คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : [11] Round eleven ::: คำสารภาพ
แง้ๆๆ ฟิคจะจบแล้วงะ(โวยวายเพื่ออะไร??555) จะเปิดเทอมแล้วด้วย ว้ากๆๆ
ตอนนี้ไม่ได้จะเซอรวิสธรรมดา..เค้าจะสารภาพรักกันแล้วนะฮ้าาาาาา(เพิ่งนึกได้)
อ่านเลยก็แล้วกันไม่อยากเสียเวลา
+++++++++++++++++++
บรื้นนนนนนนนนนน~
รถช้อปเปอร์ที่ขับโดยหัวขโมยกบเกรียนขับกินลมชมวิวไปเรื่อยๆ โดยมีเบลเป็นสก๊อยซ้อนอยู่ข้างหลัง
จนรู้สึกถึงน้ำหนักที่ทับลงมาบนแผ่นหลัง
และก็ของเหลวเปียกๆ
ฟรานแอบคิดอกุศลอยู่ซักครู่ก่อนจะหันไปมอง
พอฟรานหันหลังไปดูก็พบว่ารุ่นพี่แสนน่ารักของตนเองนอนหลับน้ำลายยืดอยู่บนรถซะเฉย!
คร่อกกกก~-W-
ฟรานมองแล้วหน้าแดงจัดทันที
ขนาดรุ่นพี่หลับน้ำลายยืดก็ยังน่ารักเลยยยยยย อุว้ากกก>///<~
แบบนี้ต้องรีบพาเข้าห้องด่วน~
ฟรานเริ่มหน้ามีดอีกครั้ง เขาเหยียบคันเร่งจนมิด แทบจะลืมไปแล้วว่ามีเบลกำลังนั่งหลับอยู่ข้างหลัง
เอี๊ยดดดดด~
ฟรานจอดรถลงที่หน้าโรงแรม ว้าย!คันหู รีสอร์ทแอนด์สปา ซึ่งโรงแรม ว้าย!คันหูนั้นไม่ธรรมดาเพราะเป็นโรงแรมสิบดาวที่ค่าที่พักแพงอลังการที่สุดในย่านนี้ มีแต่พวกไฮโซผู้ดีตีนแดงเท่านั้นที่มีสิทธิ์เหยียบย่างเข้ามา~
แต่ยกเว้นโจรใจทรามในคราบกบหน้าใสไว้หนึ่งตัวน่ะนะ ที่สามารถจองห้องพักที่นี้ได้ง่ายดายสบายบรื๋อราวกับจ่ายโรงแรมคืนละสามร้อย
กบเกรียนหันมาพิจารณาเจ้าชายน้อย..
จะอุ้มเข้าห้องเลย..หรือว่าจะปลุกดี?-.-
ฟรานคิดหนักอยู่ซักครู่
ก่อนจะตัดสินใจปลุกเบล
ถ้าอุ้มไปเฉยๆมันก็ไม่หนุกน่ะสิ
มันต้องมีขืดขืน ตบจูบๆ>o<
“รุ่นพี่ครับ ตื่นๆๆ”
คร่อกกกกกกกกกกก~-W-
“....”
ฟึ่บ~
อุ้มเลยก็แล้วกัน!!!
ความรู้สึกแปลกๆค่อยๆเกิดขึ้นช้าๆ
สัมผัสแผ่วเบาที่ริมฝีปากค่อยๆกดดันและหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ
จนเขาต้องฝืนเปิดเปลือกตาขึ้น
“อืม...”
“ตื่นแล้วเหรอครับรุ่นพี่..”
เบลลืมหน้าขึ้นมาก็พบกับใบหน้าของรุ่นน้องสุดแสบ ที่อยู่ใกล้จนแทบจะแนบชิดไปกับไปหน้าของเขา
“เห้ยยยย!!!”
เบลสะดุ้งสุดตัวด้วยความตกใจ
เขาผลักฟรานออกไปให้พ้นตัว
ก่อนจะรีบก้มมองสำรวจเบื้องล่างว่าเครื่องแต่งกายยังอยู่ครบถ้วนบริบูรณ์ดีหรือเปล่า
“แกทำอะไรฉันรึเปล่าเนี่ย-_-++”เบลเงยหน้าขึ้นมาถามหลังจากที่พบว่าเสื้อผ้ายังอยู่ครบ32ทุกประการ
“เปล่าเลยนะครับ แค่กอดจูบลูบคลำ~”ฟรานทำท่าเขินแล้วบิดไปมาราวกับตัวเองเป็นคนถูกขโมยจูบซะเอง
“เนี่ยนะเปล่า!!!”
