คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ : กำเนิดนางสาวพระเจ้า
‘ในหนึ่งวินาที คุณสามารถจินตนาการได้กี่เรื่อง?’
หนึ่งชีวิตของฉันมีขึ้นเพื่ออ่าน และเขียนนิยาย ฉันรักที่จะเข้าไปในโลกแห่งความฝัน จนบางครั้ง...ก็ลืมนึกถึงความเป็นจริง
ชีวิตของฉันไม่ได้เริ่มด้วยการรักการเขียน แต่มันจะจบลงด้วยงานเขียนของฉัน(ฉันหวังว่าอย่างนั้น) จินตนาการของฉันเหมือนเป็นจักรวาล ไม่มีที่สิ้นสุด ฉันสามารถจินตนาการหลายๆเรื่องได้ บางทีก็นำเก็บไปฝัน ไม่เคยมีคืนไหนที่ฉันไม่ฝัน แต่ทว่า น่าเศร้าที่ฉันไม่สามารถเรียบเรียงมันออกมาในโลกแห่งความเป็นจริงได้
ฉันชอบที่จะอยู่กับตัวเอง สร้างอีกโลกๆหนึ่งขึ้นมา เป็นโลกที่ฉันจะสามารถมีความสุขในนั้นได้ ฉันสามารถจะสร้างสิ่งใดๆก็ได้ในโลกของฉัน จนบางครั้ง ที่ฉันก็ลืมไป ว่าในโลกแห่งความจริงฉันมีพวกเขาอยู่ พวกเขาที่คอยอยู่เคียงข้างฉันในวันที่ฉันต้องการกำลังใจ ในวันที่ฉันกำลังท้อแท้ พวกเขาที่ทำทุกอย่างเพื่อฉัน
ตอนนี้ที่พวกเขากำลังอยู่ข้างๆฉัน แต่ฉันกลับยัดตัวเองอยู่ในโลกของฉัน ตัดขาดจากภายนอก บางครั้งพวกเขาพยายามดึงฉันให้ออกไปยังโลกภายนอก แต่ฉันอยากอยู่ในนี้ ถามว่าฉันรักโลกของฉันหรือพวกเขามากกว่ากัน ฉันตอบได้เลยว่ารักพวกเขามากกว่า แต่ฉันก็ละทิ้งโลกนี้ไปไม่ได้เหมือนกัน ฉันเสียใจที่ไม่ได้อยู่ข้างๆพวกเขาในวันที่พวกเขาต้องการฉันอยู่ แม้ฉันจะรู้ก็ตามว่าไม่มีวันที่พวกเขาจะทอดทิ้งฉัน
‘เมื่อมีเกิด ก็ต้องมีวันที่จะดับไป’ พวกเขาไม่สามารถอยู่กับฉันได้ตลอด ข้อนี้ฉันรู้ดี แต่ทำไม? ทำไมฉันยังทำแบบนี้อยู่อีก ฉันโกรธตัวเองจริงๆ
ขณะนั้นฉันอาจจะดีใจที่เขาไม่บังคับให้ฉันออกมาจากโลกของฉัน แต่ฉันกลับต้องมาเสียใจภายหลังทุกที ฉัน...กลัวเหลือเกิน ว่าวันพรุ่งนี้พวกเขาจะไม่ได้รอให้ฉันออกไปหายังโลกภายนอก แต่ว่า ณ ตอนนี้ ฉันก็ยังคงอยู่ในโลกของฉัน
คิดว่านานเท่าไหร่กันที่ประตูสู่โลกแห่งนี้จะปิดลง
โลกที่ฉันสร้างขึ้นมา มันเต็มไปด้วยสิ่งต่างๆที่นิยายเล่มหนึ่งควรจะมี มีอาณาจักร เต็มไปด้วยผู้คน มีพระราชา เจ้าชาย เจ้าหญิง อัศวิน มีป่าไม้สวยงาม เวทมนต์ต่างๆที่คอยอำนวยความสะดวก มีสัตว์ในตำนาน บางคนอาจจะหาว่าฉันบ้า ที่คิดเพ้อฝันอยู่แต่ในเรื่องที่ไม่มีอยู่จริง แต่เพราะว่ามันไม่มีอยู่จริงน่ะสิ ฉันถึงได้สร้างมันขึ้นมา ฉันก็เหมือนกับพระเจ้าในโลกของฉัน ฉันสร้างทุกอย่างตามที่ต้องการ ฉันชักนำทุกอย่างให้เป็นไปตามใจปารถนา
‘โลกแห่งนี้เป็นของฉัน พวกเขาก็เป็นของฉันเหมือนกัน ไม่มีใครพรากพวกเขาไปจากฉันได้’
ลงวันที่ 9 เดือน 7 ปี 2014
...นางสาวพระเจ้า...
ความคิดเห็น