[Fic Reborn]The key that change my world

ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 4 ประชุม

บทที่ 4

   หลังจากเหตุการณ์รถไฟเหาะระเบิดครั้งนั้น ทุกคนจึงกลับมาที่บ้านฟงก่อน มาม่อนก็จัดการรีดไถค่าเสียหายมาได้จำนวนมากทีเดียวหลังจากที่ต้องไปสอบปากคำที่สน.กับฟงจนเย็น และสาบานกับตัวเองว่าจะไม่ไปเหยียบสวนสนุกอีกตลอดชีวิต(เป็นไรท์ไรท์ก็ไม่ไปหรอก - -)

Mammon talk
.
.
"โอ๊ย!!ฉันเจ็บนะ"

"มาม่อนก็อยู่นิ่งๆสิครับ ขยับมากเดี๋ยวมันจะฉีกเอานะ"

"ก็นายทำแรงนี่"

"นี่ผมก็เบาแล้วนะครับ"
.
.
ฟงใช้สำลีชุบแอลกอฮอล์มาเช็ดแผลให้ฉัน แสบอะ ฮือๆ Y Y

"นี่ เดี๋ยวฉันทำเองก็ได้"ฉันพูดเเล้วพยายามแย่งสำลีมาจากฟง

"ใช้แขนซ้ายทำแผลจะดีหรอครับ"เออ ใช่ ฉันเจ็บแขนขวานี่นา แล้วแขนซ้ายมันกะน้ำหนักได้ซะเมื่อไหร่ 
"ผมทำให้ดีกว่านะครับ"ฟงพูดจบก็เอาสำลีเเปะที่แผลฉันอย่างเบามือ แต่มันก็แสบนะ ToT

"นายมารู้ความคิดฉันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย -*-"

"ก็ไวเปอร์แสดงออกมาทางสีหน้าหมดเลยนี่ครับ"ฟงตอบแล้วยิ้มบางๆตามแบบของเขา นี่หมายความว่า เขามองหน้าฉันหรอเนี่ย -////-

"เอ๋ ไวเปอร์ เป็นอะไรไปครับ ทำไมหน้าแดง เป็นไข้รึเปล่า"ฟงเอามือมาแปะหน้าผากฉันแล้วหน้าฉันก็ร้อนขึ้นอีก

"ปะ เปล่าซะหน่อย อากาศมันร้อน -/////-"

"ห้องนี้ติดแอร์นะครับ ยังร้อนอยู่อีกหรอ"เออ จริงด้วย ลืมไปเลยแฮะ

"เพราะ..ผ้าคลุม..."

"ตะ แต่ คุณไม่ได้ใส่ผ้าคลุมนะ"ฟงชี้มาที่ตัวฉัน เดี๋ยวนี้ฟงช่างสังเกตขนาดนี้เลยหรอเนี่ย

"เสร็จเเล้วครับ ^ ^"ระหว่างที่ฉันอึ้งอยู่ ฟงก็ทำแผลให้ฉันเสร็จแล้ว

"อือ ขอบใจนะฟง"วันนี้เขาช่วยฉันไว้หลายอย่างเลยละ

"ไม่เป็นไรครับ งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะ คลุกดินมาทั้งวันเลย"เออ จะว่าไปตอนนี้ตัวฉันก็เน่ามากเหมือนกัน แล้วฟงก็หยิบเสื้อที่เขากองไว้บนเตียงแล้วลุกขึ้นไป แต่! กกน.ของฟงดันไม่ติดไปด้วยน่ะสิ =0=

ด้วยความตกใจนิดหน่อย ฉันก็เลยตัดสินใจดึงเสื้อเขาเอาไว้ก่อน แต่รู้สึกว่าฟงจะไม่ได้ตั้งตัวอีกแล้ว ฟงก็เซถลามาคร่อมฉันที่เตียง 
"เหวอ ฉันขอโทษ!! O/////O"

"เฮ้ ทั้งสองคน ไปกินข้าวเย็นได้....."จังหวะนั้น นรกก็มาเยือน รีบอร์นดันโผล่เข้ามาพอดี ฉันกับฟงเลยรีบออกห่างจากกันทันที

