[Fic Reborn]The key that change my world

ลำดับตอนที่ #18 : Chapter 14 วันออกลุย

บทที่ 14


"อี๋!!! เลี่ยนโว้ยยยย"เสียงโคโลเนโร่แหวกอากาศมาแขวะรีบอร์นขณะที่เจ้าตัวกำลังเล่าเรื่องสุดหวานของตัวเองอยู่

"เขาเล่าให้ฟังฟรีๆก็ดีเท่าไหร่ละ - -"มาม่อนบ่นขณะซดชาอังกฤษของเธอที่พกมาจากวาเรีย


"เออ ก็ไม่เหมือนกับคู่แถวนี้หรอก ถ้าไม่ไปเห็นเองนี่คงไม่มีใครเล่าอะ"รีบอร์นแซว

"งั้นเดี๋ยวทานาโตะไปนอนกับพวกโสดที่เหลือแล้วกันเนอะเว้ยเฮ้ย ^0^/"


ฉึก!!!!


ทุกท่านกรุณาอยู่ในความสงบ ไม่ต้องตกใจไป ไม่มีใครมาแทงกันแถวนี้ แต่นี่เป็นซาวด์เอฟเฟคคำว่าโสดทิ่มแทงหัวใจเวลเด้และสคัลเท่านั้นเองขอรับ = =;

"ได้เลยครับ ^ ^"ทานาโตะ ผู้ซึ่งไม่รับรู้ถึงกระแสจิตคำว่าโสดรับคำอย่างง่ายๆแล้วเดินไปเก็บของจากในห้องของฟงย้ายไปยังห้องเวลเด้
.
.
.
.
เมื่อถึงวันกำหนดที่จะไปบุกฐานทัพมิวฟิโอเล่ ตอนเช้า ทุกคนก็ออกมาเตรียมตัวที่หน้าบ้าน

"เฮ้ย ทำไมเจ้าเบ๊มันช้าจัง"รีบอร์นโวยขึ้นระหว่างที่ทุกคนกำลังยืนรอสคัลทำธุระส่วนตัว ซึ่งเขาได้เข้าห้องน้ำเป็นคนสุดท้าย (เพราะอะไร พอจะเดาได้มั้ยเอ่ยยยย//ไรท์)

"ก็นายเตะเจ้านั่นออกไปแถวภูเขาแล้วก็ให้ทุกคนเข้าห้องน้ำก่อนนี่ =_____="รัลพูดหน่ายๆขณะที่กำลังขัดปืนไรเฟิลอยู่ แล้วสักพักสคัลก็เดินออกมา

"มาแล้วคร้าบบบ"

"เออ รู้แล้วเว้ยเฮ้ย = =*"

"งั้นพวกเรารีบออกเดินทางกันได้แล้วนะคะ เดี๋ยวทางอิตาลีกับญี่ปุ่นจะรอนาน^ ^"ลูเช่เตือนแล้วทุกคนก็เริ่มออกเดินทาง
แต่รีบอร์น กลับห้ามเอาไว้เพราะรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง

"เดี๋ยวก่อน!"

"มีอะไรหรอ รีบอร์น"รัลถาม

"ฉันรู้สึกถึงไฟธาตุหมอก"รีบอร์นตอบแล้วรีบหันไปดูมาม่อนกับทานาโตะก่อน แต่ก็ไม่มีอะไรผิดสังเกต

"จะมีได้ไงครับรุ่นพี่ ถ้ามีก็ให้กิวดงของเวลเด้ควิดไปจบ ^0^"สคัลกวนไปกะเอาฮา แต่รีบอร์นกลับจับสังเกตได้ จึงหยิบปืนขึ้นมาเตรียมไว้เลย ซึ่งคนอื่นก็เตรียมตัวด้วยเช่นกัน

"เกือบเนียนแล้วนะครับ แต่กิวดงน่ะ เป็นของแรมโบ้ครับ ^ ^"ฟงยิ้มให้ขณะที่ตั้งท่า เมื่อสคัล(ปลอม)โนจับไต๋ได้ก็คืนร่างเดิมแล้วพุ่งไปล๊อคคอทานาโตะพร้อมเสร้างภาพมายาจับตัวเขาไว้และลอยขึ้นไป


"อ๊ะ!!นี่นาย โทริคาบูโตะ"ทานาโตะพูดขึ้นหลังจากเห็นร่างของคนที่จับตัวเขาไว้ด้วยสีหน้าที่หวาดๆ

"ฉันนึกว่าแกโดนพวกสึนะสอยร่วงไปซะแล้วนะเนี่ย"รีบอร์นพูดอย่างชิลๆเพราะกะจะรีดเอาความลับจากฝ่ายตรงข้ามให้ได้มากที่สุด

"เหอะ ฉันแค่หนีออกมา ท่านเบียคุรันอุตส่าห์ตามฉันมาให้พาตัวเด็กนี่ไปชดเชยที่คราวที่แล้วฉันพลาด"โทริคาบูโตะพูดแล้วร่างของเขาและทานาโตะก็เริ่มรางหายไปไม่ทันให้เด็กหนุ่มหรือแม้แต่ใครช่วยเขาไว้ทัน

"ทานาโตะ!!"มาม่อนเรียกชื่อเด็กหนุ่มแล้วรีบใช้ภาพมายาเพื่อจะดึงตัวทานาโตะกลับมา แต่ก็สายเกินไป ทานาโตะโดนจับไปแล้ว...

