ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 6 เหตุเกิด ณ ตลาด
บทที่ 6
Mammon talk
จากเหตุการณ์ระเบิดก็ผ่านไป3วันแล้วแต่ช่วงนี้ทำไมเวลามองหน้าฟงถึงเห็นหน้าของ
ทานาโตะซ้อนขึ้นมาทุกทีเลยนะ แถมหน้าก็แดง ถ้าไม่มีหมวกปิดไว้คงเห็นกันหมดแล้วล่ะ
แต่ตอนนี้ก็ปกติดี ไม่มีใครทำอะไรน่าสงสัย พวกเราจึงคุยกันว่าจะไปเที่ยวกัน
"อืม/เอาสิเว้ยเฮ้ย!!"
"ก็ดีเหมือนกันนะคะ^ ^"
"แน่นอนว่าไป :)"เอาอีกแล้ว รีบอร์นยิ้ม =0=!
"ยังไงก็ได้=_________="เวลเด้นั่งทำงานวิจัยอยู่ แต่ก็ยังอุตส่าห์จะตอบนะเนี่ย
"ไปคร้าบบบ"สคัลก็ไปแฮะ
แล้วทุกคนก็มองมาทางฉัน
"ถ..ถ้าบอกว่าไม่ไปนี่คงไม่ได้ล่ะนะ ( - -)"ความจริงก็อยากไปน่ะแหละ
แต่ถ้าพูดไปแบบนั้นก็คงจะดูกระดี้กระด้าไปล่ะมั้ง
"เหอะ! อยากไปก็บอกมาดีๆสิ :)"รีบอร์นพูดแขวะฉันรอบนึง
"แล้วจะไปไหนล่ะเว้ยเฮ้ย"โคโลเนโร่ถามขึ้้น ฟงก็นึกอยู่พักนึง
"ไปตลาดกันมั้ยครับ"ที่เสียตังชัดๆเลยนี่นา! ยกเว้นแต่จะมีคนซื้อให้ฉันน่ะนะ ;p
"โอเค ไปกันเลย ^0^/"สคัลเดินนำหน้าออกไปแต่รีบอร์นก็สกัดดาวรุ่ง
ถีบสคัลปากจูบพื้นหน้าประตูแล้วเดินเหยียบออกไป ซึ่งทุกคนให้ความร่วมมืออย่างดี
โดยการเหยียบตาม ยกเว้นลูเช่ - -
.
.
.
.
พอถึงตลาด เราก็มารวมตัวกันเพื่อหาจุดนัดพบ
"ช่วงนี้ฉันยังไม่ไว้ใจเท่าไหร่ เดินไปเป็นกลุ่มน่าจะดีกว่านะ"รัลเสนอ แล้วรีบอร์นก็
จัดกลุ่มให้โดยไม่เปิดจังหวะให้ใครเถียง
"งั้นแบ่งเป็น2กลุ่ม กลุ่มเเรกมี ฉัน ฟง มาม่อน ลูเช่ แล้วที่เหลือก็เป็นอีกกลุ่มนึง โอเคนะ!"
"ถือเป็นการจัดกลุ่มที่เหมาะสมดี งั้นเอาตามนี้ - -"อยู่ๆทำไมเวลเด้ เห็นด้วยกับ
รีบอร์นล่ะเนี่ย แต่ถึงจะจัดกลุ่มก็เถอะเดี๋ยวหมอนี่ก็หายไปอยู่ดีนั่นแหละ - -;
"เจอกันตรงนี้นะเว้ยเฮ้ย"โคโลเนโร่พูดแล้วกลุ่มของพวกนั้นก็เดินไปทางซ้าย
และแน่นอน พวกเราก็ไปทางขวา
.
.
.
"โห ของขายเต็มไปหมดเลยนะคะเนี่ย คนก็เยอะด้วย ('0')"
"นั่นสิ ถ้าจะใช้จุดนี้เป็นจุดรอบทำร้ายเราครั้งที่สองล่ะก็ คงง่ายมากเลยล่ะ"
รีบอร์นพูดแบบจริงจังนิดหน่อยแล้วก็หันไปหาลูเช่
"เดินดีๆนะลูเช่ เดี๋ยวจะหลงเอา :)"รีบอร์นพูดแซวเธอเล่นๆ แล้วลูเช่ก็
ตีแขนรีบอร์นกลับมาเบาๆ
"ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะคะ -^-"ลูเช่ทำหน้างอนแก้มป่องๆจนอีตารีบอร์นขี้เก๊ก
หน้าแดงไปเลยเเฮะ
แต่ว่านะ...
