ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic Reborn]The key that change my world

    ลำดับตอนที่ #17 : Chapter 13 อดีตคนไร้หัวใจ RebornxLuce

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 971
      23
      31 พ.ค. 57


    บทที่ 13

    Tanato talk

       นี่เป็นการคุยกับรีดเดอร์ครั้งแรกเลยใช่มั้ยครับเนี่ย สวัสดีครับทุกๆคน ผมคือใครนั้นทุกคนคงรู้อยู่ หากไม่รู้ ก็กลับไปดู2บรรทัดที่แล้วซะนะครับ ^ ^


    เข้าเรื่องดีกว่า...


    รู้สึกว่าระหว่างที่ผมไปจัดโต๊ะกินข้าวเนี่ย คงจะเกิดเรื่องอะไรดีๆขึ้นล่ะมั้ง เพราะรู้สึกจะได้ยินเสียงปรบมือจากข้างหน้าบ้าน เดี๋ยวหลังกินข้าวค่อยถามก็แล้วกัน
    .
    .
    .
    พอถึงช่วงบ่าย ที่ทุกคนจะมารวมตัวกันเพื่อประชุมเรื่องมิวฟิโอเล่และกินของว่างยามบ่ายกัน 

    "ตอนก่อนกินข้าวเกิดอะไรขึ้นหรอครับ รู้สึกผมจะได้ยินเสียงปรบมือ"ผมถามขึ้นขณะเอาถาดคุ้กกี้ที่คุณลูเช่อบมาวางที่โต๊ะ(นายมันเบ๊จริงๆแหละทานาโตะเอ้ย//ไรท์)

    "อ๋อออ ก็มีเรื่องหน้าดีใจนิดหน่อยน่ะนะ :)"คุณรีบอร์นตอบคำถามผมแล้วจิบเอสเพรสโซ่ไปพลาง ขอบ่นนิดนะครับ แต่คุณรีบอร์นนี่ฝึกโหดมาก เวลาแค่2ชม.นี่กะจะเอาให้ผมสู้กับเบียคุรันคนเดียวได้เลยใช่มั้ยครับ T^T คุณมาม่อนกับคุณเบลยังฝึกไม่โหดเท่านี้เลย

    Writter talk

    "แล้วเมื่อไหร่นายจะบอกรักลูเช่ซะทีล่ะรีบอร์น"รัลถามขึ้นหวังจะแกล้งรีบอร์นแค่รีบอร์นกลับแสยะยิ้มออกมา

    "หึ ฉันน่ะ บอกไปเรียบร้อยแล้ว"รีบอร์นพูดเสียงเรียบๆกวนๆ แต่เขาก็แอบหน้าแดงอยู่เหมือนกัน


    "หะ! ตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะเว้ยเฮ้ย!"โคล่อน(?)

    "เล่ามาเลยนะรีบอร์น ถ้าช้าฉันเก็บวินาทีละร้อย"มาม่อนพูดพร้อมกับหยิบเครื่องคิดเลขมาเตรียมคำนวนเงิน(งกเกิ๊น!!!//ไรท์)

    "อะไรฟะ เก็บตังเลยหรอมาม่อน =[ ]=!"รีบอร์นถึงกับเงิบไปเลยทีเดียว


    "หืม เก็บเงินหรอครับ ^ ^*"ฟงที่เงียบอยู่นานพูดขึ้นและส่งยิ้มอาบยาพิษไปทางสายหมอกสาวจนเธอรู้สึกถึงพลังงานบางอย่าง(?)ที่น่ากลัวยิ่งกว่าจิตสังหารตรงมาทางเธอ (= =*)

    "ไปตกลงอะไรกันไว้อีกล่ะเว้ยเฮ้ย แต่ว่านะฟง เดี๋ยวค่อยไปเคลียกันเองได้ม้ายยย ยิ้มอาบยาพิษของนายนี่เห็นแล้วเสียวสันหลังแทนมาม่อนว่ะเว้ยเฮ้ย =[ ]="โคโลเนโร่พยายามหยุดยั้งการโจมตีทางสายตาและรอยยิ้มของฟงไว้ก่อน เพราะเฮียแกอยากรู้เรื่องรีบอร์นกับลูเช่

    "ก็...ประมาณว่าาา"
    .
    .
    .
    ย้อนไปเมื่อช่วงก่อนเที่ยง ที่รีบอร์นพาทานาโตะมาฝึกแล้วลูเช่ก็มาด้วย ซึ่งเธอก็นั่งอยู่ใต้ต้นไม้แถวนั้นแล้วก็อ่านหนังสือสลับกับดูรีบอร์นฝึกให้ทานาโตะ
    ผ่านไปสักพัก รีบอร์นก็ปล่อยให้เด็กหนุ่มซ้อมอยู่คนเดียว แล้วเขาก็เดินมาหาลูเช่แทน(พูดง่ายๆคือ คุณชายแกอู้ครับ!!//ไรท์)

