คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 03
Chapter 03
Seoul International Circuit สนามแข่งขันรถยนต์ถูกกฏหมายระดับมาตรฐาน FIA Grade 1 สำหรับใช้แข่งขันรถยนต์ทางเรียบอย่าง Formula One และ Super GT ความยาวของระยะทางรวมกว่า 5 กิโลเมตร จำนวนโค้งทั้งสิ้น 18 โค้ง มีทั้งโค้งแบบกว้าง โค้งตัวยู รวมไปถึงโค้งหักศอกที่ทำมุมน้อยกว่า 90 องศา เหมาะสำหรับการท้าประลองฝีมือของคนที่รักความท้าทายและชอบความเร็ว
ซึ่งแน่นอนว่าในช่วงเวลาที่แสงจากสปอร์ตไลท์กำลังทำหน้าที่แทนดวงอาทิตย์เช่นนี้ แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่การแข่งขันแบบ Night Race ที่กำลังดำเนินอยู่จะเป็นการแข่งแบบถูกกฏหมาย มันเป็นการแข่งแบบง่ายเพียง 30 รอบสนามที่ใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมงเท่านั้น
ฮยอกแจนั่งรอดูการแข่งขันอยู่บนแกรนด์สแตนด้านซ้าย สายตาเรียวจ้องไปยังรถ NISSAN GT-R สีเงินที่จอดรวมกลุ่มกับคันอื่นๆอยู่บริเวณจุดสตาร์ท กว่าเขาจะร้องเพลงเสร็จและขับมาถึงนี่ก็กินเวลาไปเกือบชั่วโมงจึงไม่มีโอกาสได้ทักทายซีวอนก่อนลงสนาม เพราะช่วงที่เขามาถึงรายนั้นคงจะต้องวุ่นวายอยู่แถวๆ Pit Stop เพื่อเตรียมความพร้อมของรถ ดังนั้นเขาถึงเลือกที่จะเอ่ยให้กำลังใจซีวอนทางโทรศัพท์แทน
ร่างสูงในชุดนักแข่งสีขาวในมือถือหมวกกันน็อคไว้ข้างหนึ่ง และอีกข้างหนึ่งยกขึ้นโบกให้กับใครบางคนที่นั่งอยู่บนแสตน ผู้ชมหลายคนที่นั่งอยู่ยกมือโบกตอบกลับไปให้ แต่ใครเลยจะรู้ว่าคนเดียวที่คุณนักแข่งรูปหล่อต้องการโบกมือนักทายคือชายหนุ่มที่นั่งอยู่ด้านซ้ายสุดของสแตน ฮยอกแจยกมือโบกตอบกลับไปให้พร้อมกับรอยยิ้ม
การแข่งขันเริ่มขึ้นเมื่อสัญญาณไฟเปลี่ยนจากสีแดงเป็นสีเขียว บรรดารถสปอร์ตจำนวนไม่น้อยออกตัวด้วยความเร็วจากจุดสตาร์ทและวิ่งทะยานด้วยความเร็วไปตามทางเรียบ ผลัดกันนำ ผลัดกันแซง เสียงเครื่องยนต์และเสียงยางล้อบดกับถนนดังก้องไปทั่วไปบริเวณ เพียงเข้าสู่รอบที่ 7 รถ NISSAN GT-R สีเงิน ก็หลุดออกจากกลุ่มใหญ่ มาเกาะกับอีกกลุ่มที่มีจำนวนรถน้อยกว่า และค่อยๆเบียดตัวเองออกจากกลุ่มจนขึ้นนำเป็น 1 ใน 5 ของบรรดารถทั้งหมดในช่วงรอบสนามที่ 10 กว่าๆ
