คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 04
Chapter 04
There's a fire starting in my heart,
Reaching a fever pitch and it's bring me out the dark,
The scars of your love remind me of us,
They keep me thinking that we almost had it all,
The scars of your love, they leave me breathless,
I can't help feeling,
ในใจของฉันมีกองไฟกำลังลุกโชน
ฉันจะไม่ทนเธออีกต่อไป ดวงไฟนั้นกำลังพาฉันออกไปจากความมืดมิด
บาดแผลจากความรักของเธอทำให้ฉันนึกถึงตอนที่เราอยู่ด้วยกัน
มันทำให้ฉันคิดว่า... เราเกือบจะได้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราต้องการมาด้วยกันแล้ว
แผลในใจจากเธอ มันทำให้ฉันเกือบตาย
มันทำให้ฉันอดคิดไม่ได้
We could have had it all,(You're gonna wish you never had met me),
Rolling in the deep,(Tears are gonna fall, rolling in the deep),
You had my heart inside of your hand,(You're gonna wish you never had met me),
And you played it to the beat,(Tears are gonna fall, rolling in the deep),
ว่าเราเกือบจะมีทุกๆความรู้สึกที่เราต้องการแล้ว (แล้วเธอจะคิดว่าไม่น่ามาเจอกับฉันเลย)
ฉันหลงเชื่อเธอจากก้นบึ้งของหัวใจฉัน (เธอจะต้องน้ำตาตกใน)
เธอเคยกุมหัวใจฉันไว้ทั้งดวง (แล้วเธอจะคิดว่าไม่น่ามาเจอกับฉันเลย)
แล้วเธอก็พังมันยับเยิน (เธอจะต้องน้ำตาตกใน)
เพลง Rolling in The Deep - Adele
ที่มา http://www.melodyinthai.com/2012/04/rolling-in-deep-adele.html
เสียงเพลงสากลยอดฮิตที่ถูกปรับแต่งทำนองใหม่แต่ยังคงไว้ซึ่งจังหวะหนักแน่นชวนให้โยกหัวตามดังก้องไปทั่ว นักร้องชายที่อยู่หน้าเวทีสามารถเรียกเสียงกรี๊ดจากเหล่าผีเสื้อราตรีทั้งหญิงและชายได้เป็นอย่างดีไม่แพ้วงร็อคอินดี้อีกวงหนึ่งที่มีคิวขึ้นแสดงในอีกชั่วโมงกว่าๆต่อจากนี้
SWAG จ้างนักร้องประจำทั้งหมด 2 วง ด้วยกัน โดยมี Lucifer เป็นวงหลักที่ใช้เรียกลูกค้า และอีกหนึ่งวงสำหรับสับเปลี่ยนในวันอังคาร-พุธ และเล่นในช่วงสามทุ่มของวันพฤหัสบดี-อาทิตย์ ส่วนวันจันทร์เป็นวันปิดร้าน นั่นหมายถึงว่า Lucifer จะเล่นแค่ช่วงเวลา23.00-24.00 ของวันพฤหัส-อาทิตย์เท่านั้น
ทงเฮนั่งมองแก้วในมืออย่างใช้ความคิด ยังเหลือเวลาอีกเกือบชั่วโมงกว่าคนที่เขารอคอยจะมาถึง ตั้งแต่คืนวันอาทิตย์ที่เขาปาดหน้าพาหญิงสาวชุดดำนั่นไปก็ไม่รู้ว่าร่างบางจะรู้สึกยังไงบ้าง