“ก็ผมเรียกแล้วรุ่นพี่ไม่ตื่นนี้นา ก็เลยต้องหาวิธีอื่น>////<”
“แล้วนี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย-_-”เบลที่ปลงตกแล้วมองไปรอบๆห้อง
ผมว่าเป็นห้องนอนขนาดยักษ์ที่ตกแต่งอย่างหรูหราอลังการ..ยิ่งกว่าปราสาทของเขาซะด้วยซ้ำ
“ก็โรงแรมไงครับ ผมเลือกโรงแรมหรูสุดอ่ะ ไม่ให้รุ่นพี่ต้องตกระกำลำบากหรอกครับ><”
เบลกวาดตามองไปรอบๆห้อง
ไอ้หรูไม่หรูน่ะไม่สำคัญหรอก
แต่ไอ้ห้องกว้างสามล้านตารางกิโลเมตรนี้ เพียบพร้อมไปด้วยห้องครัวห้องน้ำห้องนั่งเล่นโฮมเทียเตอร์
แต่กลับมีห้องนอนแค่ห้องเดียว..เตียงเดียว!!
“ไม่เอา!!!! ฉันไม่เอาห้องนี้-_-”
“อ้าว ทำไมล่ะครับ ห้องซูปเปอร์สวีทเลยนะครับเนี่ยย><”
“แบบนั้นยิ่งไม่เอาใหญ่เลยเว้ยยย”เบลโวยวายไม่หยุดก่อนจะเริ่มเก็บข้าวเก็บของ
“อะไรกันครับรุ่นพี่ จะเก็บของไปไหนละครับนั่น-0-;;”
“ก็ไปนอนที่อื่นดิเว้ย ให้ตายฉันก็ไม่นอนกับแกหรอก!!”
เบลหอมเสื่อผืนหมอนใบตั้งท่าจะออกจากห้อง
“รุ่นพี่อย่าเพิ่งไปน้า จะทิ้งรุ่นน้องผู้น่าสงสารไว้คนเดียวเหรอค้าบบบ*0*”ฟรานทำตาวิ้งๆอ้อนวอนเต็มที่แถมยังกระโจนมากอดเบลแน่นไม่ยอมปล่อย
“หะ เห้ย ปล่อย!!!”
“ไม่ปล่อย!! ยังไงก็ไม่ปล่อยย ถ้ารุ่นพี่ไม่มานอนกับผมผมก็ไม่ปล่อยยยยยย”
“ไม่ปล่อยใช่มั้ย!”
“ช่ายยยยย>o<”
พลั่ก!!!
เบลกระแทกเข่าเข้าไปเต็มเหนี่ยวตรง..กบน้อยของฟราน
“อั่ก!!!”กบตกใจจนหน้าเขียว เข่าทรุด
ปัง!!!
แล้วเจ้าชายตัวแสบก็ปิดประตูชิ่งหนีทีนที
ฟรานนั่งทรุดเข่าอยู่ตรงนั้น
ด้วยความอึ้ง ทึ่ง เสียว
เค้าไม่เคยเห็นรุ่นพี่ตัวเองตอบสนองอะไรแบบนี้มาก่อนเลย
“รุ่นพี่~~นะ น่าร้ากอ่ะ>o<”
โอ้ย..ถ้าเป็นผู้หญิงนี้ผมกริ้ดจริงๆน้ะ ถึงจะเจ็บไม่เบาก็เหอะ
ฟรานนั่งจนมันหายชา ก่อนจะยันตัวลุกขึ้นช้าๆ
“รุ่นพี่เบลลลลลล คืนนี้แหละ ผมจะงาบรุ่นพี่ให้ได้เลยฮับบบ ว้าย เขิลลล ฮ่าๆๆๆ><”
กบตุ๊ด+เมะ 5555555
++++++++++
เจ้าชายน้อยน่ารักของเราหอบผ้านวมผืนใหญ่ร่อนๆอยู่แถวๆล๊อบบี้โรงแรมอยู่พักนึง
ก่อนจะตัดสินใจเดินไปหาหาที่นอนที่คิดว่าปลอดภัยที่สุด
ตึกๆๆๆๆ
ที่ๆเบลเดินมาก็คือ..
