Destiny พรหมลิขิตของนายจอมวางแผน

ลำดับตอนที่ #2 : Destiny พรหมลิขิตของนายจอมวางแผน :: พี่รหัส!!

1

พี่รหัส

 

หลังจากเสร็จพิธีผูกข้อมือแล้ว ก็ถึงเวลาที่ทุกคนจะมีพี่รหัสแล้วละ เอาละน้องๆ ถึงเวลาที่พวกเราจะต้องมีพี่ๆคอยดูแลนั่นคือ หาพี่รหัสนั่นเอง ให้น้องๆทีละคนเดินขึ้นมาจับฉลากนะค่ะ สิ้นสุดเสียงที่พี่สต๊าฟสั่งทุกคนต่างกันทยอยไปจับฉลากหาพี่รหัส ส่วนฉันตอนนี้หลอ ฉันรู้สึกตื่นเต้นจริงๆไม่รู้จะได้เจอพี่รหัสแบบไหน พอถึงคิวฉัน ฉันรีบเดินไปจับฉลากแล้วเปิดอ่านชื่อรุ่นพี่คนนั้นทันที พี่คนนั้นชื่อ ปาล์ม แล้วใครกันละคือพี่ปาล์ม

โป๊ก !! ไม่ทันที่ฉันจะหายสงสัยก็โดนมือใครไม่รู้มาเขกกระโหลกฉัน - * - และเป็นใครไปไม่ได้นอกจากรุ่นพี่บ้านั่น

“มายืนเอ๋ออะไรตรงนี้ ไปนั่งที่ได้แล้ว ให้คนอื่นมาจับฉลากมั่ง ” รุ่นพี่บ้าคนนั้นนี่เอง

“ค่ะ ” โอ๊ยยย ฉันว่าแล้วเสียงนี้มันคุ้นๆ วันนี้จะหนีไอ้รุ่นพี่บ้าคนนี้ไม่ได้เลยหรือไงเนี่ย ฉันกลับไปนั่งที่อย่างเซงๆ

“อ้อ ว่าไงเธอได้พี่รหัสชื่อไรอะ” นัทถามพลางหันมามองกระดาษในมือฉัน

“อ่อ ฉันได้ชื่อปาล์มอะ ไม่รู้ว่าใครซะด้วย ฉันมองป้ายชื่อพี่สต๊าฟทุกคนแล้วนะ ไม่เห็นมีใครชื่อปาล์มเลยอะ”

“อ้าวหลอ ไม่เป็นไรหลอกเดี๋ยวก็คงรู้เองแหละตอนที่เขาประกาศอ่ะ”

“อืมๆๆ”

                เอาละค่ะ น้องๆทุกคนคงรู้ชื่อพี่รหัสของน้องๆแล้วนะค่ะ ต่อไปนี้จะเป็นการแนะนำตัวรุ่นพี่กับน้องๆ แล้วตอนบ่ายจะมีทำกิจกรรมร่วมกับพี่รหัสนะค่ะ

ตอนนี้ฉันยังไม่รู้ว่าพี่รหัสฉันคนไหนเลย ทุกคนเริ่มรู้จักพี่รหัสกันหมดแล้ว เหลือฉันกับนัทแล้วอีก2-3คนที่ยังไม่รู้ว่าพี่รหัสตัวเองเป็นใคร

“ปาล์ม” รุ่นพี่คนหนึ่งตะโกน “น้องผู้โชคดีคนไหนค่ะที่ได้รุ่นพี่ชื่อปาล์ม ออกมาเลยค่ะ”

อ่ะ ชื่อพี่รหัสฉันหนิ ฉันรีบลุกขึ้นไปข้างหน้า แต่ใครละไม่เห็นแสดงตัวเลย มีแต่ไอ้พี่บ้ากับพี่สต๊าฟไม่กี่คน แล้วมันโชคดีต่างจากคนอื่นตรงไหนเนี่ย