เอากันจริงๆก็ไม่รู้ว่าทำไปทำไมเหมือนกัน อยากได้หรือก็เปล่า ผู้หญิงแบบนั้นหาที่ไหนเมื่อไหร่ก็ได้ แต่ก็ไม่รู้สิแค่ลองจินตนาการว่าอีกคนจะหัวเสียแค่ไหนที่โดนตัดหน้าไปแบบนั้นรอยยิ้มก็มาประดับบนใบหน้าเขาแล้ว
ถึงอีกฝ่ายจะปฏิเสธจริงจังขนาดนั้นแต่ถ้าคิดว่าเขาจะย้อมแพ้ง่ายๆแล้วละก็ บอกไว้เลยว่าคิดผิด “ในเมื่ออยากได้ ก็ต้องได้สิ”
“จ้องขนาดนั้น จะสิงเข้าไปในแก้วเลยมั้ยครับ” เสียงทักทายของบุคคลมาใหม่ เรียกให้ทงเฮหลุดออกจากความคิดและวางแก้วในมือลงที่โต๊ะดังเดิมทั้งที่ยังไม่ได้ดื่มเลยด้วยซ้ำ
“กินอะไรก็สั่งเอานะ” ทงเฮว่าง่ายๆอย่างเป็นกันเอง
“ไม่ได้มาซะนานคนยังเยอะเหมือนเดิม ไอ้แจ็คสันนี่ใช้ได้เลยนะ” คนมาใหม่เอ่ยชื่นชมกิจการที่เพื่อนตนเองเป็นคนออกทุน
“ก็มันน้องใครล่ะ” ทงเฮยักคิ้วน่าหมั่นไส้ส่งไปให้
“ถุย !!! ไอ้พี่มันที่ลอยไปลอยมางานการไม่ทำอ่ะนะ” ว่าด้วยความสะใจก่อนจะยกแก้วที่พนักงานเพิ่งส่งให้ขึ้นดื่ม
“เออ เดี๋ยวถึงเวลาก็ไปเองแหละน่า”
“เมื่อไหร่ล่ะครับ นี่จะสองปีเข้าไปแล้วยังไม่เห็นแม้แต่เงาหัว ถามจริงๆทางไปบริษัทยังจำได้หรือเปล่าเถอะนายน่ะ”
เขาและทงเฮเรียนจบปริญญาโทพร้อมกันที่อเมริกาจนเขากลับมาทำงานที่เกาหลีได้เกือบ 2 ปีถึงได้รับข่าวว่าทงเฮเพิ่งจะกลับมาเกาหลี จากวันที่ได้รู้ข่าวจนถึงวันนี้ก็ปาไปครึ่งเดือนแล้ว แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าอีกคนจะไปเหยียบที่บริษัทเลย เขาต้องทนฟังบิดาของเจ้าตัวบ่นแล้วบ่นอีกถึงเรื่องที่ทงเฮไม่ยอมกลับเกาหลีสักทีทั้งที่เรียนจบนานแล้ว
“ไม่นานหรอกน่า หาแรงบันดาลใจก่อน” ทงเฮไม่ได้สนใจวาจาค่อนขอดของเพื่อนรัก
“หายากเนอะแรงบันดาลใจ กะจะหาไปตลอดชีวิตมั้ง” ว่าเข้าให้ด้วยน้ำเสียงประชดประชัน
“ใกล้แล้วละ” ทงเฮยกยิ้มน้อยๆยามเมื่อนึกถึงใครบางคน
“หืม.........หมายความว่าไง..ใกล้แล้ว” ชายหนุ่มอีกคนเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ
ทงเฮไม่ได้ตอบอะไรแต่กลับหันไปมองผ่านระเบียงกระจกใสลงไปด้านล่างที่มีใครบางคนนั่งอยู่ คงจะเพิ่งมาถึงสินะ วันนี้ร่างบางใส่เสื้อตัวในคล้ายลายเสือสีขาวดำและคลุมทับด้วยสูทแบบลำลองธรรมดาสีดำอีกทีหนึ่ง แต่ความน่ามองไม่ได้ลดลงเลย
ทั้งคู่นั่งดื่มและคุยกันไปเรื่อยๆจนกระทั่งถึงเวลาที่ Lucifer ขึ้นแสดง เสียงร้องตะโกนชื่อ อี ฮยอกแจ ดังก้องไปทั่วไปทั้งผับเมื่อเสียงกลองในช่วงอินโทรของเพลงดังขึ้นโดยที่ไฟบนเวทียังคงเป็นแสงสลัวๆจนแทบมองไม่เห็นอะไร ฮีชอลยังคงรักษาจังหวะของกลองไว้ไม่เร็วและไม่ช้าจนเกินไปแต่จังหวะก็หนักพอที่จะโยกหัวตามได้
