ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : หนึ่งวันของ Got7
สถานี JYP
เสียงดนตรีดังมาจาห้องซ้อมของเหล่าGot7
It’s not working
นี่มันใช้ไม่ได้เลยนะ
So stop fronting
หยุดอยู่ตรงนี้กับผมก่อนสิ
I know you want me
ผมรู้น่า ว่าคุณต้องการผม
Let’s start talking
เข้ามาคุยกันเถอะ
에이 다 아는데 왜 자꾸 숨겨
เอ ผมรู้หมดแล้วน่า จะแอบทำไมล่ะครับ
네가 날 좋아하는게 이미 네 얼굴에 쓰여있어
คุณชอบผมไม่ใช่เหรอ แหม มันก็เขียนอยู่บนหน้าคุณหมดแล้วนี่ครับ
에이 나를 보다 왜 눈을 돌려
เอ มองผมสิครับ จะหันไปไหนกันล่ะ
다 아는데 에이 에이
รู้หมดแล้วน่า
날 바라보는 시선이 느껴질 때
เมื่อไหร่ที่รู้สึกว่าเหมือนถูกมองขึ้นมา
돌아보면 언제나 네가 서있어 (Hey Girl)
ผมก็จะหันกลับไปเห็นคุณอยู่ตรงนั้นเหมือนเดิม
고개 돌려 먼 곳을 봐도
แล้วคุณก็ชอบหันหนีไปมองทางอื่นตลอด
놀라지 않은 척 해봐도
อย่าหลบไปเลยน่า แล้วก็เลิกหาข้ออ้างได้แล้วนะ
나는 알아 왜 네가 내 주위를 왜 맴도는지
ผมรู้อยู่แล้วล่ะ ว่าทำไม คุณถึงชอบมาวนเวียนใกล้ๆผม
에이 다 아는데 왜 자꾸 숨겨
เอ ผมรู้หมดแล้วน่า จะแอบทำไมล่ะครับ
네가 날 좋아하는게 이미 네 얼굴에 쓰여있어
คุณชอบผมไม่ใช่เหรอ แหม มันก็เขียนอยู่บนหน้าคุณหมดแล้วนี่ครับ
에이 나를 보다 왜 눈을 돌려
เอ มองผมสิครับ จะหันไปไหนกันล่ะ
다 아는데 에이 에이
รู้หมดแล้วน่า
날 좋아하는 마음을 모를거라
ชอบผมใช่ไหมนะ? ใจผมอยากจะรู้จริงๆนะ
믿고 있는 네 모습이 귀여워서 (So Cute)
เชื่อผมสิว่าคุณก็น่ารัก (So Cute)
모른 척 해주고 싶지만
อย่าแกล้งหลอกผมเล่นเลยนะ
더 이상은 못 참겠어 난
ผมไม่อยากจะทนอีกแล้วนะ
모두 알아 이리 와 봐
ผมรู้หมดทุกอย่างแล้วล่ะ ว่าคุณมาที่นี่ทำไม
더 이상 날 피하지 말고.
อย่าหนีผมไปไหนอีกเลยนะ
에이 다 아는데 왜 자꾸 숨겨
เอ ผมรู้หมดแล้วน่า จะแอบทำไมล่ะครับ
네가 날 좋아하는게 이미 네 얼굴에 쓰여있어
คุณชอบผมไม่ใช่เหรอ แหม มันก็เขียนอยู่บนหน้าคุณหมดแล้วนี่ครับ
에이 나를 보다 왜 눈을 돌려
เอ มองผมสิครับ จะหันไปไหนกันล่ะ
다 아는데 에이 에이
รู้หมดแล้วน่า
자 썸을 피하지 말고 나와
อย่าหนีผมไปง่ายๆแบบนั้นสิ
함께 썸 타 나를 봐 왜 이렇게 수줍음 타
ออกมาด้วยกันเถอะนะ มองมาที่ผมสิ ทำไมต้องเขินผมหน้าแดงแบบนั้นล่ะ
뭐가 무서워 나도 잘 못하지만
กลัวอะไรอยู่ล่ะครับ? ถึงผมจะดูเป็นคนไม่ดีมากเท่าไหร่ แต่ว่า
우리 핫 한 커플일 것 같아
ถ้าเราสองคนเป็นแฟนกัน ต้องเป็นคู่ที่ฮอตมากแน่ๆเลย
오늘부터 우리 1일 해
จากวันนี้ไป คือวันที่เริ่มนับ 1 ใหม่ของเรา
니 손을 잡고 걸어 다닐래
จับมือกันไว้ แล้วเดินไปด้วยกันในอนาคต
시간 아까워 자 어떡할래
ตอนนี้อาจจะพูดอะไรก็ได้ทั้งนั้น
언제까지 그렇게 계속 도망 다닐래 어?
