หายนะแห่งโทรมุนบราโด

ลำดับตอนที่ #2 : จุดกำเนิดของ โดยาบร้า

ข้ามีนามว่า โดยาบร้า เป็นชาวโทรมุนบราโด โดยกำเนิด เมื่อวัยเด็กข้าชอบคิดว่าตัวเองเกิดมาเพื่อเป็นวีรบุรุษ มันเป็นการคิดแบบเด็กๆของข้า ข้าชอบเล่นชอบเที่ยว และชอบยิงธนู เป็นชีวิตจิตใจ แต่บัดนี้ข้าอายุ ยี่สิบสามปีแล้ว ยังเป็นนายทหารชั้นผู้น้อย พ่อแม่ข้าก็ได้แต่เป็นห่วงข้า เพราะว่าข้ายังหลักลอย ไม่มีการมีงานทำเป็นที่เป็นทาง เงินเดือนของข้าแสนน้อยนิดจนข้าต้องหยิบยืมจากพี่น้อง ครอบครัวของข้าเป็นครอบครัวใหญ่ เรามีกันสี่พี่น้อง ข้ามีน้องชายสองคน และน้องสาวหนึ่งคน ข้าชอบน้องสาวของข้ามาก เพราะข้ามีน้องสาวแค่คนเดียว นางจึงเป็นที่รักในครอบครัว  ข้าใช้ชีวิตไปวันๆอย่างมีความสุขเท่านั้น จนเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้น คำพยากรณ์นั้น เปลี่ยนแปลงชีวิตข้าไปตลอดกาล

ข้าได้รับตำแหน่งไปประจำการที่เมือง เบนลาสเซ่ ติดกับชายแดนทิศตะวันออกของอาณาจักรออโดนอส ผู้บังคับบัญชาข้าคือ 
ท่านแม่ทัพ อามูวาส ทุกวันข้ามีหน้าที่ลาดตะเวนชายแดน ไม่ก็เฝ้าฐาน เมื่อมีเวลาว่างในยามกลางคืน ข้ามักแอบไปล่ากระต่ายมาแกล้มเหล้า ท่านอาจจะไม่เชื่อ เพียงแค่แสงสลัวๆในความมืด ข้าสามารถยิงถูกเป้าหมายได้อย่างแม่นยำถึงแม้มันจะเป็นเพียงแค่ความรู้สึกก็เถอะ ตัวข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำได้ยังไง ครั้งหนึ่งยามที่ข้ายังเด็กปู่ของข้าหัดให้ข้าใช้ธนูล่ากวาง มันเป็นประสบการณ์ที่ไม่น่าประทับใจนัก เมื่อการออกล่าครั้งแรกในชีวิตข้า ต้องพบกับอุปสรรค ข้ายังจำวันนั้นได้ดี หมาป่าตัวนั้นกระโจนใส่ข้า ข้าคว้าธนู และเนี่ยวไปเต็มแรงทั้งหมดที่มี แต่พลาดเป้า มันทำร้ายข้าอาการสาหัส นับตั้งแต่นั้นข้าสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ยิงพลาดเป้าอีก หลังจากผ่านวันคืนอันโหดร้าย ข้าก็สามารถยิงธนูได้อย่างแม่นยำ สิ่งที่ข้าชอบล่าที่สุดคือ กวางผา มันทำให้ข้ารู้สึกมีชีวิตชีวา เมื่อข้าสามารถยิงมันได้ยามที่มันกระโดดไปมา มันท้าทายความสามารถของข้า 

เป็นวันนี้เองที่มีคำสั่งให้เราเคลื่อนทัพ ไปปราบกองทัพทาส ที่ก่อการกบฏ ที่ ยาไทลาส มันเป็นเมืองที่น่าศิวิลัย ที่สุดยามที่ กษัตริ์ยังทรงมีพระชนน์ชีพอยู่ แต่บัดนี้มันกลายสภาพไม่ต่างจากหลุมฝังศพขนาดใหญ่ที่กองทับถมกัน 

" ทรากันบัส กับ โดยาบร้า ข้าเพิ่งได้รับคำสั่งด่วนมาให้เรารีบปราบพวกทาสให้เร็วที่สุด เพื่อยกทัพกับนคร โทรมุนบราโด ดังนั้นพวกเจ้ามีภารกิจที่ต้องไปทำ" ท่านแม่ทัพอามูวาส ออกคำสั่ง ข้าบอกตามตรงข้าไม่ชอบน้ำเสียงแสหน้าของเขาเลยเวลาที่เขาออกคำสั่ง ข้ารู้สึกว่าท่านแม่ทัพกังวลมากเกินไปกับสถานการณ์ที่เรากำลังเป็นอยู่ 

