คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : มันอะไรกันแน่!?
ทั้งสองคนเป็นอะไรกันแน่นะ? เมฆานั่งขุ่นคิดอย่างมากโดยไม่ได้ตั้งใจฟังอาจารย์สอน
"นายเมฆาตอบคำถาม"
เขาก็ยังคงเหม่อลอย
"นายเมฆา!!"
"ครับ!?"
"เหม่ออะไร ตอบคำถามมา!!"
อาจารย์น่ากลัวชะมัด เมฆาก็ชั่งกล้าเหม่อในอาจารย์วิชาชีวที่ขึ้นชื่อเรื่องความโหด น่านับถือสำหรับคนไม่ดีจริงๆ
"อ่า...คำตอบคือ..."
เนตรที่นั่งข้างๆยื่นกระดาษคำตอบให้ดู
"ไซเล็มครับ"
"งั้นถามอีกข้อ วาสคิวลาร์เรย์ มีอยู่ในใบเลี้ยงเดี่ยวกับใบเลี้ยงคู่ไหม? และมีลักษณะอยู่เป็นอย่างไร "
"อ่า...ในใบเลี้ยงคู่มีแต่ใบเลี้ยงเดี่ยวไม่มี ส่วนลักษณะก็เป็นกลุ่มท่อเรียงตัวเป็นวง"
"เชื่อมต่ออะไรกับอะไร!?"
เล่นตะโกนถามแบบนี้เล่นเอาเกือบหัวใจวายสุดๆ
"ชะ...เชื่อมต่อระหว่างคอร์เทกซ์ละ...และพิธ ครับ"
อาจารย์มองเมฆาอย่างเรียบเฉย เมฆาก็เริ่มเหงื่อตกมากขึ้น คนในห้องต่างก็ลุ้น อาจารย์รู้ดีการที่เมฆาตอบคำถามได้เพราะเพื่อนที่นั่งข้างๆ เอาเถอะ ผ่อนคลาย ผ่อนคลาย
"ถูกนั่งได้แล้วก็ตั้งใจเรียนหน่อย ถ้าไม่สบายก็ไปห้องพยาบาลซะ"
พูดจบอาจารย์ก็เริ่มสอนต่อ เมฆาก็เกือบใจหายถ้าตอบไม่ได้ก็ไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้น เกือบไป เกือบไป แต่มันก็อดคิดไม่ได้เกี่ยวกับเมื่อตอนกลางวัน
เมื่อตอนที่เมฆาได้ตามหาเพื่อบอกกลับด้วยกันนั้นไม่ได้แล้วแต่แล้วก็ไปเจอกาลคุย กันอย่างสนุกสนานกับคิวและดันไปได้ยินประโยคที่ข้องใจอย่างถึงจะแนะนำตัวกัน ไปแล้วก็เถอะ
ณ ตอนนั้นเมื่อทั้งสองหันมาเจอเมฆาก็ตกใจเล็กเล่นโผล่มาบอกไม่ให้ซุบให้เสียง
"เหวอ!? เมฆานี่คุณมาทำอะไรที่นี่เหรอครับ?"
คิวถามพร้อมกับรอยยิ้ม และรอยยิ้มนั้นทำให้คิวดูดีและหล่อขึ้น 70%
"มาเข้าห้องน้ำ แล้วทั้งสองคนละ?"
ทั้งสองมองหน้ากัน เป็นเชิงสื่อสารว่าเอาไงกันดี ทำไมต้องทำแบบนั้นละ!? เมฆาเก็บความรู้สึกอยากชกหน้าคิวไว้และกล้ำกลืนถามออกไป
"พวกเรามาคุยเล่นกัน"
คิวพยักหน้าเพื่อเป็นการที่จะยืนยันเรื่องที่กาลได้กล่าวมา
"ว่าแต่ว่าทำไมนายต้องมาถามพวกเราด้วย ฉันกับกาลจะทำไปไหนหรือคุยอะไรก็ไม่เกี่ยวอะไรกับนายนิน่า"
คิวขมวดคิ้วและถามออกไป ใช่ทั้งสองไม่ได้เป็นอะไรกันนิน่า
"คิว ไม่ใช่ว่าเมฆาจะไม่เกี่ยวนะ"
"เอ๊ะ!?"
"ฉันกับเมฆาเป็นแฟนกันน่ะ"
เมื่อกาลบอกเรื่องความสัมพันธ์ของเธอในตอนนี้ให้ฟัง คิวถึงกับตะลึงจนไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ตนได้ยิน เมฆาก็อยากรู้ความสัมพันธ์ของทั้งสองแต่ก็ต้องไว้ถามทีหลังหรือจะถามเลย เพื่อจะให้คิวรู้ด้วย
"นี่กาลแล้วคิวเป็น..."
