คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Amnesia_ตอนที่ 2
ชายหนุ่มกุมมือของไว้แนบแน่นราวกับหากไม่จับไว้ให้แนบแน่นแบบนี้แล้วเธออาจจะหายไปอย่างไม่หวนกลับมาอีกเลย เขารักเธอมากจนไม่อยากสูญเสียเธอ
ดวงตาของหญิงสาวค่อยๆลืมตื่นขึ้นมา... สิ่งแรกที่หญิงสาวเห็นคือชายหนุ่มที่จับมือของเธอและฟุบหลับอยู่ข้างๆตัวของเธอ หญิงสาวยิ้มอย่างเบาบาง และใช้มือของตนลูบหัวของชายหนุ่ม และการกระทำนี้เองทำให้ชายหนุ่มตื่นจากห้วงนิทราที่แสนหวาน
“คาน่อน เธอเป็นอะไรมากไหม?”
ชายหนุ่มรีบร้อนถามออกไปอย่างกังวลเป็นอย่างมากและแสดงออกมาทางสีหน้าอย่างชัดเจน หญิงสาวเห็นอย่างจึงเอ่ยขอโทษออกไปที่ทำให้เป็นห่วงขนาดนี้
“ขอโทษนะ”
ชายหนุ่มส่ายหัวอย่างเบาๆ เป็นเชิงว่าไม่เป็นไรและส่งยิ้มที่ดูเศร้าสร้อยออกไป
“ขอโทษควรจะขอโทษน่าจะเป็นฉัน”
และความเงียบก็เข้าปกคลุมภายในห้องอย่างฉับพลันเมื่อสิ้นเสียงของชายหนุ่ม ต่างฝ่ายก็มีคำถามและเรื่องที่อยากจะเล่าแต่ก็ทำไม่ได้เลย
“ผู้หญิงคนนั้นเขาเป็น...”
และแล้วหญิงสาวที่รวบรวมความกล้าได้ถามออกไปยังไม่สิ้นสุดประโยค และค้างเอาไว้อย่างนั้น ชายหนุ่มก็รวบรวมความกล้าแล้วบอกเล่าเรื่องออกไป
“เธอเป็นภรรยาเก่าที่ผมรักมากก่อนจะมาเจอกับคุณ แต่พวกเราหย่ากันเพราะเธอนอกใจผม”
น้ำตาของชายหนุ่มเริ่มไหลรินออกจากดวงตาของเขา เขารีบหลบหน้าหันไปทางอื่น เขาเองก็นึกถึงตอนที่ถูกผู้หญิงคนนั้นหักอกเขา ทำลายหักหลังครอบครัวของเขาสองคน เธอไปมีความสุขกับชายอื่นแต่เขากลับต้องทนทุกข์เพราะความรัก ครอบครัวล้มเหลว
แต่เสียงหัวเราะอย่างบางเบาของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มหันกลับไปมองโดยลืมไปว่าน้ำตาของเขามันไหลอาบแก้มของเขาอยู่ สิ่งที่เขาเห็นคือรอยยิ้มของเธอที่ดูสดใส
“แปลว่าเขาไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับคุณแล้วสินะ”
“แน่นอน ผมรักเดียวใจเดียวจะรักใครก็จะไม่หักหลังอีกฝ่ายแน่นอน”
เพราะว่าผมเข้าใจถึงความรู้สึกที่ต้องถูกทิ้งและการหักอก แล้วก็หักหลัง ผมจะไม่มีวันทอดทิ้งเธอแม้ว่าเธอจะพิการหรือเป็นบ้าผมก็จะรักเธอเพียงคนเดียว
หลังจากที่ชายหนุ่มเล่าเรื่องทั้งหมดให้หญิงสาวผู้เป็นที่รักของเขาฟัง หญิงสาวก็กลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมแล้ว ตอนแรกหญิงสาวก็กังวลว่าจะถูกนอกใจ แต่เธอก็รู้แล้วว่าชายหนุ่มจะไม่ทอดทิ้งเธอจะไม่ให้เธอต้องมีความรู้สึกแบบเดียวกันกับเขาอย่างแน่นอน...