แล้วอีตาฟงหายไปไหนแล้วละเนี่ย!!หรือจะหลงไปแล้ว
"หาผมอยู่หรอครับไวเปอร์ ^ ^"ระหว่างที่ฉันมองหาฟง อยู่ๆฟงก็โผล่มาข้างหลังฉันพร้อมกับไอศครีม2โคน
"ปะ เปล่าซะหน่อย ทำไมฉันต้องไปมองหานายด้วยล่ะ เงินก็ไม่ได้ซะหน่อย"
"งั้นหรอครับ ^ ^"
"วะ ว่าแต่ นายไปไหนมา (_ _)"โธ่เอ้ย! แล้วฉันจะถามทำไมเนี่ย ไม่ได้เป็นห่วงซะหน่อย > <
"ผมไปซื้อไอศครีมมาน่ะครับ ซื้อมาเผื่อไวเปอร์ด้วยนะ ^ ^"ฟงยิ้มบางๆแล้วยื่นไอศครีมให้ฉันอันนึง
"ขอบใจนะ"ฉันรับไอศครีมมากินแล้วก็เดินไปด้วยกันพร้อมกับลูเช่และรีบอร์น
"ช่วงนี้คุณเป็นอะไรรึเปล่าน่ะครับ ละเมอทุกวันเลย หรือปกติไวเปอร์ละเมออยู่แล้วน้า"
ฟงพูดขึ้นระหว่างที่เราเดินดูของในตลาดไปเรื่อยๆ
"หะ ฉันละเมอะหรอ =[]=!"ว้ากกก นี่ฉันละเมออะไรออกไปบ้างเนี่ย!!
"ครับ รู้สึกว่าจะพูดถึงชื่อ ทานาโตะ หรืออะไรนี่แหละครับ เขาเป็นใครกันหรอครับ ^ ^"
"...."
"ถ้าไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไรนะครับ ^ ^"
"เขาคือ..."
.
.
"ลูกน้องคนสนิทของฉันเอง แต่ตอนนี้คงไม่มีชีวิตอยู่แล้วล่ะ"แต่ถ้าเด็กคนนั้นยังอยู่ก็
คงจะดีนะ
"เสียใจด้วยนะครับ"ฟงเอามือมาวางบนบ่าฉันเป็นการปลอบใจแล้วเราก็เดินไปต่อ
.
.
.
จนใกล้เที่ยง รีบอร์นก็บ่นหิวขึ้นมา
"นี่ๆ ฉันหิวแล้วอะ ฟงมีร้านแนะนำมั้ย"รีบอร์นหันมาถามฟงที่เดินอยู่กับฉันข้างหลัง
"ก็มีนะครับ เดินไปอีก2ซอยก็ถึงแล้วล่ะ"
"โอเค งั้นเรารีบไป..."แต่ยังไม่ทันที่รีบอร์นจะพูดจบ เขาก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่างได้
(ไม่ใช่ริวนะ!!//ไรท์)
แต่ก็ไม่ใช่แค่รีบอร์นหรอกที่รู้สึก ฉันว่าพวกฉันสี่คนก็คงรู้สึกกันหมดแหละ
"จิตสังหารสินะครับ"ฟงพูดขึ้น แล้วรีบอร์นก็พยักหน้าและแอบหยิบปืนเพื่อไม่ให้คนอื่นตกใจ
ตูม!!!
อยู่ๆก็มีอะไรตกลงมาจากฟ้าก็ไม่รู้ แต่เหมือนจะเป็นคนนะ ใกล้ๆกับพวกเราเลย
ผู้คนก็แตกตื่นแทบเหยียบกันตายควันเต็มไปหมด แต่พอควันจางฉันก็ได้เห็น
สิ่งที่ร่วงลงมาจากท้องฟ้า....
"ทานาโตะ!!!!"ฉันรีบวิ่งไปดูคนที่พึ่งร่วงลงมาจากฟ้าเมื้อกี้....ใช่จริงๆด้วย ทานาโตะจริงๆ!!