สระว่ายน้ำบนดาดฟ้าโรงแรม~
เบลพิจารณาสถานที่ในใจ
ถ้าเป็นสระว่ายน้ำเจ้ากบมันคงนึกไม่ถึงหรอกมั้ง...
แถมที่นี้คงเงียบสงบดี...
แต่ดันมีฝรั่งมานัวเนียกันแถวๆสระละสิเนี่ย-_-
“โอ้ว โรสส~”
“แจ๊คค่ะ~~~”
เจ้าชายค่อยๆปูเสื่อ~
“โรสสสสส~~~~”
ปูผ้าห่ม~
วางหมอน~
“แจ๊คคค๊า~~~~”
ล้มตัวลงนอน~
<(-W-)>
เบลนอนมองหนังสดตรงหน้า..
พลันนึกไปถึงเรื่งของเขากับรุ่นร้องตัวแสบ..
ทำไมชายหญิงดูได้ไม่รู้สึกรู้สา
แต่ทำไมกับเจ้าฟราน...
“กริ้ดดดดดดด ใครก็ไม่รู้มาแอบดูเรา><”ชะนีโรสกริ้ดวี้ดว้ายเมื่อเห็นเบลนอนแอ้งแม้งไม่รู้ร้อนรู้หนาวอยู่ที่
ขอบสระ
“ไปกันเถอะ คนบ้ารึเปล่าก็ไม่รู้มานอนนี่”ฝรั่งที่ชื่อแจ๊คพูดแล้วรีบพาโรสขึ้นจากขอบสระ
“ถึงจะบ้าแต่ก็หล่ออ้ะ!! อิอิ>3<”โรสทำท่าแรดใส่เบล ทำให้แจ๊คฉุนจัด
“ไปได้แล้วๆ ไปต่อกันในเรือไททานิคเหอะ อย่าเสียเวลาเลย!!!”
แล้วแจ็คก็พาโรสขึ้นเรือไททานิคออกไปทันที...
พบกับไททานิค 3D ชู้รักเรือร่มได้แล้ววันนี้ ทุกโรงภาพยนต์!!!(จะโฆษณาเพื่อ??)
(ป่านนี้ออกโรงไปและ ตอนแต่งเพิ่งจะเข้า55)
หลังจากที่สระน้ำกลับมาเงียบสงบอีกครั้ง
เบลล้มตัวลงนอนด้วยความเหนื่อยอ่อน..และสับสน
ตกลงเขารู้สึกยังไงกับฟรานกันแน่..
รู้สึกเหมือนตัวเองถูกปั่นหัว ถูกควบคุมตลอด
มันทำให้เขาทั้งหงุดหงิดใจ ไม่แน่ใจ ลังเล..
ลังเลที่จะถามความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเอง..
หมับ!!!
“เจอตัวแล้ว><!!!”ฟรานกระโดดลงไปนอนกอดเบลแน่นจนแทบหายใจไม่ออก
“เห้ย!!!!”ทำไมแม่งมาเร็วเคลมเร็วงี้วะT^T
“รุ่นพี่~เมื่อกี้ทำผมไว้แสบมากอ่ะ จุกอยู่นาน ฮ่าๆๆ>o<”
“ปล่อยนะเว้ยย อยากโดนอีกรึไงหะ!”
“ไม่ปล่อยยยยยยยย รุ่นพี่ลืมสัญญาของเราไปแล้วเหรอครับ~”
“สัญญาอะไรไม่มี๊~-W-“
“รุ่นพี่อ่ะ!!! จะบอกให้ก็ได้ ถ้าผมจัดการจิลได้ ผมจะปล้ำรุ่นพี่ได้ยินมั้ย>[]<”
“ไม่ได้ยิ๊นนนนนนน-W-;;”
“ผมจะปล้ำแล้วนะ!!!”
