คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เกิดเรื่องแล้วซิ
"ป๋า่ะ...หนูมีเรื่ออยาะุย้วย" เรพูับพ่ออเธอที่ำลันั่ิบาแฟอ่าน
หนัสือพิมพ์บนโฟาในห้อรับแอบ้านัวเอ
"หนูอยาทำาน่ะป๋า" เรบอ
"็ีนี่...นั้น็ไปทำสิะไปุมโ๊ะสนุ๊ฯหรืออาบอบนวีล่ะ" ป๋าถาม
"โธ๋! ป๋าานที่หนูพูถึนะานบริทอะไรประมาเนี่ยไม่ใ่ไม่ใ่ไปุมโ๊ะสนุ๊ฯหรือ
อาบอบนวอป๋า" เรบ่น
"ทำไมานพวนี้มันผิรไหน" ป๋าถามเสียั
"็มันผิหมายรวมทั้มันเป็นารมอมเมาประารอี้วยอ่ะ" เรว่า
"แิะไปทำานบริษัทเินเือนแป-เ้าพันเหรอ...ิเหรอว่านอย่าแะอยู่ไ้
ป๋าว่าแอยู่่วยป๋าุมานไม่ีว่ารึไเือนนึไ้ั้หลายหมื่น"
"แ่หนูอยาเป็นนปิ...ไม่อยาเป็นนัเลหรือเป็นเ้าพ่อแบบป๋า"
"อ๋อ...นี่แ่าป๋าเหรอ" ป๋าวาหนัสือพิมพ์ลับโ๊ะน้ำเสียไม่พอใ
เรเอามือเาหัวอย่าเบื่อๆ
"ถ้าอย่านั้นหนูอไป่อ๊อเอร์ที่่าประเทศ" เรเสนอ
"แ่แเพิ่ลับมานะ...แะไปเรียน่ออีรึไบปริาโทไม่พอรึ" ป๋าพูเสียุๆ
เสียโทรศัพท์มือถืออเรัััหวะทำให้ารสนทนา้อหยุไป
"ฮัลโหล่ ะเอมมีไรเหรอ"
เรรอเสียถามไปเพราะแปลใที่เพื่อนสาวโทรหาแ่เ้า
"เร! " เสียะเอมที่ัมาามสายบ่บออาารอนำลัใ
"แ้อมา่วยันนะ...อนนี้ันอยู่โรพั"
"อะไรนะ..แไปอยู่ที่นั้นทำไม" เรถามลับอย่าใ
"แมา่อนเถอะแล้วเี๋ยวันะเล่าให้ฟั" ะเอมรีบพู่อนะัสายไป
เฮ้ย! เี๋ยวิ เรร้อบอ่อนะหันมาบอป๋า
"ป๋าเี๋ยวหนูไปทำธุระ่อนนะแล้วะมาุย่อ"
"เอ้าแะไปไหนอี...แเพิ่ลับบ้านนะ"
ป๋าะโนไล่หลั...เมื่อเห็นเรรีบวิ่ออาบ้าน
"ให้มันไ้อย่านี่สิลู" ป๋าบ่น
ะเอมหันไปมอหน้านายำรวหนุ่มที่ยื่นถ้วยาให้หล่อน
"าร้อนๆสัถ้วยสิรับะไ้สื่น" ำรวหนุ่มพูพร้อมยื่นาให้หล่อน
"อบุ่ะุ.."