แต่ไม่ว่าจะนานแค่ไหน เราก็จะเป็นเช่นนี้เสมอไป ในอนาคตก็วิ่งไปด้วยกันนะ
에이 다 아는데 왜 자꾸 숨겨
เอ ผมรู้หมดแล้วน่า จะแอบทำไมล่ะครับ
네가 날 좋아하는게 이미 네 얼굴에 쓰여있어
คุณชอบผมไม่ใช่เหรอ แหม มันก็เขียนอยู่บนหน้าคุณหมดแล้วนี่ครับ
에이 나를 보다 왜 눈을 돌려
เอ มองผมสิครับ จะหันไปไหนกันล่ะ
다 아는데 에이 에이
รู้หมดแล้วน่า
에이 다 아는데 왜 자꾸 숨겨
เอ ผมรู้หมดแล้วน่า จะแอบทำไมล่ะครับ
네가 날 좋아하는게 이미 네 얼굴에 쓰여있어
คุณชอบผมไม่ใช่เหรอ แหม มันก็เขียนอยู่บนหน้าคุณหมดแล้วนี่ครับ
에이 나를 보다 왜 눈을 돌려
เอ มองผมสิครับ จะหันไปไหนกันล่ะ
다 아는데 에이 에이
รู้หมดแล้วน่า
It’s not working
นี่มันใช้ไม่ได้เลยนะ
So stop fronting
หยุดอยู่ตรงนี้กับผมก่อนสิ
I know you want me
ผมรู้น่า ว่าคุณต้องการผม
Let’s start talking
เข้ามาคุยกันเถอะ
It’s not working
นี่มันใช้ไม่ได้เลยนะ
So stop fronting
หยุดอยู่ตรงนี้กับผมก่อนสิ
I know you want me
ผมรู้น่า ว่าคุณต้องการผม
Let’s start talking
เข้ามาคุยกันเถอะ
เมื่อเพลงจบทุกคน ต่างนั่งลงด้วยความเหน็ดเหนื่อย
"อ่า....เหนื่อยเป็นบ้าเลยแห๊ะ"เสียงของชายหนุ่มหวัง แจ็คสัน ดังมาเป็นอันดับแรก
"ช่วยไม่ได้นี่ ก็เรา ซ้อมมา4เพลงแล้ว ยังไม่ได้พักเลยนี่ครับ"คราวนี้รองมัคเน่ อย่าง กันต์พิมุก ภูวกุล หรือ แบมแบม เป็นฝ่ายพูดบ้าง
"สนุกก็สนุกนะ...แต่บอกคำเดียว...",มาร์ค ต้วน อี้เอิน พี่ใหญ่ของวง พูดเว้นช่วง
"เหนื่อยโว้ย!!!!"เจบี หรือ อิมแจบอม และ เจอาร์ หรือ จูเนียร์ หรือ ปาร์ค จินยอง ต่อให้
"เหอะๆ โลกนี้มันช่าง...."ชเว ยองแจ พึมพำแบบเบื่อโลกสุดๆ
ทั้งๆที่ทุกคนกำลังบ่นอยู่แต่ดูเหมือนจะมีคนหนึ่งที่หายไป
แบบไร้เสียงเลย
"เอ๊ะ แล้ว ยูคยอมล่ะ"ยองแจถามขึ้นคนแรก
"นั่นสิ เมื่อกี๊ยังนั่งอยู่นี่อยู่เลยนะครับ"
"อ่า...."
