ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่10__ ความจริงของจง
วู้ววว อน 10 มาแว้วววว ิถึทุนเลยยยย
บอะอัพเมื่อวาน ลับมาอัพวันนี้ ผินัอีแล้วู อโทษรินะ เมื่อวาน เ้านอนั้ ี1แหนะ อโทษเนอะ่วนี้านเยอะ อาะมาอัพวันเว้นวัน็ไม่ว่าันนะ แ่ถ้าวันไหนนึึ ็อาะมันอัพหลายๆอน ะไ้มันส์ๆไปเลยเนอะ รั่ะ
--------------------------------------------------
อนที่ 10
บอะอัพเมื่อวาน ลับมาอัพวันนี้ ผินัอีแล้วู อโทษรินะ เมื่อวาน เ้านอนั้ ี1แหนะ อโทษเนอะ่วนี้านเยอะ อาะมาอัพวันเว้นวัน็ไม่ว่าันนะ แ่ถ้าวันไหนนึึ ็อาะมันอัพหลายๆอน ะไ้มันส์ๆไปเลยเนอะ รั่ะ
--------------------------------------------------
อนที่ 10
ย้อนลับไปอนที่ 9 อนที่ับอนยูพูันในโ๊ะิน้าว ...
วามอนนั้น !!
‘ เอ่อั้นิน้าวเสร็แล้วไปันเลยนะ อยาไปหาีย์ ‘ บออนยู
‘ อืม... ว่าแ่ทำไมอยาไปหาีย์ทุวันเลย นาย...’ อนมอหน้าอย่าสสัย
‘ โอ้ยย ... รีบินเหอะ ไม่มีไรหรอแ่ห่ว... "เพื่อน " ‘ เน้นำว่าเพื่อน ทำให้ำนี้มันิ๊ ไปถึหัวใอ
‘ อืม... ว่าแ่ทำไมอยาไปหาีย์ทุวันเลย นาย...’ อนมอหน้าอย่าสสัย
‘ โอ้ยย ... รีบินเหอะ ไม่มีไรหรอแ่ห่ว... "เพื่อน " ‘ เน้นำว่าเพื่อน ทำให้ำนี้มันิ๊ ไปถึหัวใอ
ลับมาสถานาร์บ้านเมือ( ะโนป่าวหว่า ? )ปัุบัน
อนที่และอนยูึ้นรถ ระหว่านั้น็ไ้เิวามเียบ ้วยวามที่อนยูันอนยูึถามเรื่อที่เ้า้าาใมาลอ ( ูเหมือน อน ึ้สสัยป๊ะ ? )
“ เอ่อออ ... นี้ถามไรหน่อยไ้ป๊ะ ?” อนถาม เพื่อลวามึเรียล เพราะอนูาหน้าอแล้ว ทำให้รู้ไ้เลยว่า เป็นหวีย์เินไป
“ อ่อ อื้มไ้ฮะ” อบ
“ นาย~… ิไับีย์อ๊ะ ?” อนถามออไป ทำเอาอึ้ไป่วให่แล้ว่อนะพูออมาว่า
“ พี่ถามทำไมอ๊ะ” ถาม
“ พี่็แ่อยารู้แ่นั้นอ๊ะ ็เห็นั้แ่อนที่มินโฮับีย์ูใันล่ะ านั้นมานาย็ลายเป็นนึมไปเลย ไม่่อยพู่อยา เวลาีย์อยู่ับมินโฮ นาย็ะหายไปเลย นายะมาหา็่อเมื่อีย์ับมินโฮแยัน ัน็เลยสสัยแ่นั้นเอ สรุปนาย ?” อนยูเว้น่วำพู เพราะเห็นน้ำาไหล
“ เอ่อ พี่อโทษนะ ไม่ไ้ั้ใะให้นาย...”
