ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Destiny พรหมลิขิตของนายจอมวางแผน :: The First Destiny
“พรหมลิขิต คุณเชื่อไหมว่ามันมีจริงๆ
ถ้าคุณไม่เชื่อ แล้วทุกคนที่อยู่รอบตัวของคุณ
มันคืออะไร หากไม่ใช่พรหมลิขิต”
บทนำ
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด . . .ติ๊ดติ๊ด
ฮ้าวววว~ เช้าแล้วหลอเนี่ย มือของฉันเอื้อมไปแตะที่นาฬิกาปลุกเบาๆ วันนี้เป็นวันแรกที่ฉันได้ไปเข้าพิธีรับน้องที่มหาลัย’ ที่ฉันใฝ่ฝันมานาน กรี๊ดดดด >.< ตื่นเต้นจังเลย ไปอาบน้ำดีกว่า เดี๋ยวจะไปสาย
อ้อ!! ฉันลืมแนะนำตัวไป ฉันชื่อ ต้นอ้อ เฟรชชี่ มหาวิทยาลัย The Best University ฮิๆๆ ภูมิใจๆๆ ก็ดูชื่อมหาลัย’ สิค่ะ ชื่อก็บอกอยู่ว่า The Best ซึ่งหมายความว่าดีที่สุดไงค่ะ แต่กว่าจะเข้ามาได้ก็อยากใช่เล่นเลยนะเนี่ย
45 นาทีผ่านไป ณ The Best University
ในที่สุดฉันก็มาถึงมหาลัย’ จนได้ ยัยซีเพื่อนตัวดียังไม่ถึงอีกตามเคยสินะ สายเสมอเลยแม่คนนี้นั่นไงบ่นถึงก็โทรมาพอดีเลยแม่คนนี้
รักข้ามขอบฟ้า รักคือสื่อภาษาสวรรค์ ....
เสียงนี้ไม่ใช่เสียงเพลงที่ไหนหลอก มันเสียงริงโทนฉันเองแหละ
“ฮัลโหลแกว่าไง อยู่ไหนเนี่ย พิธีจะเริ่มแล้วนะย่ะ ” ฉันรับโทรศัพพลางบ่นยัยซีเพื่อนรัก
(โอเคแก ฉันจะถึงแล้ว รอเดี๋ยวๆ อย่าเพิ่งบ่นนักเลยแกเนี่ย)
“แกก็เงี้ยทุกทีอ่ะ บอกว่าจะถึงก็ไม่ถึงสักที ถ้าแกมาสายฉันจะไม่รอแกแล้วนะ ฉันไม่อยากเป็นเป้าสายตาให
คนมองฉันเดินเข้าพิธี ในตอนที่ทุกคนมาครบแล้ว”
( เออรู้แล้วแกนี่ชอบบ่นจริงๆ เป็นยัยแก่ไปได้ )
“ว่าฉันเป็นยัยแก่อีก -*- เจอกันตึก CA นะเว้ย”
( อือๆๆ )
หลังจากวางสายยัยซีไปแล้วประมาณ10นาที ซีก็มาถึง เราสองคนจึงรีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปที่ตึก CA เพราะพิธีรับน้องกำลังจะเริ่มไม่กิน 10 นาทีแล้วนะสิ!!
“โหววววว แกคนเต็มไปหมดเลย”
“นะ...นั้นนะสิ ทำไมคนเยอะอย่างนี้อะ แล้วฉันกับแกจะได้อยู่ Sec* เดียวกันไหมอ่ะ”
Sec ย่อมาจากคำว่า Section ที่แปลว่า กลุ่ม
ฉันบ่นพลางคิดว่ากลัวที่จะไม่ได้อยู่ sec เดียวกับยัยซี T^T
“ น้องๆๆๆ น้อง2คนนั้นอะ มัวยืนทำอะไรอยู่มานี่ๆๆ” เสียงรุ่นพี่สต๊าฟคนหนึ่งตะโกนเรียกพวกฉันสองคน
“ค่ะ...ค่า~”
“น้องมาลงทะเบียนก่อน น้องชื่ออะไร” รุ่นพี่คนนั้นถาม
“ต้นอ้อ ค่ะ เรียกว่าอ้อก็ได้ค่ะ”
“อ่ะน้องอ้อ ห้อยป้ายชื่อนี้ไว้”
รุ่นพี่คนนั้น หยิบป้ายชื่อให้ฉัน พลางบอกSec ประจำตัวฉัน ฉันได้ไปอยู่ใน Sec9 ส่วนยัยซีน่ะหลอได้Sec8นะสิ นั่นปะไร ฉันคิดแล้วไม่มีผิดเลยว่าฉันจะไม่ได้อยู่กับเพื่อนรักของฉัน ฮือๆๆ
“ทำไมเราสองคนไม่ได้อยู่ด้วยกันละค่ะ” ฉันเลยรีบถามทันทีที่รู้ว่าฉันกับซีไม่ได้อยู่Secเดียวกัน แต่ก็ได้รับคำตอบจากพี่สต๊าฟกลับมาว่า ก็พวกฉันสองคนเป็นเพื่อนกันอยู่แล้วนะสิ !!