"โอ๊ะ สงสัยฉันจะมาขัดจังหวะ เสร็จแล้วก็ไปกินข้าวด้วยนะ ลูเช่ทำเสร็จแล้ว :)"รีบอร์นแสยะยิ้มให้แล้วปิดประตูออกไป

"นะ นายรีบไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวเพื่อนจะรอ _/////_"

"ครับๆ ^///^;"ฟงรับคำสั้นๆแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างเร็ว เอ๋ รู้สึกว่าฟงก็หน้าแดงนิดๆด้วยนะ หรือเพราะแสงไฟ
.
.
.
Writer talk

หลังจากนั้น พวกเราก็ออกไปกินข้าวกับพวกที่เหลือ แล้วก็ดื่มชาหลังอาหาร และหัวข้อของการพูดคุยวันนี้คือ เรื่องระเบิดที่สวนสนุกโดยมีมาม่อนเป็นคนเริ่มบทสนธนา

"เห็นว่าพวกนายไปสืบมาระหว่างที่พวกฉันไปสน.หรอ"

"อย่าเรียกว่าสืบเลย แค่ไปดูซากรถไฟเท่านั้นแหละ =______="รัลพูดอย่างหน่ายๆ

"ตามที่ฉันคิดนะ ฉันว่านี่เป็นการลอบทำร้ายมากกว่าก่อความวุ่นวายอะ"รีบอร์นแสดงความคิดเห็นขึ้น

"ทำไมคิดงั้นล่ะเว่ยเฮ้ย ระเบิดมันน่าจะติดไว้ก่อนที่พวกเราจะไปไม่ใช่เรอะ"

"ตอนแรกก็คิดงั้นแหละ แต่เวลเด้บอกว่า มันเป็นระเบิดที่วางไว้ลวกๆ ชนิดที่ว่านั่งรถไฟอยู่ก็เอาระเบิดไปไว้ที่รางได้เลย เเล้วก็ค่อยจุดเอาจากรีโมตน่ะ"รีบอร์นอธิบายแทนเวลเด้ที่นั่งคำนวณอะไรบางอย่างอยู่โดยไม่สนใจใคร

"ก็แสดงว่า คนร้ายก็คือคนที่นั่งแถวหลังสุดในรอบก่อนคุณฟงกับมาม่อนสินะคะ"ลูเช่พูดขณะที่กำลังเก็บแก้วน้ำชาที่ทุกคนดื่ม

"แล้วรุ่นพี่เห็นคนที่ว่านั่นรึเปล่าล่ะครับ"สคัลยื่นหน้าเข้ามาถาม มาม่อนจึงพยายามนึกแต่แล้วก็ชะงักก่อนจะหันไปหาฟงที่นั่งนึกอยู่เหมือนกัน

"...."

"มีอะไรหรอเว่ยเฮ้ย"

"ถ้าความจำฉันไม่เสื่อม ฉันก็จำได้ว่า แถวหลังสุดไม่มีคนนั่งนะ"มาม่อนตอบแล้วทุกคนก็หันหน้าไปหาฟง
"ผมก็จำได้ว่าไม่มีนะครับ"ฟงก็ตอบเหมือนกับมาม่อนทำเอาทุกคนหน้าเหวอกันเป็นแถว(ยกเว้นรีบอร์นเเละเวลเด้เป็นกรณีพิเศษ 

"งั้น...ใครเป็นคนวางระเบิดล่ะ จะสรุปว่าเป็นผีรึไง"รัลพูด

"นั่นสิ สงสัยเรื่องคราวนี้คง ไม่จบง่ายๆแล้วล่ะมั้ง"รีบอร์นพูดด้วยสีหน้าที่จริงจังกว่าปกติ
.
.
.
____________________________________________________________________

จบแล้วคร้าบบบ เอ....แล้วใครเป็นคนวางระเบิดกันน้ออออ

หรือจะเป็นผี!!!
อยากรู้ต้องติดตามนะครับ

อย่าลืมเม้นแทนกำลังใจนะครับ พอเม้นขึ้นแล้วรู้สึกอยากอัพ ^0^