ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1 : วิทยาศาสตร์ แล ศรัธธา
ณ ห้องนั่งเล่นในบ้านคุโรซากิ
คารินกำลังนอนอยู่บนตัวโทชิโร่
" ลองทายสิโทวว่าวันนี้ฉันได้เรียนอะไร"คารินพูดกับแฟนของเธอ
โทชิโร่ มองที่สาวผมสีดำที่นั่งตักเขาอยู่ คารินมอวไปที่โทรทัศน์ อย่างจิงจัง
"ดี วันนี้ ฉันเรียนเรื่องจิตวิทยา ครูบอกฉันว่าวิทยาศาสตร์อยู่เบื้องหลังความรัก "
โทชิโร่ ฟังอยู่อย่าง เงียบและ ดวงตาของเขา ยังคงปิด
คาริน ยังคง พูดอธิบาย และแฟนหนุ่มของเธอ ก็ยังคง ฟังอย่างตั้งใจ(แน่นะว่านี่ตั้งใจ\ไรต์)
" ฉันพบว่า มัน ใช้เวลาประมาณ เก้าสิบ วินาทีและ สี่นาที เพื่อตรวจสอบว่า คุณ ชอบใครสักคน . ครู ของเรา บอกเราว่า มีสาม ขั้นตอนหลัก . "
เธอ หยุด ความพยายามที่จะ นึกถึงสิ่งที่ครูสอนในตอนเช้า
" ฉันจำได้ว่าส่วนหนึ่ง เป็น ที่ความต้องการทางเพศ " เธอ ลังเล
"นั่นคือ เมื่อ ฟีโรโมนโหมกระหน่ำ และสิ่งที่ ความตึงเครียด สร้างขึ้น
.ขั้นตอน ที่สองคือ สถานที่ .ฉัน คิดว่ามันคือความตื่นเต้น มันเกี่ยวกับ การสื่อสาร..เอ่อ สื่อสาร "
" สารสื่อประสาท ใช่ไหม "โทชิโร่ถามแฟนสาวของเขาที่พยายามจะนึก
"ใช่ " คารินมองที่ โทชิโร่ แล้วถาม" นายรู้ได้ไงอ่ะ "
" ฉันได้เรียนรู้ตอนช่วงต้องมาอยู่ในคาราคุคุระช่วง สงครามกับ อารันคาร์. "
"โอ้ดี ครูบอกว่า หัวใจเราจะเต้น เร็วขึ้นเมื่อเราพบคนที่เราต้องการ"
คารินหยุดพูด แล้วขยับตัวน่งตรงเบาะแทน" หยิบผ้าห่มให้ก่อนได้มะ ฉันเริ่มรู้สึก เหมือนไปขั้วโลกแล้วอ่ะ -O-"
โทชิโร่ทำตาม
"และ " คารินต่อแล้วมุดลงไปในผ้าห่ม
"และ เราจะมีความรู้สึกที่แนบแน่น เช่นครูบอกว่า ให้นึกถึงแม่ ที่พอเห็นลูกอยู่ในอันตรายก็จะเข้าไปปกป้องทันที"
"เธอ จึงคิดเหมือนว่าฉันเป็นลูกงั้นเหรอ?"โทชิโร่หัวเราะ
"เปล่าซักหน่อย...โทวมั่ว"คารินเรียกด้วยชื่อเล่นที่เธอตั้งให้
พวกเขาหัวเราะ และยิ้ม ด้วยกัน
"เธอรู้ เราไม่สามารถเปรียบทุกอย่างกับ วิทยาศาสตร์ ได้. "โทชิโร่พูด
คารินมอง ในตาสีเขียวของเขา
"ทำไม ไม่ ครูไม่สอนนายตอนนายอยู่ที่นี่เหรอ"คารินถาม
"สอนสิ แต่ฉันคิดว่าความรักของเราไม่สามารถ อธิบายเพียง2-3ขั้นตอน หรอกนะ. "
คาริน ขมวดคิ้ว " นาย หมายความว่าไง ในเมื่อ ขั้นตอนทั้งหมดอธิบายเกี่ยวกับเราได้หมดเลย. "