ผ่านไปเกือบ 50 นาที จากเสียงเชียร์ที่เงียบอยู่ในช่วงแรกถึงตอนนี้กลับดังเซ็งแซ่ไปทั่วแสตน ผู้ชมส่วนใหญ่นั่งไม่ติดเก้าอี้ด้วยซ้ำเพราะเหลืออีกเพียง 3 รอบสนามก็จะได้รู้แล้วว่าใครจะเป็นผู้ชนะ ฮยอกแจลุกขึ้นยืนลุ้นด้วยใจระทึกเมื่ออยู่ๆ NISSAN GT-R ของซีวอนที่ขึ้นนำที่ 1 มาตั้งแต่รอบที่ 24 ก็โดน Lexus LF-CC สีส้มเบียดขึ้นแซงในช่วงที่ต้องเข้าโค้งติดๆกัน 5 โค้ง เหลืออีกเพียง 2 รอบเท่านั้นร่างบางพยายามภาวนาให้ซีวอนสามารถแซงกลับขึ้นมานำได้เหมือนเดิม
เข้าสู่รอบที่ 30 ซีวอนยังคงตาม Lexus LF-CC อยู่ติดๆ เหลืออีก 5 โค้งสุดท้ายก่อนจะถึงเส้นชัย ซึ่งเป็นช่วงโค้งที่ซีวอนถูกแซงไปเมื่อสองรอบที่แล้ว ดังนั้นแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่ซีวอนจะมีโอกาสเบียดกลับมานำเข้าเส้นชัยได้ มือบางกำแน่นจนชื้นไปด้วยเหงื่อ คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันมุ่นเมื่อเห็นว่าซีวอนถูกทิ้งระยะห่างออกมาจากเดิมอีก
แต่แล้วเรื่องไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อ NISSAN GT-R ที่ร่วงลงไปจนเกือบจะเป็นที่ 3 เพิ่มสปีดของรถขึ้นจากเดิมอย่างรวดเร็วทั้งที่ข้างหน้าเป็นโค้งติดๆกัน ก่อนที่ยางรถจะบดกับถนนจนดังก้องไปทั่ว ซีวอนดริฟท์เข้าโค้งแรกและหักเข้าโค้งที่ 2-3 อย่างรวดเร็ว จนด้านหน้าของตัวรถแทบจะชนกับท้ายของ Lexus LF-CC แต่ก็ใช้ความไวหักเข้าเลนส์ในและเบียดแซงไปในโค้งที่ 4 ชนิดที่ล้อแทบจะหลุดออกมานอก run-off area ซึ่งเป็นพื้นหญ้า ก่อนจะหักเข้าโค้งสุดท้ายแบบสบายๆ จากนั้นจึงเพิ่มความเร็วทิ้งห่างจาก Lexus LF-CC เมื่อพ้นวิถีโค้งมาแล้วและเข้าเส้นชัยไปเป็นคันแรกในที่สุด
“ไง” ร่างสูงที่เปลี่ยนจากชุดนักแข่งเป็นชุดธรรมดาแล้วเดินเข้ามาทักร่างบางอยู่ตรงด้านหน้าหน้าแกรนสแตนใบหน้าเกลื่อนไปด้วยรอยยิ้ม
“นึกว่านายจะแพ้ซะแล้ว” ฮยอกแจยิ้มให้พร้อมกับเดินลงไปหาอีกคนที่ยืนรออยู่ด้านล่าง
“นี่ถือเป็นการแสดงความยินดีหรือเปล่า”
“ทำไมถึงปล่อยให้ Lexus คันนั้นแซงไปได้ตอนใกล้จะถึงรอบสุดท้ายแบบนั้นเล่า”
“คนดูจะได้นั่งไม่ติดเก้าอี้ไง ก็ลุ้นดีไม่ใช่เหรอ” รอยยิ้มที่ส่งมาพร้อมกับคำพูดนั่นบ่งบอกว่าเจ้าตัวไม่ได้ทุกข์ร้อนกับการที่เกือบจะไม่ได้เข้าเส้นชัยเป็นคันแรก หรือบางทีเจ้าตัวก็อาจจะจงใจให้รถของตนเองโดนแซงในตอนที่ใกล้จะหมดรอบจริงๆอย่างที่พูด
