ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Destiny พรหมลิขิตของนายจอมวางแผน :: เปิดโลก
3
เปิดโลก
สวัสดีค่ะ น้องๆปีหนึ่งทุกคนค่ะ วันนี้เป็นวันที่น้องๆจะได้เปิดโลกนะค่ะ คือการเลือกชมรมค่ะน้องๆสามารถเลือกชมรมที่ตัวเองชอบได้เลยนะค่ะ เสียงประกาศตามสายดังขึ้น
“อ้อๆๆ แกจะเข้าชมรมอะไรอะ ”
“ฉันหลอ ฉันอยากเข้าชมรมถ่ายรูปอ่ะ ”
“เออเหมือนฉันเลยอ้อ งั้นเราไปสมัครกัน”
“น้องค๊าบบบ น้องคนสวยหน่ะ มาเข้าชมรมพี่ไหม”
“น้องค๊าบน่ารักจังเลยมาเข้าชมรมพี่เถอะ ”
เสียงพวกรุ่นพี่ขี้หลีพยายามชวนฉันเข้าชมรม เห้อ แต่จุดมุ่งหมายของฉันคือชมรมถ่ายรูปย่ะ หมับ!! ใครมาจับแขนฉันเนี่ย
“น้องมาเข้าชมรมพี่ไหมครับ พี่ชื่อ...” ไม่ทันที่ฉันจะปฎิเสธ และไม่ทันที่พี่คนนั้นจะแนะนำตัวก็มีเสียงของ
ใครคนหนึ่งดังมา
“เห้ย ไอ้แซนแกทำอะไรหน่ะ ”
“ก็ชวนน้องเข้าชมรมฉันไงแกมีปัญหาไรวะไอ้ปาล์ม....เพื่อนรัก”
“น้องเขามีชมรมแล้วเว้ย ขอบคุณในความหวังดีของแกนะ แต่ทีหลัง ไม่-ต้อง”
ว่าแล้วพี่ปาล์มก็ลากตัวฉันออกไปจากตรงนั้น ทันทีแล้วพาไปที่ชมรมอะไรสักอย่าง ฉันกำลังมึนๆกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
Photo Club
“หนิอ้อ เป็นไร เธอนี่ชอบทำหน้าเหวอได้ตลอดเวลาจริงๆนะเนี่ย ฉันละเชื่อเธอจริงๆ” พอฉันเรียกสติคืนมาได้ก็พบว่า ตัวเองมาอยู่ที่ชมรมถ่ายรูปเรียบร้อยแล้ว
“อ้าววว พี่พาอ้อมาชมรมถ่ายรูปหลอค่ะ แล้วพี่รู้ได้ไงละค่ะว่าอ้ออยากเข้าที่นี่ ”
“ก็อ้อชอบถ่ายรุปหนิ ”
“ห๊ะ พี่รู้ได้ไงอะ O_o ?” ฉันละสงสัยจริงๆ
“อ้าวก็ฉันเห็นเธอพกกล้องอยู่ไง นั่นไงกระเป๋ากล้องที่เธอแบกมา ”
“อ่อ ใช่แหะ ”
“อ้าวแล้วซีเพื่อนอ้อละค่ะ
“ฉันอยู่นี่แก ”
“อ้าวทำไมวิ่งหอบมาอย่างนั้นละย่ะ”
“ก็พี่ปาล์มนะสิพาแกเดินมาเร็วจะตาย”
“ฉันเลยต้องกึ่งเดินกึ่งวิ่งมานี่ละสิ ”
“อ่อหลอ ”
“อ้อตกลงจะสมัครไหม”
“สมัครสิพี่เนี่ยอ้ออยากสมัครพอดีเลยอ่ะ ”
“อ่ะ งั้นกรอกชื่อ เบอร์โทร ไว้ด้วยนะ เพื่อมีมีทติ้งหรือไปถ่ายรูปนอกสถานที่จะได้ติดต่อได้”
“อ่อได้ค่ะพี่ ” ฉันเลยจัดแจงเขียนชื่อและเบอร์โทรลงไปในใบสมัคร
นางสาว ตรีรัตน์ อุดมฤกษ์
เบอร์ 081 545 xxxx
“ตรีรัตน์หลอ” เขายิ้มที่มุมปากเล็ก
“ค่ะตรีรัตน์ ทำไมหลอค่ะ ”
“ป่าวไม่มีอะไร แค่เพิ่งรู้ชื่อจริงเธอ”
“อ่อ ฉันพยักหน้าหงึกๆ
“เสร็จแล้วค่ะ ” ฉันยื่นใบสมัครให้พี่ปาล์ม
“ไปกันเหอะอ้อ”
“เดี๋ยว อย่าเพิ่งไป” เขาจับมือฉันพลางเรียกฉันให้หยุด
“ค่ะ มีอะไรหลอค่ะ ”
“วันนี้อย่าลืมเรามีนัดกันนะ ”
“อ่อค่ะ ” ฉันและซีเดินออกไปจากชมรมแล้วตรงไปยังห้องเรียน
“เดี๋ยวก่อนเลยแก ยังไม่ต้องเข้าห้องเรียน ”
“มีอะไรละแก ”
“แกจะไปไหนกับพี่ปาล์ม”
“อ้อเรื่องนั้นเองหลอ พี่เขาชวนฉันไปดูหนังหน่ะไม่มีอะไรหลอก”
“แหมไปสนิทสนมกันตอนไหนย่ะ”
“ไม่ได้สนิทไรหนิก็แค่พี่รหัส-ย้องรหัสกันอ่ะ ” ฉันตอบส่งๆไป เพราะสายตายัยซีที่จ้องจับผิดฉันอยู่
