คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : นายอยากจะบอกอะไร??(sakura)
ฉันกินเค้กซากุระที่ซาสึเกะทำมาให้และแบ่งไปให้ยัยพวกนั้นแล้ว
เค้กซากุระงั้นเหรอ??............ทำไมไม่ทำเค้กสตอเบอรี่เลยล่ะ-_-++
ในเมื่อครีมมันรสชาติสตอเบอรี่เห็นๆ(อันนี้เรื่องจริง คนเขียนเคยเห็นเค้กซากุระเลยซื้อมากินรสชาติสตอเบอรี่นั่นแหละ)
ฉันเดินไปเพื่อจะไปเปิดร้านและเตรียมของรอซาสึเกะ
"วันนี้มาเร็วจังเลยนะ"ซาสึเกะพูดแล้ววางกระเป๋าลงแล้วเดินเข้ามาใส่เสื้อกันเปื้อน
------------------------------------------------------------------------------
"ฉันไปเปิดเพลงนะ^-^"ฉันพูดแล้วเดินไปที่วิทยุกระจายเสียงแล้วเปิดเพลงญี่ปุ่น ตอนที่ฉันแล่นเสียงเพลงนั่นเรียบร้อย
แต่จู่ๆซาสึเกะก็เดินเข้ามาปิดเสียงเพลงแล้ว เปิดเพลงวัยรุ่นไทยแทน
-_-
แต่ฉันจะฟังเพลงญี่ปุ่นเลยตรงเข้าไปกดแล้วเปิดเพลงญี่ปุ่นต่อพอแล่นได้ซักพัก เขาก็เปิดเพลงไทยต่อแต่ฉันตรงไปเปิดเพลงญี่ปุ่นแทน แต่เขาก็แล่นเพลงนั่นต่อ-_-+
"โอ๊ย!!จะเปิดเพลงอะไรกันแน่ฟะ!!"ผู้ชายโต๊ะสิบพูดขึ้นแล้วเอานิ้วชี้มาทางเราสองคน
"เพราะนาย!!"ฉันด่าเขา(ด่าเจ้านายตัวเองด้วย-_-++)
"เธอไปต้อนรับแขก!!"ซาสึเกะพูดแล้วเดินออกไป เขาเป็นอะไรไป??
เขาดูเย็นชาแฮะไม่เหมือนทุกครั้ง ประจำเดือนไม่มารึไง??(ผู้ชายว้อย!)
------------------------------------------------------------------------------
ตอนนี้ฉันเดินไม่สบอารมณ์ไปรับแขก
"วันนี้เมนูเราพิเศษมี............"ฉันกำลังอธิบายกับผู้ชายคนหนึ่งและหล่อมั่กๆ>-<
"อยากได้เธอมากกว่า"หมอนั่นพูดแล้วส่งสายตากรุ้มกริ้มมาให้
ถึงนายจะหล่อ แต่ไม่ใช่สเป็คฉันละกัน.....-_-++"ทางร้านไม่มีนโยบายแบบนั้นค่ะ(เฟ้ย!!!)"ฉันพูดแล้วยื่นเมนูให้
"เธอก็ตามในฉันหน่อยสิ......เดี๋ยวฉันจะให้ทิป"เขาพูดแล้วเปิดกระเป๋าตังค์ให้ดูแบงค์เป็นฟ่อนๆ-_-++เสียใจย่ะ.......ฉันมีมากกว่านายสามเท่า
"ขอโทษนะคะ......ถ้าจะมีอารมณ์แดกเค้กละก็สั่งซะ!!!ถ้าไม่แดกก็ไสหัวออกไปได้ละเฟ้ย!!!!!!"ฉันตะคอกเสียงใส่ไอ้โรคจิตนั่นแล้วกระชากคอเสื้อแล้วถีบมันออกนอกร้านทันที (สวมบทโหด)
ฉันเดินไปที่โต๊ะต่อไปก่อนจะทำงานตามปกติ
"เมื่อกี้เธอทำบ้าอะไรหน่ะ??"ซาสึเกะเดินเข้ามาถาม
"เปล่า......ไม่มีอะไรค่ะ.....ท่านเจ้านาย"ฉันพูดแล้วยิ้มกริ่มก่อนจะไปจัดการรับแขกต่อแต่ซาสึเกะกุมขมับก่อนจะเดินเข้าห้องครัวไป
"ก๊ากๆๆๆๆๆๆไอ้บ้า!!!นี่นายไปตกท่อแล้วเหยียบหางหมามาเหรอ??
