กำเเพงรักของหัวใจ

ลำดับตอนที่ #3 : Chapter:3 ชายคนนั้น

ตอนที่ 3

ชายคนนั้น

ฉันลืมตาขึ้นดูโลกอีกทีก็พบว่าฉันอยู่ที่เท้าใครก็ไม่รู้รู้สึกว่าจะเป็นผู้ชายอะนะ เเละเเล้วนายคนนั้นก็พยุงฉันขึ้นมาจากพื้น เพราะนายเหยินเเท้ๆที่ทำให้ฉันต้องเป็นเเบบนี้ “เธอนี่ซุ่มซ่ามจริงๆเลยนะ เดินยังไงนี่ตกบันไดได้พิลึกคนเเฮะ วู้ไม่อย่กยุ่งด้วยไปละ”เเล้วนายนั่นก็ขึ้นบันไดไปอ้าวววว!!คุณขาทำไมปากสุนัขเรียกทวดยังงั้นล่ะคะ เเหม!!พูดออกมาได้เเทนที่จะรีบช่วยสาวสวยหมวย(อึ๋ม)นะเนี่ย ชิ!สงสัยนิสัยคนหล่อคนจะเป็นเเบบนี้ อี๋ น่าเกลียดเป็นบ้าเลยคนอะไรไม่รู้นิสัยไม่ดีไม่อยากยุ่งด้วยนักหรอก

หมับ!!!

หาาาอะไรเนี่ยมีคนมาจับตัวช้านนนนนหรือว่า...ไอ้น้องโย่(เหยินน้อย)มันกลับมาเเล้ว ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นพบว่า.......ไอ้โย่ กรี๊ดดด!!!มันกลับมาฆ่าฉันเเล้ว

ไม่นะ...ไม่ๆๆๆๆๆ "หวัดดียัยปากเเหลม" ไอ้เหยินโย่น้อยนั่นยิ้มเเบบทุเรศมากๆ "เมื่อกี้ทำอะไรฉันไว้...เเฮ่!!!" มันพูดซะทุเรศมากฟันมันเหยินคับปากเลยนะนั่นอี๋ ทุเรศเป็นบ้าเลย "เธอโดนคิดบัญชีเเน่ ยัยปากเเหลม"นายเหยินนั่นขู่พร้อมก้มหน้าลงมาทางฉันที่ล้มนอนอยู่กับพื้น(ยังไม่ทันลุกเลย)นายนั่นยื่นหน้าเเสนทุเรศ+น่าเกลียด+อัป(ลักษณ์)มากๆมาใกล้ฉัน กรี๊ดด!! จุ๊บบบ อุเฮือก.....!!!!!!! ไม่นะ พระเจ้ากรุณาบอกว่ามันไม่จริง มันหอมเเก้มฉันไอ้ชั่ว!!

กรี๊ดดด ฉันจะฟ้องเเม่เเน่ๆไอ้โย่ ไม่เจียมตัวเลย ฮือๆ "เฮ้ย!!ไอ้เชี้ย ทำไรกิ๊กกูฮะ!!" เทป...พระเจ้าน้องเทปกิ๊กเก่ามาช่วยฉันเเล้ว

พัวะ พัวะ

นั่นเทปต่อยหน้าไอ้โย่ไปเเล้วสองทีเเน่ะ น่ากลัวจังเลยอ้ะเนี่ย "ไปเลยนะมึงเเล้วห้ามยุ่งกับกิ๊กกูอีกนะไม่งั้น ฮึๆฟันเหยินๆของมึงจะหลุดมาที่เท้ากูเเน่"

โอ้พระเจ้าจอร์จมันยอร์ชมาก โดนใจจังเลยโว้เย จากนั้นนายโย่ก็รีบวิ่งหนีไปที่ห้องเลยส่วนฉันก็ได้เเต่ค่อยกระดึ๊บ กระดึ๊บตัวขึ้นไปยังชั้น 3 น่ะซิ

โอ๊ยย เวรกรรมกระเป๋ายังไม่ได้เอาไปที่ห้องเลยนะเนี่ย เจ็บขาด้วยอ้ะ U___U ส่วนเทปพอจัดการกับน้องโย่เสร็จก็เผ่นไปเลยอ้ะดูคนเรา เเหมจะพยุงกันหน่อยไม่มีอ้ะ เผ่นตูดเเน่บไปเลยเชียวนะเทป ฉันค่อยๆถือกระเป๋าเเล้วเข้าห้องไปอย่างเจ็บช้ำตอนนี้ตามตัวฉันนี่เขียวไปหมดเลยตั้งเเต่ตอนตกบันไดยันไอ้โย่ทับเพื่อลงมาหอมเเก้มว่าไปมันก็น่ารักดีนะ^0^โอ๊ยย ฉันจะหลายใจเกินไปเเล้วนะเนี่ยเเต่ว่า ฉันรู้สึกว่าฉันชอบพี่อาร์ต กับ นายคนนั้นที่..ฉันตกไปอยู่ที่เท้าเขาน่ะเเต่ว่าไม่เป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลยเเต่ฉันขอสาบานเลยนะจะไม่รักนายโย่น้อยเอ๊ยยนายเหยินเด็ดขาด