“ ไม่เป็นไรหรอฮะ ผมินแล้ว มัน็แ่วามอ่อนแออผมเอแ่นั้นน้ำาที่ไหลออมาไม่ไ้เป็นเพราะวามเสียใ เป็นเพราะวามที่ผมรัเ้ามา นผมนึถึเ้าลอเวลา แล้วลอเวลาที่ผมนึถึเ้า็ทำให้ผมน้ำาไหลแบบนี้แหละฮะ พี่ไม่้อเป็นห่วหรอ”
บออย่ายิ้มๆ ทั้ๆที่ใเ้าไม่ไ้เป็นแบบนั้นเลย ใเ้าเ็บปว อนยูสามารถสัมผัสถึวามเ็บปวนั้นไ้
“ ั้นแสว่า ...”
“ ฮะ ผมอบีย์ อบมานานแล้ว” อนยัไม่ทันที่ะบอ แ่ลับัึ้นมา่อน ึ้ำอบอทำเอาอนยูอึ้ไปามๆัน ( รู้สึมีอนนเียว ะอนไปามๆันทำไม เอ่อเริ่มเบลอ เอาเห้อะ เริ่มเอือมัวเอ)
โอ้ววว ~ นี้มันอะไรันหนัหนา เมื่อไหร่เรื่อวุ่นวาย
ในวเราะหมละที ะไ้มีวามสุเฮ้อออ
( อนยูิ ! ) ( นแ่ : ไม่มีทา ถ้าเรื่อวุ่นๆบ ฟิ็นิเียวิ ไม่ไ้ ้อวุ่นวาย่อไป)
“ ... นาย ~ ไม่เป็นไรนะ อย่าร้อไห้ ถึโรพยาบาลแล้ว ถ้าีย์รู้ว่านายเป็นห่วนายนานี้ ้อีใแน่” อนยูพู
“ แ่ีย์ไม่รู้” สวนลับมา
“ อุ้ยย !! ปาหนอปา” อนยู่น่าัวเอ
“ ฮะไม่เป็นไรหรอฮะ ผมิน” เน้นำว่าผมินอย่าเสียเย็น นทำเอาอนยูนลุู่ึ้นมาทันใ
“= =!” อนยูหน้าเสียทันใ
“ ฮะ ๆ ผมว่าเรารีบไปันีว่านะ ผมห่วีย์หนะ” พู
“ อื้ม”
รอเวลานั้นมานาน แล้วอยู่อย่านี้มันวัเววิเหวโหว อนยูิในใ
“ เอ่อพี่ฮะ”
พอเรีย อนยู็สะุ้ เพราะ้วยวามลัวั้แ่ที่ทำเสียเย็นมันน่าลัวมา ( ลอนึท่าอนยูสะุ้ิ๊ อ๊ายยย น่ารัลาๆ)
“ ใหมเลย ไอบ้าหนิ มีอะไร” อนยูุ
“ ฮ่าๆๆ ็เรื่อที่ผมบออ๊ะ อย่าบอใรนะผมอร้อ” พูพลาทำหน้าเว้าวอน
“ อื้ม เห็นันเป็นนปา...(สวนไว้ิเอาเอ) นานั้นเลยหรอ” อนยูบอ
“ ป่าวฮะผมแ่ลัว”
“ ลัว ?”
“ ฮะผมลัว ลัวะทำให้ีย์ลำบาใ”
“ โธ่ เรื่อแ่นี้เอ ีย์เ้าอาะไม่ิแบบนั้น็ไ้นะ” อนยูบอ
“ ็ ....”