“น้องๆๆค่ะ Sec9 ทางนี้ค่ะ”
มีรุ่นพี่ผู้หญิงตัวใหญ่ๆคนหนึ่งตะโกนเรียกสมาชิกใน Sec9 อยู่ ฉันจึงรีบเดินเข้าไปแล้วไปนั่งต่อแถวข้างหลังสุด
“เห้ๆ เธอชื่อไรอ่ะ” มีเสียงผู้ชายคนหนึ่งเรียกใครสักคนมาจากข้างๆ ฉันหันรีหันขวางก่อนจะตอบชายคนนั้น เพราะไม่แน่ใจว่าเขากำลังคุยกับฉันหรือเปล่า
“เราชื่อ อ้อ จ๊ะ ^__^ ” ฉันยิ้มให้ชายหนุ่มคนนั้นอย่างเป็นมิคร และ ไม่ทันที่ฉันจะถามเขากลับ เขาก็แนะนำตัวกับฉันซะแล้ว
“เรา นัท นะ”
“จ้า ยินดีที่ได้รู้จักนะ ว่าแต่เธอเรียนคณะอะไรอ่ะ”
“อ่อเราเรียน บริหารการตลาดหน่ะ”
ดูๆไปแล้วเขาเป็นคนหล่อพอตัวเลยละ ผิวขาวสะอาดตา ผมของเค้าสีน้ำตาลเข้ม ดวงตาสีน้ำตาล เอ๊ะ แล้วฉันจะมาพรรณาถึงรูปลักษณ์เขาทำไมกันเนี่ย - * -
“แล้วอ้อเรียนคณะอะไรหลอ”
“เราก็บริหารการตลาดเหมือนกับนัทนั่นแหละ”
“อ้าวหลอ งั้นดีเลยสิเราอาจจะได้เรียนด้วยกันก็ได้นะ ^____^” ฉันละยอมรับเลยว่านัทเป็นคนท่ยิ้มแล้วทำให้โลกสดใสจริงๆ
“น้องสองคนนั้นอ่ะ คุยอะไรกันอยู่ได้” เสียงพี่สต๊าฟคนหนึ่งตะโกนว่าฉันกับนัท
“มาแล้วๆพี่คนนั้นไง เธอไม่เห็นหลอ”
“กรี๊ดดดด หล่อจัง ไม่เสียเรียงที่ตามมาเรียนที่นี่”
“เธอว่ามะ กรี๊ดดดดดูดีสุดๆ”
เสียงผู้หญิงกลุ่มหนึ่ง วี๊ดว๊ายอะไรกันนะ ด้วยความสงสัยจึงหันไปมองหาต้นตอที่ทำให้เกิดเสียงพวกนี้ขึ้น เอ...แล้วใครกัน ใครดูดี?? ระหว่างที่ฉันขะโงกหน้าหาต้นตอของเสียงกรี๊ดฉันก็ได้ปะทะสายตากับชายคนหนึ่งเข้า เอ่อ... ฉันก็ไม่อยากจะบอกหลอกนะว่าเขาดูดีจริงๆด้วยอะ ผิวสีแทน สูง หุ่นดี อย่างกับนายแบบแหน่ะ ผมสีดำสนิทของเขา ลับกับใบหน้าที่ใสสะอาดช่างตัดกันได้ลงตัวจริงๆ ตาคมเรียวได้รูปเหมือนหนุ่มตี๋คนหนึ่ง ถือได้ว่าเป็นหนุ่มตี๋เข้มที่น่ารักคนนึงเลยแหละ ฉันมัวแต่นั่งพิจารณาคนตรงหน้าฉันอยู่นานจนไม่ทันคิดว่าฉันกำลังจ้องเขาอยู่
“เฮ้ เธอมองฉันอย่างกับจะกินฉันนั่นแหละ” รุ่นพี่คนดังกล่าวหันมาเห็นฉันจ้องเขาอยู่นาน ฉันถึงกับสะดุ้งที่รุ่นพี่คนนั้นเรียกฉันจริงๆ ใครที่ไหนเขามอง ไม่มี๊ไม่มี
“อ๊ะ...ปะเปล่านะค่ะ” ฉันรีบปฎิเสธทันควัน
“เปล่าอะไร ฉันเห็นเธอจ้องฉันอยู่” แหนะมีเถียงฉันกลับอีก
“ห๊ะ จริงหลอนัท” ฉันไม่เชื่อใครง่ายๆหลอกย่ะ ฉันจึงรีบหันถามกับนัทเพื่อความชัวร์กลัวโดนใส่ร้าย(ยังจะกลัวโดนใส่ร้ายอีกเน๊อะแก)