"ผมื่อศิวรรับ...ร้อยำรวเอศิวร" ายหนุ่มแนะนำัว
"่ะ..อบุ่ะร้อยำรวเอศิวร" เรเรียเาเ็มยสอย่าล้อๆ
"เรียรเยๆ็ไ้รับ" ายหนุ่มยิ้ม...ยิ้มอย่าใทอสะพาน
"้ออโทษ้วยนะรับที่้อรบวนเวลาุผมเิุมาให้ปาำเพราะเห็นว่าุ
เป็นเลาอุธีระุอาะรู้รายละเอียเี่ยวับีวิส่วนัวเาบ้าผมอถามเลย
ล่ะันนะรับ...ปิเวลาอยู่ออฟฟิศุธีระเป็นนยัไ" ายหนุ่มเริ่ม้นารสอบสวน
แ่เายัมอหน้าหล่อนอย่าไม่วาาเล่นเอาะเอมเินแทบทำหน้าไม่ถู
"หน้าันมีอะไริอยู่เหรอ่ะ" หิสาวถามอย่าอายๆ
"เปล่าหรอรับ...ผมเพียแ่ำลัิว่าสาวออฟฟิศสวยอย่าุทุนรึปล่าว"
ายหนุ่มพูพร้อมส่สายาหวานึ้ให้
ะเอมถึับหน้าแเรื่อ...ถึแม้ใรๆะบอว่าเธอเ้าู้แ่โนีบึ่ๆหน้าแบบนี้็
เล่นเอาเินเหมือนันนะ
"ำรวไทยปาหวานอย่านี้ทุนรึปล่าว่ะ" ะเอมถามแ้เ้อ
"ไม่หรอรับ...ส่วนมาเราะปาหวานเพาะนพิเศษเท่านั้น" เาพู...เล่นเอา
ะเอมเินนแทบทำอะไรไม่ถูว่าะเอมะั้สิบอ้อมูลับเาไปไ้...็เล่น้อ
าันนานนมแทบึ้นโ๊ะทำาน
"ุธีระเาเป็นนเ้าระเบียบนะ่ะ...ใรทำอะไรผิพลาสันิ็ไม่ไ้และไม่อบให้
ใรเ้ามาวุ่นวายับเา...ิัน้เพิ่ทราบเหมือนันว่าเลานเ่าที่โนไล่ออไป
เพราะเอาเอสารเ่าๆไปเผาทำลายเนื่อาเห็นว่ามันร...ุธีระไม่พอใมาที่ทำ
อะไรโยไม่ไรบอนุาาแ...นี่ิัน็ยัอยู่นะ่ะทีุ่ธีระโนยิเพราะแ็ไม่เย
มีปัหาับใร...แออะเป็นผู้ายรัรอบรัวแบบเฟมิลี่แมนนะ่ะ" ะเอมบอนาย
ำรวหนุ่ม
"แล้วุะเอมอบผู้ายแบบนั้นรึเปล่าล่ะรับ" ศิวรถาม
เล่นเอาะเอมอบไม่ถู
ว่าเระับรถมาถึารสืบสวน็เสร็พอี
ส่วนทา้านพิาวันนี้เธอ็มาทำานามปิ...แ่เหุาร์ไม่ปิำลัเิึ้นับ
เธอเมื่อผอ.โรพยาบาลเรียพบ
"สวัสี่ะ" พิายมือไหว้ทำวามเารพเมื่อเ้ามาในห้อท่านผอ.
ผอ.ผายมือเิเธอนั่
"ผอ.เรียิันมาพบมีอะไรให้รับใ้รึเปล่า่ะ" พิาถามอย่าสสัย
"ือผมเพิ่ไ้รับแ้าสภาาาว่าอนนี้เหุาร์วามไม่สบในสามัหวัาย
แนภาใ้ำลัรุนแรึ้นเรื่อยๆและที่นั้นำลัาแลนหมอและพยาบาลอย่ามา...
เาเลยอแราโรพยาบาลอเรา" พิาพยัหน้าฟัที่ผอ.พู
"ผอ. ะส่หมอับพยาบาลไปที่นั้นเหรอ่ะ" พิาถามอย่าไม่แน่ใ
"เปล่าหรอ...เพราะโรพยาบาลอื่นส่ไปแล้ว...ผมเลยะสุ่รไปเพราะที่นั่นา
แลนเภสัอย่ามา...ปัุบันนที่่ายยาให้นไ้ือพยาบาลับอสม.เท่านั้น"
"อะไรนะ่ะ! " พิาถามอย่าใ
"รับผมะสุ่ไประแะ"
ฮา! พิาอุทานอย่าใมือไม้อ่อนแร
"ผมเห็นว่าุเป็นเภสัรที่เ่และเป็นนีมีน้ำใเสียสละเพื่อส่วนรวม...ภารินี้ผม
ไม่เห็นใระเหมาะสมเท่าับุ...เพราะะนั้นผมหวัว่าุทำเพื่อาิไ้"
ผอ.โรพยาบาลล่าว้วยน้ำเสียเรียบๆแมบัับ
พิาหน้าีแทบทำอะไรไม่ถู
ความคิดเห็น