เรื่องเล่า...ผี-ผี สุดเฮี้ยน

ลำดับตอนที่ #5 : ลองของ

ผมเป็นคนหนึ่งล่ะที่เชื่อว่า..ผี.มีจริงผมกับเพื่อนจึงตั้งทีมเดินสายสำรวจตามบ้านร้างต่างๆ หรือ
โรงพยาบาล ทำแท้งเถื่อนที่ปิดไปแล้ว หรือจะเป็นตามวัดที่มีประวัติ..ดังๆ แต่วันนี้ผมจะพาคุณไป คอนโดฯ
ร้างแห่งหนึ่ง เอาล่ะผมขอเข้าเรื่องเลยแล้วกัน

ในคืนวันที่ 19/12/42...ผมกับเพื่อนเดินสายไปยังท่าน้ำวัดที่เขาบอกกันว่า...เฮี้ยน


..ประวัติมีอยู่ว่า มี.เด็กจมน้ำตาย!!.ตรงนั้น.. พอเรือที่รับจ้างพายผ่านมาบางครั้งก็จะมี
เด็กโบกให้จอดพอแวะเข้าไป  ก็ปรากฏว่า.. ไม่มีใครเลย!!..และบางครั้งชาวบ้านแถวนั้นก็จะ
ได้ยินเสียงเด็กโดดน้ำเขาก็มองออกไปที่ท่าน้ำวัด ก็..เห็นมีเด็กโดดน้ำเล่นอยู่คนเดียวเขาก็มองไปที่นาฬิกา
เป็นเวลาเกือบ  .ตี2 .แล้วพวกผมก็ตัดสินใจ   เดินสาย   เป็นที่แรกของค่ำคืนนั้นพอพวกผมไปถึงก็ไปนั่งเล่นกัน 
ที่ศาลาริมน้ำ ...นั่งกันสักพักก็มี   เสียงเด็กหัวเราะเบาๆแล้ว  ผมก็แผ่เมตตาให้เขาไปเสียงนั้นก็เงียบไป !!

ผมกับเพื่อนก็ตกลงกันจะไปหาพี่ป๋องที่ ททบ.5.พอพวกผมขับรถออกผมก็ชี้ให้เพื่อนอีกคนดู..มีเด็ก
นั่งแอบอยู่โคนต้นไม้ใหญ่!..เพื่อนผมตกใจเกือบทำรถล้ม..พอเพื่อนผมตั้งสติ ได้ก็บิดนำไปก่อนแล้วก็ทำสันญาณ
นัยๆว่าเจอกันที่ปั๊มนะพอถึงปั๊มผมกับเพื่อนก็คุยกันว่าเจออย่างนี้นะอะไรประมาณนี้แล้วก็บึ่งไปหาพี่.D.J.ป๋อง
ไปเจอตัวพี่เขาก่อนที่จะเข้าห้องส่ง.. ก็เลยถามถึงคอนโดร้างที่ซอยบางกรวย!! อยู่ตรงข้ามร้านกระจกแดง ผม
กับเพื่อนก็เดินทางไปที่คอนโดร้างทันที!

พอไปถึงพวกผมต้องตกใจ! เพราะคอนโดร้างที่ว่านั้นขนาดใหญ่มาก..กว่าที่พวกผมคิดไว้ซะอีก แต่
ก็นะครับไปแล้วก็ต้องเข้าสิครับ ถ้าไม่เข้าก็เหมือน กับว่ายังไปไม่ถึงในวันที่ผมมาเดินสายกันเป็นคืนเดือนหงาย.
.และพวกผมก็เอาอุปกรณ์ที่ใช้ใน การสำรวจออก มา..มีไฟแช็คอยู่แค่ 2 อันครับลืมบอกไปว่า เพื่อนๆในทีมมี
10 คนครับพวกเราก็แบ่งทีมกันตอนเวลาประมาณ 24.30 น.เพื่อนก็ให้ผมเดินนำหน้าแต่เดินได้ไม่นานเพื่อน
ก็ให้ผมมาอยู่ ข้างหลัง.(ความรู้สึกผมลึกๆผมว่าข้าง หลังน่ากลัวกว่าข้างหน้า )..แต่ผมเป็นคนที่เจอผีบ่อยมาก
เพื่อนผมก็บอกเหมือนกันว่าผมมีเซนต์.ทางด้านนี้เดิน ตรวจห้อง ในชั้น 1 เพื่อนผมก็ กระซิบมาว่าถ้ารู้สึกอะไร
ไม่ดีให้บอก ผมก็บอกว่าตอนนี้ยังไม่มีอะไรไปต่อเถอะ พอจะขึ้นบันได ชั้น 2 เพื่อนผมก็ให้ผมขึ้นนำไปก่อน
ผมก็เลย เดินนำขึ้นไปชั้นบน ( ห่างกันระยะ 2 เมตร  )แล้วก็  ตามผมมาแล้วก็ให้ผมไปอยู่..  ข้างหลังอีก เป็น
อย่างนี้ตลอด..