“ไปเรียนได้ยังอะแก เข้าเรียนสายเดี๋ยวอาจาร์ยล็อคประตูด้วยนะ”
“เออใช่อาจาร์ยเจี๊ยบนี่โหดจริงๆ ปะๆๆรีบเข้ากัน ”
“ดีจ้านัท” ฉันทักทายนัทพร้อมไปนั่งใกล้ๆนัท
“อื้มว่าไงอ้อ สงสัยเราจะเจอกันวิชานี้วิชาเดียวละมั้ง”
“นั่นนะสิ แต่ก็ยังดีที่ได้เจอนะ เออลืมแนะนำไปเลย”
“นี่ ซี เพื่อนสนิทฉันเอง คบกันมาตั้งแต่เด็กๆ ”
“อ่อ สวัสดีครับซี” นัทยิ้มทักทายซีอย่างเป็นมิตร
“ซีนี่นัท เพื่อนในSecเดียวกับฉันตอนรับน้องหน่ะ ”
“อ่อ ดีจ้า ยินดีที่ได้รู้จัก”
ตุบ ตุบ ตุบ เสียงไม้กระทบโต๊ะ เงียบๆได้แล้ว ได้เวลาเรียนแล้ว วันนี้ครูจะสอนเรื่อง The period of human being เปิดหนังสือไปหน้าที่2 มนุษย์เราแบ่งออกเป็น2ยุค คือ1 ยุค Paleolithic Age หรือยุคกินเก่านั่นเอง กล่าวคือ บลาๆๆ เอาละนักเรียนวันนี้เลิกคลาสแค่นี้ก่อน อย่าลืมทำรายงานเตรียมพรีเซ้นต์มาด้วยละ
“ห๊าาาา มีรายงานแล้วหลอ วันแรกเองนะ เห้อ~ คลาสแรกก็เครียดแล้วหลอเนี่ย”ฉันบ่นอุบพลางเก็บของไป
“เอออ้อ เดี๋ยวฉันไปก่อนนะ วันนี้อาจไม่กลับหอนะเพราะว่าจะไปหาแม่หน่ะ”
“อ่อ ได้ๆๆ กลับดีดีละ ถึงแล้วโทรหาฉันด้วย ”
“โอเคงั้นไปและ บายจ้า”
“เออนัทไปกินข้าวกลางวันกันไหม”
“อือเอาสิ ไปกินกัน ”
“นี่นัทเคยไปกินอาหารร้านนี้ยัง ฉันคิดว่ามันน่าจะถูกนะดูชื่อสิ” ฉันพูดชื่อพลางชี้ไปให้ดูป้าย
หน้าร้าน cheap chic
“ฮ่าๆๆนั่นสินะ ชื่อก็บอกอยู่ ”
“ป่ะเราเข้าไปข้างในกัน”
“นั่งตรงนั้นดีกว่า ”
“อือเอาสิ ”
“พี่ค๊าบบบบ ขอเมนูหน่อยค๊าบบบ ”
“อ้อกินไรอ่ะ ”
“เอิ่มมมม เอานี่แล้วกัน สุกี้ไก่น้ำ ”
“เออ งั้นของผมเอาเหมือนกันครับ”
“งั้นเป็น สุกี้ไก่น้ำ2ที่นะค่ะ” พนักงานทวนออเดอร์
“แล้วอ้อกินน้ำไรอ่ะ”
“น้ำเปล่าแล้วกันจ๊ะ”
“อือโอเค ”
“งั้นขอน้ำเปล่าสองครับ ”
“ค่ะ รอสักครู่นะค่ะ”
“เอออ้อเห็นเขาว่ากันว่า เมื่อวานเธอไปเที่ยวกับพี่ปาล์มหลอ”
“อือใช่เธอรู้ได้ไงอะ”
“โหววว เธอหนิไม่รู้หลอว่าพี่ปาล์มเค้าเป็นใคร ขยับตัวทีก็มีแต่คนเล็ง แค่เขาพาเธอไปเที่ยวนะ มีหลอที่เขา
จะไม่รู้กัน ”ฉันทำหน้าครุ่นคิดสักพัก จนนัทต้องทักฉัน
“เห้ยไม่ต้องเครียดขนาดนั้นหน่า ฉันก็แค่เล่าให้ฟังเฉยๆ”
“อือๆๆ”
“อ่ะ อาหารมาพอดีเลยกินกันๆ เดี๋ยวบ่ายมีเรียนต่ออีก”
“อือๆ ”
“อ้อ” เอ๊ะเสียงนี่มันคุ้นๆ ฉันหันไปตามเสียงเรียกนั่น
“อะอ้าววว พี่ปาล์ม มีอะไรหลอค่ะ”
“ทำไมมากินข้าวกับหมอนี่ละ”
“อ่อ...ก็นี่เพื่ออ้ออะค่ะ ”
“แล้วซีหายไปไหน ” เขาเริ่มเสียงเข้มใส่ จนคนในร้านหันมามองกันทั้งร้าน
“พี่ปาล์มอ่ะ เบาๆหน่อยก็ได้ค่ะ”
“พี่ถามว่าซีไปไหนทำไมมากันสองคน”
“อ่อ ซีเขารีบกลับไปหาแม่เขาอะค่ะ”
“อ่อ งั้นหลอ งั้นพี่นั่งด้วย พี่จะมากินข้าวด้วย พี่ไม่ชอบกินข้าวคนเดียว ” ว่าแล้วเขาก็จัดแจงหยิบเก้าอี้
มาเสริม มานั่งข้างๆฉันสถานการณ์ตอนนั้นหลอ ไม่อยากจะบอก ตึงเครียดสุดๆ เห้อพี่เขาเป็นอะไรของเขาเนี่ย T^T
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น