Otaku Girl มัดหัวใจยัยคนบ้าตูน

ลำดับตอนที่ #3 : ในที่สุดหมอนั่นก็มา

เฮ้อ~~ เมฆา ถอนหายใจและรู้สึกเหมือนแบกโลกไว้คนเดียว เอาแต่คิดมากเรื่องกาลกับผู้ชายที่ห้างนั่นแล้วก็ผู้ชายที่รับโทรศัพท์นั่น อีก ใช่คนเดียวกันรึเปล่า? หรือไม่ใช่? แต่อาจจะเป็นพี่ชายของกาลแต่แท้รึเปล่า? ที่สำคัญกาลเขามีพี่ชายรึเปล่า? เรื่องครอบครัวของกาลเขาก็ไม่รู้เลย ยิ่งคิดก็เหมือนจิตใจไม่อยู่กับตัวเลย

ตอนเช้าของวันจันทร์ชั่งทรมานทั้งเป็นจริงๆ

"เมฆ!!"

เสียงอันคุ้นหูตะโกนเรียกชื่อเขาจากข้างหลัง แต่พอหันไปเขาก็ไม่ไหวที่จะปั้นหน้ายิ้มใส่ให้เพื่อนของเขา

"เฮ้ย ไอ้เมฆ แกเป็นไรวะ? หน้าบอกบุญไม่รับเลย"

"แกก็ลองเดาดูสิ"

"แกคั่วแฟน แล้วทิ้งแต่ผู้หญิงไม่ยอม เลยตบหน้านายและบอกว่า ฉันจะแช่งนาย แล้วนายก็โดนคำสาป ซวยทั้งวันสินะ"

"ในสายตาแก เห็นฉันชั่วขนาดนั้นเลย? "

มันพยักหน้าอย่างไม่ลังเล นี่มันที่เป็นเพื่อนสนิทของเขาที่คิดว่าเขาชั่วจริงๆเหรอ เมฆาทำหน้าไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด

"ขอโทษ ฉันรู้ว่านายไม่ทำหรอกข่าวลือนี่ก็เป็นฝีมือคุณหนูคนนั้นเรื่องนี้ฉันก็รู้"

เมฆาทำหน้าตกใจสุดๆหมอนี่มันรู้ได้ไงขนาดเขายังไม่รู้เลย เพราะเมฆาทำให้เพื่อนถอนหายใจ นี่เพื่อนเขาอย่างเมฆายังไม่รู้เหรอว่าเป็นฝีมือใคร

"เมฆ ไม่คิดเลยนายจะไม่รูคนปล่อยข่าว"

"ก็ไม่รู้น่ะสิ แต่นายรู้ได้ไง?"

"ถ้าปล่อยข่าวว่านายคบกับผู้หญิงและก็ฟันแล้วทิ้ง ก็ไม่มีผู้หญิงคนไหนมางาบนายไปแน่นอน ฉันว่าปายคิดงั้นถึงปล่อยข่าวบ้าๆนี่ "

"อย่างนี้นี่เอง"

เพื่อนของเมฆาทำหน้าตาย ไม่อยากเชื่อว่าเมฆาจะไม่รู้เรื่องนี้

"นี่เนตร ฉันขอปรึกษานายหน่อยได้ไหม?"

เพื่อนเมฆาทำหน้างุนงงและขุ่นคิด หมอนี่จะมาปรึกษาเขานี่เป็นครั้งที่เท่าแล้ว เฮ้อ~~

"เอาสิ"

หลังจากเมฆาเล่าเรื่องทั้งหมดให้เนตรฟัง เนตรก็หลับตาและขุ่นคิด เอียงหัวไปซ้ายทีขวาที

"ถ้าหากผู้ชายคนนั้นเป็นพี่ชายของฟะ.. ไม่สิ ของกาลแล้วละก็มันก็คงเป็นแบบว่า กาลเป็นน้องสาวติดพี่ชายแต่เรื่องที่ตัวเองติดพี่ชายไม่อยากให้นายรู้ พอๆกับนายที่ไม่อยากให้รู้เรื่องของปาย"
เมฆาพยักหน้าและเริ่มเข้าใจอะไรมากขึ้น แต่เขาก็ต้องสะดุ้งเมื่อมีใครบางคนมาจับไหล่ทั้งสองข้างอย่างไม่ทันตั้งตัว

"ดีจ้า เมฆา"

"กาล!? ตกใจหมดเลย"

"เมื่อกี้ก็สะดุ้งด้วยนิน่า โทษที"

เมฆาส่ายหัวเป็นเชิงว่าไม่เป็นไร และยิ้มส่งให้กาลอย่างอ่อนโยนและออกมาจากใจจริงไม่ใช่ปั้นหน้าหลอก

"จะว่า เมฆา เมื่อตอนเย็นเมื่อวานโทรมาเหรอ?"