เสียงร้องเรียกชื่อของอี ฮยอกแจจากบรรดานักเที่ยวที่อยู่ด้านหน้าเวทีดังประสานไปกับเสียงกลองเป็นจังหวะ เรียกให้คนที่อยู่ชั้นสองย้อนนึกไปถึงชื่อเจ้าของรถ Porsche 911 ที่ตนเองเพิ่งส่งข้อมูลให้กับเพื่อนรักไปเมื่อไม่กี่วันก่อน ก่อนจะมองหน้าทงเฮที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามและพบว่าสายตาของเพื่อนตนเองนั้นพุ่งไปกลางเวทีเรียบร้อยแล้ว
“เจ้าของรถ Porsche 911 ที่ให้หาข้อมูลน่ะเหรอ” ถึงจะค่อนข้างมั่นใจ แต่ก็อยากจะได้ยินชัดๆจากปากทงเฮอีกครั้ง
“ใช่ คนนี้แหละอี ฮยอกแจ” ตอบโดยไม่ได้หันกลับมามองหน้าคยูฮยอนเสียด้วยซ้ำ เขาไม่คิดว่าเพื่อนเขาจะแปลกใจอะไรหรอก เรื่องแบบนี้มันค่อนข้างปกติสำหรับพวกเขา
เสียงเพลงเริ่มขึ้นแล้วและฮยอกแจก็ไม่ทำให้ทุกคนผิดหวัง ร่างบางวาดลวดลายเพลงร็อคมีจังหวะได้สนุกสนานเช่นเดิม
“เหมือนจะงานยากนะ” คยูฮยอนประเมินจากท่าทีในการแสดงแล้ว ดูท่านักร้องหนุ่มนั่นคงจะไม่ใช่ในแบบที่ทงเฮเคยเจอมาแน่ๆ นอกจากใบหน้าหวานกับรูปร่างเพรียวบางที่เขาเห็นในรูปตอนหาข้อมูลให้ทงเฮแล้วตัวจริงที่เห็นในวันนี้บุคคลิกช่างต่างกับใบหน้าและรูปร่างโดยสิ้นเชิง
“มันก็น่าสนุกดีไม่ใช่เหรอ”
คยูฮยอนมองหน้าเพื่อนรักเพื่อค้นหาความหมายของประโยคดังกล่าว แต่หน้าตานิ่งๆ ซึ่งขัดกับแววตาเป็นประกายและรอยยิ้มน้อยๆที่มุมปากมันสื่อความหมายได้หลากหลายเกินไปจนจับความรู้สึกไม่ได้ว่าเจ้าตัวคิดอะไรอยู่กันแน่
“เออ วันอาทิตย์หน้าลุงซูมานอยากให้นายไปงานครบรอบ10ปีอิมคอปเปอร์เรชั่นน่ะ” คยูฮยอนนั่งมองทงเฮอยู่สักพักจึงตัดสินใจพูดธุระของตน
“นี่ละสิเหตุผลที่นายโผล่หัวมาที่นี่วันนี้”
“ก็ไม่ใช่ซะทีเดียวหรอกน่า นายยังติดเหล้าฟรีฉันอยู่นะอย่าลืม แต่พูดก็พูดเถอะงานนี้คุณลุงอยากให้แกไปจริงๆไม่งั้นคงไม่ขอร้องให้ฉันมาพูดหรอก” ท้ายประโยคคยูฮยอนพูดอย่างจริงจัง
“จะลองเอากลับไปคิดดูละกัน” ทงเฮว่าอย่างไม่ใส่ใจนัก
“ไม่ใช่แค่คิดดูนะเว้ย แต่นายต้องไป คนเค้ารู้กันทั่วโซลแล้วว่าทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลอีกลับมาเกาหลีแล้ว ไปงานไหนก็มีแต่คนถามถึงนาย คุณลุงก็ได้แต่บอกว่านายกำลังพักผ่อนเตรียมตัวจะเข้ามาศึกษางานอยู่ นายก็น่าจะเห็นใจคุณลุงเค้าบ้าง ท่านก็แก่ตัวลงทุกวันแล้วอีกอย่าง.........”