"เป็นเพื่อนกันไม่ใช่เพื่อนธรรมดาแต่เพื่อนสนิทกันสุดๆเลยละ ใช่ไหมละคิว"
กาลหันไปถามอย่างร่าเริง คิวที่ไม่รู้อะไรก็นิ่งพักใหญ่ เมื่อกาลเรียกชื่ออีกครั้ง ก็รีบตอบกลับพร้อมกับรอยยิ้มตามปกติ
"ใช่แล้วละครับ"
"นี่ก็จะเริ่มเรียนและขึ้นห้องเรียนกันเถอะ"
"อ๊ะ!? กาลวันนี้ฉันกลับกับเธอไม่ได้โทษนะ"
เมฆาทำหน้าสลดสุดที่ต้องมาเรื่องนี้ แต่ก็น่าจะดีกว่าฝากเพื่อนมาบอกเพราะถ้าฝากคงโดนว่าทีหลังแน่ กาลก็มองเมฆาและขุ่นคิดนิดหนึ่ง
"เอาเถอะนะ ถ้าเมฆาไม่ว่างก็ไม่เป็น แต่ฉันจะยกโทษให้ ถ้ามาบอกด้วยตัวเองแบบนี้ละนะ"
เธอยิ้มออกมาถึงจะดูน่ารักแต่รู้สึกถึงความโกรธนิดๆ แบบนี้มันน่ากลัวเหมือนกันนะ แต่เขาคิดถูกจริงๆที่มาบอกเอง เพราะว่าเขาเริ่มเดานิสัยของกาลได้แล้ว
"พวกนายก็รีบขึ้นห้องนะ ฉันไปละ"
"อืม แล้วจะโทรไปหานะ กาล"
เมื่อเมฆาพูดจบกาลก็เร่งรีบฝีเท้าไปยังห้องเรียนของตน ปล่อยให้สองหนุ่มหล่ออยู่กันสองคน
"แฟน...เหรอ"
จู่ๆคิวก็พูดขึ้นมาลอยๆ เมฆาหันไปมองงุนงงกับคิว
"นายเนี่ยมีดีตรงไหนกัน"
"หา!? ก็หล่อนิสัยดีไง"
เมฆา พูดเหมือนประชดประชันพอๆกับคิวที่ถามออกไป คิวแสยะยิ้มออกมาเหมือนกับการที่นายจะเป็นแฟนของกาลแต่เขาต้องถือไพ่ที่ เหนือกว่าอย่างแน่นอน
"ฉันน่ะรู้จักกาลดีกว่านาย"
"รู้จักดีกว่า? แล้วไงยังไงกาลก็เป็นแฟนฉัน เธอต้องเลือกฉันแน่นอน"
"หึ กาลน่ะเขาไม่สนใจเรื่องซุบซิบข่าวลือ แต่ถ้ากาลรู้จะเป็นไงกันนะข่าวลือของนาย"
คิวทำสายตาเย็นชาและมีพลังดุดันอย่างรุนแรง หมายความการที่กาลกับเขาคบกันได้โดยที่กาลไม่หวาดระแวงนั้นเพราะว่าเธอไม่ รู้อย่างนั้นเหรอ?
"..."
การที่เมฆาเงียบและเหงื่อตกแบบนี้ แปลว่ารู้สินะว่ากาลไม่รู้เรื่องของเขาถึงข่าวจะแพร่สะพัดไปทั่วโรงเรียนก็ตาม
"แปลว่าใช่สินะ ถ้าเอาไปบอกจะเป็นไงกันนะ"
เจ้านี่มันร้ายจริงๆ ไม่อยากจะเชื่อเลยให้ตายสิ อย่างที่เนสบอกจริงๆ ซื่อๆ ต๊องๆ แต่ร้ายลึก
"ขะ...ขอร้องละอย่าบอกเรื่องนี้เลยนะ"
"เอาไงดีนะ?? "
ชิ! น่าโมโหชะมัด แต่ถ้ากาลรู้เรื่องข่าวลือของเราคงจะไม่ดีแน่ โถ่เว้ย!