"ใช่แล้วละ"

"โทษทีนะเมื่อวานไม่โทรกลับ เพราะตอนนั้นตีสี่แล้ว ว่าแต่ว่ามีธุระอะไรเหรอ?"

"คือว่านะเมื่อวาน..อุ!!??"

"คือเจ้าเมฆเนี่ยมันบอกว่าเป็นแฟนกับกาลแล้ว แต่ฉันไม่เชื่อมันเลยบอกให้มันโทรไปน่ะ"

เพื่อนของเมฆารีบเอามือปิดปากในทันทีเพราะรู้ว่าสิ่งที่เมฆาจะพูดออกมาจะเป็นคำถามที่จะถามเรื่องเมื่อวานแน่นอน

"เนอะ ไอ้เมฆ แหะๆ"

เมฆาพยักหน้าและมองไปที่กาลที่ทำหน้าเรียบเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และแล้วเสียงประกาศเข้าแถวก็ดังขึ้น ทั้งสามคนจึงเดินไปที่เคารพธงชาติและระหว่างทางก็คุยเรื่อยเปื่อยเกี่ยวกับ เรียนและคนที่คุยกันก็คือ กาลกับเนตร และเมฆาได้แต่เดินเงียบๆและฟังทั้งสองคุยกันไป และเมื่อถึงเวลาแยกเรียนต่างชั้นต่างห้องก็เข้าโฮมรูม

ณ ที่โฮมรูมของห้องหนึ่ง ห้องของเมฆา

"เอาละ ทุกคนครูมีเรื่องจะมาบอก แต่บางคนอาจจะรู้อยู่แล้ว มีนักเรียนใหม่ย้ายมานะ"

ทุกคนที่ไม่รู้พูดคุยกันแล้วเดากันว่าเป็นหญิงหรือชาย และนักเรียนใหม่ก็ได้เดินเข้ามา และรัศมีความหล่อไม่เพื่อแพร่ใครเปล่งประกายเป็นอย่างมาก พระเจ้าลำเอียงอย่างเห็นได้ชัด ทุกคนต่างคิดว่า งานนี้มีเทพบุตรสุดหล่อในห้องหนึ่งถึงหกคนและเมื่อนับนักเรียนใหม่เข้าไป แล้ว เหล่าหญิงสาวตะลึงในความหล่อ แต่ผู้ชายที่ไม่ได้หล่ออิจฉาตามเคย แต่เมฆาถึงกับอึ้ง ไม่ใช่เพราะเหตุใดแต่นักเรียนใหม่คนนี้คือคนเมื่อวานคนที่คุยกับกาลและทำให้ ดูมีความสุขแบบที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน

"ผมชื่อ คิว ครับ อ่า...คือผมย้ายมาที่นี่กลางเทอมหนึ่งแบบนี้เพราะเรื่องงานของคุณพ่อ เอาเป็นว่าผ

อยากเป็นเพื่อนกับทุกคน ยังไงก็ช่วยรับผมเป็นเพื่อนด้วยนะครับ"

เมื่อเขาพูดจบทุกคนก็ตบมือ ย้ายตามคุณพ่อ? หรือเป็นญาติห่างๆของกาล หมอนี่เป็นใครกัน

"เฮ้ย เนตรนั่นไงผู้ชายที่อยู่กับกาลเมื่อวาน"

เมฆาสะกิดและเรียกเนตรเพื่อบอกสิ่งที่รู้เพื่อเป็นการปรึกษาเรื่องเกี่ยวกับคน เดินคู่กับกาล แต่เท่าที่ฟังเสียง เสียงมันต่างจากคนที่รับโทรศัพท์ เป็นคนละคนสินะ?

