หายนะแห่งโทรมุนบราโด

ลำดับตอนที่ #1 : เค้าลางแห่งหายนะ

เช้าวันนี้ควรที่อากาศจะสดใส แต่บรรกาศกลับอึมครึมเหมือนจะเกิดลางร้ายขึ้น
แอ๊ด! เสียงประตูถูกเปิดออก บุรุษผู้หนึ่งในชุดทหารสีแดงสด ประดับด้วยเครื่องตรายศชั้นสูง ได้ย่างกรายเข้าไปในปราสาทแห่งอาณาจักรโทรมุนบราโดในยามวิกาล พร้อมกับเสียงอึกกระทึกครึกโครมของเหล่าทหารที่กำลังเดินทัพเข้าสู่ปราสาทมอสบราโด เพื่อเข้าสู่พิธีไว้อาลัย ราชันย์ธาโกดอย ที่เพิ่งสิ้นพระชนย์ 

" นี่ท่านก็มาด้วยหรือ ท่านเกโทซ่า" เนมิอัส เสนาธิการทหารฝ่ายซ้ายทักขึ้น " เป็นเกียรติอย่างสูงที่แขกผู้ส่งเกียรติอย่างท่านมาร่วมพิธีไว้อาลัยครั้งนี้ ทั้งๆที่เพิ่งเสร็จศึกกับ จักพรรดิ์ โกไทรอน มาไม่นาน"

" มันไม่ใช่เรื่องที่ท่านต้องใส่ใจท่าน เนมิอัส การที่ข้าต้องทำศึกกับอาณาจักรโปปุรอนและเซฟาโมมานานปี ทำให้กองทัพของข้ามีประสบการณ์ในการรบสูง ถ้าหากว่าราชาแห่งอาดาร์สไม่นำทหารหนีซะก่อน กองทัพของข้าคงจะไม่ต้องถูกตีแตกยับเยินเช่นนี้ " เกโทซ่าพูดตัดบท

ขณะที่ เนมิอัสยังไม่ยอมเลิกรากำลังจะพูดเสียดสีเกโทซ่าต่อ โธราดาส แม่ทัพใหญ่แห่งอาณาจักรโทรบุนบราโดก็เข้ามาแทรกระหว่างพวกเขาทั้งสอง และทักทายราชันย์เกโทซ่าแห่งอาณาจักรออโดนอสตามมารยาท เนมิอัสจึงทำหน้านิ่วคิ้วขมวดด้วยความไม่พอใจ

" ขอเชิญทางนี้ขอรับ นายท่าน" หมาดเล็กคนหนึ่งพูดกล่าวเชื้อเชิญอาคันตุกะจากแว่นแคว้นต่างๆ เข้าไปยังสถานที่ประกอบพิธี ซึ่งในขณะนั้นได้มีตัวแทนจากแคว้นต่างๆทำการคำนับพระศพของราชันต์แห่งโทรมุนบราโด

ขณะที่ราชันต์เกโทซ่าเดินเข้าไปในปราสาทมอสบราโดพร้อมกับโธราดาส ภายนอกปราสาทก็เกิดปรากฏการณ์ประหลาด ท้องฟ้าเปลี่ยนสีอย่างกะทันหัน เมฆครึ้มก่อตัวขึ้นเป็นชั้นๆ มองขึ้นไปเหมือนกับเงาดำมืดกลางท้องฟ้า สายฟ้าฟาดลงไปกลางปะรำพิธีศพของราชันต์ธาโกดอย เสียงดังสนั่นหวั่นไหว พระศพของพระองค์ไหม้เกรียมไปทั่วพระวรกาย คณะทูตต่างพากันตื่นตนกวิ่งกันอลหม่าน

(เห็นทีจะเป็นคราวเคราะห์ของอาณาจักรโทรมุนบราโด นี่เป็นแค่ลางบอกเหตุแรก) เลเมนเซ ผู้พยากรณ์แห่งอาณาจักรได้กล่าวเสียงเรียบและเยือกเย็น  เมื่อเลเมนเซเริ่มอ่านคำพยากรณ์ " เมื่อแสงอาทิตย์กล้า ลาลับขอบฟ้า ก่อเกิดเมฆดำ ผู้คนอดอยาก สงครามจักเกิด""นั้นเป็นคำพยากรณ์แรก ที่ข้าได้รับจากวิหารศักดิ์สิทธิ์ พวกท่านจงมาช่วยกันตีความเอาเถิด " เลเมนเซกล่าว

 
เมื่อคำพยากรณ์ของเลเมนเซ เผยแพร่ออกไป ปสกนิกรชาวโทรมุนบราโด ต่างก็อกสั่นขวัญหาย และเริ่มพากันอพยพย้ายถิ่นฐานไปอยู่อาณาจักรอื่นๆ ที่นาถูกทิ้งให้รกร้างว่างเปล่า การค้าขายเริ่มซบเซา เกิดภัยตั๊กแตนครั้งใหญ่ เพียงไม่กี่เดือนที่คำพยากรณ์นั้นออกมาทำให้อาณาจักรโทรบุนบราโดที่ยิ่งใหญ่ทางเหนือถึงกับแถบอวสาน เกิดจลาจลครั้งใหญ่ แล้วใครเล่าจะช่วยกู้สถาการณ์ได้