“น้องรู้จักพี่ปาล์มไว้นะ นี่พี่ปาล์มเดือนคณะบริหารการตลาด เลยนะเนี่ย”

กรี๊ดดดดดด....ดดด.... เสียงสาวๆร้องกรี๊ดอย่างอิจฉาฉัน ในขณะที่ฉันยืนเอ๋อในชะตากรรมตัวเอง เป็นไปได้ไงเนี่ย คนเป็นสิบๆแต่ฉันกลับได้ไอ้พี่บ้าเป็นพี่รหัสงั้นหลอ ตายๆๆ  หมับ!! ไม่ทันไรพี่ปาล์มก็จับมือฉันให้เดินไปนั่งอีกที่ เห้อ~ ความซวยมาเยือนฉันแล้วไม่ละ เรียกอีกอย่างหนึ่งว่า งานเข้าค๊าบบบพี่น้อง T^T

 “ นี่เธอ เอาวิญญาณมาไหมเนี่ย ตัวแข็งทื่อเลย หรือว่า ตื่นเต้นที่ได้ฉันเป็นพี่รหัสจ๊ะ” เขายื่นหน้ามาถามใกล้ๆฉันแถมทำหน้าทะเล้นใส่ฉันอีกแหนะ

“อ่อ ปะปะเปล่าค่ะ แค่ ...”

“ไม่ต้องพูดและ ต่อไปเป็นพักกินข้าวนะ”

“อ่อค่ะ แล้วทำไมค่ะ ?” ฉันถามด้วยความสงสัย ก็จะมาบอกฉันทำไมละ ฉันรู้แล้วหน่า

แต่ยิ่งอยู่ใกล้เขาฉันก็ยิ่งคุ้นว่าฉันเคยเจอเขาที่ไหนสักที่ แต่จำไม่ค่อยได้เลย เพราะแน่แหละ ในหัวฉันมีแต่ ชายหนุ่มร่วมทริปเดินทางไปญี่ปุ่นเมื่อสองปีก่อน แต่คนนั้นผิดกับพี่ปาล์มพี่รหัสฉันลิบลับ(โอเคๆ ฉันยอมรับว่าถึงเขาจะดูดีกว่าคนนั้น แต่ฉันเชื่อว่าคนนั้นอ่อนโยนกว่าพี่ปาล์มบ้านี่แน่ๆ ) ชายคนนั้นมีผมน้ำตาลเข้ม ใส่แว่น ไม่ได้หล่อมากมาย แต่ก็ถือว่าดูดีทีเดียวละ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือเขาทั้งสุภาพอ่อนโยน ยิ้มหวาน โอ๊ยยิ่งใกล้ยิ่งทำให้ฉันหวั่นไหวแถมยังพูดจาเพราะอีกแหนะ ฉันอยากให้ทริปนั้นไปกันเป็นเดือนเลยละ ตั้งแต่กลับมาก็ยังตามหาพี่เขาไม่เจอเลย เศร้า~ ToT

“หนิเธอเหม่ออะไรอยู่ได้อ่ะ ดูสิดูทำหน้าเข้า ฮ่าๆ เธอนี่ท่าจะบ้านะเนี่ย”

“อะไรกันพี่ใครเหม่อ เปลี่ยนเรื่องๆ แล้วตกลงอ้อต้องทำยังไงค่ะ ”

“ก็ไปเอาข้าวมาให้ฉันไงละ ยัยบื้อ”

“โอเคๆ แล้วน้องชื่ออ้อค่ะ ไม่ใช่ บื้อ”

“แล้วทำไมละ ฉันจะเรียกเธอว่าบื้อ”

“แล้วอ้อบื้อตรงไหนมิทราบค่ะ” เช๊อะฉันเริ่มหงุดหงิดแล้วนะ หึ่ย

“พอเลยๆ เลิกเถียงไปเอาข้าวมาสิ ฉันหิวแล้วนะ”

