คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
… Intro …
ซุ้มดอกไม้สีขาว เบ่งบานไปด้วยดอกกุหลาบสีชมพูที่ตัดกันทำให้ดูโดดเด่น เก้าอี้และโต๊ะที่ปูผ้าสีขาวมุกไว้อย่างเรียบตึงหลายตัวตั้งอยู่กลางสนามหญ้าสีสด ในวันที่ท้องฟ้าสดใส ทันทีที่เสียงวงดนตรีเริ่มบรรเลงเพลง สาวสวยในชุดแต่งงานสีขาวสดก็เดินเข้ามาพร้อมกับเด็กหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง สวมสูทผูกไทด์อย่างดี ชายหนุ่มหน้าตาหมดจด จมูกรั้นได้รูป ริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูเรื่อๆ หากได้มาปัดสีลงบนแก้มเนียนๆ คงจะละม้ายคล้ายสตรีเป็นแน่แท้
เมื่อทั้งคู่เดินมาถึงเวที ที่มีชายสามคนยืนอยู่ตรงหน้า ตรงกลางเป็นบาทหลวงวัยกลางคน ยืนอยู่หลังแท่นพิธี ด้านขวาของบาทหลวงเป็นชายหนุ่มวัยทำงาน หน้าตาหล่อคม เป็นที่หมายปองของใครหลายๆคนเป็นยิ่งนัก ถัดกันนั้น เป็นชายหนุ่มอายุน้อยกว่า หน้าตาบูดบึ้งไม่เข้ากันกับบรรยากาศของงานอันเป็นมงคลเช่นนี้เลย
“ทำหน้าให้สมเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวหน่อยสิ จีฮวาน” อูฮวาน ซึ่งเป็นพี่ชายกระซิบกระซาบน้องชาย เมื่อเห็นว่ายิ่งล่วงเลยไป หน้าของชายหนุ่มยิ่งแสดงออกถึงความไม่พอใจขึ้นเรื่อยๆ
“เพื่อนเจ้าบ่าวที่คัดค้านการแต่งงานแทบตายนี่นะ” จีฮวานตอกกลับ
“ถึงขั้นนี้แล้ว นายควรจะทำใจยอมรับนะ” พี่ชายตอบกลับไป พร้อมกับหันไปยิ้มให้เจ้าสาวที่เดินมาถึง เขายื่นมือออกไปเพื่อรับมือของเจ้าสาวจากเด็กหนุ่มที่เดินมาเคียงคู่กัน
“แม้ว่าผมจะเด็กกว่า แต่ถ้าพี่ทำให้นูน่าต้องเสียใจล่ะก็ ผมก็ไม่ให้อภัยเหมือนกันนะ” มินฮวานกล่าวกับพี่เขย อูฮวานยิ้มพร้อมกับหัวเราะเบาๆในความน่าเอ็นดูของเด็กหนุ่ม
“พี่สัญญา” อูฮวานตอบกลับไป
“เมื่อทุกคนมาพร้อมกันแล้ว พ่อขอเริ่มพิธีเลยนะ” บาทหลวงกล่าวขึ้นเมื่อเห็นเจ้าบ่าวและเจ้าสาวพร้อมแล้ว ทั้งคู่พยักหน้า และพิธีก็ดำเนินไปจนเสร็จสิ้น จนกระทั่งแขกเหรื่อออกมาส่งคู่บ่าวสาวขึ้นรถสปอร์ตสีขาว ที่ตกแต่งด้วยผ้าฝ้ายสีชมพูอ่อนๆ
“จีฮวาน พี่ฝากมินฮวานด้วยนะ น้องไม่ใช่คนเรื่องมาก แต่ถ้าน้องดื้อก็ดุน้องได้เลยนะจ๊ะ” มินจีกล่าวกับน้องเขย ที่ยังคงทำหน้าตาบูดบึ้งบอกบุญไม่รับอยู่ตั้งแต่เริ่มงานจนจบ
“...” จีฮวานไม่ตอบรับ
“พี่สะใภ้พูดด้วย ทำไมไม่ตอบ จีฮวาน” อูฮวานดุน้อง
“แล้วผมมีสิทธิปฏิเสธด้วยงั้นเหรอ” จีฮวานตอบอย่างเสียไม่ได้ มินจีและมินฮวานหน้าเสียไปเล็กน้อย
“อย่ากังวลไปเลยมินจี เจ้านี่มันก็ดีแต่พูดไปงั้นแหละ มันไม่ปล่อยมินฮวานไว้คนเดียวหรอกน่า เนอะมินฮวาน” อูฮวานปลอบใจมินจี และหันไปยิ้มให้น้องเขย มินฮวานพยักหน้าเข้าใจ
“รีบไปเถอะครับ เดี๋ยวไม่ทันเครื่อง ไม่ต้องห่วงผมหรอกครับนูน่า-ฮยองบูนิม” มินฮวานตอบพร้อมรอยยิ้ม คู่บ่าวสาวขึ้นเข้าไปนั่งในรถ และเคลื่อนตัวออกไปยังสนามบิน
“กลับกันเลยมั้ยครับ” มินฮวานหันไปถามจีฮวานที่ยังคงยืนบึ้งตึงอยู่ข้างหลัง
“นายกลับไปก่อนเถอะ ชั้นยังไม่อยากกลับ” จีฮวานว่า แล้วเดินหันหลังกลับไป
“เดี๋ยวสิครับ ถ้าพี่ไม่กลับ แล้วผมจะกลับยังไงล่ะ” มินฮวานวิ่งตามไป
“นายอายุเท่าไหร่แล้วห๊ะ กลับบ้านเองไม่เป็นรึไง ทำไมต้องแขวนชีวิตนายไว้กับชั้นด้วย” จีฮวานหันมาตวาดใส่
“ก็นูน่าบอกให้ผมอยู่กับฮยองนี่”
“อย่ามาเรียกชั้นว่าฮยอง ชั้นไม่ใช่ฮยองของนาย ชั้นไม่เคยยอมรับการแต่งงานครั้งนี้ เพราะงั้นไม่ต้องมานับญาติกับชั้น แล้วจะไปไหนก็ไป ชั้นไม่อยากเห็นหน้านาย” จีฮวานตวาดเสียงดังลั่น มินฮวานตกใจได้แต่ยืนอึ้ง ปล่อยให้จีฮวานย่ำเท้าจากไป ... แล้วหยดน้ำใสๆ ก็ไหลลงมาอาบแก้มเนียนๆของมินฮวาน
... TBC ...
H-Akina
ความคิดเห็น