิเรกไงวะ...ที่ไหนได้นี่มันมือโปรชัด ๆ โชคดีแล้วเราไม่ต้องหวังพึ่งพาแต่เจ้าจองชินคนเดียวอีกต่อไป....ถ้างานโรงเรียนคราวนี้จะรุ่งซะแล้ว มินโฮพลางยิ้มกว้างให้กับแจจิน
ขอต้อนรับเข้าสู่ชมรมดนตรีของเราอย่างเป็นทางการ....ฝีมือใช้ได้เหมือนกันนี่เรา มินโฮอดชื่นชมแจจินไม่ได้
ขอบคุณ ครับ ฝากตัวด้วยนะครับทุกคน แจจินยิ้มหวาน
เสียงตบมือดังขึ้นมาจากด้านหลังเป็นจองชินยิ้มกว้างแสแสร้งตรงเข้าสวมกอดแจจิน....
ยินดีด้วย....เห็นมะ...ว่าชั้นนะตาถึง....คนเล่นดนตรีเห็นกันย่อมมีกลิ่นเดียวกันนายว่ามะ
แจจินสะบัดอย่างแรงจนจองชินผงะใบหน้าแสดงความรังเกียจอย่างเด่นชัดพลางคิด อะไรของหมอนี่น่ารำคาญชะมัด
อะไรเนี่ยนาย......แค่นี้ก็ถึงกับต้องผลักกันอย่างแรงด้วยเหรอ...ชั้นก็แค่อยากจะแสดงความยินดีด้วย....ก็เท่านั้น จองชินยังอดสงสัยในท่าทีที่แสดงถึงความรังเกียจอย่างเห็นได้ชัด
หมอนี่ถ้าจะเกลียดเราแฮะ.....แต่...ยิ่งเกลียด..ชั้นก็ยิ่งชอบ จองชินยกยิ้มที่มุมปากอย่างพอใจ
ก็แค่ผมไม่ชอบ....ขอโทษที....ผมไม่ตั้งใจนะครับ แจจินพูดขึ้นอย่างสำนึกผิดที่ทำให้จองชินเสียหน้า
เอาละคนต่อไป..ผมอยากจะบอกว่าสำหรับใครที่มาเพราะคำโฆษณาชวนเชื่อของวอนบินล่ะก็.....ขอให้พิจารณาด้วยนะครับทางเราต้องการเฉพาะคนที่มีรความสามารถทางด้านดนตรีอยู่แล้วนะครับ ถ้าใครยังไม่พร้อมรบกวนกลับไปพิจารณาอีกครั้งนะครับ. มินโฮพูดเสียงเข้มเนื่องตอนนี้แลไปเห็นคนเข้ามาสมัครกันมากจนเกินไป
....
เนี่ยเพราะพี่วอนบินนะแหละ....เนี่ยวันนี้จะได้กลับเข้าเรียนกันเหรอเปล่าเนี่ยสังสัยจะยาก คีย์บ่นใส่มินโฮ
หางแถวตอนนี้เริ่มบางตาขึ้น
เอ้าคนต่อไปเริ่มเลยครับขอชื่อด้วย มินโฮถามขึ้น
เออพี่ผมกับเพื่อนเราขอสมัครเป็นวงดูโอ้อ่ะครับ...ผมชื่อ ดงเฮ ผมร้องแร็พ ...และก็เพื่อนชื่อ คังอิน ร้องนำและเต้น ครับ
พวกเรา....เอ้ชื่ออะไรดีวะ เอ่อ เออ ชะ..ชื่อ Scratch Dogs ดงเฮ คิดชื่อขึ้นมาสด ๆ
เอาไงดีวะ ....ชั้นว่าเราใช้เพลงของพี่ฮงกิมั๊ยที่ร้องตอนอยู่ในกลุ่มบ่อยเดี๋ยวชั้นร้องท่อนแร็พนะแกร้องหลักนะโว้ย ดงเฮกระซิบบอกคังอิน
มึงเอาเปรียบตูทุ๊ก ที คังอินแย้งเพื่อน
ถ้าไงเริ่มเลยครับ....ใครเอาไมด์มาซิ...มิโฮตะโกนขึ้น
เฮ้ย ทำไงดีวะกูเริ่ม ปอด ๆ คังอินบ่น
ไม่ต้องห่วงเชื่อเด้วะ...เพลงลูกพี่ฮง....เจ๋งโฮก ลุยเลยเพื่อน
โย่ว...เป็นไงเป็นกันล่ะวันนี้....พวกมึงกวนตีนกูดีนัก....อยากตายรึไรฮะ...อย่างงี้ต้องสั่งสอนกันหน่อย...โย่ว...โย่ว..โอ้.เย...อย่างงี้ต้องโดนตีนกูหน่อยแล้ว...สวดยอด....โย่ว ดงเฮใส่อารมณ์เต้นด้วยท่าทางสุดกวนอย่างเมามัน