“นายมันบ้าจริงๆ แต่จะว่าไปหมอนั่นก็ใช่ย่อยเลยแฮะ ใครเหรอ” ฮยอกแจชกเข้าที่ไหล่อีกคนอย่างหมั่นไส้กับความบ้าบิ่น ก่อนจะมองเลยไปทางด้าน Pit Stop ที่มีรถจำนวนมากจอดอยู่ รวมถึง Lexus LF-CC คันสีส้มนั่นด้วย
“คิม คิบอม เห็นว่าเป็นนักแข่งมาจากเมกา' มั้ง ฝีมือใช้ได้เลยละ” ซีวอนหันไปมองตามสายตาของฮยอกแจก็พบเข้ากับผู้ชายผิวสีแทนผมดำซึ่งดูแล้วน่าจะอายุน้อยกว่าเขาแต่ฝีมือนั้นต้องยอมรับว่าไม่ธรรมดาเลยทีเดียว
“ไปหาอะไรกินกันดีกว่า นายเลี้ยงนะ” ซีวอนว่าออกมาเมื่อเห็นว่าฮยอกแจไม่ได้สนใจจะถามอะไรเกี่ยวกับนักแข่งคนนั้นอีก
“ได้ไงล่ะ นายชนะได้เงินรางวัลตั้งเยอะนายก็ต้องเลี้ยงสิ” ฮยอกแจเถียงอย่างไม่จริงจังนัก ร่างบางออกก้าวนำไปที่รถของตนเอง เป็นปกติที่ตนเองจะมารับซีวอนหลังจากอีกคนแข่งเสร็จ เพราะซีวอนมักจะไม่เอารถส่วนตัวมา ส่วนรถที่ใช้แข่งเมื่อแข่งเสร็จก็ส่งกุญแจให้ทีมช่างนำกลับไปดูแล
“ก็ได้ นายเลือกร้านมาเลย”
ร่างสูงก้าวขึ้นรถไปพร้อมกับรอยยิ้ม เหลือบมองคนที่เพิ่งก้าวขึ้นมานั่งประจำตำแหน่งคนขับ ท่าทางทะมัดทะแมงที่ขัดกับใบหน้าหวานทำให้เขาไม่สามารถลบรอยยิ้มออกจากใบหน้าของตนเองไปได้เลย
“เป็นบ้าหรือไงนั่งยิ้มอยู่ได้”
ฮยอกแจที่เริ่มรู้สึกตัวว่าถูกจ้องมองพร้อมกับรอยยิ้มเอ่ยถามออกมาโดยที่สายตาเรียวยังจับจ้องอยู่ที่ด้านหน้า
“นายน่าจะเกิดมาเป็นผู้หญิงนะ”
“ชเว-ซี-วอน” ฮยอกแจพูดรอดไรฟัน ก่อนจะสตาร์ทเครื่อง เข้าเกียร์และเหยียบคันเร่งออกตัวไปอย่างแรงเพราะต้องการแกล้งคนที่มัวแต่ล้อเขาจนลืมคาดเข็มขัดนิรภัย
แต่อีกคนก็ไม่ได้สะทกสะท้านกลับหัวเราะออกมาดังลั่นรถ เป็นแบบนี้ทุกครั้งที่เขาพูดแกล้งอีกคนเล่นเรื่องใบหน้าที่หวานจนอยากจะให้ฮยอกแจเป็นผู้หญิงไปซะจริงๆ และเมื่อทนกับเสียงหัวเราะไม่ไหวร่างบางจึงเอื้อมมือไปเปิดเครื่องเสียงและเร่งเสียงเพลงจนดังลั่นรถเพื่อกลบเสียงหัวเราะกวนประสาทนั่น
---------M-y--B-a-d--B-o-y---------
อี ฮยอกแจ การศึกษามหาวิทยาลัยยอนเซ(Yonsei University) คณะบริหารธุรกิจ ลูกชายคนเล็กของ อี คังฮุน และจาง ดุกบุน เจ้าของไร่ชาโอซุลล็อค (O’sulloc) ไร่ชาขนาดใหญ่ที่มีระบบการจัดการเป็นเลิศ เป็นไร่ชาสำคัญของเกาะเชจูและเกาหลี มีพี่สาวหนึ่งคนคืออี โซรา