“เออๆฉันจะไป พอใจยัง ? เลิกยกแม่น้ำทั้งห้าได้แล้ว” ทงเฮปัดมืออย่างรำคาญเต็มที ตาแก่นั่นฉลาดชะมัดยาดที่ส่งไอ้คยูฮยอนมาหว่านล้อมเขา
ทงเฮนั่งคุยกับคยูฮยอนไปเรื่อยๆจนการแสดงของ Lucifer จบลง ร่างบางเดินลงจากเวทีเพื่อไปนั่งที่โต๊ะประจำแล้ว เพียงไม่นานก็มีเด็กในร้านถือกระดาษแผ่นเล็กๆยื่นส่งให้ฮยอกแจ เขาเห็นร่างบางรับมาอ่านก่อนจะเก็บกระดาษดังกล่าวใส่ลงไปในกระเป๋ากางเกงและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมานั่งกดเล่นอยู่สักพักก็ลุกขึ้นเดินไปทางห้องน้ำ
“ดื่มไปก่อนนะ เดี๋ยวมา”
---------M-y--B-a-d--B-o-y---------
ฮยอกแจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดค้นหาไอดีในแอพพลิเคชั่นแชทยอดฮิต เมื่อเจอรายชื่อที่ต้องการแล้วจึงกด Add Friend จากนั้นก็เลือก Sticker น่ารักและกดส่งไปทันที รอไม่นานคู่สนทนาก็ตอบกลับมา ร่างบางยิ้มน้อยๆพร้อมกับนั่งกดข้อความตอบโต้ไปเรื่อยๆ
“ไงเนี่ยมึง คืนนี้ไม่รีบง้ะ หรือยังหาเหยื่อไม่ได้” ฮีชอลแซะฮยอกแจที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตาจิ้มเครื่องมือสื่อสารในมือโดยไม่เงยหน้าขึ้นมาสนทนากับเพื่อนร่วมวง
“กะลังเต๊าะอยู่ ถ้าพี่รีบกลับก่อนได้นะ” ตอบโดยที่ไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามองคู่สนทนาด้วยซ้ำ
“ไม่ละ วันนี้ไอ้ฮันไม่อยู่ กูว่างทั้งคืน”
“โอ้โห ผัวไม่อยู่หนูร่าเริง” ซองกยูกับยงฮวาประสานเสียงกันดังลั่น จนฮยอกแจเองก็อดหัวเราะตามไปด้วยไม่ได้ ทั้งที่มือก็ยังกดพิมพ์ข้อความยิกๆ
“สัส” ฮีชอลว่าแบบไม่ออกเสียง แต่กัดฟันแน่นอารมณ์แบบเคืองเต็มที่ ซึ่งอีกสองคนก็ไม่ได้สะทกสะท้านยังคงหัวเราะร่ากันต่อไป
“เดี๋ยวมานะ” ฮยอกแจเงยหน้าขึ้นมาบอกกับเพื่อนร่วมโต๊ะก่อนจะยัดโทรศัพท์ลงกระเป๋ากางเกงและลุกออกจากโต๊ะไป
บริเวณทางเดินแคบๆที่มีเพียงแสงสลัวด้านใน เมื่อเดินผ่านประตูที่ด้านหน้ามีสัญญลักษณ์บ่งบอกว่าเป็นห้องน้ำหญิงไปแล้ว ถัดไปอีกไม่ไกลฝั่งตรงข้ามก็จะเป็นประตูแยกเข้าห้องน้ำชาย หญิงสาวผมบลอนด์ทองในชุดเสื้อซีทรูสีแดงแขนสั้นกางเกงรัดรูปสีดำมันวาวที่สั้นจนคาดว่าจะยาวไม่เกินคืบยืนพิงกำแพง แอ่นอกพร้อมกับพ้อยท์เท้าข้างหนึ่งรอใครบางคนอย่างยั่วยวน
