รวมบทความ ที่เกี่ยวกับความรัก ในแบบฉบับของกุหลาบขาว

ลำดับตอนที่ #5 : เมื่อดอกฟ้ามาชอบคุณ 1

............ทุกครั้งที่ผมเอาเรื่องสั้น นิยาย และบทกลอนมาลง ทั้งหมดล้วนแต่เป็นสิ่งที่ผมจินตนาการขึ้นมาเองทั้งนั้น แต่สำหรับครั้งนี้ไม่ใช่จินตนาการแต่อย่างใด มันเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับตัวผมเมื่อไม่นานมานี้เอง...............

............ตอนนี้มีดอกฟ้าอยู่คนหนึ่ง ที่สูงศักดิ์มากเกินกว่าที่ผมจะเอื้อมถึงได้ ผมไม่อยากจะบอกชื่อจริง-จริงของเขาเอาเป็นว่าผมจะตั้งชื่อให้เขาใหม่ว่าข้าวฟ่าง ข้าวฟ่างเป็นผู้หญิงที่ทั้งสวยและทั้งเก่งไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็ใฝ่ฝันอยากจะเป็นแฟนกับข้าวฟ่าง ข้าวฟ่างเกิดที่เชียงใหม่แต่ไปเติบโตที่ญี่ปุ่นและเรียนที่ญี่ปุ่นจนจบม.ต้น แล้วมาเรียนต่อม.ปลายที่จังหวัดเชียงใหม่นี้ ตอนนี้ข้าวฟ่างอายุสิบเจ็ดปีแล้วและเรียนอยู่ม.6 ในเชียงใหม่ ข้าวฟ่างเกิดอยู่ในครอบครัวที่เรียกได้ว่าเป็นถึงมหาเศรษฐี ร้อยล้านหรืออาจจะพันล้านเลยก็ว่าได้ ข้าวฟ่างเป็นลูกครึ่งถึงสี่เชื้อชาติ โดยพ่อของข้าวฟ่างเป็นลูกครึ่งเกาหลีกับญี่ปุ่น ส่วนแม่ของข้าวฟ่างเป็นลูกครึ่งไทยกับจีน ทำให้ข้าวฟ่างสามรถพูดได้ถึงสิบภาษา ข้าวฟ่างสวยถึงระดับเป็นนางแบบให้กับบริษัทเดินแบบที่ใหญ่ที่สุดในไทย แล้วข้าวฟ่างยังเป็นเจ้าของร้านอาหารที่สร้างขึ้นมาเองในเชียงใหม่ และดูแลบริษัทใหญ่ที่ผลิตเสื้อกีฬาในฮ่องกง ข้าวฟ่างเรียนเก่งมากจะได้เกรดเฉลี่ย 4.00 ทุกเทอมจนจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยได้ให้โควตาเรียนฟรีจนจบปริญญาตรีให้กับข้าวฟ่าง และมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ก็ได้มาติดต่อให้ข้าวฟ่างให้ไปเรียนที่นั่นอีกเช่นกัน...............
........... *** สรุปก็คือข้าวฟ่างเป็นดอกฟ้าที่สูงมากทั้งสวยและทั้งเก่ง *** ...........

...........ส่วนตัวผมใคร-ใครก็รู้จักในชื่อว่าหิน ผมเป็นแค่นายกระจอกคนหนึ่ง เรียนอยู่ในราชภัฏ คณะนิเทศศาสตร์ เป็นมหาลัยที่ใคร-ใครก็สามารถเข้าได้ ผมเกิดอยู่ไนครอบครัวที่ไม่หรูหรา -วัน มีกินมีใช้ไปวัน-วัน จะเรียกว่าฐานะยากจนก็คงจะใช่ ทุกวันจันทร์จนถึงวันศุกร์ผมจะทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟในร้านอาหารในจังหวัดเชียงใหม่ ส่วนวันเสาร์กับวันอาทิตย์ผมก็จะไปเรียนที่มหาลัย ผมมีเงินเดือนเหลือเก็บไว้เป็นค่าเทอมได้บ้าง จะเรียกว่าทำงานส่งตัวเองเรียนมันก็ถูก ส่วนไอ้เรื่องหน้าตาของผมให้ใครดูก็คงจะมีแต่คนเหมือนกันว่าขี้เหร่กันทั้งนั้น...............

..............ผมกับข้าวฟ่างรู้จักกันมาได้อาทิตยหนึ่งแล้ว ก็ในวันแม่วันที่12สิงหาคมล่ะนะ วันนั้นผมบังเอิญอยากไปเที่ยวสถานีวิทยุที่ผมเคยจัดอยู่ แล้วก็อาสาเป็นคนรับโทรศัพท์อยู่หลังไมล์ แล้วก็มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ข้าวฟ่างโทรมาขอเพลง ด้วยความที่ผมเป็นคนขี้เล่นและอัธยาศัยดีคนหนึ่ง ผมก็มักจะพูดเล่นกับคนที่โทรมาขอเพลงซะทุกสาย แต่แล้วข้าวฟ่างก็ได้ให้พี่สาวของเขาโทรมาขอเพลงกับผมอีกครั้งและขอเบอร์ผมไป ตอนนั้นผมพูดไปว่า อย่าขอเบอร์คนไม่หล่อเลย คนหล่อมีตั้งเยอะแยะไปขอเบอร์เขาดีกว่า แต่แล้วข้าวฟ่างก็ยังยืนกรานบอกให้พี่สาวขอเบอร์ของผมไปให้ได้ สุดท้ายผมจึงยอมให้เบอร์ไป หลังจากนั้นได้ไม่นานข้าวฟ่างก็โทรมาหาผมและคุยกันนานมากซัก 3 ชั่วโมงเห็นจะได้จนโทรศัพท์แบตหมดไป หลังจากวันนั้นมาเราก็คุยกันทุกวันจนเริ่มสนิทกันเรื่อย-เรื่อย จนผมเริ่มชอบข้าวฟ่างและข้าวฟ่างก็จะบอกว่าคิดถึงผมทุกครั้งที่โทรคุยกัน........

.........แล้วถ้าเป็นเพื่อน-เพื่อนมีดอกฟ้ามาชอบแบบนี้เพื่อน-เพื่อนจะทำยังไง ตอนแรกหรือคืนแรกที่ผมรู้ว่าข้าวฟ่างเป็นดอกฟ้าที่สูงมากเกินกว่าที่ผมจะไขว่คว้าได้ในคืนนั้นผมนอนไม่หลับเลยทั้งคืน เหตุผลที่นอนไม่หลับน่ะ ทุกคนก็คงจะรู้ว่าเป็นอะไร เหตุผลมันก็คือ ความแตกต่างระหว่างผมกับข้าวฟ่างนั้นมันมีมากเกินไป มากจนไม่สามารถจะถมให้เต็มได้เลย แล้วผมก็ไม่รู้ว่าข้าวฟ่างจริงใจกับผมจริง-จริงหรือว่าหรือแค่เล่น-เล่นเท่านั้นกันแน่ ถ้าหากเป็นเพื่อน-เพื่อนทุกคนล่ะ เพื่อน-เพื่อนจะทำกันยังไงและจะรู้สึกยังไง ช่วยออกความเห็นแล้วก็ช่วยเป็นที่ปรึกษาให้ผมด้วยนะครับ...................