“มะ ไม่ เอาเว้ยยยยย0W0”
“เอาไม่เอาก็ไม่สน เพราะผมจะปล้ำ ถ้ารุ่นพี่ขัดขืน ก็ถือว่าไม่ผิดสัญญา!!”
ฟรานกระชากเสื้อของเบลจนหลุดเป็นชิ้นๆ แววตาส่องประกายดุร้ายราวกับกบ(-_-^)
“ปะ ปล่อยนะเว้ย!!!”เบลยันตัวลุกขึ้นต้านแรงของฟราน
“ไม่ปล่อย รุ่นพี่ต้องเป็นของผม!!”ฟรานเองก็พยายามกดเบลลงไปกับพื้นอย่างไม่ยอมแพ้
คลุกคลักๆๆๆ~
พลั่ก!!!!
เบลใช้แรงเฮือกสุดท้ายยันฟรานจนกระเด็นไปตกสระน้ำ
แต่ฟรานดันคว้าชายเสื้อเบลไว้ได้
ส่งผลให้ทั้งคู่ตกลงไปในสระน้ำด้วยกันทันที
ตูมมมมม!!
เสียงน้ำสาดกระจายโครมใหญ่
ก่อนที่ทั้งคู่จะว่ายขึ้นเหนือน้ำคนละฝั่งสระ
“ฮ่า~”เมื่อเบลโผล่ขึ้นเหนือน้ำก็สูดหายใจเข้าปอดเต็มที่ เพราะเมื่อกี้นี้สำลักน้ำเข้าไปเต็มๆ
เขาหันไปมองรุ่นน้องตัวร้ายที่ว่ายน้ำขึ้นเหนือน้ำอีกฝากของสระ
“แกนะแก ทำฉันเปียกหมด..ฮึ่ยย~”เบลบ่นใส่ฟรานทันที
“รุ่นพี่อะแหละถีบผมตกก่อน!-3-“กบทำปากจู๋ทันที
“เหอะ!!!”
“อ้ะ!!!”จู่ฟรานก็อุทานออกมา
“อะไรอีกเนี่ย=_=”
“ระ รุ่นพี่ช่วยด้วย..ขาผมเป็นตะคริวครับ!!”ฟรานละล่ำละลักบอกแล้วทำท่าเหมือนจะจมลงไปใต้สระ
“อย่ามาแหล น่ารำคาญจริงๆเลยแกเนี่ย-_-“
“รุ่น พี่..อุบ”ลำตัวของฟรานค่อยๆจมลงตามด้วยใบหน้าทั้งหมดค่อยๆถูกมวลน้ำกลืนลงไป
“แกจะแกล้งฉันอีกแล้วใช่มั้ยฟราน..ขึ้นมาเดี๋ยวนี่นะเว้ย!”เบลสบถด้วยความหัวเสีย แต่เสียงหัวใจกับเต้นเร็วผืดปกติ ราวกับไม่แน่ใจว่าเป็นเรื่องจริงหรือโกหก
นอกจากฟรานจะไม่ว่ายขึ้นมาแล้วยังจมลงไปเรื่อยๆ แถมยังดิ้นทุรนทุรายเหมือนจะขาดอากาศ สระน้ำนี้ลึกกว่า300เมตร เอาเรือดำน้ำมาดำดูปะการังได้เลย(เว่อเพื่อ-*-)
เจ้าชายใจหายวูบ ความคิดเดียวที่เข้ามาแทรกคือฟรานกำลังจะตาย!!
เขารีบว่ายน้ำพุ่งไปหาฟรานทันที ค่อยๆเอาแขนคล้องตรงลำคอแล้วว่ายขึ้นไปบนผิวน้ำ
ซ่า~~~
“ไอ้กบบ๊อง!! เป็นไรเปล่าวะ ตื่นดิเห้ยๆๆ”เบลเขย่าตัวฟรานแล้วตบที่แก้มเบาๆเพื่อพยายามเรียกสติของฟรานกลับมา
“แค่กๆๆๆๆ รุ่นพี่...”ฟรานสำลักน้ำออกมาไม่หยุด
“ยังไม่ตายเหรอวะ”
“ผายปอดหน่อย-3-“ฟรานหันมาทำปากจู๋ใส่
“อะไรนะ!!!”
