มหาเวทย์ แห่งโปปุรอน

ลำดับตอนที่ #1 : ความโกรธแค้นของ มอร์กอน

                 การล่มสลายลงของมหาอาณาจักร โปปุรอน หลังจากการปะทะกันครั้งยิ่งใหญ่และครั้งสุดท้าย ของ อาณาจักรโปปุรอนกับอาดาร์ส นำมาซึ่งสันติสุขอันยาวนาน แต่ทว่าอาวุธที่ทำให้มนุษย์รู้สึกอุ่นใจ ยามสงคราม กลับเป็นสิ่งที่น่าหวาดกลัว ยามสันติ อาวุธที่มีชื่อว่า เวทย์มนต์ เป็นเวลากว่า 15 ปีแล้วที่เกิดเรื่องนี้ขึ้น ผลจากเรื่องนี้ทำให้ ผู้คนพากันวิตกเรื่องการใช้เวทย์มนต์เพื่อใช้ในการต่อสู้ และพากันรังเกียจผู้ที่มีพลังเวทย์ซึ่งเหลืออยู่เพียงน้อยนิดจากการต่อสู้ครั้งใหญ่นั้น เพื่อให้ประชาชนในโปปุรอนและอาดาร์สสบายใจจึงมีคำสั่งห้ามมิให้มีการฝึกสอน เวทย์มนตร์ คาถา รวมถึงการอ่านม้วนบันทึกต่างๆ ตำราเวทย์มนตร์ ถือเป็นสิ่งต้องห้ามที่ต้องทำลาย

การทำเช่นนั้นทำให้พวกผู้ใช้เวทย์ไม่พอใจและพากันทำการประท้วง สภาสูงแห่งอาดาร์สมีมติเห็นชอบให้ทำการกวาดล้างผู้ใช้เวทย์ให้หมดสิ้นไป จากแผ่นดิน อะไคเมีย โดยใช้มาตรการขั้นเด็ดขาด

การปราบปรามที่เกิดขึ้นรุนแรงจนกระทั่งเกิดสงครามกลางเมืองในอาณาจักรอาร์ดาร์ส และยุคแห่งสันติก็จบสิ้นลง

ลึกลงไปในซากปรักหักพังของนครโปรอน นครที่เคยยิ่งใหญ่ รุ่งเรืองจนถึงขีดสุด ถึงแม้ว่าสถาปัตยกรรมส่วนใหญ่ของป้อมปราการในนครนี้จะถูกทำลายไป แต่ยังคงมีความแข็งแกร่งคงทนอยู่ ที่ข้างใต้นั้นมีร่างของชายคนหนึ่งนอนอยู่ ทุกปีเขาจะหวนกลับมาที่นี่ เพื่อจดจำความแค้นที่ อาร์คบันแห่งอาดาร์สได้ทำไว้ เขาคือ มอร์กอน

มอร์กอน มองเข้าไปในฐานปราสาทเพื่อมองดูธงประจำรัชกาลของราชวงศ์ เลาห์คอน ราชวงศ์ที่เคยยิ่งใหญ่ ปกครองผืนทวีปแห่ง อะไคเมีย มาหลายร้อยปีมีกษัตริย์ปกครองหลายชั่วรุ่น