“ค๊าาาาา” นั่นเห็นไหมคิดไว้ไม่ผิด การกระทำยังตรงกันข้ามอีก ชอบออกคำสั่งที่สุด แถมยังมาว่าเราบื้ออีกแหนะเช๊อะ

“มาแล้วค่ะคุณพี่รหัส”

“นี่เธอ เรียกฉันว่าพี่ปาล์มก็ได้นะ”

“ค่ะ โอเคค่ะ พี่บ้า”

“ห๊ะ เธอว่าใครบ้า”

“ห๊ะ อ้อพูดหลอค่ะ โอ๊ยยยย จำไม่เห็นได้เลยค่ะ เมื่อกี้อ้อว่า อ้อเรียกพี่ปาล์มนะค่ะเนี่ย”

“เธอนี่มันแสบจริงๆเลยนะ”

“อ๊ะ อ้อแสบหลอ ไม่มั้ง อิอิ”

“เธอขำอะไรห๊า ยัยบื้อ”

“ป่าวววววว ”ฉันลากเสียงยาว

“เอ่อ พี่ปาล์มค่ะ มีเรื่องอยากจะถามสักนิด”

“ไม่ตอบ”

“หง่ะ ยังไมได้ถามเลยนะ T^T”

“ก็ได้ๆๆ ว่ามา”

“พี่ปาล์มเคยไปเที่ยวญี่ปุ่นไหมค่ะ” ฉันเริ่มเปิดประเด็น เพื่อฟลุ๊คว่าจะเป็นคนเดียวกัน

“ไม่” คำตอบง่ายๆของเขาทำให้ฉันคิดต่อไปว่า ไม่น่าถามเลยเรา ดูการกระทำก็รู้และ หนุ่มฮอตอย่างพี่เขา

คงไม่ใช่พี่ที่ฉันรู้จักครั้งที่ไปญี่ปุ่นครั้งนั้นหลอก

“ถามทำไม”

“อ่อ เปล่าๆค่ะแค่อยากรู้อะค่ะ”

 

หลังจากกินอาหารกลางวันเสร็จแล้ว ทุกคนในSec ก็รวมตัวกันตามเสียงเรียกของพี่ๆสต๊าฟ พี่ๆก็เลยเริ่มกิจกรรมกัน เช่นสอนบูมคณะ บูมของมหาวิทยาลัย พอสอนบูมมหา’ลัยจบ พี่ปาล์มเดินออกไปข้างหน้า ทำให้สาวๆกรี๊ดกร๊าดกันอีกรอบ ฉันละเบื่อคนหน้าตาดีจริงๆทำอะไรก็ดูดีไปซะหมด

“ เอาละครับน้องๆทุกคน ในฐานะที่พี่เป็นตัวแทนของSec9 พี่อยากจะให้น้องๆทุกคนกล้าแสดงออก และโชว์ความสามารถพิเศษกันสักหน่อย น้องๆคิดว่าไงครับ ”

เอาเลย เอาเลย ทุกคนต่างตระโกนเห็นดีเห็นงามไปซะหมด แน่ละสิ ก็คนหล่อพูดอะไรๆก็ดูลงตัวไปหมดหนิ

“ โอเคครับน้องๆ งั้นขอเชิญคนแรกก่อนเลยครับ ”

“ สาวเสียงดี พราวเสน่ห์ น้องรหัสพี่เองครับ น้องต้นอ้อครับ ”

พรึ่บ สิ้นเสียงนั้นทุกคนต่างหันมาจ้องมองฉันเป็นตาเดียวกันเลย โอ๊ยยย ไอ้พี่บ้า ทำไมต้องแกล้งกันด้วยนะ แล้วฉันร้องเพลงดีตายละ อีกอย่างฉันยังนึกไม่ออกเลยว่าจะร้องเพลงอะไร

“อ้อๆๆ ” นัทสะกิดเรียกฉัน

“หะ...หา ”

“เขาเรียกชื่ออ้ออ่ะ ออกไปสิ ”

“ฉันรู้แล้วแต่ฉัน ..... ”