"มันไม่ " โทชิโร่ยืนยัน
คารินนั่งและกอดอก และยืนยันคำเดิมของเธอ
"อืม....แต่" เขา เขยิบมานั่งกับเธอ และกอดเธอ" ครู ชีววิทยา ของเธอ จะบอกไม่ได้และอธิบายไม่ได้ถึงความรักที่ฉันมีต่อเธอ . "(หวานซะ\ไรต์ น้ำเน่า -A-\คาริน)
" น้ำเน่าเกินไปนะ คุณหัวหน้าฮิซึกายะ" คารินพูด เบื่อๆพลางครางและ ผลักมือของเขา ออกไปและ นอนลงไป
" หนังน้ำเน่าของยูสึ ทำให้นายเพี้ยน "คารินขมวดคิ้ว
ยมทูตดวงตาสีเขียว หัวเราะ "ฉัน ไม่ได้ล้อเล่น . มันจะมีการสื่อสารประสาทฉันเหรอ มันเป็นไปได้ในสิ่งที่ฉันบอกไป "โทชิโร่ยิ้ม
คาริน หยุดไป 5วิ
" ฉันไม่คิดว่า...." เธอกล่าว ตามความเป็นจริง
" อาจจะเป็น ที่ด้ายแดงแห่งโชคชาตะ "
"ฉันจะ บอกนายว่าทำไม . มันเป็นเพราะ ฉันตัดสินใจที่จะเลือกนาย . ถ้ามันไม่ใช่วิทยาศาตร์ ก็ไม่ใช่ เส้นด้ายสีแดงแห่งโชคชะตา เรื่องแบบนั้นเห็นชัดเลยว่าไร้สาระ มันก็เพราะ ฉันตัดสินใจที่จะ ตกหลุมรักกับ นาย เข้าใจ๊ . "คารินเถียงแฟนของเธอ
"เธอนี่..... ใครให้กิของผิดสำแดงรึไง...วันนี้ไม่ยอมรับคำโต้ของฉันเลยนะ"
โทชิโร่คราง บางครั้ง มันเป็นเรื่องยาก มากที่จะ เอาใจ แฟนสาวของเขา
คารินกำลังนอนอยู่บนตัวโทชิโร่
" ลองทายสิโทวว่าวันนี้ฉันได้เรียนอะไร"คารินพูดกับแฟนของเธอ
โทชิโร่ มองที่สาวผมสีดำที่นั่งตักเขาอยู่ คารินมอวไปที่โทรทัศน์ อย่างจิงจัง
"ดี วันนี้ ฉันเรียนเรื่องจิตวิทยา ครูบอกฉันว่าวิทยาศาสตร์อยู่เบื้องหลังความรัก "
โทชิโร่ ฟังอยู่อย่าง เงียบและ ดวงตาของเขา ยังคงปิด
คาริน ยังคง พูดอธิบาย และแฟนหนุ่มของเธอ ก็ยังคง ฟังอย่างตั้งใจ(แน่นะว่านี่ตั้งใจ\ไรต์)
" ฉันพบว่า มัน ใช้เวลาประมาณ เก้าสิบ วินาทีและ สี่นาที เพื่อตรวจสอบว่า คุณ ชอบใครสักคน . ครู ของเรา บอกเราว่า มีสาม ขั้นตอนหลัก . "
เธอ หยุด ความพยายามที่จะ นึกถึงสิ่งที่ครูสอนในตอนเช้า
" ฉันจำได้ว่าส่วนหนึ่ง เป็น ที่ความต้องการทางเพศ " เธอ ลังเล
"นั่นคือ เมื่อ ฟีโรโมนโหมกระหน่ำ และสิ่งที่ ความตึงเครียด สร้างขึ้น
.ขั้นตอน ที่สองคือ สถานที่ .ฉัน คิดว่ามันคือความตื่นเต้น มันเกี่ยวกับ การสื่อสาร..เอ่อ สื่อสาร "
" สารสื่อประสาท ใช่ไหม "โทชิโร่ถามแฟนสาวของเขาที่พยายามจะนึก
"ใช่ " คารินมองที่ โทชิโร่ แล้วถาม" นายรู้ได้ไงอ่ะ "