เเละเเล้วฉันก็เดินเข้าไปที่ห้องสี่ทับหกเเล้วมีสิ่งมีชีวิต(มนุษย์)อยู่เต็มห้องมากมาย "อีช้างก้านกล้วย"นั่นนายโย่+หยิกนั่นด่าผู้ชายคนหนึ่งที่ตัวอ้วนๆ

หน้าตานี่ไปทางจีนโม้ดดดเลย นายหยิกนี่ปาก(สุนัข)จริงๆเลยเฮ้อ=_=#

"กรี๊ดดด นังหยิกนังเหยิน" อ้าวเฮ้ย!!อีช้างชบาเเก้ว เอ๊ย ก้านกล้วย

เป็นกะเทยหรอนี่ 5555+ฮ้ายยตัวเอง

"อ้าวว มึงเป็นตุ๊ดหรอ ว้ายยยๆๆๆตัวเอง อีตุ๊ดชบาเเต๋ว"

กรี๊ดดดขำมาก ชบาเเต๋ว คิดได้ไงวะเนี่ย555+

"มาเเล้วหรอ ยัยปากเเหลม" หนอย ดูนังหยิกมันเรียกฉันซิ อี๋ น่าเกลียดที่สุด "เธอจะนั่งไหน" เเหมคำถามนี่ดีมากจังเลยนะชิฉันไม่ยุ่งกับนายหรอก

"ตอบมาซิ"

"ฉันจะนั่งไหนก็เรื่องของฉัน"

"เเต่ฉันจะนั่งข้างเธอ"

"นายจะนั่งไหนก็นั่งไป นายไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับฉัน ไอ้หยิก"

"ฉันทำอะไรก็ผิดไปหมดงั้นหรอเธอถึงไม่อยากเข้าใกล้ฉัน"

"นายมันน่ารังเกียจตัวดำเหมือนอีกา เหยินเหมือนโย่ หยิกเหมือน....."ฉันไม่ทันจะพูดนายนั่นก็ผลักฉันลงกับพื้นเเล้ววิ่งไปข้างล่าง

ไม่สนใจดีกว่าอาจารย์ที่ปรึกษาของห้องมาเเล้วเด็กผู้หญิงที่จับกลุ่มเเต่งหน้าเเต่งตาต่างสลายตัวร้องกรี๊ดกร๊าดยังกับชะนีเลย

“ขออณุญาตเข้าห้องครับ อาจารย์” นั่นนายหยิกขึ้นมาเเล้วเเล้วมันก็ย้ายที่มานั่งข้างหลังฉันน่ะ ซวยยย

ฉันเกลียดมันที่สุดเลยนะเนี่ย มันนี่ช่างเป็นตัวอะไรที่น่ากลัวน่ารักเกียจจริงๆเลย

"นี่เธอน่ะ ยัยปากเเหลม เธอชื่ออะไรอ้ะ" อ้าวว นังหยิกมันถามชื่อฉันด้วย หรือว่า...มันชอบฉัน กรี๊ดดด5555+

ฉันไม่มีวันชอบคนเหยินๆหยิกๆ+นิสัยชั่วมาก อย่างมันหรอก เอางี้ละกันฉันโกหกมันไปหน่อยดีกว่า...อิอิ555+

"เงียบทำไมยัยปากเเหลม"นั่นดูมันพูดซิคะ ท่านผู้อ่าน ศรีไม่ทน เอ๊ย ศรีทนไม่ได้ต่างหาก

"ฉันชื่อหมวยย่ะ"เนี่ย เป็นไงโกหกของฉันเนียนมากๆๆๆๆๆ

"อะไรนะ เธอชื่อหวยหรอ555+ น้องหวยจ๋างวดนี้ออกเลข'ไรอ้ะ"

นั่นนังหยิกหูเพี้ยนอีกนะเนี่ยโว้ยยย!!ทุเรศว่ะ

"เอาตังค์มาสี่สิบไม่งั้นฉันจะเเฉว่าเธอชื่อหวย"

นั่น นังหยิกมันคิดจะเเบลกเมล์ฉันง่ะคนอย่างนี้ต้องจัดการให้สิ้นซากไป

พัวะ พัวะ ฉันตบหลังนังหยิกอย่างเเรงเข้าไปดังพัวะเลย ฮึ เป็นไงล่ะน้องโมเก่งมั้ยคะตั้งสองทีเเน่ะ

"พิชญนันท์" อ้าววใครเรียกฉันวะเนี่ยเเล้วเรียกเพื่อ???

"อะไรยะ"ฉันตอบไปโดยที่ยังมองหน้าอย่างเคียดเเค้นนังหยิกอยู่

"เธอกล้าลองดีกะฉันหรอ ฮึฮึ" ใครเรียกวะเนี่ย เสียงเเก่ชิปเป้งเลย

"อะไรล่ะวะ"ฉันหันไปทางต้นเสียงทันที เเย่เเล้ว ไม่จริงพระเจ้าอัลเลาะห์ช่วยบอกว่ามันไม่จริงหน่อยซิคะ อาจารย์พรภิณี

อาจารย์ที่ปรึกษาของห้องเเละหัวหน้าระดับชั้น ม.4 กรี๊ดด!!!