“เม้าทูเม้า~~~>3<”ไม่เหลือท่าทีคนเพิ่งจมน้ำแม้แต่น้อย-_-
ผลัก!!!!
เจ้าชายผลักกบออกไปจากอ้อมกอดทันที แล้วตวาดด้วยความโกรธ
“นี่แกหลอกฉันอีกแล้วใช่มั้ย!!!!”
รู้สึกเมือนความรู้สึกเป็นห่วงที่มอบให้..มันถูกทำลาย..ถูกหักหลัง...
“รุ่นพี่ครับ..ก็ผมไม่รู้จะทำไงนี่นา ผมขอโทษ อย่าโกรธผมน้า”
“คิดว่าเล่นกับความรู้สึกคนอื่นมันสนุกนักรึไง!!!”เจ้าชายตวาดลั่น
“ถึงผมจะชอบแกล้งรุ่นพี่ แต่ก็มีอยู่เรื่องเดียวที่ผมไม่เคยหลอกรุ่นพี่เลยนะครับ!!”
“ฉันเกลียดแก!!!!”
“แต่ผมชอบรุ่นพี่ครับ!!!”
“....”
เบลค่อยๆหันหน้ามาหาฟราน ทั่วทั้งร่างเหมือนชาไปเพราะคำพูดที่ผ่านออกมาจากปากคนตรงหน้า
“แก..ว่าอะไรนะ”
ฟรานก้มหน้างุดแล้วระบายสิ่งที่อัดอั้นตันใจออกมา
“ที่ผมคอยแกล้งรุ่นพี่ตลอดก็เพราะว่าผมชอบรุ่นพี่มาก..ผมเรียกร้องความสนใจ..ผมอยากทำอะไรก็ได้ให้รุ่นพี่หันมามองผม..อยู่กับผม ผมขะ ขอโทษครับ ฮึก..”
ฟรานเงยหน้าขึ้นสบตาเบลช้าๆ น้ำตาที่ฟรานกลั้นไว้ก็ค่อยๆไหลลงอาบแก้ม
เบลตะลึง...เขาไม่เคยเห็นฟรานร้องไห้..ด้วยแววตาแบบนี้มาก่อน..
“ฮึก..รุ่นพี่เชื่อผมนะ ผมชอบรุ่นพี่จริงๆ..รุ่นพี่อย่าโกรธผมเลยนะ”ฟรานสะอื้นหนักขึ้น
“ฟราน..”
เบลค่อยเอื้อมมือขึ้นไปสัมผัสหยดน้ำตาที่ไหลรินเบาๆ แล้วเลื่อนมือลงมาจับใบหน้าของฟราน
“รุ่นพี่..ผะ”
ฟรานรู้ตัวอีกทีริมฝีปากร้อนของเบลก็ทาบทับลงมาบนรีมฝีปากของตน
ตัวของเขาถูกดึงเข้าไปโอบรอบด้วยวงแขนอบอุ่นของรุ่นพี่ตนเองเจ้าชายค่อยๆไล้ริมฝีปากอย่างอ่อนโยน ลิ้นร้อนแทรกเข้ามาในโพรงปากอย่างละมุนละไม
ฟรานเอื้อมมือไปโอบรอบคอของร่างสูงก่อนจะสอดมือเข้าไปใต้ไรผมแล้วค่อยๆจูบตอบคนตรงหน้าในที่สุด
เวลาผ่านไปเนิ่นนาน ทั้งคู่ค่อยๆละริมฝีปากออกจากันช้าๆ ต่างคนต่างไม่เอ่ยอะไรออกมา..
“รุ่นพี่ครับ..”ในที่สุดฝ่านรุ่นน้องก็เป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นมาก่อน
“กบบ๊อง”เบลโยกหัวฟรานเบาๆ
“เมื่อไหร่รุ่นพี่จะบอก..ว่ารู้สึกยังไงกับผมซะทีอ่ะ!!”ฟรานเขย่าเบลกลับ
“เรื่องนั้น...”เบลหันหน้าไปทางอื่นราวกับอยากจะหลีกเลี่ยง
จะให้บอกงั้นเหรอ..เมื่อกี้เขายังไม่รู้ตัวเองด้วยซ้ำว่าทำอะไรลงไป!!!
