คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : สุขสันต์วันเปิดภาคเรียน
เวลา 06:00 น.
กริ๊งงงงงงงงงงงง ~~~
เสียงนาฬิกาดังเข้าไปในโสทประสาทจนผมต้องตื่น เป็นเช้าวันเปิดภาคเรียนที่น่าเบื่อจริงๆ
เพราะผมขี้เกียจตื่นน่ะสิ...(-_-)!
“ไดกิ!!! ตื่น แต่งตัว กินข้าว ได้แล้วลูก!!! เดี๋ยวพี่ฮิคารุจะมารับแล้วนะ!!!”
แม่พูดชื่อคุณพี่ชายคนนี้อีกแล้วนะ...แน่ล่ะสิ!!! เพราะผมกับพี่ฮิคารุน่ะทั้งบ้านใกล้กันทั้งเรียนอยู่ที่เดียวกันจนแม่ฝากฝังให้เป็นน้องชายของเขาไปซะแล้ว
ผมเดินไปแต่งตัวที่หน้ากระจก เอาจริงๆ ยังไม่หายง่วงเลย เฮ้ออออ!!! (>O<)! ยืนอ้าปากหาวหน้ากระจกอีกแร่ะ...พอแต่งตัวเสร็จผมก็เดินออกจากห้องแสนรกนั้นไป เดินมาถึงโต๊ะกินข้าวกับข้าวบนโต๊ะเหมือนกับทุกวัน นั้นคือ ข้าวผัดที่ผมชอบนั้นเอง ผมกินข้าวผัดจนหมดด้วยเวลาไม่นานนัก...
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง ~~~
และแล้วเสียกริ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้นเป็นสัญญาณบอกว่า...
“ไดกิ!!! พี่ฮิคารุมารับแล้วลูก!!!”
“มาแต่เช้าเลยนะ...” ผมทักพี่ฮิคารุไปแบบส่งๆ เพราะอะไรน่ะเหรอ???...ก็ง่วงอ่ะ(-_-)!
“ตอนเช้าเขาทักกันแบบนี้เหรอ??? ไอ้ตัวเล็ก!!!” พี่ฮิคารุปล่อยมือจากที่จับจักรยานมายีหัวผมจนเสียทรง...อะไรเนี่ย!!! คนอุตส่าห์เซ็ทหวังจะให้เขา...เห็น สักหน่อย ไอ้พี่ลิงกังบ้า!!!(>^<)!
“อะไร??? หน้าบูดเชียว...เช้านี้ไม่ได้กินปลาเหรอ~~~” นั่นไง!!! เล่นมุขนี้อีกจนได้ (_-_)!
“ไปโรงเรียนได้แล้ว!!!จะสายแล้วเนี่ย!!!”ผมไม่พูดเปล่าก็รีบควบซ้อนท้ายจักรยานพี่ฮิคารุทันที แล้วไอ้พี่ลิงกังคนนี้ปั่นจักรยานไปเฉยๆ ไม่ได้ใช่ป่ะ??? หัวเราะคิกคักที่ได้แกล้งผมตลอดทางเลย เช๊อะ!!! (>^<)!
ณ โรงเรียน~~~\(^O^)/
พอมาถึงโรงเรียน ผมก็แยกกับพี่ฮิคารุเพราะล็อกเกอร์รองเท้าอยู่คนละที่กัน ฮ่าๆๆๆ ได้แยกจากไอ้พี่ลิงกังนี่สักที แต่ เอ๊ะ!!! ถ้าแยกจากไอ้พี่ลิงกังนี่แล้ว เราก็จะไม่ได้เจอเขา...ล่ะสิ!!! ไม่ได้การ ทำไงดีล่ะ??? เราก็ขึ้นไปชั้นของรุ่นพี่ไม่ได้ด้วยสิ!!! อยากยีหัวตัวเอาเองชะมัด((มือก็ยีไปด้วย))
“เป็นอะไรเหรอ???...ไดจัง” เอ๊ะ??? เสียงคุ้นๆ หรือจะเป็น...(>///<)
“รุ่นพี่อิโนโอะ!!!” ผมสะดุ้งเล็กน้อย...ทำไมน่ะเหรอ??? (>///<) ก็ตอนนี้สภาพผมมันไม่น่าดูเอาซะเลยน่ะสิ!!! จะให้คนที่แอบปลื้มมาเห็นผมในสภาพนี้ได้ยังไง!!!