ในวันหนึ่งหลังจากเกิดเหตุการณ์หญิงสาวภรรยาเก่าของชายหนุ่มไม่ยอมเลิกรา ไม่ว่าอย่างไรเธอก็ต้องการเขาเพียงคนเดียวทั้งที่ตอนแรกเจ้าตัวเป็นคนปล่อยเขาไปเอง หักหลังและทรมานความรู้สึกของชายหนุ่ม
ผู้หญิงคนนั้นอีกแล้วเหรอ? ทั้งเธอเป็นคนทิ้งเขาไม่ใช่หรือไงกัน แต่ตอนนี้ก็คิดจะมาคืนดีกัน แบบนี้มันเห็นแก่ตัวจริงๆ
“นี่ เธอ! คืนสามีฉันมาซะ!”
หญิงสาวภรรยาเก่าของโยตะโกนใส่ฉัน จนมีคนรอบบริเวณหันมามองสนอกสนใจกัน ตอนนี้โยก็ไม่อยู่เราเองก็ไม่เก่งเรื่องใช้กำลังด้วย ทำไงดี
“กรุณากลับไปเถอะค่ะ”
“ไม่กลับจนกว่าเธอจะคืนสามีของฉัน”
และแล้วก็เริ่มมีคนมามุงดูมากยิ่งขึ้น หญิงสาวคนนั้นตะโกนโวยวายให้ร้ายฉันอย่างร้ายกาจ ฉันเองก็ทนไม่ไว้อีกต่อไปแล้วจึงตะโกนพูดออกไปว่า
“เธอไม่ใช่เหรอที่ทิ้งเขาไป! หย่าร้างกับเขาเพราะผู้ชายคนอื่น! แล้วตอนนี้จะมาขอคืนดีกัน ไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยเหรอ!?”
หญิงสาวคนนั้นชะงักราวกับว่าไม่คิดว่าฉันจะรู้เรื่องพวกนี้แล้ว และคนเริ่มซุบซิบยิ่งขึ้น ไม่ชอบเลยการซุบซิบนินทาแต่ฉันก็ได้ยินประโยคที่เขาพูดคุยกันบ้างถึงจะจับใจความไม่ได้มากก็ตาม
‘ดูสิผู้หญิงคนนั้นน่ารังเกียจจังหย่าเองแล้วยังจะมีขอคืน’
‘นั่นสินะ...’
ดูถ้าหญิงสาวคนนั้นก็จะได้ยินเหมือนกัน จึงตะโกนบอกออกมาและคำพูดของเธอก็ทำให้ฉันถึงกับพูดอะไรไม่ออกสมองไม่ประมวลผลเลยก็ว่าได้
“ถะ...ถ้ารู้แล้วทำไมถึงยังไม่คืนอีกเล่า ในเมื่อฉันกับเขามีลูกด้วยกันแล้ว!!”
หญิงสาวคาน่อนตะลึงพูดอะไรไม่ออกแม้แต่คำเดียว มีเพียงแค่คำพูดของหญิงสาวตรงหน้าวนเวียนอยู่ในหัวไปมาอย่างไม่หยุดหย่อน ความเจ็บปวดแปลกประหลาดราวกับมีมีดมาทิ่มแทงหัวใจ และไม่มีสิ่งใดที่เธอจะรับรู้แล้ว
“ออกไป...”
หญิงสาวพูดเสียงเบาเหมือนพึมพำ
“พูดอะไรของหล่อน”
“ออกไป!!!!”
หญิงสาวตะคอกใส่ก่อนจะรีบเข้าบ้านของตนปล่อยให้หญิงสาวที่จะทำลายชีวิตของเธอไว้ที่หน้าบ้าน
ไม่จริง ไม่จริง ไม่จริง!! มีลูกแล้วอย่างไร นั่นใช่ลูกของโยแน่นอนต้องเป็นลูกของเธอคนนั้นกับชายคนอื่น.... แต่ถ้าเป็นแบบนั้น เป็นลูกของโยแล้วฉันจะรับได้ไหมนะ
น้ำตาออล่นออกจากดวงตาของหญิงสาวและนั่งทรุดลงกับพื้นและร้องไห้ออก ในบ้านนี้มีเพียงเธอเท่านั้น เธอรู้สึกโดดเดี่ยวและทรมานจนแทบจะบ้า...