“รีบบอกเร็วๆสิครับรุ่นพี่><”
“มัน...”แปลกๆ-///-
“พอรุ่นพี่บอกผมจะได้อุ้มเข้าห้องต่อเลยไง เร็วๆเข้า!!!>o<”
ผัวะ!!!
“ไอ้กบเวร!!!!”เหมือนความหื่นของกบจะเรียกมาดเจ้าชายปากแข็งกลับมาได้ทันเวลา
“T^Tแง~ เมื่อกี้ยังอ่อนโยนอยู่เลยแท้ๆงะ!!”
“ไปนอนได้แล้วไอ้บ้า!!”
“นอนนนนนนนนนน*0*”
“นอนหลับเว้ยย-_-*”
“หลับนอนเหอะ*0*”
ผัวะ!!!
“อีกซักเปรี้ยง-_-“
“เด่วนี้เริ่มมือหนักเหมือนเจ๊หลามเลยอ่า ตบเอาๆ>o<”
“หุบปาก จะกลับห้องหรือไม่กลับ-_-“
“กลับบบบบบบบบบบบบ>o<~”
+++++++++++++++++
ฟรานหลับน่าร้ากก
ในที่สุดเบลก็ตัดสินใจร่วมหอโรงโลง(ไม่ใช่และ-_-)กับฟราน
เบลขึ้นไปนอนบนเตียงก่อนจะใช้เชือกกั้นเป็นเขตแดนระหว่างเขากับรุ่นน้องสุดแสบ
“เชือกแค่นี้ขวางกั้นความรักของเราไม่ได้หรอกครับ อิอิ><”ฟรานหัวเราะร่า
“ก็ลองข้ามมาดูสิ..แกจะไม่ได้ตายดี-_-+”เบลส่งสายตาเฉือดเฉือนกลับ
“ผมล้อเล่นหรอกน่ะครับรุ่นพี่..ผมต้องยกขันหมากมาขอก่อนถึงจะกินได้>o<”
ปั้ก!!!
หมอนข้างถูกเขวี้ยงข้ามฝั่งไปกระแทกหน้ากบทันที
“นอนได้แล้ว!!!”
“หลับนอนนนใช่มะ*0*”
“นอนหลับ!!!”
เจ้าชายน้อยพลิกตัวหลังหลังให้ฟรานแล้วเอาผ้าห่มคลุมโปงทันที
ฟรานล้มตัวลงนอนตาม
คืนนี้มันช่างมันความสุขอะไรอย่างนี้~
แค่จูบเดียวของคนข้างๆ...มันทำให้เขาเหมือนลืมทุสิ่งทุกอย่าง
เหมือนกับว่าตัวเองกำลังฝัน..เป็นแค่ภาพลวงตาที่ตัวเองสร้างขึ้น
“รุ่นพี่ครับ..ขอบคุณนะครับ”
“เรื่องอะไรวะ-_-“
“ที่จุ๊บผมอ่ะ><”
“หยุดพูดถึงมันเหอะ-///-“
“รุ่นพี่ครับ...”
“อะไรอีก..”
“ฝันดีนะครับ^^”
“อะ.อือ..ฝันดี”
“แล้วอย่าลืมฝันถึงผมล่ะ><”
“ไม่มีวัน!!!-///-”
++++++++++
ใกล้จบแล้วว///กริ้ดกร้าดๆ กลิ้งๆๆ
ตอนนี้คงเปิดเทอมกันหลายคนแล้วใช่มั้ยฮ้ารีดเด้อ เม้นถึงเงียบๆ-0-;;
ไรอยากไปรร.นะแต่ไม่อยากไปเรียน อยากไปจิ้นน555
สู้ๆนะทุกคนเป็นกำลังใจให้น้า~ (ยังเอาตัวเองไม่รอด555)
ฝันดีราตรีสวัสเด้อ~
ตอนหน้ามุคุโร่มาแล้น กับการทดสอบครั้งสำคัญและครั้งสุดท้าย(แลดูยิ่งใหญ่-.-)
อ้อ..ที่สำคัญเลยน้ะ!
ขอบใจทุกคนที่มาเม้นนะ ขอบใจจริงๆ:))
ความคิดเห็น