ทงเฮกดปิดแอพพลิเคชั่นที่ใช้อ่าน E-Mial ที่ได้รับจากคยูฮยอนหลังจากกวาดตาอ่านประวัติคร่าวๆของฮยอกแจจนจบ รถ Porsche 911 สีขาวเป็นของฮยอกแจจริงๆ และดูว่าทางบ้านของเจ้าตัวก็คงจะมีฐานะไม่น้อย ดูจากประวัติการศึกษาที่จบมาจากมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังซึ่งเป็น 1 ใน 3 ของมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงที่สุดของเกาหลีใต้และไม่ต้องเดาเลยว่าค่าเทอมจะแพงแสนแพงขนาดไหน
มิน่าเล่าเมื่อคืนก่อนตอนที่เขาทำทีจะเอาเรื่องงานเข้ามาแกล้งขู่ร่างบางถึงพูดตอกกลับมาแบบนั้น ถ้าอย่างนั้นก็คงต้องเปลี่ยนแผนสินะ ทงเฮยกยิ้มอย่างพึงพอใจเหมือนเจอเรื่องสนุกท้าทาย
วันนี้ทงเฮไม่ได้ออกไปนั่งดื่มยังที่ประจำที่เคยนั่ง แต่กลับมานั่งอยู่ด้านในห้องพักของแจ็คสัน ห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆที่เป็นทั้งห้องพักผ่อนและห้องทำงานไปในตัว ด้านหลังมีประตูเชื่อมไปยังด้านในที่เป็นส่วนพักผ่อนที่มีทั้งเตียงนอนและห้องน้ำ ส่วนด้านหน้าเป็นส่วนของห้องทำงานซึ่งมีทั้งโต๊ะทำงาน โซฟารับแขก เครื่องอำนวยความสะดวกต่างๆ รวมถึงแผงกล้องวงจรปิดและเครื่องคอมพิวเตอร์สำหรับควบคุมการทำงานของกล้อง
ทงเฮมุ่งความสนใจไปที่ภาพจากกล้องวงจรปิดในจอสี่เหลี่ยมที่ฉายให้เห็นร่างบางในชุดเสื้อเชิ๊ตตัวบางสีดำกับกางกางขายาวเข้ารูปสีเดียวกัน ถึงแม้จะเห็นผ่านจอภาพแต่มันก็ไม่ได้ทำให้ความน่ามองลดลงไปเลยแม้แต่น้อย ภาพของกลุ่มนักดนตรีที่พูดคุยหัวเราะเล่นหัวกันและพยักเพยิดไปทางด้านบนที่เป็นส่วนของชั้นลอย จนทำให้ทงเฮอดไม่ได้ที่จะหันไปมองภาพจากกล้องอีกตัวที่คาดว่าน่าจะเป็นทิศทางเดียวกับที่เหล่านักดนตรีมองขึ้นมา และก็พบเข้ากับหญิงสาว 2 คนที่นั่งอยู่โต๊ะติดกับระเบียง
สาวสวยผิวขาวผมสั้นในชุดเดรสสั้นรัดรูปสีดำ กับอีกคนที่เดาว่าน่าจะผิวสีน้ำผึ้งผมยาวกับเสื้อแบบคล้องคอที่ปกปิดเพียงแค่ช่วงอก ก็ไม่แปลกใจเท่าไหร่ที่จะเป็นจุดสนใจของคนเหล่านั้นเพราะด้วยหน้าตาบวกกับการแต่งตัวก็ถือว่าอยู่ในระดับที่ชวนมองอยู่มาก