“ว่าไงครับน้องอ้อ ออกมาร้องเพลงหน่อยเร็ว ทุกคนครับปรบมือให้น้องอ้อหน่อยครับ”

น่านนนนน ไม่ต้องเรียกย้ำก็ได้ย่ะ เป็นไงเป็นกัน เอาความกล้าทั้งหมดที่มีอยู่ไปร้อง ปกติก็เคยแต่ตะโกนร้องเพลงในห้องน้ำ แล้วฉันจะทำยังไงดีเนี่ย

“น้องอ้อออกมาแล้วครับ ขอเสียงให้น้องอ้อหน่อยครับ ”

แปะๆๆๆๆ วิ้ดวิ้วววว~

“ขอบคุณค่ะ ทุกคน งั้นขอร้องเพลงวัยรุ่นสักนิดนะค่ะ ตามสไตล์อ้อ แหะๆ ” 1....2...3.... เอาวะเป็นไงเป็นกัน รักข้ามขอบฟ้าเนี่ยแหละ

รักข้ามขอบฟ้า รักคือสื่อภาษาสวรรค์

อาจมีใจคนละดวง ต่างเก็บอยู่คนละทรวง

ไม่หวงถ้ามีสัมพันธ์

“ พอๆๆๆเลยน้อง เพลงจะโบราณไปไหนเนี่ย ” พี่ปาล์มรีบยกมือเบรกฉันทันที

“อ้าวววว ก็ให้อ้อร้อง อ้อก็ร้องสิค่ะ ”

“แต่เพลงมันเก่าไปไหมน้อง ฮ่าๆ ”

“เก่าๆสิค่ะเพราะ จริงไหมทุกคน ” ชิ้ง~ แหมพร้อมใจกันเงียบจริงๆนะ

“ อะ...อ้าว ทำไมเงียบกันงี้อ่ะ ”

“ฮ่าๆ เห็นไหมละครับน้อง พี่บอกแล้วมันเก่าไป ดูสิๆๆ เพื่อนๆเขาจะหลับกันหมดแล้ว ”

“โอเคๆๆ พี่ อยากมันส์ใช่ไหม จัดไป ”

1 2 3 Go!!

สุขกันเถอะเรา เศร้าไปทำไม
อย่ามัวอาลัย คิดร้อนใจไปเปล่า
เกิดมาเป็นคน อดทนเถอะเรา
อย่ามัวซมเซา ทุกคนเราทนมัน

“โอ๊ยยยยย พอเลยน้อง นี่น้องตกลงชื่ออ้อหรือโบครับเนี่ย ”

“ชื่ออ้อสิค่ะ ”

“อ่อ นึกว่าชื่อโบ ที่มาจาก โบราณซะอีก” ก็อดดดดดด ฉันละเคืองเขาจริงๆ

“เอางี้ งั้นพี่มาร้องแทนอ้อ ดีไหมค่ะทุกคน ”

กรี๊ดดดดดดดดดดด ร้องเลยค่ะพี่ปาล์ม เห็นไหมละแผนนี้แหละได้ผล พวกสาวๆต่างพากันร้องตะโกนเชียร์ให้พี่ปาล์มร้องเพลง ฮ่าๆเสร็จฉันๆ

“เฮ้ยๆๆ ได้ไงๆๆ ”

“ได้สิค่ะ อ่ะ พี่ร้องเลย ดูสิทุกคนเห็นด้วยกันหมด”

“เธอแกล้งฉันหลอยัยโบ“ เขากระซิบถามฉัน แต่ปากก็ยังยิ้มอยู่

“ใช่สิค่ะ ก็พี่แกล้งอ้อก่อนไง “

“ได้แล้วเจอกัน“

“โอเคครับน้องๆ งั้นพี่จะร้องเดี๋ยวนี้ละ แต่มีข้อแม้พี่ขอร้องคู่นะครับ”