“ตกใจพี่ขนาดนั้นเลยเหรอ??? แล้วเป็นอะไรรึเปล่า??? ดูสิ...หน้าแดงเชียว” รุ่นพี่อิโนโอะไม่พูดเปล่า พี่เขายังเอามือเรียวสวยคู่นั้นมาจัดทรงผมและลูบที่แก้มของผมอย่างเบามือ (>///[]///<) ไม่ไหวแล้ว!!! ใจผมจะระเบิดอยู่แล้ว...ขืนเป็นแบบนี้ต่อไป ผมคง...(>.,<)
ทันใดนั้น...เลียงที่ผมไม่ค่อยจะอยากได้ยินก็โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้???...
“เน่ๆ คิดจะจีบรุ่นพี่แต่เช้าด้วยวิธีนี้อ่ะ...ไม่เชยไปหน่อยหรา~~~” ผมกัดฟันกรอกๆ
ไอ้หมูขนดกนี่!!! รู้ทัน เอ้ยยย!!! กวนแต่เช้าเลยนะ
“ถ้าปากว่างนัก...ก็ไปหาข้าวเช้ากินสิ!!!” ผมหันไปแขวะไอ้หมูขนดกทาคาคิ ยูยะ คนที่วันๆไม่ทำอะไรดีแต่หาเรื่อง(ผม)ไปวันๆ ขณะที่ผมกับไอ้หมูขนดกกำลังทำสงครามเย็นกันอยู่ จู่ก็มีเสียงเทวดาลงมายุติสงครามอย่างฉิวเฉียด
“พวกนายนี่!!!เปิดภาคเรียนใหม่...ก็กัดกันเลยนะ!!!” รุ่นพี่ยาบุ โคตะผู้มีความยุติธรรมมาแล้ว!!!
“สงครามแยกอิโนจังเหรอเนี่ย!!!” คนนี้ผมก็ไม่ได้อยากให้มาเท่าไหร่หรอกนะ...(-_-)!
“อย่ามาทำหน้าแบบนั้นใส่ชั้นนะ...ก็อิโนจังไม่ขึ้นห้องสักที เออ...พวกนายก็ด้วย มัวทำอะไรกันอยู่น่ะ???”
ที่แท้เป้าหมายก็คนเดียวกันสินะ...ไอ้พี่ลิงกัง!!!
“งั้นก็ขึ้นห้องกันเถอะนะ...ไดจังก็ขึ้นห้องด้วยนะ...แล้วเจอกัน” รุ่นพี่อิโนโอะสั่งทุกอย่าง...แม้กระทั่งตัวผมเอง (^-^)v หลังจากนั้นทุกคนก็เดินขึ้นห้องไป ตอนนี้ก็เหลือแต่ผมที่กำลังจะหันหลังไปเปลี่ยนรองเท้า แต่...เอ๊ะ!!!...อะไรติดอยู่ที่ล็อกเกอร์น่ะ??? ผมจ้องที่ล็อกเกอร์ของผมและหยิบลิ่งที่เสียบอยู่นั่นออกมา
“ใครเอามาเสียบไว้เนี่ย???” ผมสงสัยจึงเปิดกระดาษออกแล้วพบว่า...
“ยินดีต้อนรับ...สู่วันเปิดภาคเรียนใหม่”
ไม่มีคำตอบจากปากผม...มีแต่ความเงียบและงง ใครกัน??? (*[]*)!!!
ความคิดเห็น