แต่ยังไม่ทันที่ทงเฮจะละสายตาออกจากจอภาพก็เห็นว่าหญิงสาวคนผมสั้นยกแก้วค็อกเทลสีสวยในมือตนเองขึ้นชนกลางอากาศกับใครคนหนึ่งที่อยู่ด้านล่าง สายตาคมมองกลับมายังจอที่ฉายภาพของกล้องตรงบาร์ด้านล่างก็พบว่าคนที่ยกแก้วขึ้นชนตอบรับหญิงสาวก็คือฮยอกแจตามมาด้วยภาพการเล่นหยอกล้อกันของทุกคนและสายตาที่มองขึ้นมาชั้นบนในส่วนที่หญิงสาวนั่งอยู่เป็นระยะ
“แล้วเจอกันอี ฮยอกแจ”
ร่างหนาดีดนิ้วจนเกิดเสียงดังเมื่อนึกอะไรสนุกๆออก ก่อนจะลุกและเปิดประตูห้องออกไปด้านนอก ทงเฮยืนมองรอบๆผับอยู่ที่ระเบียงชั้นบนสักพัก เมื่อเห็นว่าร่างบางและพรรคพวกลุกออกไปเตรียมเซตเครื่องดนตรีบนเวทีแล้ว สองขาจึงก้าวยาวๆไปที่บาร์เครื่องดื่ม
“นายคือแจบอมใช่มั้ย ฉันขอ Blue Martini แก้วนึงส่งไปให้ผู้หญิงผมสั้นชุดดำข้างบนนั้น” ทงเฮพยักเพยิดไปทางโต๊ะที่สองสาวนั่งอยู่
“ให้เด็กบอกอะไรกับเธอมั้ยครับ” แจบอมก้มหัวรับคำสั่งของเจ้านายหมาดๆ ตามที่แจ็คสันเคยบอกเอาไว้ก่อนหน้านี้ถึงความสำคัญของทงเฮ และเอ่ยถามในสิ่งที่คิดว่าควรถามออกไป
“อยากบอกอะไรก็บอก แต่ถ้าผู้หญิงคนนั้นยอมไปกับฉันภายในหนึ่งชั่วโมงนี้ พรุ่งนี้นายไปรับรางวัลที่แจ็คสันได้เลย” มือของเด็กหนุ่มชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะฉีกยิ้มส่งไปให้ทงเฮและก้มหน้าผสมเครื่องดื่มต่อไป
เมื่อร่างหนาเดินออกไปแล้ว แจบอมมองตามทงเฮไปอย่างแปลกใจ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองไปยังชั้นบนที่มีหญิงสาวคนดังกล่าวนั่งอยู่กับเพื่อน เด็กหนุ่มหันกลับขึ้นไปมองบนเวทีที่เซตเครื่องดนตรีกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว การแสดงสดของ Lucifer กำลังจะเริ่มขึ้นแล้วสินะ และตอนนี้ Blue Martini สำหรับหญิงสาวด้านบนก็พร้อมแล้วเช่นกัน
“สงสัยวันนี้ปลาย่างจะโดนขโมย ไปหาคนใหม่เอาละกันนะพี่ฮยอกแจ”
“ไอ้ห ่าแจบอมมึ งเฝ้ายังไงเนี่ย” ร่างบางโวยออกมาทันทีเมื่อลงจากเวทีมายังโต๊ะประจำข้างบาร์
สาวผมสั้นชุดดำที่เขาเล็งไว้ในตอนก่อนขึ้นเวทีอยู่ดีๆก็ลุกขึ้นเดินออกไปพร้อมกับเพื่อนของเธอในตอนที่เขากำลังร้องเพลงอยู่และไม่กลับมาอีกเลย เหลือไว้เพียงโต๊ะว่างๆที่ตอนนี้ถูกจับจองโดยคนอื่นไปแล้ว
