คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Part 6
นี่ก็ผ่านมา 5 วันหลังจากที่ข้าเดินทางมาถึง ข้าก็ได้แต่จับตาดูเจ้าหนุ่มผู้เป็นหัวหน้าของน่าล่าแวมไพร์ ผลที่ได้คือรู้เรื่องการเป็นส่วนตัวของเจ้านี่แทน =__= ไม่ได้ข่าวเกี่ยวกับแวมไพร์หรือการเคลื่อนไหวอะไรเลย
“ช่วงนี้ ฉันรู้สึกเหมือนโดนจับตามองตลอดเวลาเลย เซราฟ”
“คุณบิซอนคงจะถูกสิ่งที่เรียกว่าชิกิงามิซึ่งเป็นภูตรับใช้ของอนเมียวจินั่นตามดูการเคลื่อนไหวหรือพฤติกรรมก็ได้”
โอ้~~ เจ้า คนที่ชื่อเซราฟอะไรนั่นรู้ดีจังนะ แต่ก็ผิดล่ะ ข้าไม่ใช่ชิกิงามิ แต่เป็นปีศาจที่ถูกไหว้วานให้มาจับตาดู แต่ก็เหมือนทำหน้าที่แทนชิกิงามิเลย =__=
“ที่เจ้าหนูนั่นพูดไว้ว่าอย่าคิดว่าจะไม่เห็นฉันทำอะไรก็ตามด้วยล่ะ หมายถึงส่งชิกี้อะไรนั่นมาจับตาดูฉันสินะ”
“ชิกิงามิ แต่ก็น่าจะเป็นแบบนั้นละ”
“แบบนี้ก็อดไปเที่ยวกับสาวๆสินะ โอ๊ย โอ๊ย ล้อเล่นน่า เซราฟ แหะๆ”
-__- ก็สมควรโดนละเป็นหัวหน้าแล้วยังจะไปเที่ยวสาวอีก =__= ว่าแต่นั่นอะไรกัน? ข้าเลิกจับตาดูและสร้างไฟจิ้งจอกให้คอยจับตาดูและรายงานข้าที่หลัง ส่วนข้าก็ตามคนที่กำลังถือกล่องที่มีกลิ่นเลือดลอยออกมา ถึงจะไม่ได้เข้มข้น กลิ่นเลือดแบบนี้ของปลอมสินะ
ข้าเดินตามไป และก็ต้องตะลึง =[ ]= ! มะ...มีห้องลับด้วยเหรอ? =__= และข้าก็เดินตามต่อไปจนสุดทางเดินทางก็มีคุกและข้างในก็มีชายหนุ่มโดนขังอยู่ =__= ตาแดงส่องประกายในเงามืดเชียว
“ฉันเอาเลือดมาให้แล้วเจ้าปีศาจหยิบเองละกัน”
ถึงจะบอกให้หยิบก็เถอะ =__= แกล้ง กันชัดๆ วางไว้ซะห่างเชียว แต่แล้วข้ากับเจ้าคนถือกล่องที่ใส่เลือดปลอมก็ต้องสะดุ้งจู่ๆเจ้าหนุ่มนั่น ก็กระโจนเกาะกรงขังและคำรามออกมา จนเจ้าคนที่ถือกล่องวิ่งหนีไปเลย =__= เดี๋ยวแล้วกล่องเลือดเจ้าหนุ่มนั่นจะเอาอย่างไรกัน???
โอ๊ะ! เจ้าหนุ่มที่น่าจะเป็นปีศาจ? กระมังพยายามเอื้อมมือจะหยิบกล่องแต่ก็หยิบไม่ถึง =w= เอาวะ ข้าก็ผลักกล่องเข้าไปให้เจ้าหนุ่มนั่นหยิบถึง แต่ดูท่าเจ้าหนุ่มนั่นจะตะลึงและมองมาที่ข้า แต่ก็ดูท่าจะมองไม่เห็นนั่นล่ะนะ -__- ไปดีกว่า
และข้าก็เดินจากมาทั้งอย่างนั้นเดินทะลุผ่านกำแพงและเดินออกมา สะกดรอยตามเจ้าคนชื่อบิซอนต่อ
ชายหนุ่มก็ยังคงจ้องมองถึงจะมองไม่เห็น แต่เขาได้กลิ่นเป็นกลิ่นที่หอมและรู้สึกอ่อนโยนอย่างบอกไม่ถูก และไม่นานนักกลิ่นนั้นก็พลันหายไป
ชายหนุ่มได้แต่หยิบกล่องและหยิบถุงเลือดในนั้นมาดื่มเติมเต็มความหิวกระหายของตน เขาอยากจะเห็นคนที่เป็นคนช่วยเขา อยากรู้จักเจ้าของกลิ่นนั้น แต่ก็ไม่อาจจะเป็นไปได้เลย...