“นึกว่าจะไม่มา พี่รอตั้งนาน” หญิงสาวที่ฮยอกแจเดาว่าน่าจะมีอายุมากกว่าเขาว่าอย่างออดอ้อนพร้อมกับยกมือขึ้นคล้องคอของฮยอกแจทันทีที่ชายหนุ่มเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้า
“ใครกันนะที่กล้าปล่อยให้คนสวยๆต้องรอนาน น่าทำโทษจริงๆ” ฮยอกแจแสร้งพูดทั้งที่สีหน้าไม่ได้รู้สึกผิดเลย ตรงกันข้ามดวงตาสีน้ำตาลอ่อนกลับส่งประวายวิบวับอย่างที่หญิงสาวก็รู้ความหมายของมันดี
ฮยอกแจโน้มหน้าลงไปใกล้อีกครั้งจนคราวนี้ริมฝีปากแทบจะแนบชิดกับปากอิ่มสีแดงสดของหญิงสาวอยู่แล้ว แต่ก็เว้นระยะห่างเอาไว้ เพื่อดูเชิง
ปากบางยกยิ้มอย่างถูกใจเมื่อลิ้นเล็กๆของหญิงสาวตรงหน้าแลบเลียออกมาที่ริมฝีปากเขาทั้งที่ปากของทั้งคู่ไม่ได้สัมผัสกันด้วยซ้ำ ไม่ปล่อยให้เสียเวลาเปล่าฮยอกแจก็งับลิ้นนิ่มๆของหญิงสาวที่ส่งมายั่วเขาและดูดกลืนเข้ามาในโพรงปากของตนเองทันทีก่อนจะให้ปล่อยหญิงสาวเป็นคนคุมเกม
สะโพกได้สัดส่วนไม่บางไม่หนาจนเกินไปบดเบียดเข้ากับส่วนเดียวกันของหญิงสาว มือบางของฮยอกแจลูบไล้ไปตามสะโพกและอ้อมไปทางด้านหลัง เรียกอารมณ์วาบหวามให้เกิดขึ้นจนหญิงสาวต้องยกขาข้างหนึ่งขึ้นสูงตั้งฉากกับผนังด้านหลังแอ่นอกอวบอิ่มที่มีชั้นในสีดำปกคลุมอยู่เข้าหาอีกคน หญิงสาวถอนปากที่แลกเปลี่ยนจูบดูดดื่มอยู่ออกก่อนจะใช้มือเรียวที่คล้องคอกดเบาๆที่ตรงท้ายทอยเพื่อโน้มใบหน้าของฮยอกแจให้ก้มลงไปยังหน้าอกอวบอิ่มของตน
“ไปต่อที่คอนโดพี่กันเถอะ”
เมื่อมือของชายหนุ่มทำท่าว่าจะเลื้อยเข้าไปในกางเกงขาสั้นตัวจิ๋ว หญิงสาวจึงเอ่ยเชิญชวนอีกคนเพื่อไปสานต่อกิจกรรมกันในที่ที่ลับตากว่านี้ และมันก็จะดีมากถ้าหากฮยอกแจจะยอมไปต่อที่คอนโดของตนเองเพราะนั่นหมายถึงว่ากิจกรรมคืนนี้มันอาจจะได้ดำเนินไปอีกยาวนานตามที่หวังไว้
ฮยอกแจเงยหน้าขึ้นมาจากอกนิ่มของหญิงสาว แต่มือที่ลูบไล้อยู่ช่วงล่างก็ยังคงทำหน้าที่อยู่อย่างเดิมไม่ได้ละออกไปไหนยามที่เอ่ยคำตอบรับเบาๆริมหูด้วยน้ำเสียงเซ็กซี่
“ก็ได้ครับ”
หลังจากนัดแนะกันเรียบร้อย เมื่อผละออกจากหญิงสาวฮยอกแจก็เดินเข้าห้องน้ำไปทำธุระส่วนตัวโดยเลือกที่จะเข้าห้องน้ำแยก ไม่ใช้โถตรงด้านหน้าเพราะต้องการจะทำให้บางสิ่งบางอย่างสงบตัวลงไปก่อนจะถึงเวลาอันควร ก็แค่จะปลอบให้มันนิ่งเท่านั้นแหละไม่ได้จะทำไปถึงขั้นไหนหรอก แต่ถ้าไปยืนปลอบใจกันอยู่ด้านหน้าก็คงจะพึลึกดีไม่น้อย