ทุกคนมองหน้ากัน แล้วรีบแยกย้ายกันไปหาทันที
อีกด้านหนึ่ง ยูคยอม
"อืม...1 2 3 4 5 6 และ7 โอเค ครบ รีบเอากลับไปให้พวกฮยองกินดีกว่า"ทางตัวคิม ยูคยอม มักเน่ ออกมาซื้อน้ำให้พวกเมมเบอร์ทุกคน
แต่กลับลืมบอกพวกเค้าว่าจะออกไปไหนซะนี่
"หวังว่าพวกฮยองคงไม่ดุเรานะ"
"เจอไหม!"แบมแบมตะโกนอย่างร้อนรน
"ไม่เจอเลย"จินยองตอบ
"ถ้าเกิดยูคเป็นอะไรขึ้นมา..."มาร์คพูดอย่างเป็นห่วง
"ยังไงก็ไปหากันอีกทีเถอะ"เจบีออกความคิดเห็น
"ทุกคน!"ร่างสูงของมัคเน่ ตะโกนเรียกพวกเมมเบอร์ซึ่งพอกลับมาก็ไม่รู้ว่าหายไปไหนกันหมด
"ง่ะ....ฮยอง!"
"เหมือนได้ยินเสียงใครเรียกฮยองไหม"มาร์คถาม
"นั่นสิครับ อาจเป็นยูคยอมกลับมาแล้วก็ได้นะครับ"แบมแบมบอก
"นั่นสิ ไปดูกันเถอ"แจ็คสัน วิ่งนำหน้าพวกเขาไป
ทุกคนวิ่งไปที่ห้อง และพบ ร่างโปร่งของมัคเน่ ที่นั่งบนโซฟาสีม่วง บนโต๊กลมตรงกลางมี น้ำอัดลม อยู่7กระป๋อง
"ยูคยอม! นายหายไปไหนมาเนี่ย!!!"เจบีตะโกนดุเด็กน้อยคนแรก
"ย่า! ก็ไปซื้อน้ำมาให้พวกฮยองนะสิครับ พวกฮยองนั่นแหละไปไหนมา!"ร่างโร่งของเด็กหนุ่ม ตะโกนอย่างงอนๆ เหมือนเด็กถูกทิ้ง
"พวกเราก็ไปหานายนั่นแหละ!"แจ็คสันพูดบ้าง
"หาผม?"
"ก็อยู่ๆนายก็หายไปไหนก็ไม่รู้ พวกฮยองเป็นห่วงนะ"
"ออมม่า.....คือ ผม ขอโทษฮะ ผมแค่เดินไปชั้นร่างเพื่อไปซื้อน้ำอัดลมมาให้พวกฮยอง ก็พวกฮยอง บ่นเหนื่อยๆกัน ผมเลยไปหาอะไรเย็นๆมาให้ ขอโทษนะฮะ"
ยูคยอมพูดเสียงอ่อยๆ เขารู้ว่าพวกฮยองเป็นห่วงเขา
"ผมขอโทษฮะ"
ยูคยอมพูดเสียงอ่อยๆ
เสียงหวานที่ขัดกับส่วนสูง ทำเอาเหล่าเมมเบอร์คนอื่น ใจอ่อนและรีบเดินเข้ามาหายูคยอม
พลันบอกให้เด็กหนุ่มหยุดพูดขอโทษ
"ไม่เป็นไร ยูค ฮยองขอโทษที่ดุ"
หลังจากนั้นทุกคนก็เตรียมตัวกลับที่พัก
"อ้าว! หลับซะงั้น"แจ็คสันพูดขึ้นเมื่อยูคหลับหัวมาพิงไหล่เขาเรียบร้อย
"หึๆ นี่แจ็คเอาหัวยูคมาพิงฉันก็ได้นะ ฉันรู้ว่านายหนัก"มาร์คพูด
"ไม่ต้องๆเลย "
หลังจากถึงหอร่างของยูคยอมก็ตื่นขึ้นมานิดๆ
ด้วยความงัวเงียสุดๆ
"อือออ"เสียงหวานครางออกมาเบาๆในลำคอ
'อึก....นี่ถ้าลักหลับหน่อยจะมีใครว่าอะไรไม๊ฟะ!'ทุกคนคิดขึ้นมาพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย
"ยูคยอม...ยูคยอม...ตื่นได้แล้ว"ยองแจสกิดร่างโปร่งของมักเน่