“ โอเ ถ้านายอพี่็ะไม่บอหรอ พี่ะเ็บเป็นวามลับ” อนยูบอับเพื่อให้สบายใ
“ 5545 !! ถึแล้ววว” พูเลห้ออีย์แล้วเปิประูเ้าไปเพื่อะเ้าไปหาีย์
“ ะพูเลทำไม” อนยูถาม ประมาว่า ปัาอ่อน
“ ผมผิ้วยหรอเนี่ย ?” ฮยอนถาม
( นแ่ : เผื่อเอาไว้ไปื้อหวยัน 5555)
“ ไ นนั้นไม่มารึไ ?” มินโฮบอ
“ นนั้น ? นไหน สมาิวเราไม่มีื่อนนั้นนะ” อนยูบออย่าประ+ับวามหมั่นไส้ั้แ่ที่มินโฮใส่ร้ายแทมิน แล้วไม่ฟัใรเลยอนยูเลยเิอาารหมั่นไส้ึ้นมาะอย่านั้น
“ พี่อย่าวนผมไ้ไหม ผมถามีี” มินโฮบอ
“ อย่าี้เรียว่าีหรอไ” อนยูเริ่มโมโห
“ โๆันแล้วอ๊ะ หัมีสิันบ้าิ” ฮยอนโมโหบ้า
“ นี้โรพยาบาล ไม่ใ่ลา โอเ๊ ?” บอ
“ สรุปัวนเหุมาป๊ะ ?” มินโฮถามอีรอบ
“ เอ๊ะ ..็บอวะ....” อนยูำลัะพู แ่เหลือบไปเห็นหน้า เลยเียบไปแล้ว็อบแทนอนยู เพราะืนถ้าอนยูอบมีหวัไ้ทะเลาะันอีรอบ
“ อ่อ ไม่มาอ๊ะ เ้าไปแล้ว” พู แล้วหันไปทาอน เิว่าเริ่ม(แผน)และนะ อน็เ้าใทันใ
“ ไปไหน ?” มินโฮถาม
“ นายำไม่ไ้หรอไ นายทำไรไว้” อนยูพู
“ ทำไร ?” มินโฮพูเหมือนว่าลืมไปแล้วว่าัวเอพูอะไรออไปวันนั้น
“ แหนะ~ ยัมาถาม เ๋วพ่อโบให้หรอ ลืมไปแล้วหรอไ ว่านายไล่แทมินไป แทมิน็้อไปิ๊” อนพูเนื่อาัวเอเริ่มน้ำโหึ้น ( โมโหอ๊ะ )
“ หาาาาาาา !!” มินโฮะโน
“ โรพยาบาล” ย้ำประมาว่า โรพยาบาลเียบหน่อย
“ แล้วรู้ไหมว่า แทมินไปไหน” มินโฮถามอนยู
“ ไม่รู้ไม่ี้” อนยูไม่บอหรอ เ๋วแผนแพอี เพราะอนนี้แทมินยัอยู่บ้านอยู่เลย ว่าะไป็พรุ่นี้เ้า
“ เฮ้ !! ะไปไหนอ๊ะ” อนยูถาม
“ ไปหาแทมินที่บ้าน ” มินโฮอบแบบรีบๆ
“ ไป็ไม่เอหรอ” พู มินโฮึหันลับมา
“ นายเลียเ้าไม่ใ่หรอ อย่าไปทำให้แทมินเ็บอีเลยนะ” อนยูอบ
“ผมทำให้แทมินเ็บมาเลยหรอ” มินโฮถาม
“ ั้นพี่ถามนายหน่อย ถ้ามีนที่นายรัมาบอว่าเลียนาย นายะรู้สึยัไ” อนยูพู
มินโฮไ้แ่เียบ เียบ เียบ และ เียบ
“ ไปันเหอะ” อนยูบอ ึรีบเินออมา
“ ิิ อุวะฮะฮ่าๆๆๆเหมือนมินโฮะอึ้ไปเลยเนอะ” พออมาาห้ออนยู็ปล่อยเสียหัวเราะออมา้วยวามสะใะั้น
“ ็สมวรแล้วเรารีบไปหาแทมินีว่า ปล่อยให้เ้าิไปนเียวละัน ว่าัวเอทำอะไรับใรไว้ หึหึ”
านั้นทั้สอึรีบเินไปั้นอรถเพื่อที่ะรีบลับไปหาแทมิน ...
----------------------------------------------------------------
อน 11 เริ่มแผนและนะ หลัาที่ไรเอร์โ่ยืเยื้อออ ไม่อยาบเร็วนินา
หรืออยาให้บเร็ว โหใร้ายใว่ะ 55555 ไม่ั่ยล่ะ ยัไิามัน่อไปเนอะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น