[Fic Reborn]The key that change my world

ลำดับตอนที่ #19 : Chapter 15 Pararel world อื่น

บทที่ 15


ทางฝั่งอัลโกบาเลโน่...

Reborn talk

ตอนนี้ พวกเราบุกมาจนถึงส่วนในสุดของฐานนี้แล้ว เบียคุรันมันอยู่ห้องไหนฟระ!!!


ทำไมผมถึงรู้สึกสังหรณ์ใจแปลกๆกับเจ้าเด็กทานาโตะอะไรนั่นชะมัดเลยแฮะ ทำไมเหตุการณ์บางอย่างมันลงตัวกันจังเลยน้า แถมตอนที่ฝึกอยู่ๆเจ้าเด็กนั่นก็ปล่อยไฟธาตุเมฆามาซะอย่างงั้น แถมยังดูเปลี่ยนไปเป็นคนละคน

"เอ่อ รีบอร์น นายคิดอะไรอยู่หรอเว้ยเฮ้ย"อยู่ๆโคโลเนโร่ก็สะกิดผมด้วยไรเฟิลที่มันใช้สู้อยู่

โว้ยยยยยยย หงุดหงิด ทำไมถึงนึงนึกไม่ออกฟระ เราพลาดอะไรไป!

"โชอิจิ หาประวัติของเด็กคนนี้มาให้หมด เอาทุกพาราเรลที่จะหาได้เลยนะ!"แล้วผมก็ใช้ไพ่ตายจนได้ โชอิจินี่แหละ - -
แล้วผมก็ส่งรูปของทานาโตะไปให้โชอิจิตรวจสอบ ระหว่างที่พวกผมกำลังสอยพวกมิวฟิโอเล่ไปเพลินๆ

Writer talk

"นายสนใจอะไรทานาโตะรึไง"มาม่อนถามขึ้นเมื่อมีจังหวะสู้ที่ใกล้กัน

"ก็สนใจอยู่ ฉันว่าเด็กนั่นมันแปลกๆ"

"มันพอดีเกินไปที่จะมาเจอพวกเราใช่มั้ยล่ะครับ"ฟงเข้ามาร่วมเสริมด้วย

"ใช่ แถมยังมีอะไรที่ดูขัดๆกันอยู่ แต่ฉันก็ยังนึกไม่ออก"รีบอร์นพูดขณะที่่กำลังไล่ยิงลูกกระจ๊อกของมิวฟิโอเล่ที่เหลืออยู่คนเดียว



แล้วพวกมิวฟิโอเล่ก็หมดไปจะห้องนั้น ภายในเวลาไม่ถึง20นาที......

'คุณรีบอร์นครับ'แล้วโชอิจิก็ออนไลน์มาพอดี

"เป็นไงบ้าง"

'คือ ผมหาจากทุกพาราเรลแล้วครับ แต่กลายเป็นว่าเด็กคนนี้ มีตัวตนอยู่แค่2พาราเรลเท่านั้นแหละครับ แถมตอนนี้ เขาก็เหลือตัวตนอยู่แค่พาราเรลเดียวด้วยครับ'

"หมายความว่า อีกพาราเรลนึงก็ตายแล้วเหมือนกันหรอ??"มาม่อนถามขึ้น


'ไม่ใช่ครับ เด็กคนนี้ คือหนูทดลองของคุณเบียคุรันตั้งแต่8ปีที่แล้วครับ!'

"ห๊ะ หมายความว่าไงกันแน่เนี่ย"

'แปดปีก่อนคุณเบียคุรันทดลองเอาคนจากพาราเรลอื่นมารวมกับพาราเรลนี้เพราะอยากได้ความสามารถของตัวเองในพาราเรลอื่นๆก็เลยใช้เด็กคนนี้ ซึ่งในพาราเรลนี้ เขาคือเด็กที่มีพลังของธาตุสายหมอกธรรมดาๆชื่อไม่ปรากฎครับ เพราะคุณเบียคุรันเรียกเขาว่า ไพรด์ เป็นตัวแทนของ1ในบาปทั้ง7ในพาราเรลที่ศาสนารุ่งเรือง มีธาตุเมฆากับพลังในการอัญเชิญลูซิเฟอร์ได้ครับ'โชอิจิอธิบายประวัติของทานาโตะให้ทุกคนฟัง ซึ่งอ้าปากค้างไปตามๆกัน


ส่วนเวลเด้นั้น......ตาลุกวาวเพราะตัวอย่างการทดลองของเบียคุรันไปแล้ว =_________=;


"งงอ่ะ @_@"สคัลบ่นพร้อม ง งูเต็มหัว

"อืมมม แล้วไงต่อ"

