ทางที่ต้องเลือก

ข้อมูลเบื้องต้น

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ได้แต่งไว้นานแล้ว

แต่ไม่เคยรู้เลยว่าเรื่องที่แต่ง คนอื่นจะคิดยังไงบ้าง

เลยเอามาโพสไว้

ช่วยคอมเม้นให้ด้วยนะค่ะ

อยากรู้มากเลยค่ะ

เนื้อเรื่อง

     “ทอม ได้ยินมาว่าพี่รุ้งจะไปดูหนังกับนายวันเสาร์นี้ใช่ไหม นายโชคดีจังเลยมีพี่รุ้งคอยพาไปเที่ยว แถมออกเงินให้อีก ทีฉันไม่มีบ้าง เฮ้อ”มิ๊กซ์เพื่อนรักของฉันเดินเข้ามาทักแล้วบ่น
     “มิ๊กซ์นายไปได้ข่าวมาจากไหนฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย”ฉันถาม มันน่าสงสัยฉันยังไม่รู้เรื่องเลย แล้วมันไปเอาเรื่องนี้มาจากไหน
     “เค้าลือกันทั่วแบนด์แล้ว อ้าวเรานึกว่าพี่รุ้งมาถามนายแล้วซะอีก”มิ๊กซ์ถามทำหน้างง

      ไอ้คนที่งงควรเป็นฉันซะมากกว่าอีกในเมื่อเรื่องของฉันยังไม่รู้แต่คนอื่นรู้หมดเลย ฉันคิดอยู่ในใจ แล้วตอบคำถามของมิ๊กซ์

      “พี่รุ้งยังไม่ได้มาชวนเราเลย”

      “ทอม”

      พูดยังไม่ทันขาดคำก็มาละ ตายยากจริงๆ เสียงที่ตะโกนเรียกฉันนั้นคือ เสียงของพี่รุ้ง

      “อะไรฮะพี่รุ้ง”ฉันถามทันทีที่พี่รุ้งเดินมาถึง

      “ไม่มีอะไรหรอ พี่แค่จะมาชวนไปดูหนังวันเสาร์นี้ว่างใช่ไหม”พี่รุ้งถามเสียงอ้อนวอน แต่การพูดส่อแววว่าต้องว่างไม่งั้นตาย

      “ว่างฮะ เออพี่รุ้งน้องพาเพื่อนไปด้วยได้ไหม”ฉันถามกลัวพี่รุ้งจะตอบว่าไม่ได้

      “ได้สิ แต่ต้องไม่ไปกวนการดูหนังของพี่กับน้องทอมละ”พี่รุ้งตอบแบบดักความคิดของฉัน แล้วก็เดินจากไปเข้าเรียน

      “มิ๊กซ์ หนึ่ง พวกนายต้องไปกับฉันด้วยเข้าใจไหม”ฉันหันไปถามมิ๊กซ์และเพื่อนอีกคนหนึ่งที่พึ่งเดินเข้ามา

      “ถ้าเรื่องนายจะไปดูหนัง ฉันไปด้วยไม่ได้ เพราะฉันต้องอยู่เลี้ยงน้องที่บ้าน”หนึ่งพูดขึ้นอย่างรู้ทัน

       “งั้นมิ๊กซ์นายต้องไปนะ”ฉันพูดขัดมิ๊กซ์ที่กำลังจะปฏิเสธ 

       ในห้องเรียน

        “ทอม นายรู้รึยัง ว่า โม กับ ฟ้า ก็จะไปดูหนังที่เดียวกันกับนาย”หนึ่งกระซิบบอกขณะที่กำลังนั่งเรียนอยู่

        “จริงแล้วสองคนนั้นไปกี่โมงละ”ฉันหันไปกระซิบถาม

         “...”ไม่มีเสียงตอบรับ

         “ไอ้หนึ่ง ฉันถามว่าไปกี่โมง”ฉันโมโหตะคอกใส่มันด้วยเสียงที่ไม่ดังมากแต่ดังพอจะให้ครูที่กำลังเดินมาได้ยิน

