ตอนที่ 23 : มันคือเกม
จบแว้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
ขอบคุณท่านผู้อ่านทุกท่านที่ติดตามมาโดยตลอด
ฝากผลงานชิ้นนี้ฉบับรูปเล่มด้วยเน้อ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

จบแว้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
ขอบคุณท่านผู้อ่านทุกท่านที่ติดตามมาโดยตลอด
ฝากผลงานชิ้นนี้ฉบับรูปเล่มด้วยเน้อ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
อยากรู้มาก
ต้องอ่านต่อ
เกือบแล้ว เกือบจำได้แล้ว ถ้าจำได้เมื่อไรล่ะก็ ข้าวตังจ๋า เล่นมันให้หนักเลยนะลูกTOT
บังเอิญ หนูก็มีแผลเป็น โดนพลาสติกไหม้แล้วมันเป็นจุดๆอ่ะ ใส่เข้าข้อแขน แต่ ข้างขวา 555+
แต่พี่หนูทำ (ไม่ใช่พระเอก - -*) เดินไม่ดู เอามาหล่นใส่น้อง ตอนนั้นยังอยู่ป.1ค่ะ กร๊ากๆ
เย้ ๆ พระเอกสงสัยแล้ววุ้ยยยยย กรี๊ดดดด !!~
ตายละ สุดฤทธิ์ อ่ะค่ะ พระเอก 555+
กลัวบ้างแล้วสิ
ป่วยแค่แปบเดียว อัพซะเยอะเลยจาอ่านหมดไหมเนี้ย
เจ็บเเทนข้าวตังเนอะ
โอ้....
ม่ายยยย
ทามมายถึงบีบหัวใจได้ขนาดนี้เนี่ยยยยย
อ๊ายยยยยย
น้าตาไหลมากมาย
เป็นเครื่องสังเวย
เหอๆ
รุ้ตัวซะทีเถอะนะ
สงสารเตมากเลยอ่ะตอนนี้
ธีมา ตกใจ ก้อเป็นด้วยย
เจ้เตสู้ๆๆ
เอาแล้วๆ
ควัน ออก หู เยย
โห อัพด่วนเลยพี่น้องง อยากอ่านใจจะขาดแล้วว
เพิ่งมาอ่านครั้งแรก มันส์มากๆๆๆๆๆมาอัพต่อเร็วๆ
นะคะ ธีอย่าใจร้ายกะเตมากล่ะ สงสารร
รู้ซักทีเหอะ
เง้อๆๆๆๆ
ค้างคา สุด ๆๆ ต่อเร้ว น้ะค้ะ
รอ รอ รอ !
แล้วต่อไปนี้จะทำไงล่ะเนี่ย
ชอบข้อความในเมล์ที่ธีมาส่งถึงข้าวตังค่ะ "คิดถึง"
อยากรู้เร็วๆจังว่าทำไมพระเอกเราถึงเป็นอย่างนั้น
ส่งสารนางเอกจังเลย
ถ้าพระเอกรู้ว่าเตชินีเป็นข้าวตัง
พระเอกจะทำอย่างไร
อยากให้อัพเร็วๆจังค่ะ
ข้าวรออ่านอยู่นะคะ
ทำเตเจ็บแสบมากก
มาอัพไวๆ น้าคอยอยู่
เดี๋ยวนายได้เสียใจหนักกว่านี้แน่
เตสู้ๆ นะ เอาใจช่วยอยู่
เพราะว่าฉันสอบเสร็จแล้ว เหอๆ จะตั้งหน้าตั้งตารออ่านน๊า เป็นกำลังใจให้คนแต่งด้วย สู้ๆ