คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Me in me_ตอนที่ 3 end
ทั้งสองได้ประชันหน้ากัน ต่างฝ่ายมองหน้าของกันและกัน หนึ่งคนใบหน้าถูกแปดเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตาแต่อยู่ท่ามกลางแสงสว่างและอีก หนึ่งก็ทำหน้าเศร้าอยู่ในความมืด
“นี่ ทำไมกัน”
“!?”
“ทำไมจะต้องเป็นเธอ?”
“เธอพูด..”
“เงียบนะ!!!”
เด็กสาวผู้มีใบหน้าแปดเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาเธอก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่งออกมา เด็กสาวอีกคนก็ไม่รู้จะทำอย่างไรถ้าพูดออกไปจะเกิดอะไรขึ้นอีก
“นี่ ตัวเราอีกคน”
“!?”
“เราขอได้ไหม”
“ขะ...ขออะไร?”
เธอแสยะยิ้ม
“เขาคนนั้น เราขอเถอะนะ”
“!?มะ...ไม่นะ”
เด็กสาวผู้มีใบหน้าถูกแปดเปื้อนไปด้วยน้ำตา หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง และค่อยๆเลือนหาย เมื่อเธอหยุดหัวเราะและมามองเด็กสาวอีกคน เธอยิ้มอย่างอ่อนโยน แต่เด็กสาวที่มองดูอีกคนยิ้มนั้น รู้สึกว่ารอยยิ้มนั้นมันชั่งเยือกเย็น เธอจะต้องเยคนที่รักเหรอ? ไม่หรอกก็ในเมื่อคนๆนั้นก็คือตัวเธอเช่นกันไม่ใช่เหรอ?
“เมย์ คิดว่าไงบ้าง?”
“อืม..สวยมากเลยนะ”
ทั้งสองหันหน้ายิ้มให้กัน หลังจากดอกไม้ไฟได้หมดลง ทั้งสองบอกกล่าวจากลากันไปเพื่อกลับบ้านของแต่ละคน และจะพบกันในวันพรุ่งนี้
เรามองเขาเดินจากไปจนลับตา เราจะพาเขาไปด้วย ไปกับตัวเราที่เริ่มเลือนรางนี้ เรารักเธอนะ
เราใช้เวลาไม่นานที่จะมาถึงบ้านของเรา เราได้แต่นึกวิธีต่างๆมากมาย เพื่อไม่ให้เขาได้เจ็บปวดก่อจากลาไปพร้อมกับเรา
‘ไม่นะ!’
จะเอาแบบไหนดีนะ
‘เธอจะทำอะไรกันแน่’
รู้แล้วละ ว่าจะทำอย่างไร ถึงจะไม่เขาเจ็บปวดมากที่สุด ไม่ใช้เวลามากในการ...ตาย
‘เธออย่าทำนะ ขอร้องละ’
เรารักเขา ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องได้เขาไปด้วย
‘ขอร้องละ ขอร้องละ อย่าทำ’
วันเวลาไม่นานนัก เรากำลังค่อยๆหายไปแล้ว เราเดินไปยังสถานที่นัดเขาเอาไว้ เราจะได้พาเขาไปแล้วอีกนิดเดียว
“เมย์!?”
เขาคนนั้นกำลังวิ่งมาทางเราที่กำลังนั่งรอเขาอยู่ รู้สึกเหมือนมันยังผ่านไปได้ไม่นานเท่าไรเลย เราโบกมือและยิ้มให้เขาที่กำลังวิ่งมา
“เมย์ขอโทษนะรอนานไหม?”
“ไม่นานเลย”
เราไม่รู้หรอกว่านานขาดไหนที่รอเพราะเราเริ่มไม่ค่อยรู้สึกอะไรแล้วละนะ
“วันนี้เราจะไปไหนกันดีละ”
“ที่นี่ก็ได้”
“ถ้าอย่างนั้น”
เขาหยิบสมุดหนึ่งเล่มขึ้นมา และเปิดมันและดูอะไรบางอย่างและเมื่อเขาเปิดไปยังหน้าที่เขาอยากชวนไปก็ยื่นให้เราดู
“สวนสนุก?”
“ชอบหรือเปล่า? หรือดูเด็กไป?”