         “เดียวนี้เลยไง เด็กหญิงแสงเดือน ออกมาทำแบบฝึกหัดหน้าชั้นเดียวนี้”ครูหันกลับมาสั่งด้วยน้ำเสียงที่ขัดไม่ได้

          หลังเลิกเรียน

           “ตกลงว่าเสาร์นี้นายไปไม่ได้ใช่ไหมหนึ่ง”ฉันพูดยังไม่หายโกรธที่มันยังไม่ยอมตอบคำถาม

           “ใช่นายไปกับมิ๊กซ์ก็แล้วกันนะ”พูดจบมันก็ดึงสองกับสามไปนั่งที่ประจำ ส่วนฉันกับมิ๊กซ์ก็แยกไปซ้อมดุริยางค์

        “สายฝน มิ๊กกี้ วันเสาร์นี้มาซ้อมที่จะออกงานพืชสวนโลกด้วยนะ ตอนบ่ายโมงถึงสี่โมงครึ่ง ห้ามติดธุระ ไปบอกหมอกให้ครูด้วย เดี๋ยวครูจะไปบอกพี่จอมกับพี่ไหมให้”แล้วครูดุริยางค์ก็เดินออกไปโดยไม่รอคำตอบ

      ระหว่างทางกลับบ้าน

        “มิ๊กซ์ นายว่าเราจะไปดูหนังหรือมาซ้อมดีละ”ฉันถามมิ๊กซ์

        “นายไปดูหนังก่อนสิแล้วค่อยมาซ้อม”มิ๊กซ์ตอบโดยไม่คิดอะไรมาก

        “ไปดูหนังกลับมาไม่ทันซ้อม หนังเลิกบ่ายโมงครึ่ง”ฉันโต้กลับทำให้สีหน้ามิ๊กซ์สลดลงทันที

         เราเดินกันมาเรื่อยจนถึงทางแยก

         “ทอมนายเอากลับไปคิดที่บ้านก็แล้วกันนะยังมีเวลาเหลืออยู่อีก”แล้วก็เลี้ยวไป

         เช้าวันศุกร์

         “ทอมตกลงเอายังไง วันนี้วันศุกร์แล้วนะ”มิ๊กซ์ถามทันทีที่ฉันเดินเข้าโรงเรียนมา

         “เราจะมาซ้อม บอกพี่รุ้งแล้ว พี่รุ้งว่าไม่เป็นไรเดียวอาทิตย์หน้าค่อยไป”ฉันพูดอย่างอารมณ์ดี แต่ในใจกลับนึกเสียดายเพราะนานทีจะได้ไปดูหนัง วันเวลาเดียวกับกับโม

         “คิดดีแล้วแน่นะ”มิ๊กซ์ถามยังไม่ยอมเลิก

         “คิดดีแล้ว”

         บ่ายวันเสาร์

         “เมื่อไรอาจารย์อัศจรรย์จะมาเนี่ย บ่ายโมงครึ่งแล้วนะ”ฉันนั่งบ่นอยู่ในห้องดุริยางค์

         “เดียวอาจารย์ก็มารอหน่อยสิ อย่าบ่นมากน่ารำคาญ”พี่จอมว่าเข้าให้

         “อาจารย์บอกว่าติดธุระจะมาตอนบ่ายสาม”พี่ไหมเดินเข้ามาพร้อมข่าวร้าย

         “แง อาจารย์แกล้งพวกเราหรอเนี่ย”พวกเราที่มาก่อนสามคนโวยวาย

         “เป็นไงบอกแล้วว่าให้ไปดูหนัง”มิ๊กหันมาว่าฉัน แล้วเดินไปหยิบลูกบอลมาเล่น

         “ขอโทษคร้าบบ ผมผิดไปแล้ว”ฉันตอบแบบประชด

         “เราไปเล่นบอลกันเถอะ”มิ๊กซ์พูดแบบไม่ติดใจอะไร

         เล่นบอลครั้งนั้นสนุกมาก แต่ไม่รู้ว่าพี่รุ้งกับโมจะเป็นไงกันมั่ง

          เฮ้อ ตกลงคิดถูกหรือเปล่าที่มาซ้อมดุริยางค์ไม่ไปดูหนัง