'พอคุณเบียคุรันเอาทั้งสองพาราเรลมารวมกัน เขาก็มีพลังไฟธาตุเมฆาอยู่ด้วยจริงๆครับ แต่พลังจะรุนแรงมากแล้วรู้สึกว่าเวลาใช้บุคลิกของอีกคนก็จะออกมาด้วยนะครับ คุณเบียคุรันจึงถือว่ายังไม่สำเร็จพอ เขาเลยเก็บตัวไว้ก่อน แต่เด็กคนนั้นก็หนีออกมาครับ'


"แล้วก็มาที่ปราสาทวาเรียสินะ"มาม่อนพูดทิ้งท้าย

"งั้นตอนนี้ เบียคุรันอาจรู้วิธีการควบคุมพลังนั่นแล้ว ก็เลยจะจับเด็กคนนั้นไปทดลองอีกครั้งก็ได้นะ"รัลเสนอความคิด

"อืม งั้นเราก็ควรรีบตามหาทานาโตะแล้วก็เบียคุรันโดยด่วนเลย"รีบอร์นพูดแล้วเดินไปเข้าประตูห้องถัดไปทันที
.
.
.
แล้วพวกเขาก็สู้กับพวกมิวฟิโอเล่ไปเรื่อยๆซึ่งจำนวนคนของพวกเขาก็ลดลงเรื่อยๆเพราะต้องอยู่สู้กับพวกมิวฟิโอเล่ระดับสูงๆที่ห้องเดิม จนกระทั่งทั้ง4คน รีบอร์น มาม่อน ฟง โคโลเนโร่ ก็มาถึงห้องสีขาวโล่งห้องหนึ่งกับชายผมขาวหน้าเปื้อนยิ้ม นั่งกินมาชเมลโล่อยู่อย่างสบายอารมณ์

"อ๊ะ! มากันซะแล้วหรอ ฉันยังกินมาชเมลโล่ไม่เสร็จเลย ^ ^"เบียคุรันพูดพลางเอาขนมสุดโปรดของเขาเก็บไปในกระเป๋ากางเกง

"นายเอาทานาโตะไปไว้ที่ไหน!"รีบอร์นชักปืนขึ้นในระยะหัวของเบียคุรัน


"อ๋ออออ ไพรด์คุงน่ะหรอ ก็ไม่ได้เอาไปไว้ที่ไหนนี่นา....อยู่ในนี้ตั้งนานแล้ว"เบียคุรันพูดแล้วดีดนิ้วส่งสัญญาณให้กับใครบางคน แล้วพวกเขาก็รู้สึกได้ถึงจิตสังหารที่เลือนรางมากจนแทบจะไม่รู้สึกถึงมาจากด้านหลัง

"อยู่ด้านหลังสินะครับ"ฟงกับคนอื่นๆหันไปดู แล้วพวกเขาก็เจอกับใบหน้าที่คุ้นเคยของเด็กหนุ่มที่กำลังนั่งอยู่บนขอบรั้วของชั้นลอยด้วยสายตาที่ผิดแปลกไปจากเดิม

"ตาแบบนี้...คงโดนควบคุมอยู่สิเนี่ย - -"มาม่อนบ่นเซ็งๆ

"อ้อ พวกนายยังไม่รู้เรื่องกันใช่มั้ยว่า เรื่องแผนการบุกฐานรวมถึงไอ้ที่รถไฟเหาะระเบิดน่ะ ฝีมือของเด็กคนนี้เลยน้า"เบียคุรันพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง

Mammon talk

อะไรนะ เรื่องพวกนั้นทานาโตะเป็นคนทำทั้งหมดเลยหรอ? ไม่จริงใช่มั้ย!?

"งั้นแสดงว่า เด็กนั่นเป็นสายให้กับแกมาตลอดงั้นสิ?"รีบอร์นถามขึ้น

"ช่ายยยย วาเรียอุตส่าห์ส่งของกลับมาให้ฉันใช้นี่นา ^ ^"

"อะไรกัน...แล้วทำไมทานาโตะถึงได้ยอมทำงานให้นายกัน นายใช้วิธีไหนกันแน่!"ทำไมทานาโตะถึงยอมทรยศพวกเราแล้วไปเป็นสายให้กับเบียคุรันนะ บ้าที่สุด!!!!


"ก็แค่บอกว่า....ถ้าไม่ชิงจุกนมอัลโกบาเลโน่มาให้ฉัน ฉันก็จะปล่อย Non-7^3 ฆ่าพวกนายแล้วค่อยเอาจุกนมยังไงล่ะ ^ ^"
ที่เด็กนั่นยอมทำ...ก็เพราะอยากปกป้องพวกเรางั้นหรอ....