"จะไม่บอกก็ได้ แต่ถ้ามีเดทกันก็โทรหาฉัน ให้ฉันไปด้วยละกันนะ"
แบบนั้นมันเป็นการขัดขวางการเดทนิน่า ไม่สิ ไม่แน่หรอก เราจะทำให้เห็นว่ากาลเลือกเขาแต่ก็หวั่นเรื่องข่าวลือนั่นอีก ถ้าหากคิวมันอยากให้เลิกกับกาลแล้วละก็สู้บอกเรื่องนั้นให้กาลเลิกกับเขาก็สิ้นเรื่องแล้วแท้ๆ ปล่อยให้มันดำเนินต่อไปแบบนี้น่ะเหรอ
"กะ...ก็ได้"
"ฉันจะเอากาลมาจากนาย กาลจะต้องเป็นแฟนฉัน"
สายตาดุดันนั่นอีกแล้ว เจ้าคิวนี่เป็นคนอันตรายชัดๆ แต่ทำแบบนี้เหมือนบังคับขู่เข็ญชะมัด
"ถ้านายอยากเป็นแฟนกับกาลแล้วทำไมไม่บอกแล้วทำให้ฉันกับกาลเลิกกันเลยละ"
เมฆามองคิวด้วยสายตาราวกับว่าจะกินเลือดกินเนื้อ การแสดงออกแบบนี้ทำให้คิวรู้สึกดีที่ตนเหนือกว่า
"นายก็ลองใช้สมองตัวแกคิดเองสิ หึ"
สีหน้าเย้ยหยันบวกกับคำพูดแล้วคูณด้วยน้ำเสียงเป็นสมการใหม่ที่ชวนทำให้คนได้ยินอย่างเมฆาอยากจะชกจนเสียโฉมมากไอ้หน้าตาหล่อเหลานั่น
"ฉันไปละนะ"
คิวหันหลังแล้วเดินจากไป ถึงจะไม่อยากเห็นแต่ดันอยู่ห้องเดียวกันมันก็ต้องเจอแต่ถ้าคิวไม่มาก็ไม่ ต้องเห็นหน้า แต่ดูท่าคิวจะเป็นคนร่างกายแข็งแรงและสุขภาพร่างกายดีละนะคงต้องทนแล้วละ และก็มาสถานการณ์ปัจจุบันที่เมฆานั่งนึกย้อนไปเมื่อตอนกลางวันจนไม่มีสมาธิในการเรียน และแล้วคาบเรียนวันนี้ก็มันลงไป
"เนตรฉันมีเรื่องปรึกษานาย"
เมื่อเนตรได้ยินอย่างนั้นก็เลิกคิ้วขึ้น มันจะปรึกษาอะไรกันนักกันหนา
"มีไร"
น้ำเสียงที่พูดออกมาแสดงถึงความหงุดหงิดได้ชัดเจน คงเพราะการบ้านเยอะละนะวันนี้
"นายหงุดหงิดอยู่มันคงไม่ดีหรอกที่ฉันจะปรึกษา"
ใช่แล้วเพราะถ้าปรึกษาตอนที่เนตรกำลังหงุดหงิดละก็คงพูดกระโชกโฮกฮากไม่ฟังอะไร และก็เมื่อให้คำปรึกษาจบก็จะบอกว่าปัญหาง่ายๆแบบนี้ยังแก้ไม่ได้ไปกินหญ้าไป แน่นอน เนตรสูดหายใจเข้าลึกๆและหายใจออกมาอย่างช้าและพอดี
"ฉันอารมณ์ดีแล้ว"
จะว่าอย่างไรดีถึงเนตรจะพูดและยิ้มออกมาแต่มันไม่ปกติจนเห็นได้ชัด ยังไงก็คงหงุดหงิดอยู่ดีสินะนั่น แต่เขาก็ต้องการคำปรึกษาความคิดเห็นตอนนี้เลย
"งั้นเรื่องก็มีอยู่ว่า..."
และแล้วเมฆาก็เล่าเรื่องเมื่อตอนกลางวันให้ฟังจนจบ
"นายคิดว่าไงละเนตร เจ้าคิวมันคิดอะไรอยู่กันแน่"
"แล้วนายคิดว่ามันคิดอะไรอยู่ละ"
"ฉันไม่รู้ถึงถามไง"
เมื่อเมฆาตอบออกไปเหมือนจะให้เนตรคิดคนเดียวแบบนี้ เนตรก็เริ่มหงุดหงิดขึ้นมา
"นี่แกกะจะไม่ใช้สมองตัวแกเลย"
เนตเลิกคิ้วมอง เมฆาก็ย้ำคำที่คิวเคยพูดเอาไว้
"นายก็ลองใช้สมองตัวแกคิดเองสิ มันพูดบอกนี้จะให้ฉันทำตามคำแนะนำของมันรึไง "
"ปัญญาอ่อน"
เมฆาตะลึง ไหงว่าเขาแบบนั้นละ
"ถ้านายมีเพื่อนที่ไม่ใช่ฉัน แล้วก็ซื่อโง่นายจะถามแบบนี้ไหมละ"
"ไม่อ๊ะ"
"แล้วนายจะทำไง"
นั่นสิสุดท้ายแล้วก็ไม่ใช่ใครอื่นก็ต้องเป็นเขาที่ต้องคิดเองเท่านั้น ถ้าเป็นอย่างที่เนตรพูดละนะ แต่ตอนนี้เขามีเพื่อนที่ให้คำแนะนำเก่งแบบนี้จะคิดเองทำไม ต้องช่วยกันคิด
"กะ...ก็คิดเอง แต่ฉันมีเพื่อนแสนฉลาดอย่างนายนิน่า"
"เฮ้อ~~ ให้ตายสิ ฉันนี่ชั่งเป็นคนบ้ายอจริงเลยๆ ผับผ่าสิ งั้นฉันจะเดาออกมานะว่าการที่คิวไม่ไปบอกก็เพราะ"
"เพราะ?"
เมฆาตั้งตารอการคาดเดาของเพื่อนรักของเขาอย่างตื่นเต้นเพราะการคาดเดาของเนตรนั้นสุดยอดโอกาสที่จะตรงตามที่คาดไว้มีถึง 80%เลยละนะ....
ความคิดเห็น