" ฉันได้เรียนรู้ตอนช่วงต้องมาอยู่ในคาราคุคุระช่วง สงครามกับ อารันคาร์. "
"โอ้ดี ครูบอกว่า หัวใจเราจะเต้น เร็วขึ้นเมื่อเราพบคนที่เราต้องการ"
คารินหยุดพูด แล้วขยับตัวน่งตรงเบาะแทน" หยิบผ้าห่มให้ก่อนได้มะ ฉันเริ่มรู้สึก เหมือนไปขั้วโลกแล้วอ่ะ -O-"
โทชิโร่ทำตาม
"และ " คารินต่อแล้วมุดลงไปในผ้าห่ม
"และ เราจะมีความรู้สึกที่แนบแน่น เช่นครูบอกว่า ให้นึกถึงแม่ ที่พอเห็นลูกอยู่ในอันตรายก็จะเข้าไปปกป้องทันที"
"เธอ จึงคิดเหมือนว่าฉันเป็นลูกงั้นเหรอ?"โทชิโร่หัวเราะ
"เปล่าซักหน่อย...โทวมั่ว"คารินเรียกด้วยชื่อเล่นที่เธอตั้งให้
พวกเขาหัวเราะ และยิ้ม ด้วยกัน
"เธอรู้ เราไม่สามารถเปรียบทุกอย่างกับ วิทยาศาสตร์ ได้. "โทชิโร่พูด
คารินมอง ในตาสีเขียวของเขา
"ทำไม ไม่ ครูไม่สอนนายตอนนายอยู่ที่นี่เหรอ"คารินถาม
"สอนสิ แต่ฉันคิดว่าความรักของเราไม่สามารถ อธิบายเพียง2-3ขั้นตอน หรอกนะ. "
คาริน ขมวดคิ้ว " นาย หมายความว่าไง ในเมื่อ ขั้นตอนทั้งหมดอธิบายเกี่ยวกับเราได้หมดเลย. "
"มันไม่ " โทชิโร่ยืนยัน
คารินนั่งและกอดอก และยืนยันคำเดิมของเธอ
"อืม....แต่" เขา เขยิบมานั่งกับเธอ และกอดเธอ" ครู ชีววิทยา ของเธอ จะบอกไม่ได้และอธิบายไม่ได้ถึงความรักที่ฉันมีต่อเธอ . "(หวานซะ\ไรต์ น้ำเน่า -A-\คาริน)
" น้ำเน่าเกินไปนะ คุณหัวหน้าฮิซึกายะ" คารินพูด เบื่อๆพลางครางและ ผลักมือของเขา ออกไปและ นอนลงไป
" หนังน้ำเน่าของยูสึ ทำให้นายเพี้ยน "คารินขมวดคิ้ว
ยมทูตดวงตาสีเขียว หัวเราะ "ฉัน ไม่ได้ล้อเล่น . มันจะมีการสื่อสารประสาทฉันเหรอ มันเป็นไปได้ในสิ่งที่ฉันบอกไป "โทชิโร่ยิ้ม
คาริน หยุดไป 5วิ
" ฉันไม่คิดว่า...." เธอกล่าว ตามความเป็นจริง
" อาจจะเป็น ที่ด้ายแดงแห่งโชคชาตะ "
"ฉันจะ บอกนายว่าทำไม . มันเป็นเพราะ ฉันตัดสินใจที่จะเลือกนาย . ถ้ามันไม่ใช่วิทยาศาตร์ ก็ไม่ใช่ เส้นด้ายสีแดงแห่งโชคชะตา เรื่องแบบนั้นเห็นชัดเลยว่าไร้สาระ มันก็เพราะ ฉันตัดสินใจที่จะ ตกหลุมรักกับ นาย เข้าใจ๊ . "คารินเถียงแฟนของเธอ
"เธอนี่..... ใครให้กิของผิดสำแดงรึไง...วันนี้ไม่ยอมรับคำโต้ของฉันเลยนะ"
โทชิโร่คราง บางครั้ง มันเป็นเรื่องยาก มากที่จะ เอาใจ แฟนสาวของเขา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น