"บ้าเอ้ย!"รีบอร์นสบถขึ้นเสียงดังเพราะไม่สามารถช่วยทานาโตะไว้ได้


"รีบไปกันเถอะครับ"ฟงเตือนทุกคนแล้วทั้งหมดก็เดินทางต่อ 

จนกระทั่ง ถึงหน้าฐานทัพมิวฟิโอเล่ที่ใจกลางเมืองปักกิ่ง ณ ประเทศจีน ซึ่งทานาโตะบอกมาว่าตอนนี้เบียคุรันกำลังอยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน


"งั้นเรารีบเข้าไปกันเถอะเว้ยเฮ้ย"โคล่อนพูด แล้วทุกคนก็เริ่มปฏิบัติการบุกฐานทัพมิวฟิโอเล่ทันที
.
.
.
.
"ได้ตัวมาแล้วครับ ท่านเบียคุรัน"เสียงเสียงหนึ่งดังขึ้นขณะที่ชายร่างสูงใบหน้าเปื้อนยิ้มกำลังกินมาชเมลโล่ที่โปรดปรานอยู่อย่างสบายอารมณ์ภายในห้องนั่งเล่นสีขาวสะอาด

"โอ้ ได้แล้วหรอ ขอบใจมากน้า โทริคุง"เบียคุรันพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริงก่อนจะหันไปมองร่างของเด็กหนุ่มที่ลูกน้องของเขาพึ่งจับมาได้ถูกบังคับให้นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเขาทั้งที่ยังถูกภาพมายารัดอยู่ เมื่อเสร็จงานแล้ว สายหมอกแห่งหกบุปผาอาลัยก็เดินออกจากห้องไป


"ไง ทานาโตะคุง ได้หนีกลับไปหามาม่อนมาน่ะ สบายใจมั้ย"ร่างสูงเดินเข้ามาเชยคางเด็กหนุ่มที่เอาแต่ก้มหน้าลงไม่กล้าสบตาเพราะความหงุดหงิดที่เขาโดนจับตัวกลับมาที่นี่อีกครั้ง

"ตะ ต้องการอะไรจากผมอีก ข้อแลกเปลี่ยนที่ตกลงไว้ ผมก็ทำให้แล้วไง"


"เธอตั้งใจเปลี่ยนข้อมูลที่ฉันเซฟไว้ในระบบทั้งหมด ทั้งวันที่ที่พวกอัลโกบาเลโน่จะบุกมา แล้วแถมยังเรื่องแผนการตั้งรับพวกอัลโกบาเลโน่ แผนพวกนั้นถูกจัดให้เข้าทางพวกอัลโกบาเลโน่อย่างเฉียดฉิว แถมยังไปแอบติดระเบิดไว้ในห้องควบคุม รวมถึงเรื่องที่เธอไปวางระเบิดก่อกวนพวกนั้นก็ยังใช้ภาพมายาช่วยให้รถไฟตกช้าลงฟงจะได้รับมาม่อนไว้ทัน คิดว่าฉันไม่รู้รึไง!!"เบียคุรันร่ายยาวถึงแผนการที่ทานาโตะแอบวางไว้อย่างลับๆซ้อนแผนที่เด็กหนุ่มวางไว้ให้ทางมิวฟิโอเล่อีกที


"รู้ตัวไวเหมือนกันนะครับ คุณเบียคุรัน"เด็กหนุ่มกระตุกยิ้มเล็กๆเพื่อกวนใจเบียคุรัน ขณะที่ในหัวเขาก็กำลังคิดวิธีรับมือกับชายตรงหน้าอยู่

"เป็นแผนที่ฉลาดมากเลยนะทานาโตะคุง ฉันชักอยากได้ตัวเธอซะแล้วสิ...อ๊ะ ไม่สิ เธอน่ะเป็นของฉันอยู่ตั้งแต่แรกแล้วนี่นา...ไพร์ด(อ๊าก! ทำไมมันดูส่อYฟระ//ไรท์)"เบียคุรันปล่อยมือออกจากคางของเด็กหนุ่มแล้วส่งสายตาอันคมกริมแถมรอยยิ้มอันน่ากลัวให้ด้วย

"นี่ไม่ใช่ชื่อผม"


"ใครบอกล่ะ ชื่อนี้น่ะ เป็นฉายาของเธอที่อีกPararel worldนึงเลยนะ"เบียคุรันพูดแล้วยื่นมือออกมาวางบนหัวของเด็กหนุ่มตรงหน้า แล้วสักพักก็มีแสงวาบขึ้นมา

"คะ คุณ จะทำอะไรผม!"


"ค่าชดใช้ที่ทำให้แผนฉันพัง...จิตใจของเธอไงล่ะ"เบียคุรันพูดแค่นั้น แล้วเด็กหนุ่มก็ถูกแสงนั้นกลืนกินเข้าไปจนแทบจะไม่มีสติให้ต่อต้าน และในที่สุด เขาก็ทนไม่ไหวจึงปล่อยให้แสงนั้นกลืนกินเขาเข้าไปทั้งๆที่ยังคงมีสติอยู่อย่างนั้น
.
.
.
ขอโทษนะครับ คุณมาม่อน ผมยื้อไว้ให้ได้เพียงแค่นี้..... 

____________________________________________________________________

จบบทที่ 14ครับ 

ทานาโตะโดนเปิดเผยซะแล้วสิ สรุปไอ้เด็กนี่เป็นใครกันแน่หว่าาา??

อยากรู้ต้อง เม้น ครับ แล้วคำตอบมันจะออกมาเอง 55555

เม้นเป็นกำลังใจให้บ้างนะครับ ไม่งั้นอัพช้าน้าาา

แถมรูป สึนะคอสเพลย์คร้าบบบ