"คิวมานั่งกับพวกเราไหมจ๊ะ"

"คิวแกไปอยู่กลุ่มเทพบุตรพระเจ้าลำเอียงนั่นไป"

ในขณะที่นักเรียนหญิงการขอให้เขามานั่งข้างๆ เพื่อนผู้ชายคนหนึ่งก็พูดขึ้นอย่างหงุดหงิด อิจฉาตาร้อนละสิ

"อิจฉาละสินายน่ะ หน้าตาธรรมดาบ้านๆ หาได้โดยทั่วไปแบบนี้"

หญิงสาวในห้องที่บอกได้คำเดียวว่าสวยมาก พูดกับชายที่หงุดหงิด ทำไมเขาถึงไม่หล่อบ้าง อิจฉาโคตร

"อย่าทะเลอะกันเลยเป็นเพื่อนร่วมห้องกันนะครับ แล้วก็นะถึงหน้าตาจะดีหล่อยังไง แต่ถ้าตรงนี้ไม่หล่อด้วย มันก็เท่านั้น"

คิวชี้ไปตรงหัวใจ หมอนี่มันดูหนังมาเยอะรึไงกัน เพื่อนถึงกับหัวเราะออกมา เพราะคิดเลยว่าคิวจะตลกเพราะปกติพวกหล่อมักจะหยิ่งและก็ไม่ดี เหมือนกับกลุ่มเทพบุตรสุดหล่อแต่ก็ยกเว้นเนตรไว้เพราะหมอนี่หน้าตาหล่อใจดี ชอบช่วยเหลือและคำปรึกษาดีๆทั้งนั้น และทางด้านคิวแน่นอนว่าคิวก็รู้สึกเขินเหมือนกันที่ต้องใช้คำพูดที่เพื่อนของเขาแนะนำมา ส่วนเมฆาก็คิดว่าหมอนี่มันต้องเป็นจิ้งจอกเจ้าเล่ห์แน่นอน ไม่ยอมเชื่อใจเป็นอันขาด เขาจะกระชากหน้ากากของแกเอง ว่าแต่ว่าคิวมันเป็นคนอย่างไงกันแน่นะ

"ทุกคนทำความรู้จักกันเท่านี้นะ อย่าสร้างปัญญาให้ครูปวดตับละกัน"

"อาจารย์กบาลต่างหาก"

"แม้~~ บอกปวดหัวมันน่าเบื่อเปลี่ยนเป็นตับนั่นละ ชั่งเถอะ เอาเป็นว่าไปเรียนได้แล้ว ไปๆ ชิวๆ"

"โห~ 'จารย์เล่นไล่เลย"

"ตั้งใจเรียนกันหน่อยละ จะได้เกรดไม่ตก"

"ครับ/ค่ะ"

นักเรียนในห้องต่างพากันออกจากห้องเพื่อไปเรียนและเพื่อนในห้องก็แนะนำคิวเรื่องต่างๆในโรงเรียนไปด้วย เวลา ผ่านไปอย่างรวดเร็วจนพักเที่ยง ตั้งแต่แอบมองตลอดตอนเรียนและผลก็สรุปได้ดังนี้ มันตั้งใจเรียนไม่พูดคุยอะไรเลยตอนอาจารย์สอนแถมตอนนั่งทำแบบฝึกหัดมันก็สอน เพื่อนจนเข้าใจ มันเก่งชะมัด แต่... ในเวลาพักเที่ยงมันต้องหลีสาวแน่นอนรึเปล่า?

"เฮ้ย เมฆเห็นแกเอาแต่จ้องคิวมานานแล้วนะ แกปิ้งมันรึไง"

เนตรพูดจบ เมื่อนั้นเมฆาก็พ่นน้ำที่ดื่มแต่ยังไม่ทันกลืนใส่คนนั่งตรงข้ามอย่างเนตรเต็มหน้าอย่างจัง

"ไอ้เมฆ!! "

"ค่อก...คอก...นี่แกจะมาอะไรคนเขาดื่มน้ำอยู่"

"เออ ฉันผิดเองที่ถามอะไรแบบนั้น ให้ตายสิ"

เนตรรีบเช็ดน้ำและที่เปียกอย่างเร็วรวด ไม่อยากเชื่อเลยผับผ่า รู้งี้ถามหลังจากมันดื่มน้ำเสร็จดีกว่า

"นายคิดได้ไงกันหะว่าฉันปิ้งมัน มันเป็นไรกับกาลก็ไม่รู้เลย อาจจะเป็นคนเจ้าชู้ก็ได้เหมือนเนสไง"

"ใครเหมือนฉันกัน เมฆ"

เฮือก!? เมฆาตกใจมากคนที่โดนเอาเปรียบก็โผล่มาจากข้างหลัง

"เปล่าๆ นี่เนส คิดว่าเจ้าคิวนั่นเป็นคนอย่างไงอ๊ะ?"