นี่มันเพลงอะไรวะ...เฮ้ยนายเคยได้ยินด้วยเหรอ..โอนิว..มินโฮกระซิบกระซาบถามเพื่อนอย่างสงสัย
แต่มันก็มันดีนะโว้ยพวกนี้มัน...ตลกดีวะดูไอ้คนที่ร้องนำตัวอ้วนดิก...เต้นทีพุงกระเพื่อม...อย่างฮา เลยวะ ชั้นชอบ โอนิวตอบ
ไอ้ควาย...กลับไปแดกหญ้าที่บ้านมึงเหอะ...เก็บปากไว้แดกตีนกูเหอะ...โอ้เย.. คังอินร้องพลางเต้นส่ายระบำหน้าท้องจนคนหัวเราะท้องขดท้องแข็งในความตลกของเรา
นี่ถ้าไม่ใช่เพราะอยากอยู่กับลูกพี่ฮงกิละก็ตูไม่ยอมขายหน้าขนาดนี้หรอกโว้ย.. คังอินคิดในใจนึกกระดากอายที่ทำลงไป
. ขอเถอะครับนึกว่าสงสารลูกหมีตาดำ ๆ ของให้กระผมได้เข้าชมรมเถอะครับ คังอินป่าวประกาศร้อง
ผ่าน ผ่าน ผ่าน ผ่าน
เสียงตะโกนโห่ร้องอย่างพอใจของหลายคนดังขึ้น หลายคนพยายามตะโกนช่วยด้วยความชอบใจในการแสดงสุดกวนที่เพิ่งผ่านไป
เอาหละครับ....เอาเป็นว่าเห็นแก่ความพยายามแล้ว...ผมให้ผ่าน มินโฮ ยิ้มขึ้นแบบฝืน ๆ
ไอ้หล่อนี่มันก็ใจดีใช่ได้นี่หว่า....เห็นมันเอาแต่ปั้นหน้าบูด ดงเฮกระซิบแจจิน
ถึงบอกว่าคนเราดูที่หน้าตาน่ะ....จะใช้ได้ที่ไหน...ดูอย่างพี่ฮงกิซิ...นิสัยกับหน้าตาต่างกันลิบลับ แจจินอดจะแขวะพี่ชายไม่ได้
ใช่....ผมเห็นด้วย.....แต่ทำไมที่ลูกพี่จินนี่มองเจ้าวอนบินอะไรนั่นตาไม่กระพริบไม่ใช่ว่าเพราะมันหน้าตาดีหรอกรึไงครับ คนเราเนี่ยมองตาหน้าไม่ได้นะครับเราต้องระวังยิ่งหน้าตายังงั้น...ด้วยยิ่ง ดงเฮแขวะแจจิน
พอทีพวกนายหยุดพูดมากเลยนะ แจจินพูดตัดบทก่อนที่ดงเฮจะพูดต่อ
ลูกพี่น้อย...เดี๋ยวเถอะเดี๋ยวผมจะฟ้องลูกพี่......เรื่องที่ลูกพี่เห็นเจ้าวอนบินนั่นดีกว่า...ผมได้ยินสองหูไม่ซเค้าได้ยินกันทั้งโรงเรียนอ่ะว่าพี่จะประกาศสงครามกับแก็งค์ Chocoball และจะเอาเรื่องลูกพี่ฮงกิ......เดี๋ยวนี้ลูกพี่น้อยเห็นคนอื่นดีกว่าลูกพี่ฮงกิซะแล้วเนี่ยเค้าเรียกว่าความรักทำให้คนตาบอด คังอินพูดพลางตบมือกับดงเฮหัวเลาะลั่น
แจจินหันหน้าหนีด้วยความอายแต่ยังไม่วายจะหันมาจ้องสองคนอย่างอาฆาต
อย่างให้รู้นะว่าพวกนายฟ้องพี่.....ชั้นเอานายตายแน่...เนี่ยชั้นแค่เป็นสปายให้กับพี่ฮงกิเท่านั้นเว้ย จำไว้ด้วย
สปาย..จริงอ่ะ...สปาย..เนี่ยทำไมต้องหน้าแดงด้วยอ่ะดูดิถึงหูเลย ฮ่า ดงเฮยิ้มกวนใส่แจจิน
หนอย...แก...หยุดนะโว้ย
แจจินวิ่งไล่ตีดงเฮเป็นพัลวัล
อ้อ ผมรู้แล้วลูกพี่น้อยเป็นสปายอะไร...สปายเรด ไงล่ะ คังอิน นายรู้จักรึเปล่า ดงเฮยังอดกวนแจจินไม่ได้
ความคิดเห็น