[Fic High Shcool Star Musical] Otori x Hiragi Stand by Dreams

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

…เพราะรักมากกว่าใคร ถึงไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้…

…เพราะความฝันที่มี นำพาให้เดินหน้าต่อไป…

   ราชาสองพระองค์ไม่สามารถครองบัลลังก์เดียวกันได้ ถึงอยากจะอยู่ด้วยกันมากแค่ไหน…แต่ความฝัน ความหวัง ภาระหน้าที่ที่มีนั้น จำเป็นต้องแยกจากกัน

‘สึบาสะ!’

‘…..’

ไว้มาเล่นด้วยกันใหม่นะ!’

‘…..’

‘สัญญาล้วนะ!’

‘อิทสึกินี่ซัง…’

   แล้วเส้นทางก็เริ่มแปรเปลี่ยน…นกน้อยได้โบนบินออกจากรั้ง โดนทิ้งอดีต ครอบครัว และความทรงจำทั้งหมดไว้เบื้องหลัง…ราชาที่ถูกเลือกมิได้ยินย้อมอยากครองบัลลังก์แม้แต่น้อย

‘ฮะฮ่ะฮ่า เก่งมากสึบาสะ’

‘…..’

‘คราวนี้มาลองเต้นด้วยกันมั้ย’

‘อือ!’

   ความอบอุ่นจากฝ่ามือที่สัมผัสกันนั้นค่อยๆซึมซับฝั่งลึกเข้าไปในจิตใจ…คนๆนี้เท่านั้นที่เขามีความสุขที่ได้อยู่ใกล้ๆ แค่พื้นที่ที่คนๆนั้นมอบให้เท่านั้น ที่เขามีความสุข…

   แววตาตื้นเต้นคล้ายเด็กตัวน้อยได้ครอบครองของเล่นชิ้นใหม่เวลที่เห็นคนๆนั้นเต้น…คือยิ่งที่ทำให้เขาหลงใหล เพราะคนๆนั้นรักเสียงเพลงมากว่าใคร เพราะคนๆนั้นทำให้เขารักเสียงเพลงมากกว่าใครๆ

เพราะ ‘พี่ชาย’ของเขา คือคนที่เขารักมากกว่าใครๆ

แล้วจะแยกจากกันได้ยังไง

คนบนฟ้าจะแกล้งเขาไปถึงไหน!

   ผู้เป็นดั่งราชาองค์ต่อไป ถูกสั่งสอน อบรมให้เป็นราชาที่สมบูรณ์แบบ…ตัวเขายอมรับตำแหน่งนี้มาเพื่ออะไร ทำไมถึงไม่ปฎิเสทออกไป ทำไมถึงยังทนให้ผู้เป็นลุงทำกับเขาเช่นนี้ มีความสุขจริงๆน่ะเหรอ…เพียงเพราะสิ่งเดียว

‘อย่าทิ้งผมไว้คนเดียวสิ…’

เพื่ออนาคตที่จะได้เดินร่วมทางกับคนๆนั้นอีกครั้ง

เขาจะอดทนรอให้วันเวลาที่แสนเนินนานนี้เดินหน้าอีกครั้ง…

‘สำเร็จแล้วนะ ฮิอิรางิ สึบาสะ….’

‘!’

‘ตั้งแต่วันนั้นนายสบายดีมั้ย’

‘อะ โอโตริคุงก็เข้าที่นี่ด้วยเหรอ’

‘โอโตริคุง?’

‘….’

‘เป็นคำสั่งของตละกูลฮิอิรางิสินะ…’

‘อือ โทษทีนะ’

‘ชั่งเถอะ ดูนั่นสิ! พวกเราได้อยู่ทีเดียวกันด้วยล่ะ’

‘ทีมสึคิกามิ…’

   รอยยิ้มพลั้นปรากฎอยู่บนใบหน้าของราชาอีกครั้ง…เนินนานกว่าวันเวลาที่เขารอคอยมาถึง คนตรงหน้าถึงจะเปลี่ยนไป แต่ก็คงเหลือเศษเสี้ยวของคนที่ตนรู้จักเมื่อเยาวช์วัย… ความฝันเดินหน้าอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ผู้เป็นดั่งราชาไม่ได้อยู่เพียงลำพัง

   ดีใจแค่ไหนที่พบพานคนตรงหน้าอีกครั้ง…ตอนนี้เขาคือราชาผู้สมบูรณ์แบบ ผู้สืบทอดตระกลูฮิอิรางิ เขาไม่ต้องรอให้มาออกคำสั่งอีกต่อไป! ความฝันคืออยากเข้าสภาคาโอะให้ได้ เขาสามารถก้าวเดินด้วยเขาเอง…และเขาเชื่อว่าข้างกายเขาจะมี ‘พี่ชาย’ เคียงข้างอยู่เสมอ….