"อ๊ะ คุณมาม่อน!! ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่..."
"คนนี้เองหรอครับ ลูกน้องคนสนิทคุณ..แต่ทำไมถึงได้หนีพวกมิวฟิโอเล่อย่างงี้ล่ะครับ"
ฟงพูดพร้อมตั้งท่าเตรียมสู้กับพวกที่ตามทานาโตะมาซึ่งมีประมาณ20คนได้มั้ง
หรืออาจจะมากกว่านั้นแต่ทานาโตะคงจัดการไปบ้างแล้วล่ะ
"พวกนั้นมันตามผมมา เดี๋ยวผมจัดการเองครับ"ทานาโตะยืนบังพวกเราไว้เป็นเชิงว่าเขาจะจัดการเองแต่ดูจากสภาพแล้วก็คงสาหัสอยู่นะเนี่ย
"เดี๋ยวพวกฉันจัดการเองดีกว่า นายบาดเจ็บอยู่ไม่ใช่รึไง!"ทำไมถึงไม่เป็นห่วงตัวเอง
บ้างเลยนะ อยากตายไปจริงๆรึไง
"แต่ผมไม่ได้เป็...อึ่ก!"พอทานาโตะดื้อจะสู้ต่อ รีบอร์นคงรำคาญเอาสันปืนฟาดคอเขา
สลบไปเลย
"เหอะ ไหนบอกไม่เป็นอะไร=______="รีบอร์นพูดหน้าตาย(โดนแบบนั้นคนปกติเขาก็
สลบค้าบบบ =[]=!//ไรท์) แล้วเบนสมาธิไปยังพวกมิวฟิโอเล่ที่เหาะอยู่บนฟ้ากันเป็นขโยง
"ลูเช่ ฉันฝากดูเด็กคนนี้หน่อยนะ"ฉันพูดกับลูเช่แล้วก็ตามไปสมทบกับพวกฟงและรีบอร์น
แล้วพวกเราก็ซัดพวกมิวฟิโอเล่จนหมดเกลี้ยงภายในเวลาไม่ถึง10นาที
เฮ้อ...ได้ออกกำลังบ้างมันก็ดีเหมือนกันนะเนี่ย....
.
.
มันใช่เวลามาสบายใจมั้ยเนี่ย!!นี่มันกลางที่สาธารณะเลยนะเฮ้ย!!จะโดนเรียกค่าเสียหายมั้ยเนี่ย
"เธอสร้างภาพมายาไปก่อนแล้วกัน"รีบอร์นสั่งแล้วรีบโทรหาพวกที่เหลือให้ไปรอที่จุดนัดพบแล้วพาทานาโตะไปพักที่บ้านฟงระหว่างที่ฉันรอให้ทานาโตะฟื้น รีบอร์นก็เดินมาหา
"เธอควรเล่าเรื่องที่เกี่ยวกับเด็กนั่นให้เราฟังนะ :)"รีบอร์นพูดแล้วฉันก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้พวกเพื่อนๆฟัง.....
.
.
.
ไม่อยากเชื่อเลย....เด็กคนนั้นยังมีชีวิตอยู่ แถมหนีมาจากพวกมิวฟิโอเล่ คงโดนจับจริงๆสินะ
แต่ทำไมถึงมาเจอกันที่นี่ล่ะ บังเอิญเกินไปรึเปล่า???
ตอนนี้ ความคิดมากมายหลั่งไหลเข้ามาในหัวของฉัน มีทั้งความประหลาดใจ สงสัย และ...
.
.
....ดีใจ....
ดีใจที่ได้เจอกันอีกครั้งนะ...
____________________________________________________________________
จบบทที่ 6 ครับ
บางคนคงงงแล้วล่ะครับว่า สรุปนี่มันฟิค FonM แน่รึเปล่า??ทำไมฟงไม่ค่อยมีบทเลย??
บางคนอาจจะจิ้นทานโตะกับมาม่อนไปแล้วก็ได้นะเนี่ยย
หรืออาจจะหมั่นไส้!??
เม้นกันด้วยนะครับ ตอนนี้เม้น0ติดกัน3ตอนแล้ว ฮือๆ T^T
คนอ่านตั้งร้อยกว่า คนเม้นไม่ถึง20??
ของแถมครับบ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น