ชีวิตนายเหมือนโนบิตะจริงๆฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ"ไอ้เวรโต๊ะห้านั่งคุยกันสนุกสนาน-_-++
ฉันเดินไปที่โต๊ะเก้าเพื่อจะเสริฟกาแฟ
"น้องๆ ช่วยจัดการไอ้พวกนั่นหน่อยสิ.....พวกพี่รำคาญ"ผู้ชายอายุประมาณยี่สิบห้าเอ่ยขึ้นแล้วมีผู้หญิงอายุยี่สิบห้ากำลังปิดหูอยู่
ฉันเดินไปที่โต๊ะไอ้เด็กโนบิตะนั่นกอ่นจะตบโต๊ะจนถ้วยกาแฟลอยขึ้นสองเซนต์
"เงียบๆหน่อยได้มั๊ยฟะ!!!โต๊ะอื่นเค้ารำคาญเฟ้ย!!!"ฉันพูดแล้วกระชากคอเสื้อไอ้โนบิตะกับซูเนโอะขึ้นมาก่อนจะเขย่าสามสี่ครั้งแล้วปล่อยออก
"ขอโทษคร้าบบบบToT"ไอ้จมูกแหลมที่หน้าตาคล้ายซูเนโอะเข้ามาขอโทษฉันแล้วยกมือไว้โต๊ะอื่นๆ ฉันนี่มันผู้พดุงคุณธรรมจริงๆๆ^-^
"ซากุระ......วันนี้เธอจะเลิกก็ตามใจนะ"ซาสึเกะพูดเมื่อเห็นฉันเดินเข้าครัว
"ไม่จำเป็นนี่.....ในเมื่อตอนนี้มันคือเวลางาน"ฉันตอบแล้วกำลังจะเดินไปแต่เขากลับรั้งแขนฉันไว้
"เธอทำงานหนักแล้ว.....ไปพักผ่อนซะบ้างสิ"ซาสึเกะพูด งานหนัก??
อะไรฟะ??งงๆ
"ไม่เห็นเป็นไรเลย"ฉันพูดแล้วยิ้มให้เขา
"ก็เมื่อคืนเธอุตส่าห์ทำเค้กถึงเที่ยงคืนแล้วไหนจะมาเปิดร้านตั้งแต่ตอนเช้าอีก"ซาสึเกะพูด
แล้วเขารู้ได้ไง ว่าฉันกลับเที่ยงคืน-_-??
"ฉันไหวน่า...."ฉันพูดแล้วเดินออกไปแต่มือนั่นยังรั้งฉันไว้
ถ้านายจะสาราพรักก็รีบๆบอกสิ-_-++ฉันจะได้หักอกนาย
(ไม่เร็วขนาดนั้นหรอก)
"ฉันให้เธอเลิกครึ่งวัน"ซาสึเกะพูดแล้วปล่อยแขนฉัน
"อะไรของนายเนี่ย"ฉันถามหมอนั่น ร่างกายเริ่มเอนน้อยๆ
"เธอรู้มั๊ย??ว่าตอนนี้ตาเธอเหมือนหมีแพนด้าแล้ว"ซาสึเกะพูด
"จริงเหรอ??ฉันนอนหลับไม่เพียงพอเหรอเนี่ย??"ฉันพูดแล้วหยิบตลับแป้งขึ้นมา
"ไปพักผ่อนแล้วตาเธอจะไม่คล้ำ"เขาพูด
"อืมๆ...งั้นฉันไปล่ะ"ฉันพูดแล้วไปเปลี่ยนชุดที่ห้องเปลี่ยนชุดทันที
"ดูแลตัวเองด้วยล่ะ...ฉันเป็นห่วงนะ"ซาสึเกะพูด
"เมื่อกี่นายว่าอะไรนะ??ได้ยินไม่ถนัด"ฉันถามแล้วหันไปมองเขา
"-/////-ไม่มีอะไร??"เขาตอบแล้วเดินเข้าห้องครัวทันที
ความคิดเห็น