กรี๊ดดดดดดดดด 

“ว่าไงครับได้ไหมครับ“

ได้ค่า~ \(^o^)/\(^o^)/\(^o^)/\(^o^)/

“คู่กับน้องรหัสพี่เนี่ยแหละ ” อ้าวไหงเป็นฉันอีกละ

“พี่จะร้องเพลงคู่กัดนะครับ เห้ยไอ้แม๊ก ช่วยตีกลองหน่อยเว้ย ”

“ได้ๆๆ เพื่อน ” เสียงชายอีกคน คาดว่าจะชื่อแม๊ก ที่เขาตะโกนเรียกเมื่อกี้

1..2...3

ฉันกับเธอ พบกันทีไรก็เรื่องใหญ่
น้ำกับไฟ ถ้าไกลกันได้ก็ดี 
เสือกับสิงห์มาเจอะกัน สู้กันทุกที ต่างไม่เคยมีวิธีจะพูดจา
นกกิ้งโครงโผลงมาเกาะโพรงนกเอี้ยง 
อ๋อยอี๋เอียง เถียงกันตลอดเวลา
เสือกับสิงห์ก็ข่มกัน ขอเป็นเจ้าป่า
ต่างไม่ยอมจะพูดจาตกลงกัน
อย่างเธอกับฉัน อันที่จริง เราก็มีหัวใจให้กัน
แล้วทำไมเธอกับฉัน คอยขัดกันทุกทีเรื่อยไป
เธอก็เสือ ฉันก็สิงห์ ทั้งที่จริงไม่มีอะไร
รักกันแต่ทำไมเป็นอย่างงี้ เราสองคนร้องพร้อมกัน และเผลอสบตากันแปปนึง ไหงตอนจบมาสวีทกันได้ฟร่ะ -*- 

 ร้องไม่ร้องเปล่างานนี้แกล้งกันสาระพัด แต่สุดท้ายก็จบด้วยดี เห้อ~ เหนื่อยจริงๆ

พอสิ้นสุดเพลงนี้ ทุกคนต่างโห่ฮิ้วให้กับความบ้าของฉันและพี่ปาล์ม 

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เสียงกรี๊ดดังสนั่นฮอล์ จนพี่สต๊าฟคนหนึ่งต้องรีบออกมาหยุด

เอาละครับน้องๆ นี่ก็เป็นเพลงสนุกสนาน ที่ตัวแทนพี่รหัสและน้องรหัสแสดงนะครับ

วันนี้ทุกคนก็ได้รู้จักเพื่อนเพิ่มขึ้น รู้จักพี่มากขึ้น ขอให้น้องๆทุกคนตั้งใจเรียน มีอะไรปรึกษาพวกพี่ได้นะครับ วันนี้ให้น้องๆแยกย้ายกันไปได้เลยครับ แต่ก่อนจะกลับขอเสียงบูมมหา’ลัยก่อนเร็ว ให้น้องๆทุกคน กอดคอกันเป็นวงกลมนะครับ พี่ๆทุกคนครับไปแทรกระหว่างน้องๆหน่อยครับ

ให้เดาไหมว่ารุ่นพี่คนไหนจะมาแทรกระหว่างฉันกับนัท ให้เวลาคิด1....2...3....หมดเวลา ปิ๊งป่อง ไม่ใช่ใครที่ไหนหลอกค่ะพี่บ้านั่นไงค่ะเดินมาทางฉันกับนัทแล้ว ว่าแล้วพี่ปาล์มก็แล้วเอามือมาพาดไหล่ฉัน พร้อมหันมายักคิ้วให้ฉัน ไม่อยากบอกเลยว่าหน้าตาเขาตอนนี้เจ้าเล่ห์อย่าบอกใครเลยล่ะ หลังจากที่เราบูมคณะเสร็จฉันก็รีบออกจากงานทันที ขืนอยู่นานกว่านี้ได้เปิดศึกกันแน่ๆ ไม่รู้ฉันไปสร้างเวรสร้างกรรมอะไรกับเขาไว้เนี่ย