“กลับมาแล้ว -0-”
“ยินดีต้อนรับกลับ คุโรกิ”
หลังจากที่ข้าตามเจ้าบิซอนมาตลอดรวมวันนี้เป็นวันที่ 5 แต่ก็ไม่ได้อะไรสักนิด ข้าทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนุ่มของเจ้าหนูชินยะ
“ได้อะไรไหม?”
“เหมือนเดิม -0-”
ข้าตอบคำถามของเจ้าหนูชินยะก่อนจะลุกออกจากเตียงนุ่ม ในตอนแรกอยากจะนอนบนเตียงนั่นเลย แต่วันนี้เป็นวันพระจันทร์เต็มดวง ซึ่งเมื่อถึงวันนี้เหล่าปีศาจจะจัดงานเลี้ยงกัน ข้าเองก็ไปร่วมดีกว่า >w< ข้าจะเดินออกจากห้องนี้โดยใช้ทางหน้าต่าง
“จะไปไหน?”
“ไปก๊งเหล้า”
“0_0 คุโรกิดื่มเหล้าด้วยเหรอ?”
“-0- แน่นอน จะดื่มช่วงพระจันทร์เต็มไม่ก็งานเทศกาลเท่านั้นล่ะ ข้าไปล่ะ”
“ดะ...”
ข้าไม่ฟังที่เจ้าหนูชินยะจะพูดอะไรโดดออกจากหน้าต่างมาทันที และมุ่งไปยังที่ๆข้าจะก๊งเหล้าดื่ม ไม่นานนักก็มาถึงที่หมาย โชคดีที่ข้ามาทันงานเริ่มพอดี และเริ่มการดื่มฉลองให้กับพระจันทร์เต็มดวง
“โอ้ เร่เข้ามา มาดื่มฉลองกัน >0<”
“เย้!!”
เอาละดื่มโลด >w< สักพักใหญ่หลังจากที่ข้าร่วมงาน ข้าก็ได้ยินในสิ่งที่น่าสนใจสุดๆเข้าให้แล้ว
“ข้านะเห็นมนุษย์ดูดเลือดมนุษย์ด้วย แล้วพอมนุษย์ที่ดูดเลือดมนุษย์โดนมนุษย์คนหนึ่งฆ่าก็กลายเป็นฝุ่นผง”
“แกเมามากกว่า ฮ่าๆๆ”
“นั่นสิ ฮ่าๆๆ”
“นี่เจ้า เห็นอะไรอีกไหม?? ^0^”
ข้าเข้าไปถามเจ้าปีศาจนั่นอย่างรวดเร็ว พร้อมกับรินเหล้าให้เจ้านั่นแทนตัวมันที่รินเองอยู่
“ขอบใจ ขอบใจ เห็นอะไรอีกไหมเหรอ? ก็เห็นมนุษย์ใส่เสื้อสีดำไล่ตามไป แต่มีตาสีแดงข้าว่าน่าจะเป็นปีศาจมากกว่า ข้าเห็นแค่นั้นไม่ได้ตามไปหรอก”
“ขอบใจที่บอก เอาอีกแก้ว ^0^”
งานเลี้ยงค่ำคืนนี้กว่าจะเลิกราก็คงจะเช้า พระอาทิตย์มาเยือนนั่นล่ะ ข้าคงอยู่ไม่ถึงเช้าหรอก มีงานที่ต้องทำ =___= แต่เป็นงานเลี้ยงที่สนุกดีเหมือนกัน >..< ไม่ได้สนุกแบบนี้มานานขนาดไหนแล้วนะ ข้าเองบางครั้งก็ไปร่วมงานกับเทศกาลปีศาจ ว่าแต่ว่า...ลองไปที่ๆเจ้าปีศาจนั่นบอกหน่อยดีกว่า ข้าเดินไปตามทางเรื่อยๆจนเห็นคนที่คุ้นเคยอยู่ที่นั่น ถ้าจำไม่ผิดนั่นคือเซราฟสินะ มาทำอะไรในที่แบบนี้กัน? -__-?