" ครับ ท่านแม่ทัพ " ทรากันบัส กับ ข้ากล่าวพร้อมกัน เมื่อพวกเราได้รับคำสั่งให้ไปลาดตระเวน บริเวณชายป่า ใกล้เมือง ยาไทลาส ซึ่งบัดนี้มันเป็นสถานที่ทิ้งศพ ที่ส่งกลิ่นเหม็นคละคลุ้ง ข้าคิดว่ามันคงไม่แย่กว่าการไปอุจจาระในส้วมที่มีอุจจาระอยู่เต็ม

เมื่อพวกเราไปถึง ชายป่า ภาพที่เราได้เห็น คือการสังหารหมู่ของกองทัพทาส พวกมันสังหารราษฏร ชาวโทรมุนบราโด ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นนายของมัน คนแล้วคนเล่า และโยนให้นกแร้งกิน ข้าบันดาลโทสะ จนแทบจะอดไว้ไม่ไหว ถ้า ทรากันบัส ไม่ห้ามไว้ ข้าคงจะข้าพวกมันตายหลายคน ก่อนที่จะถูกจับ 

" ใจเย็นก่อน โดยาบร้า ศึกนี้ไม่ใช่ของพวกเรา พวกเรามีหน้าที่เพียงลาดตระเวนเท่านั้น ข้าคิดว่าเราควรกลับไปแจ้งข่าวนี้แก่ท่านแม่ทัพก่อน " นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าเห็นด้วยกับ ทรากันบัส พวกเราค่อยๆ ล่าถอยกับมายังค่ายทหารของเราเพื่อแจ้งข่าวของชาวเมืองที่เราได้พบเห็น

"พวกเรา ต้องรีบแล้ว ท่านแม่ทัพ ออกคำสั่งให้กองทหารเข้าโจมตีเมืองคืนนี้เลย ก่อนที่ชาวเมืองจะถูกฆ่าตายหมด " ทรากันบัสเสนอความคิด ส่วนท่านแม่ทัพอามูวาสดูมีสีหน้าครุ่นคิดอย่างหนัก ท่านแม่ทัพกางแผนที่ออก พร้อมกับหันมาทางข้า

" โดยาบ้า เจ้ารู้หรือไม่ว่า เส้นทางหลวง สายหลักๆพวกเราควบคุมได้หมดแล้ว และถ้าเราบุกตีเมืองตอนนี้จะไม่เป็นผลดีต่อกองทัพ การบุกโจมตีเมือง ข้าต้องถอนกองทัพบางส่วนจากถนนทางหลวง ซึ่งมันจะทำให้การป้องกันเสบียงของเราอ่อนแอลง ข้ามีแผนการที่ดีกว่า ตอนนี้พวกกองทัพทาสกำลัง หึกเหิม มันต้องมาโจมตีเราแน่  โดยาบร้า"

" ท่านแม่ทัพหมายถึงให้พวกเราตั้งรับอย่างงั้นหรือ งั้นข้าจะพาทหาร สามพันคน ไปซุ่มที่เทือกเขา เนบราซีล ก่อนที่พวกทาสจะยึดมันไปจากเรา เทือกเขานั้นเป็นที่สูงยากแก่การโจมตีข้าคิดว่า มันจะช่วยสนับสนุนการตั้งรับของเราได้เป็นอย่างดี " ข้ากล่าวด้วยความภาคภูมิใจ

" ไม่ " ท่านแม่ทัพ อามูวาส กล่าว " เราจะยกเทือกเขา เนบราซีล ให้พวกกองทัพทาสไป "

" ทำไมละ ท่านแม่ทัพ ตำราพิชัยสงครามของ อะเจลิซ กล่าวไว้ว่าให้ยึดที่สูงไว้ในการทำศึก " ทรากันบัสกล่าว

" ท่านทั้งหลาย ศึกคราวนี้ ข้าจะพิสูจน์ว่า ตำราพิชัยสงครามของ อะเจลิซ กล่าวผิด ในสมรภูมิรบ ทุกอย่างเป็นไปได้ " ท่านแม่ทัพ
อามูวาสกล่าวต่อหน้านายกองทุกคนที่อยู่ ณ ที่นั้น

" อย่างที่รู้กัน ข้าศึกจะต้องยึดถนนคืนจากเรา ให้พวกเราทำเป็นถอย ทำให้เหมือนกับว่ากองทัพของเราอ่อนแอ สู้พวกมันไม่ได้ "

" แล้วต่อจากนั้นละ ท่านแม่ทัพ พวกเราจะบดขยี้พวกมันที่ถนนสายหลวงรึ " เมเนอัสซ่า กล่าว

" เราจะถอยอีก ถอยไปถึงชายป่า เมเรบร้า "

"ทำไมละ ท่านแม่ทัพ ทำไมเราต้องถอย แล้วถอยอีก มันจะทำให้กองทัพของเราเสียเกียรติ " ทรากันโน่กล่าว

" ก็แค่ถอยพอที่ข้าศึกจะตกหลุมพราง ข้ามั่นใจเราจะบดขยี้มันทั้งกองทัพได้ที่นั่น "