“ออกมานะ!! เรายังคุยกันไม่จบ!!”
“นี่....เธอ...”
ชายหนุ่มผู้เป็นสามีของคาน่อน โย ได้กลับมาจากที่ทำงานและก็พบกับภรรยาเก่าของเขากำลังตะโกนอยู่หน้าบ้านจึงเข้ามาห้ามเธอ
“โย..นี่...โยผู้หญิงคนนั้นมันอะไรกัน...”
“เธอหุบปากไปเลย!! แล้วก็ไปให้พ้น ถ้ายังมาอีกฉันจะแจ้งความเรื่องของเธอ!!”
“โย...เธอยังเคยบอกว่ารักฉันเลยไม่ใช่เหรอแล้วทำไม...ทำไมล่ะ!!”
“ใครกันที่หมดรักกันไปก่อน... ไปซะ!!”
“โย!”
“ไปให้พ้น!!!”
และแล้วหญิงสาวก็ร้องไห้และวิ่งหนีไป ชายหนุ่มได้แต่ถอนหายใจอย่างเหนื่อยล้า มันจบไปแล้วจะมาเริ่มมันใหม่นั้นมันคงเป็นไปไม่ได้หรอก นั่นคือสิ่งที่ชายหนุ่มคิดก่อนจะเดินเข้าบ้านของตน
“คาน่อน?”
ชายหนุ่มเรียกคนในบ้านแต่ก็ไม่มีเสียงใดตอบกลับมาเลย ชายหนุ่มเดินเข้ามาในบ้านและหาเธอ หัวใจก็เต้นไม่เป็นจังหวะ ราวกับกลัว
และเขาได้ตามหาทุกห้องจนเหลือเพียงห้องนอนของพวกเขาทั้งสองคน เขาค่อยๆเปิดประตูไปก็ได้พบเจอหญิงสาวผู้เป็นที่รัก เธอกำลังนอนหลับอยู่ ชายหนุ่มเดินเข้าไปอย่างรีบร้อนนึกคิดว่าหญิงสาวเป็นอะไรไป เขาตรวจชีพจรและก็โล่งอก เธอไม่ได้เป็นอะไร แต่พอมองไปยังใบหน้าที่เปาะเปื้อนไปด้วยน้ำตา เขาก็ได้แค่พูดว่า
“ขอโทษนะ....”
“ขอโทษทำไมกันค่ะ?”
น้ำเสียงของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มตกใจ ดวงตาของหญิงสาวลืมขึ้นก่อนจะมามองชายหนุ่ม และลุกขึ้นนั่ง
“มันเป็นเพราะฉันที่ทำให้ชีวิตของเราทั้งสองที่แย่ลงไม่ใช่เหรอ? มันเป็นเพราะฉันทั้งหมด แล้วคาน่อนต้องมาทนทุกข์แบบนี้ ขอโทษนะ..”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ..”
อยากจะถามเรื่องลูกแต่เพียงแค่นี้ ฉันก็ไม่ไหวแล้ว ถ้าคำตอบที่ว่าลบูกคนนั้นเป็นของโยกับผู้หญิงคนนั้นฉันคงต้องบ้าแน่ๆ
“วันอาทิตย์นี้ เราไปเที่ยวกันไหม?”
“วันอาทิตย์นี้?”
“ใช่แล้ว ก็เราสองคนก็ไม่ได้ไปไหนกันนานแล้วนิน่า...”
“นั่นสินะค่ะ ไปกันเถอะค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นไปเดินช็อปไหม?”
หญิงสาวตอบกลับคำชวนของชายหนุ่มอย่างอ่อนโยน และคิดว่าคงจะไม่มีเรื่องเลวร้ายมาหาพวกเธอทั้งสองคนอีกแล้ว แต่นั่นไม่ใช่ ทุกสิ่งทุกอย่างกำลังจะเปลี่ยนไป ทุกสิ่งทุกอย่างกำลังจะพังทลายลงจากชายหนุ่มคนนั้นไปอีกครา....
“โยเป็นของฉัน...”
หญิงสาวภรรยาเก่าพูดออกมาอย่างโกรธแค้น
ความคิดเห็น