ความล้มเหลว หนทางแห่งการเรียนรู้

ลำดับตอนที่ #7 : ความล้มเหลวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิต

ในขณะที่ผมย่างเข้าวัยรุ่นอายุ 17-18 ปี ในตอนนั้นพ่อผมทำงานหนักมาก เพื่อหาเงิน ท่านหาเงินจนลืมดูแลสุขภาพ ท่านเครียดมาก
และกินจุขึ้นเรื่อย ๆ ท่านทำงาน หาเงิน เครียด กินของจุกจิก ไม่นานนักพ่อของผมก็น้ำหนักขึ้นหลายกิโล ท่านทำงานหนักมากเพื่อหาเงินมาเก็บไว้ มันเหมือนจะดีในตอนแรก ท่านนอนดึกตื่นเช้าทำงานหนัก กว่าจะเข้านอนก็ดึกมาก โดยไม่รู้ตัวว่าภัยกำลังมาเยือน
ท่านตกเข้าไปในวงจรอุบาทย์ ที่ไม่รู้จักสิ้นสุด คือ นอนดึกตื่นเช้าทำงานหนัก เก็บเงิน เครียด กินจุ เงินขาด  ทำงานหนัก เก็บเงิน เครียด กินจุ เงินขาด ทำงานหนัก..... ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งวันหนึ่ง ผมได้รับข่าวร้าย พ่อของผมเป็นโรคหัวใจอุดตันโดยที่ท่านไม่เคยรู้ตัวมาก่อนเลย ท่านต้องเข้าโรงพยาบาล และเสียค่ารักษาพยาบาล เป็นเงินก้อนโตถึง สองแสนกว่าบาท ตอนนั้นโชคดีที่เราเลือกโรงพยาบาลเอกชนที่มีความชำนาญในด้านโรคหัวใจ ในช่วงวิกฤตนั้น ผมบอกกับแม่ว่า" เงินสองแสนเสียได้เสียไปขอเพียงพ่อไม่เป็นอะไรก็พอแล้ว ผมไม่ต้องการเงิน ผมต้องการพ่อผมคืนมาเท่านั้น" โชคดีที่พ่อทำการผ่าตัดทันเวลาท่านจึงรอดมาได้อย่างหวุดหวิด

ผมจึงได้ประสบการณ์จากความล้มเหลวครั้งนี้ของพ่อคือ 1. อย่าทำงานหนักจนลืมสุขภาพ 2. ต้องนอนให้พออย่างน้อย 8 ชั่วโมง 3.ไปหาเวลาออกกำลังกายกับครอบครัวบ้าง 4. อย่ามัวแต่หาตังค์เพราะคุณจะเสียมากกว่าที่คิด 5. ไม่กินจุกจิก

ผมได้ข้อคิดเพิ่มขึ้นจากความล้มเหลวของพ่อผม การมุ่งแต่หาเงินจนลืมดูแลสุขภาพทำให้ผมเกือบเสียพ่อไป นึกแล้วยังหนาวๆร้อนๆมาถึงทุกวันนี้