“โถ่ ก็พี่ไม่ได้สั่งอะไรไว้นี่ เดี๋ยววันหลังก็มาอีกมั้ง ปล่อยไปก่อนเหอะ” แจบอมพยามพูดให้อีกคนใจเย็นลง ทั้งที่รู้ว่าฮยอกแจไม่ได้โมโหอะไรจริงจังมากนักหรอก
“ใครสอยไปกินวะ” ยงฮวาถามขึ้นมาอย่างอยากรู้ เพราะเวลาเพียงไม่ถึงชั่วโมงแต่สาวเจ้ากลับหายเข้ากลีบเมฆไปอย่างง่ายดาย จะว่า ไปเพราะเมาก็ไม่น่าใช่นี่ก็เพิ่งจะเที่ยงคืน
“รู้แล้วจะอึ้ง” เด็กหนุ่มบาร์เทนเดอร์ยื่นหน้าเข้ามาในวงสนทนาแล้วพูดเสียงเบา
“ใครวะ อย่าบอกว่าแจ็คสัน” ฮีชอลเงยหน้าจากจอโทรศัพท์ที่กดเล่นอินสตาแกรมขึ้นมาถาม แต่ก็ไม่น่าใช่เพราะปกติก็ไม่เคยเห็นแจ็คสันจะสนใจผู้หญิง
“คุณทงเฮ” ฮยอกแจชะงักมือที่กำลังจะจับแก้วเหล้าตรงหน้าเล็กน้อย เมื่อได้ยินชื่อของคนที่แจบอมบอก
“ไม่เบานี่หว่า มาไม่กี่วันก็ออกลายซะแล้ว” ฮีชอลว่า
“เหอะ” ฮยอกแจแค่นเสียงเยาะออกมาเบาๆ
“เป็นไรวะพี่” ซองกยูถามอย่างงงๆกับท่าทีของฮยอกแจ
“ป่าว พวกมึงจะตั้งวงสนทนากันอีกนานมั้ยเนี่ย กูจะกลับแล้ว” ร่างบางว่าก่อนจะหยิบแก้วที่อยู่ตรงหน้าขึ้นดื่มจนหมดและลุกขึ้นสะพายกระเป๋าเตรียมตัวจะกลับ
“อ้าว ไม่ได้แด กสาวแล้วพาลนี่หว่า” ยงฮวาพูดขึ้นหลังจากที่เงียบมานาน แต่มือก็หยิบกีตาร์เตรียมตัวกลับเช่นกัน
ร่างบางเงยหน้ามองไปยังด้านบนซึ่งเป็นที่ประจำของใครบางคน ก่อนจะเดินออกจากผับไปอย่างไม่สบอารมณ์นัก หลายคืนมาแล้วที่อีกคนไม่ได้มายุ่งวุ่นวายกับเขาตั้งแต่วันที่เอาเรื่องซองกยูมาขู่เขาที่ลานจอดรถนั่น แต่เหตุการณ์วันนั้นก็ไม่ได้มีผลอะไรกับการมาเล่นดนตรีพวกเขา ไม่มีคำสั่งอะไรจากแจ็คสัน Lucifer ยังคงได้ขึ้นแสดงตามเดิม
แต่น่าแปลกที่วันนี้หมอนั่นกลับมาตัดหน้าแย่งคนที่เขาเล็งไว้ไปเสียก่อน อยากจะคิดว่ามันคงเป็นแค่เรื่องบังเอิญ แต่ทั้งผับก็ใช่ว่าจะมีผู้หญิงอยู่แค่ไม่กี่คนเสียเมื่อไหร่
“ช่างแม่ งเหอะ คิดไปก็เท่านั้น”
ร่างบางขยี้หัวตัวเองไล่ความคิด ขาเรียวก้าวยาวๆมุ่งตรงไปยังลานจอดรถทันทีไม่คิดกวาดตามองสาวที่ไหนอีก แม้จะมีบางคนที่ยืนอยู่ตรงปากทางออกส่งยิ้มเชิญชวนมาให้ก็ตาม โดนตัดหน้ากันแบบนี้ก็หมดอารมณ์จะไปกับคนไหนอีกแล้ว ไปนั่งเล่นที่สนามก็แล้วกัน
--------------------- TBC -----------------------
หมายเหตุ : Seoul International Circuit สถานที่สมมติ
สั้นเนอะตอนนี้ รอไปแถมตอนหน้ายาวๆ ขอบคุณที่อ่านค่ะ
ความคิดเห็น