"ใช้คำขู่กับเด็กแบบนั้น ทานาโตะคงแอบช่วยพวกเราอยู่เหมือนกันนะเว้ยเฮ้ย"โคโลเนโร่พูด ซึ่งก็ถูกนะ ขู่พวกจอมวางแผนอย่างทานาโตะน่ะ คงจะโดนซ้อนแผนอยู่เยอะเลยล่ะสิ

"ก็ไม่รู้สิน้า อ๊ะ ฉันไปดีกว่า ปล่อยให้พวกนายเล่นกับไพรด์คุงก่อนละกัน บ๊ายบายยย"เบียคุรันพูดแล้วหายตัวไปเลย ปล่อยให้เรา4คนอยู่กับศัตรูอีก1เนี่ยนะ? ยังไงเราก็ชนะไม่ใช่รึไง สติไม่ดีแล้วเรอะเบียคุรัน

แล้วทานาโตะนี่ก็เงียบไปมั้ย!พูดอะไรบ้างก็ได้นะ =_____________=


"งั้น....เรามาเริ่มกันเลยมั้ยครับ?"ทานาโตะพูดแล้วเตรียมมีดเซตแรกออกมา ความมั่นใจของเด็กนี่มาจากไหนเนี่ย ไพรด์ สมฉายาจริงๆ (Pride = หยิ่งยโส,ภูมิใจ)

"รีบๆจัดการให้จบแล้วกัน โอเคนะ มาม่อน"รีบอร์นหันมาหาฉันแล้วฉันก็พยักหน้ากลับไป
 ความจริงฉันก็ไม่ได้อยากจะสู้กับเด็กที่ฉันดูแลมาหรอก แต่ทำไงได้ โดนควบคุมอยู่อย่างงี้คงคุยกันไม่รู้เรื่อง แต่ถ้าลากให้เข้ามาอยู่ในภาพมายาของฉันได้ก็น่าจะทำลายการควบคุมของนายหัวมาชเมลโล่นั่นได้

"เอาเข้ามาอยู่ในภาพมายาฉันก็พอ ฉันพอแก้ได้"

Writter talk

"จัดให้เลยครับ ^ ^"ฟงพูดแล้วใช้ความเร็วลุยเข้าไปคนแรก ทานาโตะก็รัวมีดใส่อีกฝ่ายด้วยความเร็วที่ค่อนข้างจะสูสีจนฟงแปลกใจ แต่ฟงก็ยังได้เปรียบอยู่มาก

"เร็วเท่าฟงเลยหรอ?นายฝึกอะไรเนี่ย"แต่เขาก็เร็วจนมาม่อนยังถามครูฝึกพิเศษให้เขา

"เปล่า ตอนแรกไม่ได้เร็วขนาดนี้ อาจจะเป็นความสามารถของไพรด์ก็ได้"รีบอร์นตอบพลางจับการเคลื่อนไหวของเด็กหนุ่มขณะที่สู้กับฟง

ตอนนี้ฟงก็ยังคงได้เปรียบไพรด์อยู่เหมือนเดิมแต่เขาก็ได้รับบาดเจ็บจากมีดที่เฉี่ยวโดนเนื้อโดยที่ไม่ได้ตั้งใจอยู่เหมือนกัน รีบอร์นเห็นดังนั้นจึงคอยยิงปืนคุ้มกันให้ฟง แต่ไพรด์กลับหลบได้ทั้งหมด


"จะยิงปืนมาก็เปล่าประโยชน์ครับ เพราะงั้น..."


"...พอได้แล้วนะครับ"เมื่อเด็กหนุ่มพูดจบประโยค รีบอร์นก็รู้สึกได้ถึงคมมีด แทงอยู่ด้านหลังเขาอย่างน่าประหลาด เพราะมีภาพมายาของเด็กหนุ่มอยู่ด้านหลังเขาด้วย


"รีบอร์น!!"
.
.
.
____________________________________________________________________

จบบทที่15ครับ 

งงมั้ยกับตอนนี้ ผมแต่งช่วงงานรุมพอดีอาจจะดูมึนๆนิดๆ ขออภัย

คราวนี้ ทานาโตะหรือไพรด์คุงของป๋าเบีย(?)เปลี่ยนลุคเลยครับ
ดูเก่งขึ้นทันตาเพียงเพราะป๋าควบคุม

อย่าลืมเม้นกันด้วยนะครับบบบบ Please........

แถมครับ

ใครเม้น เดี๋ยวท่านฮิไปนอนบ้านเลยย