    "ไม่ไปซ้อมให้ทานาโตะคุงแล้วหรอคะ"ลูเช่ถามร่างสูงที่มานั่งพิงต้นไม้อยู่ข้างๆ

    "ก็ ปล่อยให้ซ้อมเองบ้าง"รีบอร์นตอบเรียบๆแล้วหยิบคุกกี้ในตระกร้าปิกนิกที่ลูเช่เตรียมไว้มากิน

    "อุตส่าห์รับปากมาม่อนไว้นะคะ อย่าอู้สิ"เธอพูดเสียงดุๆแล้วไล่ให้รีบอร์นไปสอนทานาโตะต่อ


    "ฉันอยากอยู่กับเธอมากกว่าอะ :)"ร่างสูงตอบแล้วล้มตัวลงนอนบนตักของลูเช่ทันที

    "คะ..คุณรีบอร์น! ลุกเลยน้าาา>////<"ลูเช่หน้าแดงแล้วก็ตีแขนรีบอร์นรัวๆ แต่ คนอย่างรีบอร์นน่ะหรือจะยอมลุกออกจากตักนุ่มๆนี้ไปง่ายๆ

    "นักฆ่าอย่างฉัน ไม่ลุกง่ายๆหรอก"รีบอร์นพูดจาเอาแต่ใจเลียนแบบมาจากแรมโบ้เป๊ะๆแถมยังหลับตาพริ้มอย่างสบายใจซะด้วย =_____=;

    "ค่าๆ คุณนักฆ่าไร้หัวใจ -///^///-"ลูเช่ประชดแล้วทำหน้าเบ้ ซึ่งรีบอร์นก็แอบลืมตาขึ้นมามอง เธอหน้าแดงมาก ถึงจะทำหน้างอนอยู่แต่อย่างงี้แหละที่รีบอร์นชอบ

    "ถึงฉันจะเคยไร้หัวใจ แต่ตอนนี้ ฉันมีแล้วนะ"คำพูดของรีบอร์นนั้น ทำให้ลูเช่รู้สึกเจ็บปวดใจอยู่ไม่น้อย...ทั้งๆที่เธอแอบชอบเขามานานแต่รีบอร์นก็ทำตัวเป็นคนไร้หัวใจมาตลอด แต่ตอนนี้เขากลับมาบอกเธอเป็นเชิงว่า เขา มีคนที่รักแล้ว.....

    "คนที่เคยบอกว่า 'คนที่เป็นนักฆ่า หัวใจเป็นสิ่งที่ไม่จำเป็น' อย่างคุณน่ะหรอคะ ใครนะที่ทำให้คุณเปิดใจได้"ลูเช่ถามออกไปด้วยความอยากรู้ปนความน้อยใจ

    "ถ้าอยากรู้ก็เอียงหูมานี่สิ"รีบอร์นพูดแล้วยิ้มหวานใส่คนตรงหน้าจนเธอต้องใจอ่อนเอียงหูลงไปหาเขาตามที่บอก
    .
    .
    .
    .
    "คนคนนั้นน่ะ คือเธอนะ Ti amo Luce....."เมื่อรีบอร์นกระซิบข้างหูของเธอ ความน้อยใจที่ลูเช่คิดเมื่อครู่ก็หายไปทันที แต่เปลี่ยนเป็นความรู้สึกที่ดีและเขินแทน


    "Ti amo così...."ลูเช่ตอบเป็นภาษาอิตาลีเช่นกัน เมื่อรีบอร์นได้คำตอบ เขาก็ดันตัวขึ้นไปจูบเธออย่างอ่อนโยนและเนิ่นนานจนรีบอร์นถอนริมฝีปากออกก็ได้เห็นใบหน้าหวานที่แดงก่ำของเธอ ซึ่งรีบอร์นก็รู้สึกได้ว่าเขากำลังหน้าแดงเช่นกัน



    หลังจากนั้น เฮียแกก็อู้อยู่นานเพราะมัวแต่สวีทกับลูเช่จนลูเช่ต้องไล่ให้ไปฝึกให้ทานาโตะต่อ ก่อนที่ทั้งคู่จะโดนมดรุมกัดตาย = =*


    ____________________________________________________________________

    จบบทที่ 13 ขอรับบบ

    เอิ่มม หวานกันไป2คู่แล้ว ไรท์แต่งหวานขนาดนี้ได้ยังไง อึ้งงง

    ผมก็ไม่ใช่คนหวานอะไรเล้ย เคนโดนบอกเลิกเพราะชาเกินไปด้วย เศร้า T^T



    เอ้า แถมรูปครับ คราวนี้2รูปไปเลยยย 

    อย่าลืมเม้นนะครับ ไม่งั้นอัพช้าน้าาาาาา


    ขอถามอะไรนิดน้าาาา

    อยากให้ฟิคนี้มีภาคต่อมั้ยเอ่ยย แล้วถ้ามีภาคต่ออยากได้แบบไหนกัน?

    อันนี้เป็นรูปประกอบฟิคเลยครับ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×