เมื่อเริ่มจะควบคุมอารมณ์ได้บ้าง ก็เปิดประตูเตรียมจะกลับออกไปแต่บานประตูกลับถูกผลักด้วยมือหนาของใครอีกคนเสียก่อน ไม่ปล่อยให้คนด้านในได้ตั้งตัวทงเฮก็เบี่ยงตัวเองเข้ามาอยู่ในห้องและปิดประตูหมุนล็อคทันทีโดยไม่ต้องหันกลับไปมองบานประตูด้วยซ้ำ
“คุณจะเข้ามาทำไม” ฮยอกแจถามเสียงดัง ส่งมือไปด้านหลังของทงเฮเพื่อต้องการจะเปิดประตูออกไปข้างนอก
“ก็มาช่วยไง” ไม่พูดเปล่าแต่สายตาพราวนั่นยังมองลงไปด้านล่างบ่งบอกถึงจุดประสงค์ในการเข้ามาของตนเองอย่างเต็มที่
“ไม่จำเป็น ผมมีคนช่วยแล้วเค้ากำลังรอผมอยู่ ถอยด้วยครับ” ฮยอกแจพยายามใจเย็นที่สุด เพราะดูจากสถานการณ์ตอนนี้ตนเองน่าจะเป็นรอง ห้องน้ำแคบๆแถมคนที่อยู่ฝั่งประตูยังไม่ใช่ตนเองอีก
เมื่อเห็นอีกคนนิ่งไม่ดึงดันที่จะผลักบานประตูทงเฮก็ได้ใจปล่อยมือจากที่ล็อคประตูมาโอบรัดร่างบางไว้ทั้งตัวทันที ถ้าจับข้อมือต้องดิ้นแน่ๆ รัดไว้แบบนี้แหละดิ้นยาก
“เฮ้ย !!! ทำบ้าอะไรเนี่ย” ร่างบางโวยวายทันทีที่โดนรวบและโดนเบียดจนหลังติดกับกำแพงด้านข้าง
“ก็บอกอยู่ไงว่าจะช่วย”
---------------------โคมไฟ-----------------------
“นี่เข้าห้องน้ำหรือพาใครไปฟาดวะนานเป็นชาติขนาดนี้” ฮีชอลเอ่ยทักเมื่อเห็นฮยอกแจเดินกลับมา
“อ้าว ไอ้ห ่าเสียของหมดมึง” นอกจากฮยอกแจจะไม่ตอบคำถามแล้ว ร่างบางยังคว้าแก้วเหล้าของฮีชอลที่ยังมีเหล้าอยู่เต็มแก้วไปเทล้างมือตรงถังน้ำใต้บาร์ของแจบอมอีกต่างหาก
“ยืมแอลกอฮอล์ฆ่าเชื้อหน่อย ไปก่อนนะพี่ ผมรีบ” ร่างบางสะบัดมือ 2-3 ทีและรีบสะพายกระเป๋าคว้าเสื้อคลุมเดินออกไปทันที
“เออ ให้มันได้อย่างงี้ดิ กูอุตส่าห์นั่งรอมัน กลับมาไม่พูดไม่จาเอาเหล้ากูไปล้างมือแล้วยังเสือ กชิ่งกลับทิ้งกูไว้อีก รู้งี้กูกลับพร้อมไอ้สองตัวนั้นตั้งแต่แรกก็ดีหรอก” ฮีชอลบ่นยาวเหยียดจนแจบอมได้แต่ยิ้มแหยๆส่งไปให้
“เอาเหล้าใหม่มั้ยพี่ เดี๋ยวผมชงให้”
“ไม่ละ ไม่มีอารมณ์จะแด ก กูกลับละ” ว่าจบก็คว้าข้าวของเดินออกไปทันทีทิ้งให้แจบอมยืนเกาหัวด้วยความงงในอารมณ์ของแต่ละคน
ฟากของฮยอกแจเมื่อเดินกลับมาที่รถแล้วก็มองหาหญิงสาวเสื้อซีทรูสีแดงที่นัดกันไว้ว่าให้มารอที่นี่ แต่กวาดตามองไปจนรอบก็ไม่เจอใคร
“ทำเหี้ ยอะไรอยู่วะ นานขนาดนี้ยังไม่ออกมา”