"งืออ....อายองแจฮยอง"
"ถึงแล้วนะ"
อืม...ขอบคุณฮะ"
ทุกคนแยกย้ายกันไปอาบน้ำเตรียมตัวทานอาหาร
ในขณะที่ห้องของ แบมแบม และยูคยอม
ยูคยอมกำลังถอดเสื้อนอกออก เผยให้เห็นไหล่สีขาวนวล ไร้สิ่งใด ขาวมากจนทำให้ใครบางคนเกิดอาการอยากฝากรอยไว้บนร่างกายเหลือเกิน
"แบม...แบมแบม!"แบมแบมถึงกับสะดุ้งเมื่อยูคยอมมาอยู่ตรงหน้าเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
"ม...มีอะไรเหรอ"
"ก็ฉันเรียกตั้งนานแล้วแบมอ่ะไม่ฟังเลย"แก้มขาวเริ่มพองลมอูมๆ อย่างน่าหมั่นเขี้ยว จนเขาอยากเอื้อมมือไปหยิกสักที
"แล้วเรียกไมอ่ะ"
"ก็แบมๆอ่ะ จ้องฉันอยู่นานเลยมาถามนี่ไงว่ามีอะไรผิดปกติเหรอ"
"ป...ปล่าวหรอก...ยูคไปอาบน้ำเถอะ"
"โอเค!"
หลังอาบน้ำเสร็จทุกคนก็ลงมาทานอาหารกัน
"อ่ะนี่ยูค ลองกินนี่สิ"มาร์คยื่นลูกชิ้นให้
"ขอบคุณฮะฮยอง"
"อืม..มานี่ฮยองป้อน"
"ขอบคุณฮะ"
"ไหน เมื่อกี๊ฮยองป้อนแล้วคราวนี้ป้อนฮยองบ้างสิ"
"ครับๆ"
หลังทานอาหารเสร็จ ทุกคนจึงแยกย้ายกันเข้าห้อง
"แบมแบม..."
"อะไร" ยูคยอมรู้สึกใจไม่ดี แบมแบมไม่เคยพูดห้วนๆมาก่อน
"เอ่อ...เป็นอะไรเหรอ"
"ปล่าวหนิ"
"งอนอ่อ"
"ไม่ได้งอน"
"แบมแบม....นายงอนอะไรเนี่ย"
ยูคยอมยังคงถามต่อไป เพราะหลังจากทานอาหารแบมแบมไม่คุยกับเขาเลย
"แบมแบม อย่ามทำตัวไร้เหตุผลแบบนี้สิ"
"ใช่สิ! ใครจะเหมือนกับมาร์คฮยองกันล่ะ! ทั้งมีเหตุผล เป็นพี่ใหญ่ ใจดี ไม่เหมือนฉัน นี่"
'ออ....หรือว่างอนเรื่องที่เราป้อนอาหารกับมาร์คฮยอง'
"รึว่านายหึงเหรอ"
"ใช่สิ! ฉันหึง หวงด้วย!"แบมแบมผลักยูคลงไปนอนราบกับเตียงของเขา
"อ...เอ่อ"
"ทำไม...ทำไมนายต้องไปยอมอะไรๆทุกเรื่องเลย "
แบมแบมซุกหน้าตรงข้างๆหัวยูคยอม
"แบม"
"ทำฉันหึง คืนนี้รับผิดชอบด้วยการมาเป็หมอนข้างให้ฉันด้วย"
"เอ๋!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
แล้วทำไมเขาต้องมาเป็นหมอนข้างให้แบมแบมด้วยเนี่ย! > <
คืนนี้ได้หมอนข้างดีซะแล้ว..ขอโทษนะครับฮยอง คืนนี้ผมขอเก็บก่อนคะแนนละกัน : )
_________________________________________________________
ตอนนี้ดูถ้าน่าจะเป็น BamYugMark นะคะเนี่ย
มาเม้นกันด้วยนะ ไม่งั้นไรต์ก็อาจไม่อยากอัพ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น