จนถึงดาดฟ้า  พอเหยียบบันไดก้าวแรก (ของทางขึ้น ชั้น 2  )ก็  มีเสียงคล้ายคอมแอร์ติดดัง
..ตื่ออออออ..พอผมชักขาออก ก็เงียบ พอเหยียบอีกก็ดังอีก แถมดังกว่าเดิม ซะด้วยสิผมก็ถามเพื่อนว่าไปต่อ
มั้ย?? (เพราะผมรู้สึกว่ามีคนแอบมอง)เพื่อนผมก็บอกว่าไปต่อ. ผมก็ไม่ขัดใจ เพื่อนเดินนำขึ้นไปก่อน..
พอมองขึ้นไปบนชั้น 2 ผมก็บอกให้ทุกคนเงียบพอเงียบ..ปุ๊บ..ก็ได้ยินเสียงคนวิ่งขึ้นชั้น 3 ก่อนหน้าพวกผม
ผมบอกให้เพื่อนยืนรอ  เพราะผมตัดสินใจวิ่งขึ้นไปดูที่มาของเสียง ...  แต่พอวิ่งขึ้นไปแล้วจุด  ไฟแช็คดู  
กลับไม่มีใคร......คอนโดนั้นมีทั้งหมด 7 ชั้น รวมดาดฟ้า


หลังจากนั้นผมก็เดินดูตามห้องต่างๆจนขึ้นไป ถึงชั้น 3 ก้าวแรกที่เหยียบ ผมได้กลิ่นน้ำอบ
ฉุนมากเลย   แต่ผมก็ไม่ได้บอกเพราะกลัวเพื่อนจะตกใจกลัว  แล้วก็ขึ้นยาวไปจนถึง ดาดฟ้า
เพื่อนผมคนหนึ่ง เขาก็อุทานมาว่า..ไอ้ห่า น่ากลัวฉิบเป๋งเลย!! พวกผมก็เดินลงผม ดูนาฬิกา ตอนที่ลงนั้นตี 2
กว่าๆผมก็ถูกให้ไปเดินคุมหลังตามเคย เพราะข้างหลังไฟไม่มีเลยครับพอออกมาผม ก็บอกเพื่อนทั้ง 6 คนว่า
ออกไปคุยกันที่ร้านอาหารดีกว่า(เพื่อนผมอีก 4 คนอยู่ที่ร้านอาหาร)พออยู่ที่ร้านผมก็ ถามคนที่ไปด้วยว่ารู้สึก
เหมือนคนแอบมองกับเดินตามใหม? เพื่อนผมตอบเป็นเสียงเดียวกันเลยว่า  อือ!! แล้ว ตลอดการเดินสายที่
คอนโดร้างนั้น  พวกผม  ได้ยินแต่เสียง  เด็กร้องไห้!!  กระเบื้องแตก!! เสียงวิ่ง!!  ผมจึงถามป้า ที่ร้านอาหาร
ว่าที่นี่มี ประวัติเฮี้ยน!! อย่างไร ป้าก็บอกว่าเคยมี ผู้หญิง... ผูกคอตาย!!..ในชั้น 3 ผมกับเพื่อนจึงถึง บางอ้อ
ว่าเสียงที่ได้ยินนั้นมีที่มาที่ไปอย่างไร ป้าก็บอกว่าเชือกที่ใช้ ผูกคอตายยังอยู่ในห้อง


ผมกับเพื่อนจึง ตกลงเข้าไปหาเชือกกัน คราวนี้มีผมกับผู้กล้าอีก 3 คน (รวมผมเป็น 4 )
ก็เดินมุ่งไปยันชั้น 3 ... ผมก็เปิดประตู ดูไปเรื่อยจนเจอ ห้อง 303 ทำให้หัวใจของผมแทบ
หยุดเต้น!!.. เพื่อนผมตกใจจนร้อง.. เอ้ย!!  มีเชือกเส้นใหญ่มาก !! ห้อยอยู่ บนเพดานห้อง
ทั้งๆที่มาสำรวจตอนแรกมันไม่มี เพื่อนผมกำลังจะวิ่ง ผมบอกว่าห้ามวิ่งนะ ถ้านายวิ่ง เขา
จะยิ่งมาหลอก!!พวกผมก็ค่อยๆ เดินกันลงมายังไม่ทันถึงชั้น 2 เลยก็ได้ยินเสียงเพื่อนที่อยู่
ข้างล่าง.ร้องเสียง หลง!!แล้วก็วิ่งหนีออกไปข้างนอกผมก็ซ้อนรถเพื่อนออกไป.  ตามหาพวก
ที่เหลือ..ระหว่างทางที่มาผมหันกลับไป มองที่คอนโด!!...ผมเห็นผู้หญิงกวักมือเรียก!!!.

พอมาถึงปากซอยผมก็ถามเพื่อนที่อยู่ข้างนอกว่าเกิดอะไรขึ้น.. เพื่อนผมทั้ง 6 คนบอกว่า
ตอนที่เราอยู่ชั้น..3.. เราเห็นคนยืนบนดาดฟ้า!!!..กวักมือเรียกแล้วชี้ไปที่ทางเข้าตึก!!.. อย่างที่บอก ( วันนั้น
เป็นคืนเดือนหงาย ) เพื่อนทั้ง 6 ก็เลยวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต........... ( สุดท้ายนี้ผมขอยืนยัน ว่าการเดินสาย
ครั้งนี้มิได้คิดจะท้าทาย แต่เป็นการเก็บบรยากาศในสถานที่ที่มีเสียงร่ำลือเท่านั้น. .ลืมไม่ได้เลย คือดวงวิญญาณ
ทุกๆดวงที่เรานำมาบอกกล่าว..ขอให้ดวงวิญญาณทุกดวง  จงไปสู่สุคติด้วยเทอญ..)