“ไม่หรอกไปที่ก็ได้”
“งั้นไปกันเถอะ”
น่ารำคาญจัง ตัวเราอีกคนคร่ำครวญอย่างหักจนน่ารำคาญชะมัด ไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไรเลย แต่ว่าการที่เรายังเป็นร่างนี้แต่ยังได้ยินเธอคนนั้น ตัวเราอีกคนละก็แปลว่าเราเริ่มจะไม่เสถียรแล้วสินะ อีกนิดเดียวขออีกนิดเดียว ขอให้เราได้อยู่อีกสักพักก็ยังดีได้โปรดเถอะ
สวน สนุก ความรื่นรมย์ ความตื่นเต้น ความหวาดกลัว และความสนุกสนาน มีครบรส ณ สถานที่แห่งนี้ เสียงกรี๊ดร้องของการเล่นเครื่องเล่น เสียงหัวเราะของงานแสดง มันตื่นตาของเราเหลือเกิน และใบหน้าของเขารึ้กว่าดูเจิดจรัสสุดๆ ในยามทุกท่วงท่าที่เขากระทำ
“เมย์กินไอศกรีมไหม?”
เขายิ้มอย่างร่าเริง ในขณะที่เราก็เริ่มจะปั้นหน้ายิ้มไม่ค่อยจะได้แล้ว
“เมย์หน้าไม่ค่อยดีเลยนะ”
“ไม่เป็นไรแค่เล่นเครื่องเล่นเยอะไปหน่อย”
“นั่นสินะ พักกันก่อน เดี๋ยวฉันไปซื้อน้ำกับไอศกรีมนะ”
“อืม...ฉันจะพักตรงนี้นะ”
เรานั่งลงตรงเก้าอีไม้ม้านั่ง และเขาก็รีบวิ่งไปทันที เราเงยขึ้นมองท้องฟ้า วันนี้ท้องฟ้าสดดีจังนะ อ๊ะ!? ดวงตาของเราเริ่มพร่ามัวขึ้น ไม่นะเราต้องยังไม่หายไป เราต้องเอาเขาไปด้วย
เราลุกขึ้นและเดินไปทางที่เขาวิ่งไป นี่อยู่ไหนน่ะ ความเจ็บปวดตรงหัวใจ หัว และร่างกายเริ่มรุมเล้าเราอย่างหนัก จนจะล้มลงตรงนี้เสียแล้ว ขอร้องละได้โปรด
“เมย์!?”
ในที่สุดเขาก็มา ต้องหาที่แล้ว เราเลี้ยวเข้าพุ่มไม้ไป ต้อง รีบแล้ว ไม่อย่างนั้นเรา... เขาตามเรามาและสีหน้าดูทุกข์ร้อนคงคิดสินะว่าทำไมต้องหนี เอ้าเร็วเข้ารีบตามมา เราหยุดยืนที่หนึ่งแต่ที่ไม่มีคนเลย
“เมย์ ทำไมต้องหนีด้วยละ”
เขาตามเรามาทัน เราได้แต่หันไปหาเขาและยิ้มให้ เขาเองก็งุนงงกับการกระทำของเรา เรารีบกระโจนเข้าไปหาเขาและกอดเขาอย่างแนบแน่น
“มะ...เมย์!?”
“ขออยู่อย่างนี้นะ”
“ตะ...แต่ว่า...”
“ไม่เป็นไรหรอกที่นี่ไม่มีใครเลยเห็น”
“ตะ...แต่”
“เอาเถอะนะ”
เราค่อยเงื้อมมือขึ้นในมือถือเข็มฉีดยาเอา สิ่งนี้นี่ละจะเป็นสิ่งที่จะปลิดชีวิต
‘ไม่นะ!!!!’
มันจบแล้วละนะ ตัวเราอีกคน น้ำตาออล้นออกมาก่อนที่มือของเราจะเอาเข็มฉีดที่มือของเราเงื้อมขึ้นแทงลงมายังกลางหลังของเขา
“อึก!!??”
เขาล้มลงกับพื้นและไม่มีการตอบสนองอะไรแต่อย่างใดอีก เราจ้องมองร่างของเขา เท่านี้ก็จบแล้วละนะ
‘ไม่นะ ไม่นะ ฮือๆๆๆ ไม่...’
รู้สึกในหัวของเรามันว่างไปหมด
“ฉันรักเธอนะ”
สติก็ของเธอคนนั้นเลือนหายไป แล้วฉันที่ออกมาได้แล้ว แต่มายไปร่างกายของเขาไม่ตอบสนองแล้ว ว่าแต่ว่า...ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไงกัน จำได้ว่าเราต้องกลับบ้านแล้ว ฉันรีบเดินจากตรงนั้นมุ่งตรงสู่บ้านแสนอบอุ่นและโหยหาของฉัน....
End
ความคิดเห็น