"เจ้าเด็กใหม่นั่น นิสัยน่าจะ...ติงต๊อง แต่ฉลาด แล้วก็ซื่อ แต่อาจะร้ายลึก ละมั่ง"

อืม..เมฆ คิดหนักเพราะเนสเป็นคนที่ดูนิสัยคนออกได้ จนไม่น่าเชื่อ ตอนที่มีข่าวลือหมอนี่ก็มาบอกว่า'นายไปทำให้ใครแค้นวะ ข่าวลือแพร่ของนายออกมาแบบนี้ เดี๋ยวคนที่นายแอบชอบก็เกลียดนายหรอก' ถึงจะเป็นคนเจ้าชู้แต่ก็เข้าอกเข้าใจเพื่อนเป็นอย่างดี

"ขอบใจนะ เนส"

"ไม่เป็นไร แต่ฉันจะมาบอกเย็นนี้ ปายจะกลับพร้อมนาย เลยจะรอหน้าโรงเรียน"

จากนั้นเนสก็เดินจากไป แต่เมฆาใจเต้นตึกตักด้วยความเครียดอย่างรุนแรง ตอนเย็นคิดไว้ว่าจะกลับพร้อมกับกาลเลยบอกไปแล้ว

"นายนี่งานงอกแล้วสินะ เมฆ พยายามเข้า ฉันไปละ"

"เอ๋!? จะไม่ช่วยหน่อยเหรอ?"

"งานนี้นายต้องจัดการเอง ฉันไม่อยากยุ่งเรื่องนี้ โทษทีนะ กรุณาเข้าใจด้วยเถอะ"

เมฆาก็พยักหน้าตอบรับ ก็เข้าใจนะเรื่องผู้หญิงของเพื่อนแถมเป็นแฟนตัวจริงกับแฟนที่ขู่เข็ญบังคับ ให้เป็น ถ้าไม่สอใส่เกือกจริงก็ไม่อยากยุ่งหรอก
 

"อืม โทษที ถ้าทำให้นายลำบากใจ"

"ก็ไม่ได้ลำบากใจอะไรมากนักหรอก"

และงานนี้เนตรก็จะเดินจากไปทำธุระของตัวเขาเอง
 

"จริงด้วย เมฆ วันนี้เปลี่ยนคาบชีวเป็นอังกฤษนะ อย่าลืมละ"

"ขอบใจที่บอก"

หลังจากที่แยกกัน เมฆาเขาเดินเพื่อตามหากาล เพราะโทรไปเธอไม่ยอมรับสายทั้งๆที่โทรติด โอ๊ะ!? เขารู้สึกอยากเข้าห้องน้ำ งั้นก็ไปทำธุระก่อนละกัน

"เฮ้อ~~ รู้สึกโล่งขึ้นหน่อย อือ...!?"

เมฆาตะลึงกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า ไม่จริงใช่ไหม นั่นมันคิวกับกาล! ทำไมทั้งสองถึงดูสนุกกันจัง สองคนนั้นเป็นอะไรกันแน่ แล้วเจ้าคิวนั่นทำได้ไงทำอย่างไรถึงทำให้กาลยิ้มอย่างสดใสและเจิดจรัสแบบ นั้นได้ ต้องพิสูจน์ เมฆาเดินเข้าไปหาสองคนนั้นสองคนนั้นก็ไม่ได้สังเกตและคุยกันอย่างสนุก

"กาลเองก็ชอบเหมือนฉันสินะ"

"แน่นอนฉันก็ชอบเหมือนกันไม่สิรักเลยละ"

ทั้งสองหัวเราะขบขันอย่างชอบใจกันและก็หันมาเจอเมฆาที่นิ่งอึ้ง ชอบเหมือนกัน? รักเลยละ? อะไรกันทั้งสองคนคุยเรื่องอะไรกัน ใครก็ได้บอกเขาทีไม่งั้นเขาคงบ้าตายแน่นอน...