“จริงสิก็เธอเล่นไปจ้องพี่เขาขนาดนั้นอ่ะ แหมเป็นใครใครก็รู้ตัวว่าโดนจ้อง” คำตอบของนัททำให้ฉันโล่งใจได้ว่า ฉันไปจ้องเขาจริงๆ เห็นไหมว่าฉันจะ..จ้องเขางั้นหรือ O_o
“งั้นออกมานี่สิ” รุ่นพี่คนนั้นชี้มาทางฉันพร้อมกับให้ฉันออกไปข้างหน้า
ซวยแล้วไหมล่ะต้นอ้อเอ้ย ไม่น่าหาเรื่องเลย ก็เพราะพวกผู้หญิงพวกนั้นแหละที่ทำให้ฉันต้องหันไปมองไอ้รุ่นพี่บ้าคนนั้น ฮือๆ T^T
“คะ ค่ะ”
“ไหน เธอชื่ออะไร เรียนคณะอะไร เอกอะไร”
โหววว พี่แกยิงคำถามใส่ฉันไม่ยั้งเลย นี่ไม่ถามชื่อจริงนามสกุลจริงฉันด้วยเลยล่ะ แต่ฉันก็ได้แต่คิดในใจแหละนะ ไม่กล้าหือหลอก แหะๆ
“ชื่อ ต้นอ้อ ค่ะ เรียนคณะบริหาร เอก การตลาดค่ะ”
“อ่อ เด็กบริหารนี่เอง ไปนั่งที่ได้แล้ว พิธีจะเริ่มแล้ว“ ถ้าฉันไม่ได้ตาฝาดหรืออะไร ฉันกลับเห็นเขาแอบอมยิ้มเล็กๆ กับท่าทางเอ๋อๆของฉันนะ
“ค่า~” ฉันรีบรับคำแล้วกลับไปนั่งที่ เห้อ~ ฉันหายใจพรืดใหญ่ นึกว่าจะโดนทำโทษ ค่อยยังชั่ว แค่ถามชื่อกับคณะแค่นั้น
พิธีเริ่มแล้วมีรุ่นพี่คนหนึ่งออกมาพูด คงจะเป็นตัวแทนละมั้ง
“ต่อไป ทุกคนจะเป็นเหมือนพี่เหมือนน้องกันนะค่ะ พวกพี่จะทำการผูกข้อมือให้ ขอให้พวกน้องๆตั้งใจ
เรียนนะค่ะ พวกพี่จะคอยเป็นสะพานให้น้องๆ ก้าวเดินไปถึงฝั่งให้ค่ะ”
มีรุ่นพี่หลายคนเดินมาผูกข้อมือให้ฉัน และอวยพรให้ฉันเรียนอย่างราบรื่นในรั้วมหา’ลัยแห่งนี้
แต่เอ๊ะอีตารุ่นพี่บ้าทำไมไม่ผูกข้อมือให้ใครเลยนะ ช่างเขาเถอะมัวแต่ยืนเก๊กหน้าหล่อให้สาวๆกรี๊ดอยู่ได้ เช๊อะ แต่....นั่นเขากำลังเดินมาทางฉันหลอเนี่ย ตายๆเมื่อกี้ฉันเผลอมองเขาอีกแล้วงั้นหลอ ฮือๆ คราวนี้ท่าทางจะไม่ได้ถามแค่ชื่อกับคณะแล้วละ T^T
“นี่เธอ” ฉันค่อยๆหันหน้าไปยิ้มแห้งๆให้พี่เขา “ค่ะว่าไงค่ะ”
“เอ้า ก็เอาข้อมือเธอมาสิ”
“ข้อมือ ?” ฉันทำหน้าเหวอไป5วินาที O_o?
“ใช่สิ ข้อมือไง ฉันจะผูกข้อมือให้เธอเอง หรือจะให้ฉันผูกคอเธอแล้วจับแขวนเลยล่ะ” น่านนนโหดอีกต้นอ้อรับไม่ได้ค่ะ
“ผูกข้อมือแหละค่ะ แหะๆ” ฉันเลยยื่นข้อมือไปให้เขา
“แค่นี้ก็หมดเรื่อง” รุ่นพี่ก็ได้ผูกข้อมือให้ฉันพร้อมกับคำอวยพร “ในที่สุดเราก็เจอกัน ขอให้การเรียนราบรื่น และฉันจะคอยดูแลเธอเอง” พอเขาพูดจบก็เดินจากฉันไปปล่อยให้ฉัน งง ในคำพูดของเขาอยู่พักใหญ่ๆ แล้วที่พี่เขาพูดหมายความว่าไงอะ ในที่สุดเราก็เจอกัน ฉันจะคอยดูแลเธอเอง ฉันงงไปหมดแล้ว ใครก็ได้ช่วยไขข้อข้องใจให้ฉันที
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น