ข้าเลยเข้าไปหาเจ้านั่นที่เดินอยู่ สะกดรอยตามไป พวกนี้เคลื่อนไหวเพราะบิซอนสั่ง? ไม่สิถ้าบิซอนสั่งข้าก็ต้องรู้แล้วล่ะ แต่ข้าก็ไม่ได้ตามดูเจ้านี่ด้วยสิ เพราะไม่น่าสงสัย คราวหน้าคงต้องตามติดเจ้านี่ด้วยแล้วสิ
ตามมาได้สักพักเซราฟก็มาหยุดอยู่ที่สนามเด็กเล่น มาทำอะไรในที่แบบนี้กัน =__=? คงไม่ได้มานั่งเล่นชิงช้าหรอกน่า แหะๆ =[ ]=! นั่งชิงช้าจริงๆด้วย รอใครสินะ -__- โอ๊ะ! มีรถมาจอดพอดีเลย =w= ว่าแล้วข้าน่าจะไปเป็นหมอดูมากเลย
“โทษทีที่มาช้า”
=[ ]=! เดี๋ยวนะ! เจ้านั่นคือเจ้าหนุ่มที่โดนขังไว้ในคุกที่อาคารเหล่าฮันเตอร์แวมไพร์นี่ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ แถมยังพูดจามีการขอโทษทีมาช้าด้วย ตอนแรกนึกว่าเป็นปีศาจที่ปากเถื่อนเสียอีก
“ไม่หรอก แต่บอกตามตรงฉันไม่ยอมรับเรื่องที่นายต้องเข้าไปอยู่ในคุกเลย”
“ช่วยไม่ได้ ฉันเป็นแวมไพร์ ไม่ว่าอย่างไรก็มีนักล่าบางคนไม่ชอบฉันอยู่แล้ว อีกอย่างบิซอนเองก็สั่งให้อยู่ในคุกด้วย”
“บิซอนก็แค่ฝืนใจเท่านั้นล่ะ เพราะนายเล่นร้องขอให้ขัง ด้วยเหตุผลนานามากมายขนาดนั้น”
“ช่างเถอะ ฉันจะลากเจ้าแวมไพร์มาแล้วคายข้อมูลที่อยู่พวกมันที่ประเทศนี้ให้ได้”
“เรื่องนั้นเราก็วานขอพวกอนเมียวจิไป แต่ก็ไม่ได้อะไรคีบหน้าเลย”
“อนเมียวจิ?”
“พวกที่กำจัดปีศาจของประเทศนี้ อย่างที่บอกไป พวกเขาคงไม่คิดที่จะช่วยพวกเราจริงๆ หากไม่เกิดเรื่องขึ้นพวกอนเมียวจิก็คงจะไม่ยอมช่วยหรอก”
“จะไปหวังพึ่งพวกไม่ได้เรื่องแบบนั้นก็เปล่าประโยชน์ พวกเราลงมือกันเองนั่นล่ะ ฉันไปนะ”
“ระวังด้วยละ คาอิล”
เจ้าหนุ่มที่ชื่อคาอิลอะไรนั่นก็เริ่มออกวิ่งไป ทิ้งเซราฟไว้คนเดียว ให้ไฟจิ้งจอกของข้าตามเจ้าคนชื่อ คาอิลไปดีกว่า ข้ารู้สึกสังหรณ์ใจอย่างแปลกประหลาด ราวกับว่าเซราฟจะเจออะไรที่เป็นอันตรายแน่ คงต้องอยู่กับเจ้านี่ล่ะนะ
และแล้วก็เป็นอย่างที่คิด มีหญิงสาวคนหนึ่งแต่ส่งกลิ่นของศพคนตายออกมาจนหึ่ง นั่นเหรอแวมไพร์? รู้สึกชวนน่าสะอิดสะเอียนเสียจริง การต่อสู้ก็เริ่มขึ้น