เขาจำได้ว่าพอจากกันที่หน้าห้องน้ำแล้วเขาก็เสียเวลาอยู่กับไอ้บ้าเจ้าของผับนั่นอยู่นานสองนาน ถ้าเจ้าหล่อนจะแต่งหน้าทาปากหรือเก็บกระเป๋าป่านนี้ก็น่าจะเสร็จได้แล้ว ด้วยความหงุดหงิดที่มีเป็นทุนเดิมอยู่แล้วจึงเปิดประตูรถและขับออกไปทันทีโดยไม่คิดที่จะรอหญิงสาวคนดังกล่าวอีก ก้มมองบางอย่างภายใต้ร่มผ้าของตนเองก็พบว่ามันยังไม่ได้สงบลง
“เสือ กแตะซะเคลิ้มเลย ลำบากกูอีก”
ปลายเท้ากดเพิ่มน้ำหนักที่คันเร่งลงไปอีกโดยหวังว่าจะไปถึงปลายทางให้เร็วที่สุดเพื่อจัดการกับบางอย่างที่อึดอัดอยู่ให้เรียบร้อย
โดยหารู้ไม่ว่าแม่สาวเสื้อแดงซีทรูที่ตนเองนัดไว้นั้น ขณะนี้กำลังยืนพิงรถ Lamborghini Aventador สีขาวที่จอดนิ่งอยู่ในช่องจอดรถซึ่งมีป้ายระบุชื่อเจ้าของที่จอดหราอยู่ด้านบนอย่างใจจดใจจ่อ รออยู่นานร่างหนาของเจ้าของรถคันหรูก็ก้าวเร็วๆตรงมายังรถ ปลดล็อคและเปิดเข้าไปนั่งฝั่งคนขับจนหญิงสาวต้องรีบเปิดประตูตามเข้าไป
โดยไม่มีบทสนทนาเกริ่นนำใดๆทงเฮก็รั้งท้ายทอยของหญิงสาวเข้าไปประกบจูบอย่างรวดเร็ว จูบสูบวิญญาณที่แม้แต่หญิงสาวที่เหมือนจะเจนจัดในเรื่องแบบนี้อยู่พอตัวก็ยังต้านทานไม่ไหว
---------------------โคมไฟ-----------------------
“ผมจะไปรอคุณที่ลานจอดรถข้างหลังนะครับ อย่าให้ผมต้องรอเก้อเลยนะคนสวย”
พูดทิ้งไว้แค่นั้นเขาก็รีบเดินเข้าไปในห้องน้ำตามคนที่หายเข้าไปก่อนหน้านี้ ฮยอกแจไม่ได้ทำธุระที่ด้านหน้า คงจะอยู่ในห้องริมสุดที่ปิดประตูอยู่สินะ อยู่ๆความคิดบางอย่างก็แล่นเข้ามาในหัว และร่างกายเขาก็ตอบสนองความคิดได้อย่างดีจนไม่น่าเชื่อ สองขาก้าวยาวๆไปหยุดอยู่หน้าประตูเพื่อรอจังหวะที่อีกคนเสร็จธุระและเปิดมันออก
---------------------โคมไฟ-----------------------
“ฝากไว้ก่อนละกันอี ฮยอกแจ”
---------------------- TBC -----------------------
เหอะๆ ก็บอกแล้วว่าอย่าเพิ่งให้พี่ทงเขารีบรุก สรุปแล้วงานนี้ใครวินเนี่ย
ตัดบ้าบออย่างนี้ใครมันจะไปอ่านรู้เรื่องเนี่ย ฮ่าๆ บอกแล้วเนอะว่าไม่ใช่ฉากรักอะไร ก็แค่ส่วนหนึ่งในเนื้อเรื่องเท่านั้นเอง อย่าเพิ่งเสียดายกันไปเลยนะ พี่ทงยังต้องสู้ต่อไป
เข้าไปตามหาโคมไฟได้ที่เดิมจ้า ใครไม่รู้จะไปหาที่ไหนก็เอาเม้นท์มาแลกเนอะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันค่ะ
ความคิดเห็น