"เธอกล้ามากเลยนะ ยัยพิชญนันท์ นอกจากเธอจะตีเพื่อนเเกล้งเพื่อนเเล้วยังกล้าต่อล้อต่อเถียงกับอาจารย์อีกนะ ไปหาอาจารย์ที่โต๊ะเดี๋ยวนี้นะ"

นั่นเอาเเล้วซวยจับเลยนะเนี่ย ฉันค่อยๆเดินไปที่โต๊ะของอาจารย์พรภิณี

10 นาทีต่อมา

ฉันค่อยๆเดินออกจากโต๊ะของอาจารย์หลังจากหูหนวกเพราะเสียงเเหลมๆ16หลอดของพี่เเกฉันก็กลับมาที่ห้องมีอาจารย์ที่ปรึกษาอีกคนนึงสาวๆสวยๆกำลังเล่นกับเด็กๆอยู่นั่น

เเหล่ะ "ขออณุญาตเข้าห้องค่ะ อาจารย์"

"เอาล่ะนะคะ นักเรียนทุกคนเรายังไม่รู้จักกันเลยนะคะ เรามาทำความรู้จักกันด้วยการบอกชื่อเล่นดีกว่านะคะ"

นั่นเเย่เเล้วยังงั้นไอ้หยิกก็ต้องรู้ชื่อเล่นจริงๆของฉันน่ะซิจะโกหกอาจารย์ว่าชื่อหมวยก็บาปด้วยอ้ะ

“เเก้มค่ะ” ยัยเเว่นคนข้างหน้าฉันตอบไปเเล้ว ต่อไปก็ยัยเเก้วซิ “เเก้วค่ะ” เอาวะ อย่าโกหกอาจารย์เลย เดี๋ยวบาป “เเตงโมค่ะ อาจารย์” เอาวะบอกความจริงไปเเล้วน้องหยิกก็ทำหน้า งงๆ เเต่ไม่เป็นไรหรอกมันคงไม่บอกอาจารย์นะว่าฉันชื่อหวยก็ฉันไม่ได้ชื่อหวยนี่นา ชิ

“อาจารย์ครับ ยัยคนนี้ชื่อหวยครับ” นั่นพระเจ้าโปรดบอกน้องโมว่ามันไม่จริง กรี๊ดดด!!!!

“เธอจะไปรู้ชื่อของพิชญนันท์เขาได้ยังไงกัน ฮะ!!นายธนกฤษ ขุนเเก้ว” ฉันตกใจมากไม่คิดจะเชื่อว่านายหยิกจะทำกับฉันได้…ม่ายยยน้าาาา “เธอชื่อหวยหรอ” นั่นนายคนที่ฉันกลิ้งไปอยู่ที่เท้ามันนี่นา เเย่เเล้วซิงานนี้ถ้านายนั่นคิดว่าฉันชื่อหวยคงจะไม่ชอบฉันเเน่เลย เอ๊ะ

ฉันรักพี่อาร์ตไม่ใช่หรอ เออ เเปลกนะเนี่ย นายนั่นมองฉันอย่างขำๆในชื่อที่ฉันหลอกนายหยิกเเล้วมันดั๊นนหูเพี้ยนน่ะ ฉันเริ่มมองเขาอย่างสิ้นหวัง ทำไมถึงใจเเคบอย่างนี้นะ ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนเลยคนเเบบนี้เเค่ชื่อนี่นะ ทุเรศที่สุดเลยนะเนี่ย ฉันจะไม่รักคนอย่างนายเเล้ว

หลังจากนั้น

คนในห้องมักจะเรียกฉันว่า ‘ยัยหวย’อยู่ประจำเลย ฉันต้องถูกล้ออย่างนี้ตลอดเลยหรอ ฮึ

อีกครึ่งชั่วโมงก็เที่ยงเเล้วนะเนี่ย ฉันอยากไปดูพี่อาร์ตตอนใส่ชุดนักเรียนจังเลยจะหล่อเเค่ไหน ขนาดธรรมดาฉันยังจะกรี๊ดให้โลกบึ้มเลยนะ ชิชระ

ฉันก็มาที่บอร์ดรายชื่อเด็กมอห้าเเล้วล่ะ ให้ตายซิฉันไม่รู้เเม้เเต่ชื่อจริงพี่อาร์ตเลย รู้เเต่

ชื่อเล่นว่า อาร์ต จริงไหมล่ะ ฮุฮุ ยังไงก็อยากจะเจอพี่อาร์ตนะ ต้องเจอให้ได้ ฉันขอสู้ อิอิ

.....................................................................................

โอ้เย มาพบปะประชาชนเเล้วน้าครับ หลัวจากอัพได้2ตอนยังไม่ทันพูดคุยกันเลย ฝากเเตงโมไว้ในอ้อมในทุกคนด้วยนะครับ
*p*handsome [รักนะ]

*+*เเปลก มีคนอ่านเเต่ไม่เม้นท์*+*