เซราฟหยิบท่อนเหล็กเงินออกมาและต่อกันจนเป็นกระบองและใช้อาวุธนั้นเข้าโจมตีใส่แวมไพร์นั้น และเพียงอึดใจเดียว เซราฟก็สังหารไปได้ แต่มันยังไม่จบ จู่ๆก็มีศพโผล่ออกมาอีก แบบนี้เซราฟเจอศึกหนักแล้วสินะ แต่ข้าก็ได้เพียงแค่มองเท่านั้น
เซราฟแก!! ={ }=! ข้างหลังแก!! ข้าก็ได้แต่โวยวายในใจ หัวใจลุ้นจะวายตายอยู่แล้ว ข้าทนไม่ไหวอีกต่อไป แวมไพร์ตัวหนึ่งกระโจนเข้าหาเซราฟข้างหลัง ทั้งที่เขานั้นกำลังต้านแวมไพร์อีกตัวอยู่ ข้าใช้พลังสังหารแวมไพร์ตัวนั้น แต่ตอนตายทำไมต้องกรีดร้องด้วย!! ={ }=!! เสียงกรีดร้องทำให้เซราฟหันมามองเห็นตอนที่กำลังกลายเป็นฝุ่นทราย เขาได้เพียงแต่ทำหน้าอึ้งๆ คิดว่าเกิดอะไรกับแวมไพร์ตัวที่ข้าสังหารไป แต่คิดไม่ได้นานก็ต้องใช้สมาธิกับแวมไพร์ที่เริ่มออกมาเรื่อยๆ
เซราฟตั้งตัวและระวังตัวสุดๆเพราะตอนนี้ถูกล้อมไปด้วยแวมไพร์ที่กระหายเลือด ดูอย่างไรก็ไม่น่าจะชนะ =A= ไม่ใช่ว่าข้าต้องออกโรงไปช่วยหรอกนะ แต่รู้มาว่าหากถูกแวมไพร์กัดก็จะกลายเป็นแวมไพร์ด้วย แต่ข้าก็เคยโดนกัดนะ แต่ไม่เห็นเป็นไรเลย ก็แค่ฝันถึงคนที่กัดเท่านั้นเอง =__=
ข้าได้แค่มองเซราฟกระโดดหนีและโจมตีใส่แวมไพร์ เจ้าพวกแวมไพร์ก็กระโจนใส่ แต่สุดยอดฝีมือสินะเซราฟ หลบได้อย่างคล่องตัว =__= คงไม่ต้องไปช่วยสินะ แต่ก็คงต้องระวังหลังให้เจ้านั่นเป็นครั้งคราว
‘ท่านคุโรกิ แย่แล้ว แย่แล้ว!!’
ข้าหันไปตามเสียงที่ได้ยินเป็นเสียงของไฟจิ้งจอกของข้าเอง เป็นไฟจิ้งจอกที่ให้ตามคาอิลไป
‘มีอะไร?’
‘ตอนนี้คนๆนั้นกำลังโดนแวมไพร์ที่น่าจะแข็งแกร่งเล่นงานอยู่ครับ >0<’
‘แวมไพร์ที่แข็งแกร่ง? หรือว่าจะเป็นหัวหน้าของเจ้าพวกนี้.. นี่เจ้าช่วยชายคนนั้นที่ล่ะกัน’
‘ช่วย? 0.0 แล้วกระผมจะช่วยอย่างไรกัน?? ’
ข้าสร้างร่างและดาบให้เจ้าไฟจิ้งจอกก่อนจะกระโดดไปที่ๆ คาอิลอยู่ ขอให้ปลอดภัยที่เถอะ เจ้าหนุ่มคาอิล อย่าเพิ่งเป็นอะไรไปเลย แต่ทำไมข้าต้องช่วยด้วยนะ? =__=? ทั้งที่เพิ่งรู้จัก ไม่สิไม่รู้จักกันเสียด้วยซ้ำ แต่จะไม่เข้าไปช่วยทั้งที่ข้าก็สามารถทำได้มันคงจะไม่ดีเท่าไร
ความคิดเห็น