เพื่อให้ความฝันในวัยเยาวช์ได้ก้าวเดินไปพร้อมกันอีกครั้ง….

   แต่กฎเกณต์ของอายานากิไม่อาจกักขังนกตัวหนึ่งไว้ได้…เขาไม่สามารถอาศัยอยู่ในกงทองที่แสนสบายนั้นได้ สิ่งที่เขาต้องการคือ ‘อิสระภาพ’ ถ้าเพื่อความฝันแล้วไม่ว่ายังไงก็ต้องเดินหน้าต่อไป ถึงจะต้องทอดทิ้งใครไว้ก็ต้องทำ

เพราะตัวเขาเองก็มีสิงที่ต้องทำ…

ถึงจะอยากอยู่เคียงข้างมากแค่ไหน

ถึงจะได้ชื่อว่าเป็นคนทรยศ

ก็อยากจะแหกกฎนี้ แล้วเดินหน้าตามที่ตนต้องการ

‘ฮิอิรางิ…’

‘ยังจะพยายามพูดมากกว่านี้อีกเหรอครับ’

‘…..’

‘…..’

‘ที่ปกป้องฉันมาจนถึงตอนนี้ ขอบคุณมากนะ’

‘ถ้ารู้อยู่แล้วทำไมถึงทำแบบนี้ล่ะครับ!!’

‘…..’

‘รู้มั้ยว่าตลอดมาผมรู้สึกยังไงน่ะ!’

‘นายน่ะจริงจังเกินไปนะ…’

‘…..’

‘ฉันไม่เคยขอให้ทำแบบนั้นสักหน่อย…’

‘ผมเองก็มีสิ่งที่ตัวเองต้องทำนะครับ!!’

‘แต่การทำเพื่ออายานางิน่ะ หมายถึงต้องช่วงชิงความฝันของรุ่นน้องด้วยงั้นเหรอ…’

‘เพราะงั้น ถึงได้ลาออกจากสภาคาโอะสินะครับ…’

‘…..’

‘ผมน่ะ ตั้งแต่วันนั้นยังไม่ลิมสัญญาที่ให้ไว้ ยังเชื่อมั่นมาโดยตลอด’

‘…..’

‘…..’

‘ไม่ว่าอยู่ที่ไหน ก็ยังสามารถเล่นด้วยกันได้อยู่ดี…’

‘ผมก็คือผมครับ…’

‘จะเป็นโอโตริ หรือ ฮิอิรางิ ก็ไม่เกี่ยวหรอก’

‘…..’

‘ไว้มาเล่นด้วยกันใหม่นะ…’

‘…..’

‘สึบาสะ…’

‘อิทสิกินี่ซัง…’

แล้วนกน้อยตัวหนึ่งก็โบยบินจากไป…

วันเวลาที่รอคอย วันเวลาที่เชื่อมั่นวันจะได้กลับมาพานพบกันอีกครั้ง

แต่เพราะเพียงความฝันนั้นที่แตกต่างกัน…

เพื่อความสำเร็จในสิ่งที่ตนตั้งเป้าไว้…ไม่ว่ายังไงก็อยากให้เป็นจริง

เพราะเส้นทางมีแค่หนึ่งเดียว

อนาคตที่วาดฝันไว้ของเราไม่มีทางมาบรรขบกัน

อยากให้เธออยู่เคียงค้างมากกว่าใคร…

อยากจับมือและไล่ตามความฝันนั้นไปด้วยกันอีกครั้งมากแค่ไหน…

แต่ความเป็นจริงนั้นไม่สามารถทำได้เลย…

หากไล่ตามไปคล้ายแผ่นหลังนั้นจะไกลออกไปทุกที…

เพราะเขาและคนๆนั้นมีอะไรที่แตกต่าง

ถนนสองเส้นที่ไม่มีวันมาบรรจบกัน…

เพียงคำสัญญาที่มีให้เท่านั้นที่ยังผูกมัดกันไว้

เพียงสักวันที่ความฝันนั้นประสบความสำเร็จ…

คำมั่นที่ให้ไว้จะค่อยกอดรั้งพวเขาเข้าด้วยกัน

ไม่ว่ายังไง เพียงแค่ตอนนี้…ที่ไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้

คงได้เพียงแต่เฝ้ารอ…วันที่ความฝันจะเดินหน้าไปพร้อมกัน

วันเวลาแห่งความสุขที่เขาจะได้สัมผัสความอบอุ่นนั้นอีกครั้ง

‘จะทิ้งผมให้อยู่คนเดียวอีกแล้วเหรอ…’

END.

=============================================== 

*Miracle TM!*